ต้นส้มแสนรัก วรรณกรรมเยาวชนในดวงใจ O Meu Pe de Laranja Lima หรือ My sweet - orange tree หรือชื่อ ต้นส้มแสนรัก ในภาษาไทย เป็นวรรณกรรมเยาวชนจากบราชิล ของ José Mauro de Vasconcelos เป็นหนังสือวรรณกรรมเยาวชนที่เราชอบมากที่สุด เมื่อวานนี้หยิบมาอ่านเป็นครั้งที่ 4 ในรอบอีกปีน้า.. ครั้งแรกเมื่อมัธยมต้น ตอนนี้จบมหาวิทยาลัยแล้ว และยังสามารถหยิบมาอ่านได้อีกเรื่อยๆ José Mauro de Vasconcelos. เหตุที่หยิบมาอ่าน เพราะพยายามจะอ่านเจ้าชายน้อยให้จบ ( จะเกี่ยวกันไหมเนี้ยะ ) เป็นการเริ่มต้นรอบที่ 3 แล้ว ยังไม่เคยอ่านจนจบซะที ทั้งๆที่เราคิดว่าหนังสือไม่ได้เล่นหนาอะไรเลย ที่ลองพยายามดูเพราะใครไม่ได้อ่าน อาจเรียกได้ว่าไม่ใช่คอหนังสือวรรณกรรมเยาวชนตัวจริง เราเข้าใจถึงการแฝงปรัชญาต่างๆ มุมมองของวัยเยาว์ แต่เราก็ยังไม่มีอารมณ์รวม หรือรู้สึกสนุกไปกับตัวหนังสือเหล่านั้น เอาเป็นว่าอ่านแล้วเบื่อ อ่านก่อนนอนวันละนิด จนคิดถึงเซเซ่ขึ้นมาตะหงิดๆ เมื่อวานเลยหยิบต้นส้มแสนรักมาอ่าน อ่านตั้งแต่ 2 ทุ่มกว่าจนเกือบเที่ยงคืน อ่านไปปาดน้ำตาไป ปวดตามากๆ ตื่นมาตาบวมฉึ่ง สำหรับเราอ่านต้นส้มแสนรักแล้วร้องไห้มากขึ้นกว่าดิมทุกครั้ง รู้สึกเข้าใจเซเซ่มากขึ้นทุกครั้งที่อ่าน และร้องแบบทำนบแตกจริงๆ ไม่ได้ฟูมฟายหรือร้องไห้โฮ แต่น้ำตาไหลออกมาได้มากมายจริงๆ ต้นส้มแสนรัก เป็นเรื่องราวของเด็กชาววัย 6 ขวบ ชื่อ "เซเซ่" ที่เกิดมาในครอบครัวยากจน พ่อตกงาน แม่ต้องออกไปทำงานแทน กับพี่สาว 3 คน พี่ชาย และน้องชายผู้เปรียบเหมือนเจ้าชายที่น่ารักอีก 1 คน แม้จะมีอายุเพียง 6 ขวบ แต่เซเซ่ก็ฉลาด และสามารถเข้าใจอะไรได้มากมายกว่าเด็กวัยเดียวกัน เค้ามีทั้งด้านที่ดีและไม่ดี แม้เป็นเด็กที่ทั้งดื้อละซนแต่ก็มีหัวใจที่อ่อนโยน เซเซ่ต้องการความรัก และเป็นเด็กช่างจินตนาการ "ต้นส้ม" อาจไม่ได้หมายถึงต้นส้มในรูปธรรม หากแต่หมายถึง อะไรบางสิ่งที่เซเซ่มอบความรักให้จนหมดใจต่างหาก ใครยังไม่ได้อ่าน อยากให้อ่านดู แต่เดาว่าหลายคนต้องเคยอ่านกันแล้ว สำหรับเราได้อ่านภาค 2 แล้วเหมือนกัน ไม่ชอบเลย คิดว่าผู้แต่งไม่น่าเขียนเพิ่มเลย เสียดาย   Create Date : 15 มกราคม 2551 23 comments Last Update : 15 มกราคม 2551 13:15:00 น. Counter : 1558 Pageviews. Share Tweet

อ่านหลายครั้งแล้วเหมือนกัน ร้องไห้มากมาย ส่วนอ่านภาคสองไม่มีความลึกซึ้งเหมือนอ่านภาคหนึ่ง   โดย: ไหม (montfort88 ) 15 มกราคม 2551 12:08:21 น.

เป็นหนังสือในดวงใจฉันเลย อ่านมาสามครั้ง...และยังไม่มีครั้งไหนที่ไม่เสียน้ำตาสักครั้ง วันนั้นคุยกับเพื่อนเรื่องหนังสือเล่มนี้ เพื่อนก็ว่า...โห...เซเซ่นี่ตัวเขาเลย เขาถึงใช้อีเมลชื่อนี้ คุยไปคุยมาเราเลยพบว่าเหตุแห่งการชอบนั้น เพราะเราต่างเป็นมนุษย์แปลกหน้าบนโลกใบที่อาศัยอยู่นี่ เหมือนที่เซเซ่เองก็เป็นเด็กแปลกในสังคมที่ตนเองสังกัด เล่มสอง...มันไม่ซึ้งเหมือนเล่มแรกแล้วมั้งคะ เลยไม่มีใครชอบ จริงๆ นะฉันยังไม่เคยได้ยินใครบอกว่าชอบต้นส้มแสนรักภาคสองเลยสักคน   โดย: เพลงฝนต้นลมหนาว 15 มกราคม 2551 12:12:52 น.

โอ้ ..เชเซ่สุดที่รักของช้าน   โดย: เช้านี้ยังมีเธอ 15 มกราคม 2551 13:47:56 น.

ชอบทั้งเล่มหนึ่งเล่มสองค่ะ...อ่านแล้วเก็บไว้ในใจเหมือนกัน   โดย: แม่ไก่ 15 มกราคม 2551 14:56:02 น.

วางแพลนไว้ว่าจะเขียนถึงเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ (วันที่ 24) เลยแวะมาเยี่ยมค่ะ ชอบเรื่องเดียวกันเลย   โดย: Jevanni 15 มกราคม 2551 16:36:39 น.

สองเล่มนี้ต่างกันน่ะค่ะ เซเซ่มันมีเรื่องราว สะเทือนใจและเข้าถึงได้ง่ายมากๆ (คนเขียนเก่ง) เราอ่านกี่ครั้งก็ร้องไห้ทุกครั้งเช่นกัน เราว่าทุกคนมีมุมที่เจ็บปวดน่ะ เลยสะเทือนใจกับเรื่องราวของเซเซ่ได้มาก แต่เจ้าชายน้อยนี่ออกแนวต้องครุ่นคิดด้วยน่ะค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 15 มกราคม 2551 16:57:37 น.

^ ^ เห็นด้วยเหมือนกันค่ะ ว่าคนละแบบจริงๆ ตอนนี้อ่านจบไปเรียบร้อยแล้วกับเจ้าชายน้อย อืม แต่ก็ไม่ประทับใจอะคะ รู้สึกว่าคนเขียนให้เจ้าชายน้อยไปดางต่างๆก็เพื่อจะสื่อคนแต่ละประเภทออกมา หรือความคิดอะไรต่างๆ เลยไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องราว แต่เหมือนเป็นหนังสือสอนอะไรมากกว่าค่ะ   โดย: ดวงตากระต่าย 15 มกราคม 2551 17:28:19 น.

เราก็ชอบต้นส้มแสนรักเหมือนกันค่ะ จำได้อ่านเมื่อตอนเด็ก ๆ ชอบมาก ๆ ส่วนเรื่องเจ้าชายน้อยนี่ เคยยืมพี่ที่ออฟฟิศมาอ่านแต่ก็อ่านไม่จบ   โดย: payun-sai 15 มกราคม 2551 19:43:46 น.

อ่านแล้วเสียน้ำตา ก็เลยไม่ได้หยิบมาอ่านบ่อยนัก ต้องหาโอกาสกลับมาอ่านอีกสักครั้ง ดูซิว่า ตัวเองจะเศร้ากับชีวิตของเซเซ่เหมือนเมื่อเด็กๆ รึป่าว   โดย: นัทธ์ 15 มกราคม 2551 20:40:16 น.

ไม่รู้จักซักเรื่องเลยง่ะ แต่เอ....เจ้าชายน้อยนี่คุ้นๆ เหมือนจะเคยอ่านเลยแฮะ (รู้จักอยู่เรื่องเดียว)   โดย: Akaba 15 มกราคม 2551 22:54:46 น.

เคยอ่านแล้วคะ แต่ว่าน๊านนานมาแล้วล่ะ   โดย: pim(พิม) 16 มกราคม 2551 4:27:25 น.

แวะมาทักทายจ้า ไม่เคยอ่านซะเรื่องเลยอ่า   โดย: ket_20005 16 มกราคม 2551 8:53:24 น.

เล่มโปรดของพี่เลยจ้ะน้องเม่ย พี่มีเล่มพิมพ์ครั้งแรกเพราะพ่อซื้อให้ตั้งแต่เด็กๆแล้ว อ่านหลายรอบ ไม่มีรอบไหนที่ไม่ร้องไห้ บางครั้งร้องแบบสะอื้นข้างใน มันต่างกับเจ้าชายน้อยตรงที่ว่า เซเซ่เป็นเด็กที่มีอยู่จริงทั่วทุกมุมโลก แต่พออ่านภาคสอง แล้วความรู้สึกก็เปลี่ยนไป บางทีเราก็อาจยึดติดเซเว่ในวัยเด็กมากเกินไปจนรับเซเซ่วัยผู้ใหญ่ไม่ได้ แต่ถึงยังไง พี่ก็ยังรักเซเซ่อยู่ดี หน้าปกที่เม่ยเอามาน่ารักมาก ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย พี่จะรอรูปตู้ไปรษณีย์จากเมกาของเม่ยนะ คงอีกไม่นานหรอกน้า   โดย: mrs.postman 16 มกราคม 2551 10:04:23 น.

ไม่คิดว่าจะมีคนเหมือนเรา อ่านเจ้าชายน้อยไม่จบคริๆ ไว้ว่างๆเราจะหามาอ่านมั้งนะ น่าสนๆ ขนาดอ่านการ์ตูนมารีอองยังร้องไห้เลย สงสัยอ่านเรื่องนี้มีหวัง   โดย: มารีออง 16 มกราคม 2551 13:19:13 น.

เคยอ่านแต่เล่มแรกค่ะ ร้องไห้หนักมาก   โดย: BoOKend 16 มกราคม 2551 17:24:27 น.

ต้นส้มแสนรักวางอยู่ที่ office ครับ (ผมนอนที่ office สิบกว่าวันต่อเดือน) แต่ยังไม่ได้อ่านครับ อ่านตรงนี้แล้วคิดว่าคงต้องพยายามอ่านจริง ๆ จัง ๆ เสียที ส่วนเจ้าชายน้อย... อ่านไม่จบเหมือนกันครับ (ผมพยายามแล้วนะ)   โดย: Zhivago 17 มกราคม 2551 23:58:22 น.

ZZZZ zzzzz อืออออ.. บัดดี้มัวแต่หลับอยู่ คงไม่สายที่จะเอาดอกไม้มาขอบคุณกับความรู้สึกดีๆ ที่มอบให้บ้านบัดดี้นะคร๊าบ   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 20 มกราคม 2551 3:36:07 น.

แวะมาเยี่ยมจ้ะ   โดย: แมงหวี่@93 (แมงหวี่@93 ) 22 มกราคม 2551 13:46:25 น.

สวัสดีอีกรอบค่ะ เห็นไปคอมเม้นท์ที่บล็อกกาซิโกกิ เลยกลับมาหาอีกรอบ เจ้าชายน้อย เราเคยเขียนถึงไว้ เอาลิงค์มาให้เผื่อจะไปอ่านนะคะ https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=pakwan&month=26-12-2005&group=5&gblog=24   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 22 มกราคม 2551 18:46:12 น.

อืมเห็นด้วยที่ว่า เราก็อ่านเจ้าชายน้อยไม่จบ อาจจะเป็นเพราะช่วงเวลามั้งคะ เรื่องต้นส้มอ่านแล้ว ชอบบ เฮ้อ..เห็นบลอคคุณกระต่ายแล้วอยากกลับเป็นเด็ก ช่วงนี้ไม่มีละครอัพเลย เลยอัพบลอครูปไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็โม้อะไรไปมั่วซั่ว โดยเฉพาะเรื่องความหลัง เหอๆๆๆๆ   โดย: NanCy_T 23 มกราคม 2551 10:16:35 น.

ต้นส้ม อ่านกี่ครั้งก็น้ำตาท่วมทุกครั้งอ่ะ ฮืออออออ   โดย: anchesa 28 กุมภาพันธ์ 2552 19:07:47 น.

น่าอ่านทั้งนั้นเลย   โดย: PULLPE' 16 พฤศจิกายน 2553 14:19:40 น.

รักมากเลยครับเรื่องนี้ https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=amp-atom&month=06-11-2007&group=3&gblog=64   โดย: คนขับช้า 27 มิถุนายน 2554 20:39:23 น.