Bloggang.com : ฐิรญา : ...รักร้ายเลห์ +++ บทนำ

...รักร้ายเลห์ +++ บทนำ

แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าตรู่ส่องผ่านม่านหน้าต่างกระทบดวงหน้านวลผ่อง ณัฐกาญจน์กระพริบตาถี่ๆ เพื่อที่จะได้มองอะไรๆ ได้ชัดยิ่งขึ้น ภาพที่เห็นช่างไม่คุ้นตาเลยสักนิด เธอมองไปรอบๆ จนสายตามาสะดุดเอากับคนที่นอนอยู่ข้างๆ เธอ
"กรี๊ด !!!!" ณัฐกายจน์หวีดร้องเต็มเสียงปลุกให้คนที่นอนอยู่ข้างๆ ตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย
“ทำร้องไปได้ อย่างกับคนไม่เคย” กฤษกรเอ่ยด้วยความงัวเงีย และน้ำเสียงปนการดูถูกดูแคลน ไม่กี่อึดใจต่อมา ร่างกายของเขาก้อรับรู้ถึงอาการเจ็บปวดที่เกิดจากแรงประทะของร่างกาย
กับของต่างๆ ที่ถูกขว้างปามาโดยไม่รู้เลยว่ามาจากทิศทางไหนบ้าง
“ไอ้สารเลว” หญิงสาวสบถออกมา น้ำตาเอ่อนองเต็มสองแก้ม ณัฐกาญจน์งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คำถามมากมายวนเวียนอยู่ในหัว เจ็บใจกับน้ำเสียงดูแคลนที่เขามอบให้ เธอหันไปคว้าเสื่อผ้าที่กระจัดกระจายมาสวมใส่ ก่อนวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
“ปัง” เสียงกระแทกประตูแรงๆ นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ชายหนุ่มได้ยิน เขาลุกจากที่นอนพร้อมกับจัดการกับของต่างๆ ที่สุมอยู่บนตัว หันไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่ หางตาเขาก็เหลือบมองเห็นรอยอะไรบ้างอย่าง เมื่อมองชัดๆชายหนุ่มก็เกิดอาการชาบนใบหน้าและรับรู้ว่าเหตุใด
ระเบิดถึงลงใส่เข้าตั้งแต่เช้าขนาดนี้กฤษกรมองคราบราคะตรงหน้าด้วย
สายตาที่สับสนพร้อมกับบอกตัวเองว่ามันคงไม่ใช่สิ่งที่เขาคิด แต่ความจริงที่พบกลับทำให้ผิดหวังมากขึ้น
“เลือดงั้นเหรอ นี้เราทำอะไรลงไป” กฤษกรนิ่งเงียบอยู่ครู่นึ่ง แล้วจิตใต้สึกนึกบอกให้เขาตามหญิงสาวไปแต่มันก้อสายเกินไปเสียแล้ว
ณัฐกาญจน์วิ่งออกมาจากห้องด้วยน้ำตานองหน้า เธอไม่คิดที่จะจัดการกับเสื้อผ้าที่เธอใส่ออกมาอย่างลวกๆ ให้ดูดีขึ้นกว่าเดิม ไม่แคร์กับสายตาของพนักงานที่มองเธอด้วยสายตาที่สงสัย ตอนนี้เธอคิดเพียงแค่ต้องการออกไปจากที่นี้ให้เร็วที่สุด ไปให้ไกลจากสายตาดูถูกดูแคลนของคนในห้องนั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
‘นี้มันเกิดอะไรกับฉัน? ฉันทำอะไรลงไป? แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?’ คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัวของณัฐกาญจน์และเป็นคำถามที่เธอต้องการ
คำตอบเสียด้วย และเธอคิดว่าคนที่เธอจะถามเรื่องต่างๆ ได้อย่างดีมีแค่คนเดียว คนเดียวที่เธอนึกถึงในเวลานี้ “ปวีณา” เธอเรียกแท็กซี่และบอกจุดหมายปลายทางทันที่ โดยไม่สนใจสายตาคนขับที่มองด้วยความสงสัย

“เอี๊ยด” เสียงรถแท็กซี่บอกให้คนในบ้านรับรู้ว่าเพื่อนรักได้มาถึงแล้ว
หลังจากที่ปล่อยให้เธอเป็นห่วงหลังจากเธอได้รับโทรศัพท์จากเธอเมื่อเช้าตรู่ เธอรีบออกมาเปิดประตูบ้านให้เพื่อนด้วยความรวดเร็ว
“ไม่ต้องทอนค่ะ” ณัฐกาญจน์บอกก่อนที่จะหันหน้ามาพบเพื่อนรักที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว
“ณัฐ เมื่อคืนตัวหายไปไหนมา เราโทรหาตัวก็ไม่รับสาย บ้านก็ไม่กลับ แล้วเมื่อคืนตัวไปนอนที่ไหนมา” ปวีณายิงคำถามใส่เพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความเป็นหว่งเพื่อนสาว
จับใจ แล้วมองสภาพเพื่อนสาวที่เหมือนกับเพิ่งวิ่งผ่านสนามรบมาสัก 10 แห่งเห็นจะได้ พลันน้ำตาของณัฐกาญจน์ก็ไหลออกมาอาบแก้มขาวนวลทั้ง 2 ข้างอีกครั้ง
“เฮ้ย อย่าเพิ่งร้องซิ” ปวีณาได้แต่กอดเพื่อนเป็นการปลอบใจด้วยไม่รู้สาเหตุว่าเพราะอะไร
ถึงทำให้เพื่อนรักร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตายได้ขนาดนี้
“ณัฐ หยุดร้องเถอะเข้าบ้านก่อนดีกว่านะ” ปวีณาดึงมือเพื่อนเดินเข้าบ้านอย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากเป็นจุดสนใจของ
เพื่อนบ้านที่ตอนนี้เริ่มออกมายืนดูมากขึ้น
“แม่ค่ะ ทำข้าวต้มเผื่อณัฐด้วยนะค่ะแม่” ปวีณาหันไปบอกแม่ของเธอที่กำลังง่วนอยู่กับการทำอาหารในครัว
“ได้จ๊ะ” เสียงแม่เธอตอบออกมาเบาๆ
“ณัฐ ตัวไปอาบน้ำที่ห้องเราให้สบายตัวก่อนดีกว่า แล้วเดี๋ยวลงมากินข้าวด้วยกัน” ปวีณากล่าวหลังจากได้พิจารณาสภาพของณัฐกาณจน์อีกครั้ง
"ก็ดีเหมือนกัน" ณัฐกาญจนืตอบด้วยอันแผ่วเบาเหมือนคนไม่มีแรง

Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2550

Last Update : 22 เมษายน 2550 15:25:00 น.

3 comments

Counter : 309 Pageviews.

C L I C Kเ ล ย ค่ า ม า บ อ ก กั น ไ ด้ ไ ห ม ว่ า อ ะ ไ ร คื อ ค ว า ม รั ก

โดย: Plaze

วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:48:37 น.

เข้ามาอ่านค่า..เขียนน่าติดตามนะคะ..แล้วจะแวะมาอีกเน้อ

โดย: i'm not superman

วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:33:56 น.

เขียนอีกนะ ชอบ

โดย: delaila

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:04:11 น.