ถนนสายนี้มีตะพาบ km 33 จาบจ้วงเปี้ยนไป๋ (ตอน 2)

สวัสดีค่ะคุณผู้อ่าน my name is ป้าเมี้ยน เองค่า
ไม่ต้องตกใจนะคะสำหรับจากจ้วงครั้งนี้
เนื่องจากยัยเจ๊โรมุเขาสั่งให้ยัยอ้วน chela ไปเป็นจาบจ้วงเสียงตามสายซะเรียบร้อยละ
ป้าก็เลยเห็นว่ารายการมันว่าง ๆ เลยขอขอมาประจำตำแหน่งในวันนี้แหละ

สำหรับจาบจ้วงของป้าในวัีนนี้ รูปแบบไม่เปลี่ยนแต่อย่างใด
ยังมีการเชิญแขกรับเชิญมาเหมือนเดิม
จะบอกว่าแขกรับเชิญคนนี้น่าสนใจมากนะ
เพราะเป็นคนที่เคยมาจาบจ้วงตอน clever dumper นี่แหละ
ไปพบกับเขาดีกว่า
ขอเชิญพบกับ "อาจารย์เกจิ พิชิตทุกแขนง" เลยค่า

G: สวัสดีครับป้าแม้น ไม่ได้เจอกันนานเลย ผมมีของมาฝากด้วยล่ะ

M: ว้ายตายแล้ว อาจารย์เกจิเป็นไข้หรือเปล่าคะ คราวก่อนโน้นยังทำหน้ากระฟัดกระเฟียดป้าที่แกล้งโง่ได้ไม่เนียนอยู่เลย ว่าแ่ต่ของที่เอามาฝากป้านี่มียาพิษหรือเปล่า

G: โถ่ป้า ขนมจากเชฟหมีเชียวนะ ไม่เชื่อกินให้ดูก่อนเลยว่ามีมั้ย

M: ไปกินหลังเวทีเหอะพ่อหนุ่ม นี่เวลาทำงานนะ

G: ผมล้อเล่นคร้าบ..

M: เอาล่ะค่ะ ป้ารู้สึกว่าที่อาจารย์เกจิมางวดนี้ เหมือน ๆ คุณจะใจเย็นมากขึ้นนะ

G: ที่ผมกลายเป็นอย่างนี้ได้ก็เพราะว่าผมเลือกเปลี่ยนสิ่งหนึ่งน่ะสิ

M: แต่การเปลี่ยนของคุณเหมือน ๆ เป็นทฤษฏีเด็ดดอกไม้สะเทือนดวงดาวเลยนะ

G: แหงสิครับป้า ก็ผมเปลี่ยนจากการจ้องแต่จับผิดคนอื่นมาเป็นดูภายในจิตใจของตัวเองเพียงอย่างเดียวสิครับ

M: ช่วยเล่าเรื่องหน่อยสิคะ

G: ตอนที่ผมมาเล่นเกมส์ในจาบจ้วงครั้งก่อนแล้วผมแพ้ป้าไปอะ ตอนนั้นผมโคตรจะแค้นเลย อยากทำตัวเหนือกว่าป้าให้ได้ แต่กลายเป็นว่ามันมีจุดเปลี่ยนในชีวิตผมอะ เรื่องของเรื่องหลังจากที่แข่งจาบจ้วงจบไปแล้ว 1 วัน อยู่ดี ๆ มีคนพาผมไปปฏิบัติธรรมในวัดเฉยเลย แล้วผมก็ได้เรียนรู้จากพระอาจารย์รูปหนึ่งว่า "อย่าส่งจิตออกนอก" ใครจะทำอะไรให้เรารู้สึกยังไงก็ตาม เราก็ต้องเอาสติมาดูแล้วกำหนดมันให้ได้(ให้นึกถึงเวลาแมวกำลังจะจับเหยื่อเลยล่ะ) อย่างตอนนั้นผมอิจฉาป้าเมี้ยนมากถึงมากที่สุด ผมก็เอาสติไปดูกำหนดไปสิ "อิจฉาหนอ อิจฉาหนอ อยากแก้แค้นหนอ อยากแก้แค้นหนอ" ผมก็กำหนดไปเรื่อย ๆ แหละ ซักพักอาการนี้มันก็จะดับไปเอง แต่ระหว่างทางช่วงที่อิจฉาของผมมันตั้งอยู่ มันก็ทำให้ผมรู้ว่า ความอิจฉาของผมมันน่ากลัวอิ๊บอ๋ายเลยล่ะ มันเหมือน ๆ เอาเตามาเผาในตัวเองงั้นน่ะ แต่ผ่านไปซักพักพอตัวอิจฉาของผมมันดับลงไปเนี่ย ผมเข้าใจอารมณ์นางแบบโฆษณาผ้าอนามัยเลยล่ะ รู้เลย คำว่า โล่งโปร่ง เบาสบายน่ะเป็นไง

M: อนุโมทนาสาธุด้วยนะคะอาจารย์เกจิ ป้าเข้าใจในสิ่งอาจารย์เกจิเขาพูดนะ แต่ป้าขอเสริมให้กับคนดูนิดนึง ในการเอาสติมากำหนดเนี่ย ไม่ได้หมายความว่า ถ้ารู้สึกอะไรที่มันด้านลบ เราต้องไปฝืน ไปห้ามไม่ให้มันคิดนะ เราก็ต้องปล่อยมันไปของมันเอง รู้สึกยังไงกำหนดอย่างงั้น รู้สึกอิจฉาก็กำหนดเลย อิจฉาหนอ หิวก็หิวหนอ เซ็งก็เซ็งหนอ ดูที่ตัวเองเป็นหลักไปเลย ใครจะเป็นไงช่ีางมัน เน้นดูที่ตัวเอง แค่นี้เองแหละ แล้ว...

G: ว่าแต่ป้า ตอนนี้หมดเวลาพอดีเลย

M: โอ้ว ขอบคุณอาจารย์เกจิที่มาเล่าประสบการณ์ในการเปลี่ยนของตัวเองนะคะ สำหรับวันนี้หมดเวลาของจาบจ้วงจริงจังแล้ว พบกันใหม่คราวหน้ากับยัย chela ตุ๊กตาปากหมาหน้าตาดีเหมือนเดิม สำหรับวันนี้ป้าเมี้ยนและอาจารย์เกจิขอลาไปก่อน สวัสดีค่ะ

-------------------------------------------------------




ตะพาบนี้สอนให้รู้ว่า เปลี่ยนที่คนอื่นมันทำไม่ได้ เปลี่ยนที่ตัวเองง่ายกว่าเยอะ

สำหรับตะพาบนี้ โรมุเริ่มจะใกล้วัดเข้าไปทุกทีแล้วล่ะ
แต่เนื่องด้วยบรรทัดที่ป้าเมี้ยนโดนอาจารย์เกจิตัดบทเนี่ย
มันเป้นเรื่องที่ละเอียดอ่อน ลึกซึ้งมาก จึงต้องโดนระงับการฉายต่อค่ะ

โรมุไปแล้วนะ สำหรับวันพระนี้ ธรรมะสวัสดีค่ะ

Create Date : 01 มิถุนายน 2554 Last Update : 1 มิถุนายน 2554 11:24:48 น. Counter : 1166 Pageviews.		9 comments
Share Tweet