การเมืองเป็นการบริหารจัดการขนาดใหญ่ ที่มีอิทธิพลที่สุดในแต่ละประเทศ และการเมืองของแต่ละประเทศก็จะมีผลกระทบ มีอิทธิพลต่อ ความเป็นไปของสังคมโลก

ยิ่งเป็นประเทศใหญ่มีพลังอำนาจของชาติมาก ก็จะมีผลกระทบต่อสังคมโลกมาก แต่ถึงแม้จะเป็นประเทศเล็กๆ ก็จะมีผลกระทบต่อสังคมภูมิภาค และต่อสังคมโลกเหมือนกัน
จะมาก- น้อยก็ขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่นๆอีกหลายประการ เช่นสภาพทางภูมิรัฐศาสตร์ ,สภาพของทรัพยากรที่ประเทศนั้นๆมีอยู่ ไม่ว่าจะเป็นน้ำมัน แร่ธาตุ หรืออาหาร

ดังนั้นบุคคลจำนวนมากจึงได้ใฝ่ฝัน ที่จะได้มีส่วน มีอำนาจ ในการบริหารจัดการทรัพยากรในชาติ จึงได้มีการกำหนดกติกาขึ้นมาให้ รู้สึกได้ว่าทุกคนสามารถมีโอกาสเข้าไปมีส่วนร่วมดำเนินการได้ เพื่อจะได้ลดแรงต่อต้านจากผู้ที่ ไม่มีโอกาสเข้าไปมีบทบาท โดยอ้างว่ามันเป็นกฎ กติกา มารยาท ที่ทุกคนจะต้องยึดถือและปฏิบัติตาม

ในปัจจุบันกฎกติกา ที่ได้รับความนิยมมากที่สุด คือ กฎกติกาประชาธิปไตย รองลงไปคือกฎกติกาคอมมิวนิสต์ และที่ได้รับการยอมรับน้อยที่สุดคือกฎกติกาเผด็จการ

ประเทศไทยก็ไม่ได้อยู่นอกเหนือกระแส สังคมโลก ดังนั้นแนวทางในการบริหาร จัดการ ทรัพยากรของประเทศก็จำเป็นต้องเป็นไปตาม กติกาสากล คล้ายๆกับที่ประเทศอื่นๆเขาทำกัน

แต่ความที่คนไทยมีลักษณะนิสัย ค่านิยม ประเพณี วัฒนธรรม อันเป็นมรดกแห่งชาติ มีความแตกต่างจากชนชาติอื่นๆ ดังนั้น การใช้กติกา สากล เยี่ยง ชาติอื่นๆจึงปรากฎว่ามี ความเบี่ยงเบน ผิดเพี้ยน เกิดขึ้นค่อนข้างมาก จนยากที่จะเข้าใจ

การได้มา ซึ่งอำนาจในการบริหารจัดการทรัพยากร ตลอดจนการรักษาอำนาจนั้นไว้ จึงเต็มไปด้วยเล่ห์ กล อุบาย คล้ายกับการเล่นหมากรุก การใช้เหลี่ยมคู ทางการเมือง ถูกทำให้รู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติ ธรรมดา ไม่ใช่เรื่องน่ารังเกียจ แต่กลับถือว่าเป็นชั้นเชิง เป็นความสามารถอันน่าชื่นชมในความสำเร็จ

การดำเนินกิจกรรมใดๆของนักการเมืองมักจะแฝงไว้ด้วยลีลา ลึกล้ำ น่าเลื่อมใส ยากที่คนทั่วไปจะพิจารณาได้ว่ามีอะไรแอบซ่อนอยู่

ทำไมหนอ ทรัพยากรของชาติจำนวนมหาศาลถูกใช้ไปเพื่อประโยชน์ของคนส่วนน้อย แต่คนส่วนใหญ่ก็ยังชื่นชม เป็นเพราะเขา ศรัทธา หรือเป็นเพราะเขารู้ไม่ทัน

ทำไมหนอ ทรัพยากรของชาติจำนวนมหาศาลถูกเบียดบังไป แต่คนส่วนใหญ่ ก็ยังไม่รู้สึกรังเกียจแต่กลับรู้สึกว่ามันเป็นรางวัล ที่ผู้มีความสามารถทำเช่นนั้นได้ ควรจะได้รับ

ทำไมหนอ การเอื้อประโยชน์ให้กับพวกพ้อง การปิดกั้นโอกาสของคนทั่วไปที่จะได้รับประโยชน์บ้าง แต่คนส่วนใหญ่ไม่รู้สึกคับข้องใจ กลับรู้สึกว่าเป็นความชอบธรรมของระบบ

ทำไมหนอ ผู้ที่จะมีโอกาสในการบริหารทรัพยากรของชาติในปัจจุบันก็คือ พรรคพวก บริวาร เมีย สามี ลูก ของผู้บริหารในอดีต ทั้งๆที่การส่งต่ออำนาจก็ไม่ใช่มรดกของครอบครัว

ทำไมหนอ คนบางคนมีกิจกรรมส่วนตัว ที่น่ารังเกียจ ขาดจริยธรรมและอาจจะถึงขั้นผิดกฎหมาย แต่เมื่อสามารถดันตัวเองเข้าสู่กลุ่มผู้บริหารทรัพยากรของชาติได้แล้ว กลับเป็นที่ยอมรับ ชื่นชม ของคนส่วนใหญ่

การติดตาม ศึกษา หมากการเมือง ช่างเป็นกิจกรรมที่ท้าทาย น่าค้นหาเสียจริงๆ