Bloggang.com : หัวใจสีชมพู : "รัตติกาตาหวาน" นิยายเล่มหนาทั้งหวานและให้ข้อคิด

"รัตติกาตาหวาน" นิยายเล่มหนาทั้งหวานและให้ข้อคิด

	เรื่อง - รัตติกาตาหวาน ผู้เขียน - ฟองคลื่น คืนจันทร์ พันดาว สนพ - 1168 พับบลิชิ่ง จำนวนหน้า - 295 ราคา - 295บาท //www.1168group.com ...ไม่จำเป็นต้องมีช่อดอกไม้สวย ๆ หากแต่เขายกกุหลาบทั้งไร่ของเขามาให้ ย้ายดอกกุหลาบมาปลูกโอบล้อมหล่อนที่นี่ รัตติการู้สึกเสียยิ่งกว่าฝัน ...หากแต่เขามีตัวตนอยู่ตรงนี้จริง เรื่องราว ของ ”รัตติกา” ดาราสาวแสนสวยกับ “เมฆินทร์” ชายหนุ่มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่นและความเป็นสุภาพบุรุษ เมื่อสองหัวใจได้ใกล้ชิดกันในบรรยากาศแสนหวานในไร่กุหลาบ ความรักที่แสนจะอบอุ่นจึงก่อขึ้นในใจของคนทั้งคู่ เมื่อรัตติกาที่รับปากจะแต่งงานกับเพื่อนสนิทรูปหล่อของตนเอง... ต้องพบกับการขัดขวางของครอบครัวฝ่ายชาย และคนที่จะมาตัดสินปัญหาก็คือเมฆินทร์ ปัญหาหรืออุปสรรคใดที่ผ่านเข้ามา... จะเป็นบททดสอบให้หัวใจสองดวงได้เรียนรู้กันและกันมากขึ้น เป็นอีก 1 เรื่องที่รุ่นน้องให้ยืมมาอ่าน นิยายเล่มหนาที่มีปมของความในครอบครัวเป็นที่มาของปัญหา ความคาดหวังของพ่อแม่ที่เกิดจากความรักลูก และการเข้าใจผิดของลูกต่้อความรักของบุพการี บางครั้งก็ทำให้เรื่องราวมันดูปั่นป่วนวุ่นวาย นิยายเรื่องนี้คงให้ข้อคิดเกี่ยวกับความรักภายในครอบครัว การเปิดอกพูดคุย และทำความเข้าใจกัน บางครั้งมันก็เหมือนเส้นผมที่บดบังภูเขา แค่คนในครอบครัวไม่เอ่ยปากเผยความในใจ เป็นนิยายรักที่แฝงมุมมองและแง่คิดที่ดีเล่มนึงค่ะ พระเอกในเรื่องทำสวนกุหลาบ คนเขียนก็เขียนถึงดอกกุหลาบชนิดต่างๆ ได้น่าสนใจ วิธีปลูก วิธีดูแล คนอ่านไม่มีความรู้เรื่องดอกไม้แบบเรา เลยพลอยได้รู้จักกุหลาบมากขึ้น แล้วก็ต้องอึ้งเล็กๆ ว่ากุหลาบมันมีหลากสายพันธุ์ขนาดนั้นเลย อ่านไปก็จินตนาการไปว่าถ้าได้เดินเล่น ท่ามกลางหมู่มวลกุหลาบแบบนี้คงมีความสุขดีเหมือนกันนะ พระนางในเรื่องอายุก็ห่างกันเยอะ ออกแนวกินเด็ก โคแก่กินหญ้าอ่อน แต่ก็เขียนได้น่ารักดีค่ะ อ่านแล้วอยากเป็นหญ้าอ่อนให้โคแก่มาเคี้ยวเลย 5555 ปิดท้ายด้วยการเก็บข้อความดีๆ ที่ชอบมาฝากค่ะ "เมื่อนั่นไม่ใช่ตัวของเรา จะไปออกรับไว้ทำไมเล่า... ตาหวาน คำพูดคนมันก็เหมือนลมนั่นแหละ บางทีก็ต้องปล่อยให้มันผ่านไป ถ้ามันเย็นสบายก็ยืดอกรับซะ แต่ก็ต้องระวังไว้บ้าง เพราะลมเย็นๆ บางทีมันก็หนาวเกินไปได้เหมือนกัน แต่ถ้ามันเป็นลมร้อนๆ เหมือนแดดตอนนี้ คุณก็ต้องยืนนิ่งๆ ปล่อยมันพัดผ่านตัวเราไป เพราะถ้าเรายิ่งขยับตัวทำอะไรมาก เราก็จะยิ่งร้อน แต่ไม่ได้ร้อนเพราะลมร้อนๆ นั่นหรอกนะรัตติกา มันร้อนเพราะเราเร่งร่างกายของเราให้สูญเสียพลังงานมากขึ้น เหนื่อยกับมันมากขึ้น จนเราร้อนยิ่งขึ้นมากกว่า"