Bloggang.com : น้องบึ๋ย : Beginning….

Beginning….

เรื่องนี้ก็คงต้องท้าวความกันยาวเลยเนี่ย มันเริ่มตั่งแต่ปี 2001 โน่นแน่ะ ปีนั้นเป็นปีแรกที่ตัวเองอาจหาญมาอยู่เชียงใหม่คนเดียว เหตุผลที่แท้จริงน่ะเหรอ หนีมาหลบเลียแผลใจต่างหาก (เหอๆๆๆเจ็บปางตายเลยนะนั่น ขอบอก)
ได้งานทำละ ในร้านอาหารที่นึง ทำ ทำ ไปเถอะ เลือกมากไม่ได้เรียนยังไม่จบ หาอะไรทำประทังชีวิตไปก่อนละกัน (โธ่ ชีวิตชั้นช่างน่าสงสารอะไรเยี่ยงนี้ ซิกๆๆๆ) ที่นี้หลังเลิกงานมันนอนไม่หลับก็เลยไปร้านเนต คลิกๆๆเว็บไปเรื่อย ตอนนั้นอารมณ์บ้าญี่ปุ่น อยากไปเที่ยวญี่ปุ่น ยังครุกรุ่นอยู่ก็เลยเข้าเว็บหาเพื่อนญี่ปุ่น แต่ส่วนมากที่ได้คุยๆด้วยจะเป็นฝรั่งซะมากกว่า มีเพื่อนคนญี่ปุ่นเหมือนกัน พอนานๆเข้าก็ไม่ยอมตอบเมล์เราอีกเลย แต่ก็ยังมีเพื่อนที่คบๆกันอยู่ 3 คน อเมริกา ออสเตรเลีย และ ฮอลแลนด์ 3 คนนี้ยังคุยกันสม่ำเสมอ เปลี่ยนจากคุยในเว็บญี่ปุ่นนั้นมาเป็น เอ็มเอสเอ็น ตอนแรกๆเรามีความรู้สึกดีๆกับคนอเมริกานะ เรียกได้ว่าชอบพอกันเลยล่ะ เพื่อนคนออสเตรเลีย บ้าดีคุยกันแต่เรื่องบ้าๆ ความรู้สึกคือเป็นเพื่อนกันมากกว่า(ทุกวันนี้ก็ยังคุยกันอยู่ แต่ไม่เคยเจอกัน)ส่วนคนฮอลแลนด์ คุยกันบ้าง แต่เมล์หากันตลอด แต่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ไอ้บ้านี้มานฉลาด ยังไม่ค่อยปลื้ม คริกๆๆ พอเริ่มนานเข้า คนอเมริกาบอกว่าชอบเราเข้าจริงๆจะมาหาที่ไทย เราก็เริ่มเอาล่ะซิจะทำยังไงดี กลัวมากกว่าที่จะดีใจ ทางนู้นเค้าก็บอกวันมาเรียบร้อยว่าจะเดินทางมาวันนี้ เดือนนี้........เราก็ว่าเอาฟระเป็นไงเป็นกัน แต่เหมือนฟ้าจะรู้ว่าเราไม่ใช่คู่กัน จู่ๆเราก็ได้เมล์แปลกๆจากผู้หญิงฝรั่งคนนึง ในนั้นเค้าว่าเค้าเป็นภรรยาของคนที่จะมาหาเรา..........อึ้ง บอกได้คำเดียวเลยว่าอึ้งงง งง อะไรกันเนี่ย ช้านโดนหลอกเหรอ ไรฟระ ทำมายถึงเป็นอย่างนี้ได้ ตอนแรกเราก็ไม่เชื่อหรอกนะ เพราะในเมล์ผู้หญิงคนนั้นอ้างว่า คนที่จะมาหาเราเนี่ย ชอบออนไลน์คุยกับผู้หญิงไปทั่ว หลอกว่ายังไม่แฟน หลอกว่าจะไปหา อะไรทำนองนี้ เราพยายามที่จะโทรหาเค้า แต่เค้าไม่เคยรับสาย จนกระทั่งเค้าโทรมา พูดเพียงแต่ว่า “i’m sorry i hope you not mad at me but i would like to stop our relationship”เราพูดไม่ออก ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป รู้แต่ว่าร้องไห้อีกแล้ว ชีวิตช้านนมันช่างอาภัพรักซะจริงๆเลย หนีมาเลียแผลใจก็ยังมาเจอแผลใหม่อีกแผลเหรอเนี่ย หุๆๆๆๆ บ้าไปสักพัก ไม่เมล์หาใครอีกเลยประมาณ 1 เดือน ก็เริ่มปลงๆปลอบตัวเองว่าดีแล้วที่รู้ซะตอนนี้ดีกว่า ถลำไปลึกมากกว่านี้
ไปเช็คเมล์ดีกร่าาาาา รมณ์ดีขึ้นละ มีเมล์มา 4 ฉบับ จากคนที่เราคาดไม่ถึงมากก่อนว่าเค้าจะห่วงเราเป็นด้วย!!ช่ายแย้ว คนฮอลแลนด์ส่งเมล์มาหาเราทั้ง 4 ฉบับ ถามไถ่ ว่าเราเป็นอะไรหรือเปล่า หายไปนาน โกรธอะไรเค้าหรือเปล่า มีอะไรไม่สบายใจไหม ประมาณนั้น เราก็ เออ ดีแฮะ เค้าก็ยังเป็นห่วงเรา เราก็เมล์ตอบกลับไป ว่าสบายดี ไม่ต้องห่วงอะไรหรอก เราไม่ได้โกรธอะไรเธอเลย จากกนั้นความรู้สึกที่ไม่ชอบตานี่ก็ค่อยๆหายไป เราคุยกันมากขึ้น และเมล์หากันตลอด...แต่ยังหยุดความสัมพันธ์แค่เพื่อนนะ พยายามบอกตัวเอง เข็ดแล้วกับการรักใครเนี่ย จนกระทั่ง....

ต่อ ตอน 2 นะคะ