Bloggang.com : หัวใจสีชมพู : "ฆาตกรรมบนเรือไททานิค" พล็อตชวนอ่าน น่าสนใจนะ

"ฆาตกรรมบนเรือไททานิค" พล็อตชวนอ่าน น่าสนใจนะ

เรื่อง - ฆาตกรรมบนเรือไททานิค
ผู้เขียน - แม็กซ์ อัลแลน คอลลินส์
ผู้แปล - แดง ชารี
สนพ - รหัสคดี
จำนวนหน้า - 280
ราคา - 210บาท

ปกหลัง

ตัวละครในนวนิยายเรื่องนีมีตัวจริงทั้งสิ้น
ฆาตกรรมที่เกิดขึ้น เป็นปมปริศนาสำคัญ

ฌาคส์ ฟูเตรลล์ คือ หนึ่งในบรรดาผู้โดยสารที่มีชื่อเสียงโด่งดังหลายคน
บนเรือ อาร์. เอ็ม. เอ๊ส. ไททานิค
ซึ่งออกเดินทางเมื่อวันที่ 10 เมษายน 1912
เขาเป็นนักเขียนรหัสคดีของอเมริกาที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่งในยุคสมัยของเขา
เป็นผู้รังสรรค์นักสืบที่ไม่เหมือนใคร ซึ่งรู้จักกันในฉายา 'เครื่องจักรนักคิด'
และเป็นแรงบันดาลใจให้แก่ อกาธา คริสตี้ นักเขียนสตรีผู้เป็นตำนาน

เขาก็เช่นเดียวกับคนอื่นๆอีกกว่า 1,500 คนที่ ไม่รอดจากการอัปปางของเรือไททานิค
พรสวรรค์ในการคลี่คลายปมปัญหาอาชญากรรมของฟูเตรลล์
จะไปเกี่ยวข้องกับการสืบสวนคดีบนเรือไม่ได้บ่้างเชียวหรือ
คำถามยั่วความสนใจนี้ให้้เกิดนวนิยายรหัสคดี ฆาตกรรมบนเรือไททานิค

เรื่องราวของเราเริ่มต้นขึ้นด้วยฆาตกรรมสองราย
ที่อาจจะเกิดขึ้นก่อนมหานาวาจมลงสู่ใต้สมุทร
ฆาตกรรมสองรายที่ท้าทายนักเขียนรหัสคดีให้คลี่คลายเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต

เล่มไม่ได้หนาเลยค่ะ แต่อ่านอยู่หลายเพลามาก
ส่วนใหญ่บอกเล่ากิจกรรมและบรรยากาศบนเรือซะมากกว่า
กว่าจะคดีฆาตกรรมจะเกิดก็ล่อเข้าไปจะครึ่งเล่มแล้ว
แล้วบทคดีจะคลี่คลายก็ปุบปับเลย
เนื้อเรื่องไม่มีอะไรดึงดูด แถมตัวละครก็เยอะ จนบางทีอ่านแล้วมึน
แต่เค้าว่าทุกคนมีตัวตนจริงๆ บนเรือหมด แม้แต่ตัวคนที่ถูกฆาตกรรม
ซึ่งด้วยวิธีการเขียนที่เปิดเหมือนมีคนส่งข่าวให้นักเขียนเรื่องนี้ทราบ
ว่าจากการขุดค้นของพวกนักค้นคว้ามันมีการพบศพบนเรือที่ถูกห่อไว้ 2 ศพ
เลยเป็นชนวนให้ผู้เขียนไปสืบถามเอากับลูกสาวของฟูเตรลล์ นักเขียนรหัสคีดที่อยู่บนเรือ
และนั่นก็กลายเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในหนังสือเล่มนี้
ไม่รู้ว่าในความเป็นจริงมันมีเหตุฆาตกรรมจริงหรือไม่
แต่อ่านแล้วก็แอบชวนให้เชื่อนิดๆ อยู่บ้างเหมือนกัน
บทส่งท้ายของเรื่องบอกเล่าเรื่องราวของตัวละครที่ปรากฏในเรื่องแต่ละคน
ว่าเกิดอะไรขึ้นในเวลาที่เรือล่ม และชีวิตที่ยังเหลืออยู่หลังจากเรือล่มไป

โดยสรุป เรื่องเดินไปแบบเรื่อยๆ เอื่อยๆ ไม่ได้มีอะไรให้ตื่นเต้นเท่าไหร่
ไม่ได้จบแบบดราม่าเรียกน้ำตากับฉากเรือล่ม
แถมด้วยสำนวนแปลที่อ่านแล้วไม่ลื่นไหล วกวนในบางช่วง กลิ่นนมเนยคละคลุ้ง
คำที่ใช้บางคำก็ชวนให้สงสัยว่าทำไมเลือกใช้แบบนี้ เช่น สังสรรค์ เป็น สังสันทน์
นิยายเล่มไม่หนานักเรื่องนี้เลยทำให้กินเวลาในการอ่านไปพอควรค่ะ