Bloggang.com : : salami girl : ถักฟ้าทอฝัน 2

ถักฟ้าทอฝัน 2

)

บทที่ 2

ข่าวพาดหน้าปกหนังสือพิมพ์บันเทิงหน้าปกอาบมันเป็นรูปฐานิตกำลังแตะท้องของหญิงสาวคนหนึ่งอย่างอ่อนโยน มีคำบรรยายใต้ภาพว่า ‘พระเอกหนุ่มดอดพาสาวนอกวงการตรวจครรภ์’ พร้อมกับเนื้อหาอีกกว่าครึ่งหน้าหนังสือพิมพ์หน้าใน ชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตลำลอง กางเกงยีนสีซีดนั่งทำหน้าเซ็งอยู่ใกล้ๆหนังสือพิมพ์เจ้ากรรมฉบับนั้น หนังสือพิมพ์ที่เขาได้ตอนเช้าตรู่มีผู้หวังดีแต่ประสงค์ร้ายนำมาวางไว้ที่หน้าห้อง และนี่ทำให้เสียงโทรศัพท์ดังไม่ขาดสายในช่วงเช้าจนกระทั่งเห็นที่หน้าจอมือถือเครื่องหรูว่าเป็นผู้จัดการส่วนตัวนั่นแหละเขาจึงยอมกดรับสาย
“สวัสดีครับพี่เอก”
“ไอ้เสือ...ซุ่มทำสาวท้องหรือเอ็ง ข้าโดนจวกยับมาตั้งแต่เช้าแล้วเนี่ย”แม้คำพูดจะกล่าวหาแต่ฐานิตก็รู่ดีว่าพี่เอกเป็นเพียงไม่กี่คนที่ห่วงเขาอย่างจริงใจ และมั่นใจว่าจะไม่แทงข้างหลังเขา
“พี่ก็รู้อยู่แล้วว่าผมไม่เคยคบกับแอ้ในแง่นั้น...ยังมาล้อผมอีก”
“พี่จะไปรับไปหาผู้ใหญ่ที่สถานีอีก 10 นาทีนะ”
“ครับ”
ตลอดทางที่ไปสถานีโทรทัศน์นั้นต่างคนต่างตกในภวังค์ของตนเอง มีเพียงเสียงที่กล่าวก่อนที่ฐานิตจะลงจากรถที่หน้าตึกทำการว่า
“พี่รู้ว่าเต้เป็นคนดี เต้เลือกให้ดีนะว่าจะเอายังไง หัวใจหรืออนาคต” แล้วก็ขับรถเก๋งกลางเก่ากลางใหม่ออกไปจอดที่ข้างสถานี ปล่อยให้ชายหนุ่มตัดสินใจเลือกทางเดินตามลำพัง
เอกรินทร์เป็นคนที่รู้ใจเขามากพอๆกับที่เขารู้ใจตัวเอง เขาไม่เคยบอกใครว่าชอบอภิรดีแต่พี่เอกอีกนั่นแหละที่รู้และแอบเชียร์เงียบๆ เปรยๆให้ฝ่ายหญิงฟังว่าฐานิตดีอย่างนั้นน่ารักอย่างนี้แต่คำตอบที่ได้กลับมาทำอึ้งไปแปดตลบ
‘แอ้รู้แล้วค่ะพี่เอกว่าพี่เต้ดียังไง แอ้รักพี่เต้เท่าพี่อ้นเลยไม่ต้องาเชียร์มากขนาดนั้นก็ได้’ ผู้หญิงคนนั้นยืนเส้นความสัมพันธ์แน่วแน่ ขีดเส้นระหว่างตัวเองกับพระเอกหนุ่มแค่คำว่าพี่ชายเท่านั้น

ฐานิตหน้าขรึม คิ้วขมวด ทำให้หน้าที่แลดูเข้มดุอยู่แล้วยิ่งทวีความโหดเข้าไปอีกเดินออกมาจากห้องที่เขาเดินเข้าไปเพียงแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น เพียงแค่ดูจากหน้าเอกรินทร์ก็เดาได้ทันทีว่าสถานการณ์คงไม่ราบรื่นนัก เขาเดินเข้าไปหาพระเอกหนุ่มรั้งไหล่หนาเอาไว้เนื่องจากด้านนอกมีนักข่าวมายืนรอที่จะสัมภาษณ์พระเอกหนุ่มออกเป็นจำนวนมาก
“พี่ว่าเราออกด้านหลังกันเหอะ แร้งการอแกอยู่หน้าตึกเต็มไปหมด”
“ไม่ต้องหรอกพี่เอก ผมจะได้ประกาศซะเลยว่าผมจะเลิกเป็นนักแสดงแล้วพวกเขาก็ห้ามมายุ่งกับชีวิตผมอีก” น้ำเสียงที่แสดงความหงุดหงิดชัดแจ้งทำให้ผู้จัดการส่วนตัวต้องทั้งรั้งทั้งลากบังคับให้เดินไปด้วยกันทางด้านหลังอาคารซึ่งมีประตู ‘หนูรอด’ อยู่ประตูหนึ่งเป็นประตูที่ทั้งแคบและสกปรกแต่สามารถเดินย้อนไปออกถนนใหญ่ได้ เอกรินทร์บังคับให้นักแสดงหนุ่มยืนแอบๆอยู่ตรงนั้นส่วนตัวเขาเองย้อนกลับไปเอารถที่หน้าบริษัทมารับ

ฐานิตไม่มีท่าทางว่าจะอารมณ์ดีขึ้นถึงแม้เขาจะกลับมาถึงห้องพักแล้วก็ตาม ชายหนุ่มกลับยิ่งจมอยู่กับความคิดของตัวเอง เป็นท่าทางที่รู้กันดีว่าไม่ควรจะไปกวนใจโดยเด็ดขาดเพราะยิ่งเงียบมากเท่าไหร่แสดงว่าเส้นด้ายของอารมณ์กำลังตึงพร้อมจะขาดได้มากเท่านั้น...สิ่งที่เอกรินทร์ทำได้คือเลี่ยงไปโทรศัพท์หาผู้บริหารของสถานีนั้น ซึ่งทำให้เขาได้ยินคำบ่นยาวเป็นหางว่าวว่าฐานิตไม่ยอมฟังใคร ดื้อด้าน ฯลฯ จนเขาต้องบอกศาลาแล้วค่อยโทรไปใหม่
ในห้วงความคิดของพระเอกหนุ่มคือใบหน้าใสกระจ่าง ในเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงยีนที่ยืนรวมกลุ่มอยู่กับนักข่าวที่หน้าบริษัท เขาแน่ใจว่าต้องเป็นแม่นักข่าวคนนี้แน่ๆที่เอาข่าวของเขาไปเขียน เพราะภาพที่นำมาลงในหนังสือพิมพ์นี่มันเป็นช่วงที่ชายหนุ่มอยู่โรงพยาบาลน่าจะก่อนเข้าห้องตรวจเพราะหลังจากเข้าห้องตรวจแล้วเขาก็รีบตรงแหน่วพาแอ้กลับบ้านทันที มือที่กำแน่นจนเส้นเลือดนูนขึ้นมาฟาดลงไปที่หมอนอิงเต็มแรง ข่าวนี้ไม่ได้มีผลอะไรมากต่อเขาแต่ที่เขาเป็นเดือดเป็นแค้นนี้ก็เพราะมันจะมีผลต่ออภิรดีอย่างไม่มีทางเลี่ยง แอ้ยังเรียนไม่จบและเรื่องนี้ทั้งเขาและเธอต่างไม่อยากให้มีใครรู้ทั้งสิ้นก่อนเวลาที่เหมาะสมกลับถูกนักข่าวหน้าอ่อนนั่นเอาไปเปิดเผย
“พี่เต้คะ เป็นยังไงบ้าง นั่งหน้ามุ่ยเชียว” เอกรินทร์โทรหาอภิรดีให้มาที่คอนโดของฐานิต และก็ได้ผลพระเอกหนุ่มหันไปยิ้มให้ ลุกไปประคองมานั่งบนโซฟาใหญ่ตัวเดียวกัน
“แอ้มายังไงครับ”
“ก็ขับรถมาซิคะมาค่ะ” หญิงสาวยิ้มประจบเกาะแขนซบหน้าลงที่ไหล่เพื่อเอาใจซึ่งก็ได้ผลเพราะใบหน้าที่บึ้งตึงตั้งแต่หลังจากเข้าไปคุยกับผู้บริหารของบริษัทต้นสังกัดเริ่มปรากฏรอยยิ้มขึ้นอีกครั้ง
“ทำไมไม่โทรให้พี่ไปรับละครับ”
“พอดีแอ้ไปธุระมาก่อนหน้านี้น่ะค่ะ”ก่อนที่ชายหนุ่มจะถามอะไรต่อไปหญิงสาวก็เปลี่ยนเรื่องหันไปถามเอกรินทร์ที่ยืนพิงขอบเคาตอร์เครื่องดื่ม
“เรื่องข่าวจะมีผลกับพี่เต้มากไหมคะพี่เอก”
“เรื่องข่าวน่ะไม่เป็นไรหรอกครับแอ้ เราแถลงข่าวปฏิเสธหรือเงียบๆไปก็หมดเรื่อง แต่พี่เต้ของแอ้ดันไปทำกร่างกับพวกต้นสังกัดมา อันนี้ต่างหากเรื่องใหญ่” ว่าแล้วเอกรินทร์ก็เดินเลี่ยงออกไปหาเครื่องดื่มมาให้อภิรดี
“ไม่มีอะไรหรอกพี่เอกก็พูดเกินไป แอ้ล่ะ” ชายหนุ่มสังเกตเห็นว่าหญิงสาวหน้าหมองลงทันทีที่จบคำถามนั้น เพื่อนที่มหาวิทยาลัยให้ความสนอกสนใจข่าวนั้นเป็นพิเศษ ตลอดช่วงเช้าที่เธอไปเรียนมักจะมีสายตาหลายคู่มองมาแล้วซุบซิบกัน บ้างหัวเราะ บ้างก็มองแบบใช้สายตาจิก และหลายคนที่ถือตัวว่าเป็น ‘เพื่อนสนิท’ ก็เข้ามาแสดงความเห็นใจแต่ซ่อนกิริยาอยากรู้อยากเห็นเอาไว้ไม่มิด คิดแล้วก็ท้อใจที่จะหาเพื่อนที่จริงใจสักคนช่างยากเย็นเหลือเกิน
“ไม่มีอะไรมากค่ะ แอ้ทำเฉยๆเรื่องก็คงซาไปเอง อีกอย่างก็..อีกไม่เกิน 2 อาทิตย์นี้ก็จะสอบปลายภาคแล้วแอ้ก็คงจบ ช่วงนี้อาจารย์บางท่านสอนจบก็ปิดคอร์สไปแล้ว ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอกค่ะ”คำพูดที่พยายามเรียบเรียงให้ฟังดูแล้วเหมือนไม่มีปัญหาใดๆแต่ภายในใจของหญิงสาวนั้นกลับว้าวุ่นกระวนกระวาย

หญิงสาวใช้เวลาอยู่ที่คอนโดของพระเอกหนุ่มจนทานข้าวเย็นเสร็จเสียงมือถือเครื่องจิ๋วของหญิงสาวก็ดังขี้น อภิรดีมองหน้าจอแสดงเบอร์โทรเข้าแล้วเลี่ยงไปพูดที่ระเบียงท่าทางเคร่งเครียดเสียงที่พูดดูเหมือนจะดังขึ้นเรื่อยๆแสดงถึงอารมณ์ผู้พูดได้เป็นอย่างดี ก่อนวางหญิงสาวร้องไห้และพยักหน้าเหมือนตกลงบางอย่างกับปลายทาง
“แอ้ไปธุระสักครู่นะคะ เดี๋ยวแอ้จะโทรหา”พูดจบแล้วก็เดินคว้ากระเป๋าออกไปจากห้องทันที เร็วเกินกว่าที่จะมีใครคัดค้านได้ ฐานิตเกือบที่แล่นตามออกไปแล้วหากผู้จัดการส่วนตัวไม่ได้ยับยั้งไว้
“เอาน่าเต้...เดี๋ยวแอ้เขาก็กลับมาเองแหละ ว่าแต่นายรู้ไหมว่าผู้ชายหมาๆคนนั้นเป็นใคร”
ฐานิตส่ายน้าแทนคำพูด เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครคือคนที่แอ้รักจนหมดใจขนาดที่ไม่ว่าใครถามหญิงสาวก็ปิดปากเงียบเหมือนหอยหุบกาบ แม้กระทั่งเมื่อเช้าธีรเดชจะโทรมาเล้งเขาตั้งแต่ไก่โห่ ต่อว่าเขาที่ปกปิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้เอาไว้ และขอบคุณที่ช่วยดูแลน้องสาวคนเดียวของเขาเอาไว้ให้
‘เต้แกรู้ไหมว่าใครเป็นแฟนแอ้ ฉันถามแอ้แอ้ก็ไม่ยอมบอก พูดแต่ว่าช่างเขาเถอะ แล้วก็ร้องไห้...ฉันละจะบ้าตาย’

นั่นสิ...ใครกันนะ?

ขอบคุณฉัตรสำหรับรูปสวยๆนะ (แล้วจะเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนละกัน

Create Date : 10 พฤศจิกายน 2548

Last Update : 10 พฤศจิกายน 2548 18:15:16 น.

5 comments

Counter : 299 Pageviews.