ความรักกับความตาย...ทำไมมันช่างใกล้กัน หัวข้อบล็อควันนี้อาจจะดูแปลกไปก็เพราะเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตในวันนี้ทำให้เกิดความคิดขึ้นมาในหัวว่า ทำไมหนอ ช่วงเวลาแห่งความสุขกับช่วงเวลาของความตายมันเกิดขึ้นได้พร้อมๆกัน เรื่องมันก็มีอยู่ว่าวันนี้ตื่นมาก็ได้รับmessageจากพี่ในเว็บพันทิพที่สนิทกัน เคยไปมิตติ้งด้วยกันบ่อยๆได้ส่งmessageมาว่าน้องหรือพี่ อันนี้เราไม่แน่ใจเพราะเค้าส่งมาเป็นภาษาอังกฤษ ของพี่อีกคนที่เรารู้จักเค้าเสียแล้ว เราก็ได้โทรกลับไปหาพี่คนที่ส่งmessageมา ถามเรื่องเวลาและสถานที่ แต่ด้วยความว่าจะนัดไปพร้อมกันพรุ่งนี้ แต่เราติดต้องไปงานแต่งงานของน้องที่บริษัท ซึ่งเค้าแจกการ์ดเชิญมาก่อนหน้านี้แล้ว จึงบอกพี่เค้าไปว่าไม่สามารถไปพรุ่งนี้ได้จริงๆ หลังจากนั้นช่วงค่ำๆเพื่อนสมัยป.ตรีก็โทรมาบอกว่าแม่เพื่อนอีกคนเสียแล้ว เราเห็นเพื่อนคนนี้เทียวรับส่งแม่ไปโรงพยาบาลเกือบปีได้มั้ง เรายังคุยกับเพื่อนที่โทรมาบอกเลย เมื่อคืนวันก่อนหน้านั้น ถึงเรื่องแม่ของเพื่อนคนนี้ เราเพิ่งรู้จากเพื่อนว่าแม่เค้าเป็นมะเร็ง เพื่อนคนนี้ไม่เคยบอกเลยว่าแม่เป็นอะไร จนมารู้ก่อนหน้าที่จะเสียไม่กี่วัน พูดถึงเรื่องมะเร็งแล้วเป็นโรคร้ายแรงมากกว่าโรคอื่นใดอีก มันมาไม่ให้รู้เนื้อรู้ตัว กว่าเราจะรู้ก็ระยะสุดท้ายแล้ว พูดไปก็นึกถึงพี่ที่ทำงานอีกคน ซึ่งตอนนี้เค้าก็ป่วยด้วยโรคมะเร็ง อาการทรุดลงอย่างรวดเร็วทั้งที่เค้าเพิ่งหยุดไปรักษาตัวได้แค่เดือนกว่าๆเองมั้ง ข่าวล่าสุดที่เราได้ยินมาเมื่อวันศุกร์คือเค้าต้องใช้เครื่องช่วยหายใจแล้ว นึกแล้วเศร้ามากๆเพราะพี่ที่ทำงานสองคนก็เสียไปด้วยโรคมะเร็ง จนหมอที่ดูแลคนไข้จากบริษัทเรายังเอ่ยปากเลยว่ามาอีกแล้ว ประมาณว่าเฉลี่ยปีละคนได้ คุณหมอก็บอกว่าทำงานอย่าเครียดมาก ถ้าเครียดก็อย่าไปลงกับเหล้า บุหรี่ มันมีแต่จะทำลายสุขภาพ แต่คนที่ทำงานเราก็ยังคงสูบกันหนักต่อไป แถมปาร์ตี้กันไม่เว้นแม้วันทำงาน วูบแรกที่ผ่านเข้ามาในหัวเราคือ ทำไมหนอ ความรัก ความสุข มันเกิดขึ้นได้พร้อมกับความตาย ในขณะที่คนหนึ่งเตรียมตัวจะมีความสุข ได้แต่งงาน แต่กับอีกคนนึงสูญเสียแม่ไปอย่างไม่มีวันกลับ มันทำให้เราคิดว่าชีวิตคนเรามันก็แค่นี้ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นวัฏสงสารของมนุษย์จริงๆ ชีวิตเราก็มีกันแค่นี้ ไม่รู้ว่าวันไหนเราจะอยู่หรือจะจากไป เค้าถึงได้บอกกันไว้ว่าทำดีต่อหน้าในขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่ ดีกว่าตายจากกันไปแล้วมานั่งเสียใจว่าไม่ได้ทำอะไรให้แก่กัน พรุ่งนี้เราคงต้องไปงานแต่งงานของน้องที่ทำงาน แล้ววันจันทร์ถ้าเคลียร์งานได้เสร็จทันก็คงจะไปงานศพแม่เพื่อน ก่อนอื่นเลยเราเองก็คงต้องไปเคลียร์กับน้องชายล่ะ อาทิตย์ก่อนเพิ่งทะเลาะกันไปยังไม่ได้พูดกันเลย แต่แอบหมั่นไส้มันอยู่นิดๆ   Create Date : 30 กรกฎาคม 2549 16 comments Last Update : 30 กรกฎาคม 2549 2:44:23 น. Counter : 574 Pageviews. Share Tweet

คนเรามักจำได้ดี... โกรธกันเมื่อไหร่... ทะเลาะกันเมื่อไหร่.. มีเรื่องอะไรทำให้เหม็นหน้ากัน.. . .. แต่ไม่มีใครเคยรู้เลย.. ว่าจะได้เจอกันอีกเท่าไหร่ ..ไม่จากเป็น....ก็จากตาย... ..สันติๆ กันไว้ดีกว่า   โดย: แร้ไฟ 30 กรกฎาคม 2549 2:39:07 น.

เราชอบคำคมของจีนประโยคนึงที่ว่า 人间悲欢离合易如反掌 (เหรินเจียนเปยฮวนหลีเหออี้หรูฝานจ่าง) ความสุขความเศร้า การพบการจากของคนเรา มันง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ ชอบเอาคำพูดนี้ไว้เตือนสติตัวเอง ถ้าความแค้นนั้นไม่ได้มาจากการฆ่าพ่อทำร้ายอาจารย์หละก็ ปล่อยๆ มันไป เพราะทุกคนมีเวลาจำกัด สุขกันเถอะเรา... เศร้าไปทำไม...   โดย: ริมยมนา (ริมยมนา ) 30 กรกฎาคม 2549 13:19:00 น.

มันก็วนเวียนอยู่ในชีวิตประจำวันค่ะ แต่จะว่าใกล้ก็ใกล้ ไกลก็ไกลค่ะ   โดย: มาดามก่งก๊ง 30 กรกฎาคม 2549 19:42:37 น.

ง่า...คุณริมยมนาคะ ถ้าแวะผ่านมาอ่านเจอ เราเข้าบล็อคคุณไม่ได้อ่ะคะ มันติด Active X แล้วก็แฮงค์ไปเลย ต้องขอโทษด้วยนะก๊ะที่ไม่สามารถไปเยี่ยมเยียนบล็อคได้ พยายามอยู่หลายครั้งแล้ว ใครรู้วิธีแก้มั่ง รู้สึกมันจะเกี่ยวกับคำสั่งjavascript เลยทำให้แฮงค์ บล็อคคุณแร้ก็เป็นเหมือนกันอ่ะ   โดย: i_am_redangel 1 สิงหาคม 2549 0:36:59 น.

ความอยู่กับความตาย มันใกล้กันนิดเดียวงะเจ้าค่า ทำยังไงให้ชีวิตมีความสุข โดยไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ..เข้คิดแบบนี้งะเจ้าค่า เดี๋ยวนี้ไม่อยากได้อะไรแล้ว ขอมีความสุขแบบธรรมดาๆก็พอ อิอิอิ   โดย: Jakaey 5 สิงหาคม 2549 3:58:32 น.

คุณแร้ไฟ เห็นด้วยกับคุณแร้อ่ะคะ คนเรามักจดจำว่าโกรธกันได้ดี ถึงมีเรื่องฆ่ากันตายกันทุกวันเนาะ รักๆกันไว้ดีกว่า คุณริมยมนาคะ ใช่แล้วเวลาคนเรามันสั้นนัก ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ เราจะจากโลกใบนี้ไป อะไรที่อภัยกันได้ก็ให้ให้อภัยกัน มาดามก่งก๊งคะ ใช่อย่างที่คุณบอกอ่ะคะ อยู่ในชีวิตประจำก็แบบแอบ อดใจหายไม่ได้ ยิ่งถ้าเป็นคนใกล้ตัว รู้จักกัน คุณเข้ขา...ทุกวันนี้ก็พยายามทำชีวิตให้มีความสุข แต่แบบเครียด กับงานทุกที ใกล้บ้าแล้วเนี่ย ฮือๆ สงสัยต้องหัดสงบจิตสงบใจ   โดย: i_am_redangel 6 สิงหาคม 2549 2:22:39 น.

งานทำให้เครียด จริงๆเจ้าค่า ตะเข้เรยออกจากงานมานั่งเล่น ปั่นแปะ มาฉองเดือนแยวก๊า ฮี่ๆๆๆ เอาอย่างเค้าม๊า ตะเองม๊า ฮี่ๆๆ เอิ๊กสส ... คำเตือน ..ผู้ปกครองโปรดพิจารณา ก่อนปฏิบัติ... อิอิอิ   โดย: ตะเข้ (Jakaey ) 6 สิงหาคม 2549 3:09:45 น.

ขออนุญาต add นะคะ   โดย: มาดามก่งก๊ง 6 สิงหาคม 2549 20:40:45 น.

มันเป็นวัฏจักรฃองชีวิตจ๊ะ เกิด แก่ เจ็บ ตาย แต่ถ้าเจออะไรแบบนี้ในเวลาใกล้ๆกันมักทำให้เราคิดอะไรๆได้ อย่างพี่เลยเสียใจเรื่องแฟนเก่ามากๆที่เค้าเจ้าชู้เลยกลับไปบ้านที่ตจว. ช่วงนั้นยายป่วยและเสียชีวิตพอดี ทำให้คิดอะไรๆได้หลายๆอย่าง กลับมากทม.ก็ขอเลิกกับแฟนเก่าได้เลยโดยไม่รู้สึกเสียใจอีกเลย ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นร้องไห้นน.ลดไปร่วม3โล มันเหมือนเราได้รู้อะไรๆมากขึ้น ทุกความเจ็บปวดก่อเกิดประสบการณ์ทุกความสุขมีวันจะสลายจ๊ะ บ่นไปซะเยอะเลย 5555 ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบล็อกนะคะ แล้วจะแวะมาหาบ่อยๆคะ   โดย: miz u so much 8 สิงหาคม 2549 11:28:06 น.

นี่แหละ...ชีวิต เพราะฉะนั้น จะต้องใช้ทุกวินาทีให้คุ้มค่า ... เนาะ ปล. บล็อคสวยจังอะ ^^   โดย: Clear Ice 8 สิงหาคม 2549 18:11:47 น.

อยากออกมั่งอ่าค่าคุณเข้ขา กลัวต้องไปกินแกลบม่ะมีไรกินน่ะสิ แม่ไม่รับเลี้ยงแล้วอ่า ได้เลยคับคุณมาดาม นั่นสิโน๊ะคุณแม่ขวัญ ฮิๆ ขอเรียกตามน้องอินนะงับ ประสบการณ์จะสอนเราทุกอย่าง ช่ายยยแย้วคับพี่ไอซ์ ตอนนี้ขอใช้ชีวิตให้เต็มที่ก่อนเดี๋ยวแก่ๆแล้วไม่ได้ทำอย่างที่อยากทำ ขอบคุณงับสำหรับคำชมบล็อค กว่าจะได้มาแบบนี้แทบตาย ลองผิด ลองถูกอยู่ค่อนคืน   โดย: i_am_redangel 13 สิงหาคม 2549 3:35:54 น.

.. ช่วงนี้ รู้สึกเพิ่มมาว่า ความรักกับ ความอาย..ชักจะคล้ายๆกัน..   โดย: แร้ไฟ 17 สิงหาคม 2549 23:18:25 น.

เค้าก็มีบล็อคนะเอิงนะ แต่เค้าไม่ได้อัพจนลืมวิธีไปหมดแล้วอ่ะ แหะๆ   โดย: jangie (jang_ju ) 18 สิงหาคม 2549 16:59:49 น.

ถ้าเลือกได้ขอไม่มีความรักดีกว่านะ   โดย: stawahna (stawahna ) 20 สิงหาคม 2549 14:43:10 น.

แจงจุ๊... ตามไปที่บล็อคแย้วนะ คุณ stawahna คะ บางครั้งนานๆไปไม่มีความรักมันก็เหงาๆนะ แต่มีก็ปวดหัว...เฮ้อ   โดย: i_am_redangel 20 สิงหาคม 2549 15:36:45 น.

อ่า...คุณแร้ จะอายไรอ่ะ อายสาวๆหรอ หรือว่าอายบรึ๋ยก้ะ   โดย: i_am_redangel 20 สิงหาคม 2549 15:38:05 น.