Fade Away

เคยมีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งตักเตือนไว้ว่า ไม่ควรอย่างยิ่งที่จะตั้งชื่อบทความ/เรื่องสั้น/นิยาย/เพลงหรือภาพยนตร์ด้วยชื่อภาษาอังกฤษ

เพราะว่าเราเขียน - เราทำ ให้คนไทยอ่าน จะตั้งชื่อปะกิตทำเล็บขบอะไร

แต่มันจำเป็นต้องเป็นอย่างนั้นจริงๆ เหรอ?


คนไทยมีวัฒนธรรมที่ดี สั่งสอนให้เด็กเคารพต่อผู้หลักผู้ใหญ่(ย่อมรวมไปถึงปลัดและนายอำเภอด้วย อิอิ) แต่บางครั้งเราก็ทำตามทุกอย่างที่ผู้ใหญ่สั่งสอนจนไม่ได้ฉุกคิดว่า มันจำเป็นต้องเป็นอย่างนั้นจริงๆ เหรอ?

สุภาษิตโบราณมีคำสอนไว้ว่า เดินตามหลังผู้ใหญ่หมาไม่กัด แต่แทนที่เราจะทำอย่างนั้น ทำไมไม่สอนให้เด็กรู้จักระวังหรือหลีกเลี่ยงสถานการณ์ชวนเพลี้ยงพล้ำการถูกหมากัดให้เด็กรู้ด้วยตัวเอง เพราะจะว่าไปแล้ว ผู้ใหญ่บางคนก็ยังตกเป็นเหยื่อเขี้ยวหมาอยู่ดี แม้จะโตจนหมาเสียกกหูไม่ถึงแล้วก็ตาม

การย่ำรอยเท้าตามคนอื่นไม่ใช่สิ่งที่ผิด แต่อย่าลืมว่าบางครั้งการสร้างรอยเท้าของตัวเองก็เป็นเรื่องที่น่าสนุกดี - น้าวินทร์ เลียววาริณไอดอลของผมเคยสอนเอาไว้ และรอยเท้าใหม่ๆ ของคนรุ่นใหม่ๆ น่าจะเป็นสิ่งที่สังคมของเราต้องการในตอนนี้ เพราะมองไปทางไหนก็เห็นแต่คนตามกระแสเต็มไปหมด คนบางคนทำตัวอินดี้เพราะมันเท่ ทั้งที่ตัวจริงชอบฮัมเพลงของบี้ เดอะ สตาร์ที่บอกว่าเกลียดนักหนา คนบางคนก็อปคำคมเก๋ๆ ไปแปะบนไทม์ไลน์ตัวเองวันละสามเวลาหลังอาหาร ทั้งที่ความจริงอ่านหนังสือปีละสองบรรทัดและไม่เคยสนใจหนังสือปรัชญาของนีทเซ่

ตัวตนของคนรุ่นใหม่ เจเนอเรชั่นวาย มันรางเลือนราวละอองน้ำที่พร้อมละลายไปทุกเวลา มีอะไรมากระทบนิดหน่อยก็แปรสภาพแหลกสลาย แล้วก็กลายเป็นอะไรก็ไม่รู้ อย่างบางคนฝันอยากเป็นนักเขียนจังเลย แต่ไม่ชอบอ่านหนังสือ(หือม์?) ไม่ก็พอคิดพล็อตไม่ออกหรือเขียนไม่ได้ ก็มาตั้งกระทู้ในอินเตอร์เน็ตให้คนอื่นช่วยเขียนให้หน่อย ถ้าไม่อย่างนั้น ก็จะเป็นประเภทชอบทำตัวอ่อนแอเกินเหตุ มีคอมเม้นต์แรงๆ ในนิยายตัวเองสักนิดสักหน่อย แทนที่จะเปิดใจรับคำติมาแก้ไข ดันงอนตุ๊บป่องเลิกเขียนดื้อๆ ซะงั้น

เป็นนักเขียนน่ะ ต้องอดทนกว่าเป็นเมียแดง ไบเล่ย์ร้อยเท่านะเธอว์ จำไว้

แต่จะมีใครเก็ตมุกนี้ไหมนี่?



ใครบางคนเคยกล่าวว่า คนเราถ้ายังไม่รู้จักตัวเอง ก็อย่าหวังเลยว่าจะได้รู้จักหรือรู้ใจคนอื่นจริงๆ

ก็แค่หัวใจ ก้อนเนื้อชิ้นน้อยๆ เท่ากำปั้นในหน้าอกของเรา เรายังเป็นเสมือนคนแปลกหน้ากับมัน แล้วจะไม่แปลกหน้ากับคนอื่นได้ยังไง

บางครั้งการทำความรู้จักกับหัวใจของตัวเอง อาจนำมาซึ่งความขัดแย้งกับพวกผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อน แต่การปรับความเข้าใจกับพวกผู้ใหญ่ ง่ายกว่าการต้องทนอยู่กับสิ่งที่เราไม่ได้รักไม่ได้ชอบไปตลอดชีวิตเยอะแยะ

น่าตกใจไม่น้อยที่เคยมีคนสำรวจโพลพบว่า วัยรุ่นสมัยนี้ไม่มีความฝันและไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรบ้างในอนาคต ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าตระหนกมากกว่าการที่เด็กไม่อ่านหนังสือ ไม่เสพข่าวสารและสื่อที่เป็นสาระ น่าตระหนกกว่าการที่เด็กคิดศัพท์วิบัติไม่เว้นวาย น่าตระหนกกว่าการที่เด็กชอบโพสต์รูปตัวเองตอนกำลังนัวเนียคู่รักลงเฟซบุ๊คหลายต่อหลายเท่า

ตัวตนของคนรุ่นใหม่เป็นอะไรไป?

เราโดนตีกรอบด้วยพวกผู้ใหญ่มากเกินไปหรือเปล่า?

ลองปล่อยให้เด็กๆ ได้ค้นหาตัวเองสักหน่อยดีไหม - แม้ว่านั่นอาจจะไม่ใช่เรื่องที่เคยปฏิบัติกันมา

พ่อเป็นหมอ แม่เป็นหมอ ลูกออกมาจะไปขายข้าวมันไก่ก็ไม่เห็นเป็นไร มันมีกฏหมายกำหนดไว้หรือไงเล่าว่าพ่อแม่เป็นหมอ โตขึ้นลูกต้องเรียนหมอให้ได้ ไม่งั้นจะตัดขาดทางสายเลือด?

ตัวตนของคนรุ่นใหม่กำลังจางหายไปทุกที - ทุกที



เคยมีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งตักเตือนไว้ว่า ไม่ควรอย่างยิ่งที่จะตั้งชื่อบทความ/เรื่องสั้น/นิยาย/เพลงหรือภาพยนตร์ด้วยชื่อภาษาอังกฤษ

เพราะว่าเราเขียน - เราทำ ให้คนไทยอ่าน จะตั้งชื่อปะกิตทำเล็บขบอะไร

แต่มันจำเป็นต้องเป็นอย่างนั้นจริงๆ เหรอ?

Create Date : 03 เมษายน 2556 Last Update : 3 เมษายน 2556 16:42:28 น. Counter : 655 Pageviews.		2 comments
Share Tweet