Bloggang.com : หัวใจสีชมพู : "ธารทับทิม" - ซาบซึ้งกับความรักที่เสียสละอย่างยาวนานถึง 2000 ปี

"ธารทับทิม" - ซาบซึ้งกับความรักที่เสียสละอย่างยาวนานถึง 2000 ปี

		.
.	สวัสดีค่ะ หายหน้าไปหลายวันเพราะติดงานค่ะ ขนาดมีนัดเลี้ยงรุ่นยังไปไม่ได้เลยทีเดียว กลับมาอัพบลอก็เลยขออัพแบบแก้ขัดไปก่อนค่ะ กับรีวิวหนังสือที่อ่านแล้วชวนอมยิ้มและซาบซึ่้ง นิยายเล่มนี้เป็นอีก 1 เล่ม ที่รุ่นน้องให้ยืมมาค่ะ อ่านแล้วก็ไม่ผิดหวังค่ะ ชื่อหนังสือ : ธารทับทิม ชื่อผู้แต่ง : ศรีสุรางค์ สำนักพิมพ์ : 1168 publishing จำนวนหน้า - 288 ราคา - 195 บาท จากเว็บ //www.1168group.com สายธารแห่งทับทิมทอดตัวยาวสุดสายตา ใครเลยจักรู้แท้ถึงความหมายอันแท้จริง หนึ่งอัญมณีทอค่าคือหนึ่งหยาดเลือดหยดริน ก่อเป็นธารแห่งรัก เชื่อมสองฤทัยให้ถึงกัน หนึ่งความเกลียดชัง ทำให้เธอต้องพลัดพรากจากดวงใจ หนึ่งคำสาปสะกดเธอไว้ให้มิอาจได้พานพบ หากแต่อีกหนึ่งใจที่มั่นรักยังคงเฝ้าถวิลหา เฝ้ารอเธอคืนกลับมาแม้กาลผ่านนับเนิ่นนาน คือลิขิตชะตาที่มิอาจเลี่ยง หมื่นพันแสนราตรีก้าวข้ามผ่าน เมื่อคำภาวนาสัมฤทธิ์ผล เธอจึงได้คืนกลับสู่อ้อมกอด แห่งชายผู้เป็นที่รักยิ่งกว่าชีวี และแม้ความทรงจำจักลบเลือน แต่กลับตราตรึงสลักในจิตวิญญาณ ศรัทธาแห่งรักมั่นนั้น จะขจัดอุปสรรคทั้งปวง ให้เขาและเธอได้เชยชิดเคียงคู่ชั่วนิรันดร์ นิยายเล่มนี้ผู้เขียนเขียนในคำนำไว้ว่า ได้รับแรงบันดาลใจมาจากพระสูตรหนึ่งในพระไตรปิฏก ชื่อ จักกวัตติสูตร ซึ่งกล่าวถึงโลกในสมัยที่มนุษย์มีอายุยืนถึงแปดหมื่นปี ในเวลาที่ความดีทุกอย่างเจริญงอกงาม ความชั่วมีน้อย ให้ความสำคัญกับจิตใจมากกว่าวัตถุ เน้นการทำความดี ความสงบภายในจิตใจ แค่ใครคิดอิจฉา หรือริษยาก็กลายเป็นคนน่าสงสาร ที่ควรได้รับการเยียวยารักษาและบำบัดกันแล้ว อ่านแล้วก็อยากให้โลกเราเป็นแบบนั้นบ้างจัง ในนิยายเรื่องนี้พระเอกของเราก็มาจากโลกอย่างว่า เป็นถึงมหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ มีเลือดเป็นทับทิม มีชีวิตเป็นอมตะ นางเอกก็เคยราชินีของกษัตริย์ แต่ด้วยความแค้นและริษยา ของนางร้าย เลยทำให้ร่ายมนต์ดำใส่นางเอก ให้มาทำร้ายพระเอก และทำร้ายตัวเองจนตกหน้าผา หากพระเอกไม่ตาย และไม่โกรธแค้นนางเอกแต่อย่างใด แต่ใช้เลือดของตัวเองหลั่งออกมาเพื่อหล่อเลี้ยงร่างนางเอกไว้ โดยให้จิตมุ่งมั่นว่าต้องการให้นางเอกกลับมาหาตน กว่า 2 พันปีผ่านไป เลือดยังคงหล่อเลี้ยงร่างนางเอก หากแต่วิญญาณของนางได้ไปจุติใหม่ยังโลกมนุษย์แล้ว ภาระหน้าที่การตามนางเอกกลับมายังโลกเดิม ตกเป็นขององครักษ์ของนางเอก ที่ยอมเสียสละทุกอย่าง เพื่อตามไปปกป้อง และพานางเอกกลับมาหาพระเอก .. .. .. อ่านจบแล้วต้องบอกว่าอดอมยิ้มให้กับ ความน่ารักของพระเอกไม่ได้เลยจริงๆ ซาบซึ้งกับความรักอันยิ่งใหญ่ที่เค้ามีต่อนางเอกของเรามากๆ ค่ะ คิดดูสิว่า จะมีใครที่หลั่งเลือดของตัวเอง 2000 ปี เพื่อหล่อเลี้ยงร่างของคนรักตัวเอง ไม่ให้เน่าสลาย และตายจากไปอย่างแท้จริง อ่านแล้วอยากจะเป็นรอยรจนา หรือ ปัณฑารีย์ ชะมัด ไหนจะความน่ารัก เจ้าเล่ห์ของพระเอกอีกล่ะ อ่านทีไร อิชั้นก็อมยิ้มแก้มตุ่ยไป จำได้ว่าเอาไปนั่งอ่านที่ร้านข้าว เงยหน้าขึ้นมาอีกที โต๊ะตรงข้ามมองหน้าอิชั้นใหญ่เลย เหอเหอเหอ อายอ่ะ เค้าคงว่ายัยนี่เพี้ยนเนอะ นั่งยิ้มอยู่ได้คนเดียว 555