Group Blog All Blog |
บทนำ เลศลายดาว บทนำ อัสกัณถอนหายใจหนัก ๆ อย่างโล่งอกโล่งใจ หลังจากชะโงกหน้าผ่านมุมหลบแล้วไม่พบคนติดตาม เสียงกรี๊ดกราดวี้ดว้ายซึ่งดังห่างออกไปทำให้เขาแน่ใจยิ่งขึ้น เมื่อพบว่าปลอดภัยจากกลุ่มคนผู้คลั่งไคล้แล้ว ชายหนุ่มจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเบอร์ผู้จัดการส่วนตัว โทรออกเพื่อบอกให้มารับ พี่เอส ผมปลอดภัยแล้วฮะ มารับที่ลานจอดรถชั้นบีด้วย...อ้อ...อยู่เสาสิบสองนะฮะ สั่งการเสร็จเก็บโทรศัพท์มือถือกลับกระเป๋าแล้ว อัสกัณก็อดไม่ได้ที่จะกวาดสายตามองรอบบริเวณอย่างระแวดระวัง พร้อม ๆ กับมือก็หยิบแว่นตาดำสุดเก๋ออกมาสวม...วิธีอำพรางตัวอย่างง่ายและเป็นที่นิยมของดารายอดนิยมอย่าง อัสกัณ พระเอกหนุ่มเนื้อหอมแห่งยุคนี้ คิดมาถึงตรงนี้อัสกัณก็อดอมยิ้มกับตัวเองไม่ได้...ดาราหนุ่มเจ้าบทบาทที่ผู้จัดละครหลายค่ายต่างตบตีแย่งชิงคิวเพื่อให้เป็นพระเอกหรือบทเด่นของเรื่อง ทั้งที่ก่อนหน้านั้นไม่กี่ปี ผู้จัดเหล่านั้นยังใช้เพียงหางตาเหลือบมองเขาด้วยระยะเวลานับได้เป็นวินาที เขาซึ่งในตอนนั้นยังเป็นเพียงชายหนุ่มเฉิ่มเชยใส่แว่นตาหนาเตอะ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงเพราะไม่ใส่ใจหวีจัดทรง สิ่งที่เขาใส่ใจในตอนนั้นมีเพียงกรุหนังสือเก่าซึ่งเขาเทียวได้เป็นสมาชิกถาวรแทบทุกร้านในเขตปริมณฑล จะว่าไปหางตาของผู้จัดละครเหล่านั้นคงไม่เสียเวลามาเหลือบแลเขาเลยแม้แต่น้อย หากว่านามสกุลของเขาจะไม่ใช่ เพชรพลอยสุวรรณ หากว่ากิจการครอบครัวของเขาจะไม่ได้มีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่วโลกอัญมณี และหากว่า อุณรุท พี่ชายของเขาจะไม่ใช่หนุ่มหล่อติดโผไฮโซในฝันอันดับต้น ๆ ซึ่งผู้จัดละครทั้งหลายต่างก็อยาก จีบ ไปเล่นละครของตัวเอง ติดอยู่ที่ว่าตัวพี่ชายของเขานั้นชอบการบริหารกิจการมากกว่าบริหารสายตาประชาชน ไม่เพียงกลุ่มผู้จัดละครเท่านั้นที่ผิดหวังจากการตามตื้ออุณรุท คุณหญิงอณาผู้เป็นมารดาก็ผิดหวังไม่ใช่น้อย หลังจากลูกชายคนโตยื่นคำขาดว่าหากบังคับให้เข้าวงการบันเทิงเขาจะออกบวชนิดไม่สึก ความผิดหวังของคุณหญิงอณา มีคนรับฟังคือ อัสกัณ แรกเริ่มการคร่ำครวญก็มาในรูปแบบบ่นเชิงเสียดาย อัสกัณรับฟังชนิดเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา เพราะเบื้องหน้าเขาตอนนั้นคือ เพชรพระอุมากับการอ่านรอบที่เจ็ด ต่อมาการคร่ำครวญจะมาพร้อมการอ้างสรรพคุณของการเป็นดาราที่มีคำว่าไฮโซต่อท้าย คราวนี้เขาต้องฟังเพราะคุณหญิงอณาหยิบเพชรพระอุมาออกจากมือเขา แถมตั้งท่าเตรียมฉีก จำได้ว่าระหว่างที่เขากำลังจ้องเขม็ง ลุ้นระทึกการฉีกของคุณหญิงอณา จู่ ๆ การคร่ำครวญก็หายไปเสียดื้อ ๆ กระนั้นเขาก็ยังไม่สนใจ สายตาของเขาตอนนั้นจดจ่ออยู่เพียงหนังสือในมือผู้เป็นแม่ซึ่งค่อย ๆ วางลงข้างตัว เขาคงกระโจนเข้าไปตะครุบหนังสือเป็นแน่ หากมือของคุณหญิงอณาจะไม่ยื่นมากระตุกแว่นตาออกจนโลกรอบข้างในสายตาเขาพร่ามัวลงในทันที ขณะที่มือเขายังคว้าไขว่อากาศกับรับรู้ได้ถึงสัมผัสจากมือผู้เป็นแม่ที่เที่ยวได้ทึ้งผม ลูบหน้าเขาวุ่นวาย สุดท้ายคุณหญิงอณาก็กรีดร้องอย่างดีอกดีใจ อั๊ต ! ตัดผมนะลูกนะ ! ทำเลสิคนะลูกนะ ! เข้าคอร์สปรับปรุงบุคลิกนะลูกนะ ! อัสกัณจำได้ว่าความรู้สึกหลังฟังจบเป็นอย่างไร ไม่ต้องสงสัยว่าเขาจะอยู่ในอาการอึ้งเหวอเพียงไหน กว่าที่เขาจะควานหาแว่นตาเจอเพื่อมองหน้ามารดาให้ชัดเจนเผื่อจะเห็นแววล้อเล่นแม้เพียงสักนิด แต่เมื่อใส่แว่นแล้วเขากลับพบกับสีหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นชนิดที่ประกายเจิดจ้านั้นเปล่งรัศมีปิดทับหลอดลม ผลักดันคำปฏิเสธของเขากลับที่เดิมอย่างรวดเร็ว...ที่จำได้อีกอย่างคือเขาพยายามหาที่พึ่งเป็นอย่างยิ่ง...ทว่า... พ่อว่าอั๊ตก็เรียนจบนานแล้วนะ เมืองนอกเมืองนาก็ไปได้ปริญญาโทมาตั้งสองใบ ลองทำงานดูสักตั้งไม่เสียหายอะไรนี่ ถึงจะเป็นงานไม่เกี่ยวกับที่เรียนมาก็ถือเสียว่าเป็นประสบการณ์ก็แล้วกันนะลูก...อย่าขัดใจแม่เขาเลย คำลงท้ายนั่นเองที่เป็นสาเหตุแห่งการหว่านล้อมของคุณประจิม ยอมแม่หน่อยเหอะอั๊ต พี่ขอล่ะ เพื่อให้พี่มีสมาธิทำงานหนึ่งล่ะ อย่างสองพี่ว่าไม่น่าเสียหายหรอกนะ แกไม่อยากลองเป็นตัวละครมีชีวิตดูบ้างหรือไง จะได้รู้ว่าระหว่างตัวหนังสือกับตัวเป็น ๆ น่ะต่างกันยังไง...สุดท้ายเลย...อย่าขัดใจแม่เลยอั๊ต นี่ก็เหมือนกัน คำลงท้ายคือใจความสำคัญเหมือนตอนคุณประจิมพูดไม่ผิดเพี้ยน อาจเพราะด้วยเหตุผล อย่าขัดใจแม่ หรืออาจเพราะคำยุของผู้เป็นพี่ชายก็สุดรู้ สุดท้าย อัสกัณก็พบว่าตัวเขาเองเมื่อลอกคราบออกก็กลายเป็นหนุ่มรูปงามเพียงชั่วข้ามคืน...แน่นอนว่าการลงทุนเพื่อความต้องการของคุณหญิงอณาประสบความสำเร็จเป็นที่สุด เพราะเพียงหนึ่งเดือนหลังปฏิบัติการลอกคราบ รอยยิ้มเบิกบานก็กลับสู่ใบหน้าคุณหญิงอณาอีกครั้ง เมื่อเหล่าผู้จัดละครซึ่งเคยถอดใจไปแล้วได้ย้อนกลับมาใหม่พร้อมข้อเสนอซึ่งไม่สำคัญสำหรับคุณหญิงอณาผู้เอมใจเลยสักนิด เล่นตัวไปสักพักอัสกัณก็ได้ชิมลางงานละครเรื่องแรกสมใจคุณหญิงอณา เขาจำได้ดีว่าครั้งแรกที่อ่านบทละครเรื่องนั้นรู้สึกสนใจอย่างบอกไม่ถูก...สนใจเพราะตัวเอกในเรื่องเป็นคนเฉิ่มเชยในตอนแรก แถมชอบอ่านหนังสือทุกชนิด ทุกแนวเป็นชีวิตจิตใจจนจับพลัดจับผลูต้องแปลงร่างเป็นคนสะดุดตาเพื่อพระเอก...ใช่...ตัวเอกของละครเรื่องนั้นคือผู้หญิง และบทที่หากเขาตกลงเล่นจะได้รับคือบทพระเอกที่นางเอกตกหลุมรัก แต่อารมณ์ ความรู้สึก และเรื่องราวของนางเอกในบทละครเรื่องนั้นกลับสะกิดใจเขายิก ๆ หลังอ่านบทละครจบอัสกัณตกลงรับแสดงทันทีท่ามกลางความดีใจจนออกนอกหน้าของคุณหญิงอณา ละครเรื่องแรกเป็นแนวคอมเมดี้ ป่วนรักสาวเป๋อ ดังระเบิดเป็นพลุแตก เพราะนอกจากจะได้อัสกัณหนุ่มหล่อไฮโซอย่างเขาเล่นเป็นพระเอกแล้ว นางเอกดาวรุ่งอย่าง น้องแพนด้า ก็เป็นแรงผลักดันให้ชื่อของอัสกัณปรากฏอยู่ทั่วทุกมุมประเทศ ไม่ต้องสงสัย (อีกครั้ง) ว่าคุณหญิงอณาจะปลื้มเปรมเพียงใด นอกเหนือจากงานละครยังมีงานถ่ายแบบ งานโฆษณา ติดต่อเข้ามาไม่ขาดสาย ทว่าแม้คุณหญิงอณาซึ่งตอนนั้นปฏิบัติตัวเป็นผู้จัดการกลาย ๆ จะชื่นชอบ ชื่นชมการมีลูกชายเป็นดาราสักเพียงใด ในการรับงานแต่ละครั้งมักจะถูกนำมาพิจารณาร่วมกันกับสมาชิกครอบครัวก่อนเสมอ กระทั่งพักหลังเมื่องานชุกเต็มที่ คุณหญิงอณาจึงได้หาผู้จัดการส่วนตัวชนิดเต็มเวลาให้กับลูกชายดาราซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน สุรพล ลูกพี่ลูกน้องของอัสกัณซึ่งเรียนจบการบัญชีจากต่างประเทศ จบกลับมากลายเป็นมนุษย์ล่องลอยเช่นเดียวกับอัสกัณก่อนนั้น ผู้เป็นพ่อซึ่งมีศักดิ์เป็นน้องชายของคุณหญิงอณาจึงเต็มใจอย่างยิ่งเมื่อพี่สาวออกปากขอตัวลูกชายมาช่วยงาน ตั้งแต่นั้นมาคุณหญิงอณาก็วางมือจากการปลุกปั้นลูกชายดารา ซึ่งก็เป็นการวางมืออย่างวางใจได้ สุรพล ทำงานในตำแหน่งที่ได้รับมอบหมายเป็นอย่างดี ความที่เขาเองก็เป็นนักท่องเมืองมายาตัวเอ้ นั่นหนึ่งล่ะ กับการสนิทสนมโดยส่วนตัวกับอัสกัณ ทำให้ทั้งคู่กลายเป็นคู่หูที่เข้าขา(ในการทำงาน)ได้ทีที่สุด เสียงรถคุ้นหูเคลื่อนเข้ามาใกล้ทำให้อัสกัณหันไปมอง อมยิ้มกับตัวเองพร้อมกับก้าวออกจากจุดซ่อนตัวไปยืนโบกไม้โบกมือให้กับคนขับรถ บอกแล้วว่าอย่าออกมาก่อนก็ไม่เชื่อ หอบแฮ่กเลยสิแก นั่นคือประโยคแรกที่อัสกัณได้รับหลังจากก้าวขึ้นรถปิดประตูเรียบร้อย โธ่...ใครจะไปรู้ล่ะพี่ว่าผู้หญิงสมัยนี้กล้าขนาดบุกเข้าไปในห้องน้ำผู้ชายน่ะ เท่านั้นยังไม่พอนะ คุณเธอเล่นเคาะเรียกทุกห้องเลยเชียว ชายหนุ่มบอกอย่างละห้อยละเหี่ย แล้วแกหนีออกมาได้ไงวะ? สุรพลถามกลั้วหัวเราะ เก๊าะ ปีนข้ามห้องน่ะสิพี่ ทุลักทุเลน่าดูชมเลยล่ะ พอออกมาได้ผมก็เผ่นแน่บมานี่ล่ะ เล่าเสร็จเขาก็ปรับเบาะที่นั่งเอนนอนทันที เออ ทน ๆ เอาหน่อยเหอะวะ ช่วงรุ่ง ๆ ก็เป็นอย่างนี้แหละ อีกเดี๋ยวเหอะแกจะได้ถือโทรโข่งประกาศปาว ๆ ว่าแกเป็นใคร ผมคงไม่ทำอย่างนั้นแน่ ๆ ฮะพี่ หลังจากจบละครเรื่อง เบี่ยงรัก ผมว่าจะเลิกแล้วล่ะ อัสกัณบอกเบา ๆ สุรพลปรายตามองส่ายหน้าน้อย ๆ คุณป้าจะยอมเร้อ น่าจะยอมนะพี่เอส ผมว่าพักหลัง ๆ นี่ไม่ค่อยเข้ามาวุ่นวายสักเท่าไหร่ รู้สึกจะไปเห่อพี่เอกกับธุรกิจมาแรงนั่นมากกว่า ชายหนุ่มพูดพลางหาวหวอด อาการสืบเนื่องจากการถ่ายละครมาทั้งคืน ไม่เข้ามาวุ่นวาย ไม่ได้หมายความว่าจะเงียบหายนะโว้ย พี่ว่าคลื่นลมยามสงบน่ะ น่ากลัวกว่าคลื่นลมแรงเป็นไหน ๆ สุรพลเตือนเรียบ ๆ เดี๋ยวผมจะลองพูดดูเผื่อจะสำเร็จ หาทางออกอีกครั้งก่อนจะผ่อนลมหายใจยาว บอกคนขับเป็นนัย ๆ ว่าเขาต้องการพักผ่อนมากกว่าจะพูดเรื่องนี้อีก สุรพลได้แต่มองใบหน้าหล่อเหลาซึ่งถูกแว่นตาดำบดบังไปกว่าครึ่งหน้า แต่ก็ไม่อาจบดบังความหล่อได้อย่างเห็นอกเห็นใจ ได้แต่ภาวนาให้สิ่งที่ดาราหนุ่มปรารถนาประสบผลโดยเร็ว...เพราะเขาเองก็เริ่มเอียนวงการมายาแล้วเช่นกัน ดูเหมือนว่าความฝันของอัสกัณให้อย่างไรก็ยังเป็นความฝันอยู่วันยันค่ำ เพราะเมื่อเปิดประตูก้าวเข้าบ้านเขาก็พบกับสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกเหนื่อยตั้งแต่มองเห็น คุณหญิงอณานั่งอยู่กลางวงล้อมของผู้จัดละครหลายค่ายและหลายช่อง การพูดคุยอย่างสนุกสนานของกลุ่มคนเหล่านั้นเขารู้ดีเสียยิ่งกว่ารู้ว่าล้วนแต่ใส่หน้ากากเข้าหากัน และเมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นความเคลื่อนไหวของเหล่าผู้จัดละครยิ่งมีมากขึ้น กลับมาพอดีเลยอั๊ต พี่ ๆ เขามารออยู่นานแล้วล่ะ เห็นว่ามีละครเรื่องใหม่มาเสนอแน่ะลูก คุณหญิงอณาเอ่ยทักทายใยหน้าเกลื่อนยิ้มปลื้มเปรม คุยกับพี่เอสดีกว่ามั้ยฮะ เดี๋ยวผมตามให้ เขาออกตัวหมายหลบฉาก แต่ไม่สำเร็จ แม่ว่าอั๊ตคุยเองดีกว่า...คือว่าแม่ลองอ่านบทดูแล้วน่าสนใจทุกเรื่องเลยจริง ๆ นะ คุณหญิงอณาบอกยิ้ม ๆ เหล่าผู้จัดละครต่างพยักหน้ารับเป็นเชิงสำทับ อีกอย่างนะอั๊ต พี่ ๆ เขาบอกว่ายินดีรอคิว แต่อยากให้อั๊ตเล่นทุกเรื่องจริง ๆ นะคะลูก น้ำเสียงของผู้เป็นแม่ปิดร่องรอยความตื่นเต้นไว้ไม่มิด ยังแววตาระริกรื่นนั่นอีกต่างหาก แถมด้วยการขึงตาส่งท้ายคล้ายบังคับให้เขาก้าวเขาไปนั่งกลางวงล้อมซึ่งอัสกันต้องทำตามอย่างช่วยไม่ได้ แทบจะทันทีที่ทรุดลงนั่ง เอกสารเย็บเล่มอย่างดีก็ถูกเลื่อนมาอยู่ตรงหน้าเขา เพียงปรายตามองคำตอบของอัสกัณก็รออยู่ก่อนแล้ว ขอผมอ่านดูก่อนก็แล้วกันนะครับ คำตอบอย่างขอไปทีของเขากลับสร้างความแช่มชื่นให้กับสีหน้าผู้จัดละครทุกรายไป ไม่เว้นแม้แต่คุณหญิงอณาผู้มารดา คุณพี่รับรองเลยค่ะว่าถ้าคุณอั๊ตอ่านเรื่อง วิญญาณลวงรัก ของ ฉมบ จบแล้วจะต้องชอบ คุณพี่ก็ขอรับรองด้วยค่ะว่าเรื่อง แชร์ใจยัยตัวยุ่ง ของ คำหยอก น่าสนใจไม่แพ้ใคร จำได้มั้ยคะเรื่องแรกที่สร้างชื่อให้คุณอั๊ตก็เป็นนิยายของ คำหยอก นะคะ งั้นเดี้ยนขอรับรองร่วมด้วยคนค่ะ เรื่อง เพียงรักข้ามภพ ของ เพียงปลี บทของคุณอั๊ตก็โดดเด่นไม่แพ้ใคร แนวแฟนตาซีด้วยนะคะไม่อยากลองหรือ ? อะโหย งั้นต้องของเจ้ ดีเลิศเลยฮ้าคุณอั๊ต ภาษาสละสลวย หนังสือติดอันดับขายดีหลายร้านนานติดต่อกันหลายเดือน ตีพิมพ์ซ้ำครั้งที่สิบห้าภายในเวลาสองปี คนเขียนเรื่องนี้เขียนบทละครเองด้วยนะฮ้า คิดว่าคุณหญิงอณาคงพอเคยได้ยินนะฮะ เรื่อง ดั่งดาราในดวงหฤทัย ของ ตรีธาร น่ะฮ่ะ เรื่องของดิฉันก็ไม่น้อยหน้าใครหรอกนะคะ เบสเซลเลอร์ ณ ปัจจุบันเลยค่ะ พานดอกรัก ของ ประสานดาว ค่ะ เรื่องนี้รับประกันว่ามีทุกรสชาติของชีวิตเชียวล่ะค่ะ ทุกคำอธิบายเชิงเกทับของบรรดาผู้จัดละคร อัสกัณตอบเพียง ครับ แล้วผมจะลองอ่านดู จบแล้วเขาก็ขอตัวไปพักผ่อนโดยไม่ฟังคำทักท้วงจากคุณหญิงอณา ความเหนื่อยล้าจากการทำงานข้ามวัน อัสกัณแทบอยากกระโดดขึ้นเตียงแล้วหลับตามต้องการ หากไม่ติดที่ว่านิสัยอันแก้ไม่หายคือต้องอาบน้ำก่อนนอนแล้วละก็ เขาคงไม่รอช้าที่จะทำ ความสดชื่นหลังการอาบน้ำของชายหนุ่มหายไปทันมีเมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมาพบกับคุณหญิงอณานั่งยิ้มมีเลศนัยรออยู่ก่อนแล้ว...อัสกัณไม่จำเป็นต้องเดาสักนิดว่าคนเป็นแม่มานั่งรอเขาด้วยเรื่องใดเพราะในมือของคุณหญิงอณาคือบทละครที่เขาโยนทิ้งไว้บนโต๊ะอย่างไม่ไยดี น่าสนใจทุกเรื่องเลยนะอั๊ต คุณหญิงอณาเอ่ยนำอย่างร่าเริง สวนทางกับลูกชายที่เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกลับมากระโดดแผ่หลาลงบนเตียงแถมด้วยการหลับตาเพื่อบอกเป็นนัยว่าต้องการพักผ่อน แม่ชอบเรื่อง ดั่งดาราในดวงหฤทัย ของ ตรีธาร มากเลยนะลูก แม่เคยอ่านฉบับเป็นนิยายสนุกมากเลยล่ะ เสียงของคุณหญิงอณาดังอยู่ใกล้ ๆ พร้อมกับที่นอนยุบยวบ อัสกัณได้แต่พ่นหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย...เขารู้ดีว่าหากไม่ได้คำตอบที่พอใจคนเป็นแม่ไม่มีทางถอยเป็นแน่ ผมเหนื่อยฮะ จบละครเรื่องนี้ผมอยากพักยาว ชายหนุ่มเสี่ยงตอบ ยังไม่ยอมลืมตาขึ้นมอง ต๊าย ! ไม่ได้นะอั๊ต ! น้ำเสียงตกอกตกใจของคุณหญิงอณาทำให้เขาหรี่ตาขึ้นมอง ทำไมละฮะแม่ ผมเหนื่อยอยากพักบ้าง ผมคนนะฮะไม่ใช่หุ่นไม้ไร้ความรู้สึก เขาประชด แม่รู้ แม่เข้าใจว่าอั๊ตเหนื่อย แต่อั๊ตก็รู้ว่าตอนนี้บริษัทของพี่กำลังจะคลอดคอลเลคชั่นใหม่รับหน้าหนาว แล้วไงฮะ คุณหญิงอณาส่งค้อนวงเล็ก ๆ หลังจากฟังคำพูดไม่ยี่หระของลูกชายคนเล็ก ก็พวกผู้จัดเขารับรองว่าจะใช้เครื่องประดับของเราเข้าฉากเกินเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์น่ะสิ คุณหญิงอณาบอกอย่างตื่นเต้น แต่มีข้อแม้ว่าผมต้องเล่นละครเรื่องนั้นด้วยใช่มั้ยฮะ เขาดักคออย่างรู้ทัน คุณหญิงอณาดีดนิ้วเปาะ อั๊ตเข้าใจถูกต้องแล้วจ้ะ ฉลาดที่สุด เครื่องประดับของพี่เอกขายดีอยู่แล้วนะฮะแม่ ไม่เห็นจำเป็นต้องพึ่งโฆษณาทางอ้อมอย่างนี้เลย ยุ่งยากนักผมลัดคิวไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้ก็ได้ อัสกัณบอกอย่างใจป้ำ คุณหญิงอณาหน้าง้ำทันที ไม่ด้าย...คอลเลคชันนี้มันเหมาะกับคนชั้นสูงจ้ะคุณลูกชาย ใช้วิธีโฆษณาธรรมดาน่ะมันเชยไป อีกอย่างอั๊ตก็เป็นนายแบบให้พี่เขามาตลอดใคร ๆ ก็รู้ มันไม่แปลกใหม่แล้วนะลูก ฟังเท่านี้อัสกัณก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคงหนีไม่ได้อีกแล้ว...และถ้าให้เขาทายจากการชักแม่น้ำของคุณหญิงอณาแล้วละก็...น่าจะเป็นเรื่อง... เนี่ย แม่ว่าเครื่องเพชรคอลเลคชั่นใหม่เข้ากันกับเรื่อง ดั่งดาราในดวงหฤทัย เลยล่ะลูก นางเอกเป็นเจ้าหญิงพลัดบ้านพลัดเมืองมามีเครื่องประดับชิ้นสำคัญติดมาด้วย ทีนี้ในบทละครที่แม่ลองอ่านผ่าน ๆ ดูนะ มีฉากที่นางเอกต้องหยิบเครื่องประดับมาดูบ่อย ๆ โอ๊ย...เข้าล็อคเป๊ะ ๆ เลย อัสกัณถอนหายใจยาวเหยียดหลังฟังจบ...ทำไมเวลาซื้อลอตเตอรี่เขาไม่คาดเดาได้แม่นยำอย่างนี้นะ ตกลงว่าแม่อยากให้ผมเล่นเรื่องนี้ใช่มั้ยฮะ เขาถามเนือย ๆ วุ้ย...แม่แค่แนะนำเฉย ๆ จ้ะ จริง ๆ แม่ลอง ๆ อ่านดู สนุกทุกเรื่องเชียวแหละ บทที่เขาเสนอให้อั๊ตเล่นก็เด่นทุกเรื่อง จะว่าไปเหมือนบทละครเขียนขึ้นเพื่ออั๊ตอย่างไรอย่างนั้นเลยนะลูก แต่แม่ว่าเรื่อง ดั่งดาราฯ นี่แหละ เข้าท่าที่สุด อัสกัณรับฟัง กลอกตาเหนื่อยหน่ายก่อนตอบว่า แล้วผมจะลองอ่านดูก็แล้วกันฮะแม่...แต่ตอนนี้ขอนอนก่อนได้มั้ยฮะ คุณหญิงอณาส่งยิ้มพึงใจ ก็ได้จ้ะ งั้นแม่ไปล่ะ เดี๋ยวจะบอกแม่ตุ่มให้เตรียมข้าวไว้รอนะ ตื่นมาเผื่ออั๊ตหิว พูดจบก็ยื่นมือมาลูบศีรษะลูกชายคนเล็กเบา ๆ ก่อนเดินออกจากห้องไป ทันทีที่ประตูปิดสนิท อัสกัณก็ดีดตัวขึ้นจากที่นอน คำพูดของคุณหญิงอณาทำให้สมองเขาตื่นเกินจะข่มใจหลับเหมือนข้ออ้างตัดบท หลุดพ้นจากความง่วงอัสกัณจึงหยิบบทละครทั้งหมดมานอนอ่านเล่น หวังใจว่าตัวหนังสือละลานตาคงพาความง่วงให้กลับมาสู่ที่เดิมไม่ยากนัก อัสกัณวางบทละครเล่มสุดท้ายลงข้างตัว ถอนหายใจอย่างเอมอิ่มกับฉากจบของเรื่อง...สนุก...น่าสนใจ...เป็นคำตอบรับจากความคิดของเขาเมื่ออ่านจบแต่ละเรื่อง เขาคงจะอ่านจบเพียงเรื่องเดียวแล้วบังคับตัวเองให้นอนพัก หากว่านิสัยอันคุ้นชินจะไม่พาสายตาอ่านพบชื่อคนเขียนบทละครที่เขาเคยรู้มาว่า นิยายบางเรื่องที่ถูกเลือกมาทำละครนั้น บางครั้งหาเนื้อแทบไม่เจอ ทว่าคนเขียนบทละครเก่ง ๆ สามารถทำนิยายน้ำเน่ากลายเป็นละครน้ำดีเรตติ้งกระฉูดได้...คนเขียนบทเรื่องที่เขาประทับใจมีชื่อ หรืออาจจะเป็นนามปากกาว่า ลายดาว เมื่อลองหยิบบทเรื่องต่อไปขึ้นมาดูชื่อคนเขียนบทแล้ว อัสกัณยิ่งตาตื่นกว่าเดิม ...บทละครทุกเรื่องที่เหล่าผู้จัดต่างนำเสนอมานั้น มีคนเขียนบทคนเดียวกัน นั่นคือ...ลายดาว... เพื่อลบความแปลกใจของตัวเอง ผนวกกับสมองตื่นเต็มที่ อัสกัณจึงหยิบบทละครทุกเรื่องขึ้นอ่านอย่างไม่รอช้า และเมื่อเล่มสุดท้ายจบลงเขาก็ได้แต่ทึ่งกึ่งนิยม คนเขียนบทนาม ลายดาว ด้วยไม่ว่าเรื่องราวต้นฉบับจะเป็นแนวใด สำนวนบทละครของ ลายดาว ก็ลื่นไหล สนุกสนาน เข้มข้นชวนติดตามจนถึงตอนจบ น่าประทับใจยิ่งนัก แถมยิ่งอ่านเขาก็ยิ่งอยากรู้จัก ลายดาว เลือดนักอ่านในกายซึ่งเคยสงบลงตั้งแต่ชีวิตดาราไหลเข้ามาถาโถมถูกปลุกให้ตื่นจนรู้สึกคึกคัก ความรู้สึกเต็มอิ่มจากการอ่านทำให้อัสกัณปิดเปลือกตาอย่างเป็นสุข ความคิดล่องลอยกลับไปยังบทละครที่เพิ่งอ่านจบ คมปากกาลื่นไหลทำให้เขาอดจินตนาการถึงคนเขียนไม่ได้ ลายดาว เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายนะ ? ลายดาว จะอายุประมาณไหนนะ ? ...แล้ว...ถ้าเขาตกลงยอมเล่นละครโดยเพิ่มข้อแม้ว่าขอพบเจอคนเขียนบทด้วย...จะได้ไหมนะ ? ...แล้ว...ถ้าได้พบจริง ๆ นอกจากขอลายเซ็นแล้ว...ขอกอด ลายดาว ...จะยอมไหมนะ ? ...เฮ้อ... จะรอคะ แต่มาเร็วๆๆนะ
โดย: sakeena IP: 110.168.106.41 วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:56:46 น.
เธเธฑเธงเธเธณเนเธเนเธเธเธฒเธฃเธฒเนเธเนเธเนเธฐ
โดย: เธซเธกเธงเธข IP: 125.27.23.24 วันที่: 19 กันยายน 2553 เวลา:14:21:55 น.
อยากอ่านต่อแล้วคะ อยากเจอนางเอก่าจะเป็นยังไงนะ
โดย: bb IP: 202.12.97.100 วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:1:04:48 น.
|
RUM_XIAH
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] |
มาเปิดไหดองไหใหม่ ขอแนะนำให้รู้จักพี่อั๊ต ค่ะ หุ หุ
เรื่องนี้วางพล็อตไว้หลังจากกลับจากงานหนังสือเดือนตุลาคมปีที่แล้ว วันสุดท้ายที่ไปงาน กำลังจะกลับค่ะ เดินผ่านบันไดหน้าห้องประชุมก็เห็นว่าคนดูโล่ง ๆ ผิดปกติเว้นที่ว่างแปลก ๆ เพราะปกติจะเห็นคนนั่งเต็มบันไดแม้ว่าเขาจะห้ามนั่ง
พอมองไปก็พบสาเหตุ หน้าห้องประชุมมีนักข่าวกำลังสัมภาษณ์ผู้ชายคนหนึ่ง ขยับแว่นพร้อมขยับขา เดินเข้าไปใกล้ก่อนอ้าปากค้าง
ปอ ทฤษฏี
ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ ปอ นะคะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าชอบมาก แต่ชอบ (เอาไงกะมันเนี่ย) เพราะเคยจินตนาการให้ ปอ เป็นพระเอกนิยายบ่อย ๆ
ยืนมองอยู่ครู่ใหญ่จึงรู้สึกตัว ตอนที่รู้สึกตัวนี่แหละค่ะพล็อตพุ่งปริ๊ด ๆ เพราะ...ตัวเองตอนนี้ยืนนิ่งอ้าปากนิด ๆ ยิ้มหน่อย ๆ เหมือนจะบ้านิด ๆ (อ้าว) พอมองไปข้าง ๆ เอ๊ย...ไม่ใช่แค่เรานี่นา...
ปิ๊ง ๆ
พระเอกเป็นดารา !
แล้วนางเอกล่ะ?
อ้าว...ก็เราไง ฮี่ ฮี่
เรื่องนี้ก็มีที่มาฉะนี้แล
แล้วดาราคนนี้จะมาเจอะเจอกับนางเอกยังไง ? แล้วนางเอกเป็นใคร ?(บอกแล้ว คนเขียนไง ห้า ห้า)
ขอดองไว้ก่อนนะคะ จบหมอโหค่อยว่ากัน
ทักทายกันได้เช่นเคยค่า
รัมย์