หลังจากคลอดลูกแล้ว เป็นความโชคดีของแม่มากๆ ที่พอผ่าคลอดเสร็จ เย็นวันนั้น น้ำนมก็เริ่มมา แต่ก็ไม่มาก แม่เข้าผ่าตอน 8 โมงเช้า พักฟื้นกว่าจะออกมา ก็บ่าย 2 โมง สักพักพยาบาลเดินมาถามว่าพร้อมให้นมน้องไหม แน่นอนค่ะ ไม่ว่าจะปวดหัวจากยาบล็อคหลัง และเจ็บแผลแค่ไหน แม่ทุกคนก็ต้องอยากรีบให้นมน้อง พยาบาลก็เข็นรถน้องเข้ามา ครั้งแรกที่เห็น โอ้แม่เจ้า !!! ลูกฉันจริงๆเหรอเนี่ย ฉันมีลูกจริงๆแล้วนะเนี่ย ตัวแดงๆ เล็กมากๆ กำลังร้องไห้อยู่ อาจจะเป็นเพราะพยาบาลปลุกน้องเพื่อให้มาดูดกระตุ้น หน้าเหมือนพ่อเลย น่ารัก ตัวนิ่มๆ ^____^

   ตอนอยู่โรงพยาบาล คุณหมอมีให้ยากระตุ้นน้ำนมให้แม่ทานเพื่อที่จะให้นมมาไวๆ แม่ทานได้แค่วันเดียว นมคัดจนเต้าจะระเบิด T_T พยาบาลต้องแจ้งหมอให้หมอสั่งงดยา แล้วก็มาช่วยกันนวดให้นิ่ม แล้วก็เอาเครื่องปั๊มดูดออกมาเก็บไว้ให้ลูกทาน และนี่เป็นนมหยดแรกที่ปั๊มออกมาได้ เหลืองอ๋อย เต็มไปด้วยคุณค่า

   ช่วงเวลา 3 วันนี้ แม่พักผ่อนน้อยมาก เพราะต้องต้อนรับแขกที่มาเยี่ยมทั้งวัน แล้วหนูน้อยของแม่ก็จะมาดูดนมแม่ทุกๆ 3 ชั่วโมง หลังจากนั้นก็ต้องนั่งปั๊มต่ออีก 40 นาที เพราะเครื่องปั๊มโรงพยาบาลเป็นปั๊มเดี่ยว ต้องปั๊มทีละข้าง เหนื่อยมาก   แล้วคุณหมอก็แจ้งว่า เซริวของแม่มีค่าตัวเหลืองอยู่ แต่ไม่มากถึงขั้นส่องไฟ แต่ให้ลูกดูดนมแม่บ่อย อีกทั้งพยาบาลก็บอกว่าให้ปั๊มบ่อยๆให้ลูกทาน ค่าจะได้ลดลง ช่วงนี้หัวนมเริ่มระบมแล้ว เพราะหนูน้อยของแม่ดูดไม่เก่ง ดูดแบบตอดๆ แล้วไหนจะยังต้องปั๊มอีก T_T แต่แม่ก็สู้ๆ เพราะอยากให้ลูกแม่เป็นหนูน้อยนมแม่โดยสมบูรณ์ ^___^ ดูเขาสิน่ารักแค่ไหน

     ถึงเวลาที่จะต้องกลับบ้านแล้ว หมอยังบอกว่า เซริวยังมีค่าตัวเหลืองแต่ไม่มากถึงขนาดต้องอยู่ต่อ ให้กลับบ้านได้ แล้วกลับมาเช็คใหม่อีก 7 วัน ถ้าหากค่าเหลืองเพิ่มขึ้นต้องส่องไฟ แล้วก็แจ้งเหมือนเดิมว่า ให้ดูดนมแม่เยอะๆ จะช่วยให้ตัวเหลืองลดลง ตอนเซริวขึ้นรถสงบเสงี่ยมเรียบร้อยมากๆ พอกลับมาถึงบ้าน พ่อก็กางเตียงนอนแล้วก็จัดข้าวของให้ พร้อมกับล้มตัวลงนอนกับหนูด้วยความที่ทั้งต้องไปเฝ้าแม่ตอนกลางคืน แล้วยังต้องไปทำงานอีก น่าสงสารจัง แต่เด็กน้อยก็ยังนอนหลับพริ้ม

    แต่แล้วหลังจากตื่นนี่สิ เอายังไงก็ไม่อยู่ T_T อย่างที่ทุกคนบอกตอนอยู่โรงพยาบาลทำไม เลี้ยงง่ายจัง แต่พอกลับบ้านแล้วงอแง คืนนั้นแทบไม่ได้นอนทั้งคืน และคืนต่อๆมาก็ยังคงเป็นเช่นนั้นอยู่เป็นอาทิตย์