ถ้าถามว่า แป๋วเริ่มชอบโปสการ์ดตั้งแต่เมื่อไหร่ คงไม่สามารถหาคำตอบให้ได้ รู้ตัวอีกทีก็มีโปสการ์ดสะสมเยอะแยะแล้ว มานั่งนึกๆ ย้อนดู มันอาจจะเริ่มมาจากการสะสมแสตมป์ แล้วมาสะสมแสตมป์ได้ยังไงกันนะ อืมมมม...นึกๆๆๆ น่าจะเก็บมาจากแสตมป์ของแม่ เห็นรูปแล้วสวยดี ส่วนโปสการ์ดนึกไม่ออกจริงๆ ว่ามาเริ่มชอบเริ่มสะสมได้ยังไง เท่าที่นึกได้ น่าจะเริ่มมาจากการส่ง ส.ค.ส. ให้กันในช่วงปีใหม่ พอถึงปีใหม่ แป๋วจะเตรียมตัวล่วงหน้าเกือบ2อาทิตย์ เริ่มหาซื้อส.ค.ส. สวยๆ แปลกๆ เลือกสรรรูปแบบที่คิดว่าเหมาะกับผู้รับ คิดคำที่จะเขียน คิดคำอวยพร รู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำ ตอนเด็กๆ แป๋วไม่ค่อยได้ไปเที่ยวซักเท่าไหร่ พออยู่ม.ต้น ก็เริ่มเขียนจดหมายบ่อยๆ มีเพื่อนทางจดหมาย พอมีโอกาสได้ไปเที่ยว เจอโปสการ์ดของสถานที่เที่ยวก็เลยจะซื้อกลับมา ซื้อส่งให้เพื่อนบ้าง แต่ที่สำคัญต้องส่งให้ตัวเองก่อนเลย

มีคนเคยถามแป๋วว่า ทำไมถึงได้ชอบและหลงใหลมันนักไอ้เจ้าโปสการ์ดเนี่ยะ ก็แค่เศษกระดาษธรรมดาๆ ใบนึง ตอนที่ได้ยินคำพูดนั้นก็รู้สึกแย่เหมือนกันนะคะ แต่ก็คิดได้ว่า คนที่เค้าไม่ได้ชอบแบบเราเค้าก็คงไม่รู้ ก็เลยบอกเค้าไปว่า สำหรับคนที่ไม่ชอบมันก็คงเป็นได้แค่เศษกระดาษ แต่สำหรับแป๋วมันมีค่ามากกว่านั้น แป๋วเชื่อว่ามิตรภาพ ความรัก ความคิดถึง สามารถส่งผ่านกันทางตัวอักษรได้ ถ้าหากได้รับโปสการ์ดจากใคร จะรู้สึกดีใจและประทับใจทุกครั้ง ดีใจที่อย่างน้อยเค้าก็ยังคิดถึงเรา ความคิดถึงต้องใช้เวลาบ่มเพาะ เราถึงจะได้รู้ว่าความคิดถึงที่ได้รับมามันมีค่ามากแค่ไหน ความคิดถึงที่มีระยะทางและเวลามาเป็นตัวแปร แป๋วว่ามันเหมาะกับผลลัพธ์ที่ว่า คิดถึงใจจะขาดมากเลยนะ หรือคุณว่าไง?? ^^

ณ ตอนนี้ถ้าถามว่าแป๋วว่ามีโปสการ์ดสะสมอยู่ทั้งหมดกี่ใบ คงต้องขอเวลากลับไปนับก่อนซัก.....กี่วันดี ขอหลังสงกรานต์ได้มั้ย อาทิตย์นึงละกัน มันเยอะมากๆๆๆๆๆๆ ตอนนี้เก็บอยู่ในกล่องประมาณว่ากล่องคุ๊กกี้ขนาดใหญ่สุดประมาณ6-7กล่อง จำได้ไม่แม่นเท่าไหร่ แล้วก็มีที่แยกเก็บใส่อัมบั้มไว้แล้วด้วย นี่เฉพาะที่ได้รับมาและส่งหาตัวเองนะคะ ไม่รวมถึงโปสการ์ดเป็นเซ็ตสวยๆ ที่เก็บไว้ต่างหากอีก ถ้านับเป็นใบ เอาคร่าวๆ ก็น่าจะ1000-15000ใบ น่าจะประมาณนี้มั้งคะ หรืออาจจะมากกว่านั้น เป็นของสะสมที่มีค่ามากๆ คุณค่าไม่ได้อยู่ตรงที่รูปภาพสวยๆ ที่ได้รับมา แต่เป็นข้อความด้านหลังต่างหาก ที่คนส่งตั้งใจถ่ายทอดมาให้เราได้รับรู้ ความคิดถึง ความห่วงใย กำลังใจ มีมอบให้กันไม่เคยขาด และถ้าถามว่าประทับใจใบไหนมากที่สุด(ซึ้งจะเจอคำถามนี้บ่อยมาก) แป๋วไม่เคยตอบได้เลยซักครั้ง เวลาที่มีคนถามแป๋วก็จะกลับไปนั่งเปิดกล่องทุกใบ ไล่ดูโปสการ์ด ใบไหนนะที่เราประทับใจสุดๆ นั่งอ่านไปทีละใบก็ยิ้มให้กับทุกใบ ตอบยากจริงๆ ค่ะ เพราะไม่ว่าใบไหนๆ ได้รับจากใคร ก็ดีใจและประทับใจทั้งนั้น เพราะเค้ายังมีเราอยู่ในความนึกถึงไงคะ ไม่อย่างนั้นกระดาษใบน้อยๆ ก็คงไม่ได้เดินทางมาถึงเรา

อืม....บ่นมาซะยาวเลย ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่อยากจะพูดถึงหนังสือเล่มหนึ่งเท่านั้นเอง "ความรักประทับตรา" เขียนโดย "ติณกานต์" หรือที่เรารู้จักกันดีในนามของปูปรุง ได้หนังสือเล่มนี้มาจากงานหนังสือที่ผ่านมาค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆ ติณกานต์เขียนความรู้สึกได้ตรงใจคนรักโปสการ์ดจริงๆ บางสิ่งบางอย่างคือสิ่งที่เราอยากให้ทุกคนรับรู้ ว่าสิ่งที่เราทำ เขียน ตอบโปสการ์ด ไม่ใช่เรื่องไร้สาระตรงไหน แค่เรามีความสุขที่ได้นำในสิ่งที่รักเท่านั้นเอง




สำหรับฉัน จดหมาย/โปสการ์ดเป็นส่วนหนึ่งของการเดินทาง
เพราะขณะที่เราก้าวเท้าเดินอยู่ที่ไหนสักแห่ง
คนที่คอยเราอยู่ที่บ้าน
คนที่กำลังนั่งคิดถึงเรา

เขาจะรับรู้ได้ว่า เรากำลังยืนอยู่ ณ จุดใดของโลก
ทำอะไร และรู้สึกอย่างไร


จดหมาย/โปสการ์ดที่เราส่งไปยังมือของเขา
ก็พอบอกให้รู้แล้วว่า เราเองก็คิดถึงเขามากแค่ไหน


นี่คือความคิดถึงที่ส่งถึงกันได้จริงๆ
เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว
ฉันจึงชอบเขียนจดหมาย ชอบส่งโปสการ์ด

ข้อความบางตอนจากในหนังสือค่ะ

ไว้กลับมาจากบ้าน หลังจากหยุดสงกรานต์แล้ว จะมาแจ้งค่าเสียหายงานหนังสือครั้งนี้นะคะ ^^