ตอน สีผึ้งหลวงพ่อกวย
เกริ่นก่อน เดิมเราเป็นคนไม่ห้อยพระ ไม่พกเครื่องราง เพราะสายที่ปฏิบัติกันมา สอนว่าอย่ายึดติดกับอะไร ต้องมีพระประจำใจ อะไรก็แคล้วคลาด
แต่พอชมคลิปของครูบาอาจารย์บางท่าน แล้วพิจารณาใหม่ บางทีคิดถึงพระไม่ทัน หรือเราอ่อนบุญ ดวงตก พระก็จำวันกันหมด ไม่มาช่วยแน่ๆ ชะรอยเลย มีเครื่องรางไว้บ้างก็คงดี ฟังมากก็บ้ามาก หาเช่ามาจิค่ะ
สีผึ้งหลวงพ่อกวย เลยค่ะ เห็นแล้วอยากได้มาก แต่ระงับใจไว้เป็นอาทิตย์ จนสุดท้ายก็เช่ามาจนได้ แน่นอนว่าไม่รู้ว่าแท้หรือเปล่า 

ช่วงนั้นลูกเข้า ร.พ.พอดี เรากะแฟนก็ผลัดกันเฝ้า เช้าเราไปทำงาน กลางคืนเรานอนเฝ้า สัก 2-3 ทุ่ม ลูกไข้ขึ้นกินยาก็หลับไป เราก็เอาเครื่องรางเรามาชื่นชมสิค่ะ  

ลองแตะสีผึ้งนิดหน่อย ออกมาป้ายปาก พร้อมอธิฐาน แป๊บเดียวเท่านั้นเอง เวียนหัวหนักมาก เวียนจนอยากจะอาเจียร เอาแล้วไง อยู่คนเดียวด้วย  ก็นอนนิ่งๆพักหนึ่ง นึกถึงครูบาอาจารย์ที่เราเคารพรัก คือหลวงพ่อฤาษีลิงดำ และห้อยลูกแก้วท่านอยู่ด้วย

นอนทนครู่หนึ่งก็ดีขึ้นเล็กน้อย พอจะลุกไว้ ก็รีบหยิบเครื่้องรางหลวงพ่อรุ่ง มาอาราธนา ทำน้ำมนต์ แล้วพรมตัวเอง