Final Fantasy VII : The Maiden who travel the planet (หญิงสาวผู้ท่องไปในดวงดาว) บทที่ 5 Music Theme : Who am I บทที่ 5 คลาวด์ตกลงมาในไลฟ์สตรีม เขาไม่ได้ตายและตกลงมา เขาตกลงมาในทะเลมาโคทั้งที่มีชีวิตอยู่ เขากำลังจะหมดสติ ที่หลุมอุกาบาตทางเหนือ คลาวด์พบว่าความทรงจำของเขาเป็นของปลอม เขาเป็นแค่ตุ๊กตาที่โฮโจนักวิทยาศาสตร์คลั่งสร้างขึ้นมาจากเซลล์ของเจโนวา เพื่อเตรียมรวมร่างกับเซฟิรอธเพื่อให้เซฟิรอธเกิดใหม่ แต่เกิดล้มเหลว เขาจึงเป็นแค่ตัวเลียนแบบที่ล้มเหลวไม่มีหมายเลข เขาถูกละทิ้งเหมือนเศษขยะที่เมืองมิดการ์ แล้วเขาก็เจอทีฟา เขาเจอเพื่อนวัยเด็กจริงๆของเขา ทีฟา ล็อคฮาร์ท ตอนนั้นเองพลังของเจโนวาได้เลียนแบบความจำ ความทรงจำของทีฟาที่รู้เกี่ยวกับเขาถูกถ่ายทอดเข้ามาให้ทันที ส่วนที่หายไปถูกเติมเต็มกลายเป็นความทรงจำของเขาไปว่า เขาคือทหารที่ประสบความสำเร็จ และมันกลายมาเป็นบุคลิกของ คลาวด์ สตริฟ ซึ่งมีพื้นฐานมาจากเด็กหนุ่มในความทรงจำของทีฟา ยามใดที่คลาวด์พบว่าเรื่องราวของเขามีข้อขัดแย้งในตัว เขาจะสร้างตัวตนใหม่ขึ้นมาทำให้เขาไม่สงสัยตัวเอง นั่นคือตัวของเขา ถึงอย่างไร เรื่องโกหกกำลังจะถูกคลี่ออก มันเริ่มล้มเหลวเมื่อนานมาแล้ว หลังจากที่พบกับตัวเลียนแบบของเซฟิรอธจำนวนมากมาย สัมปชัญญะต่างๆ สะท้อนไปมาภายในตัวคลาวด์และเปิดเผยพิรุธมากมาย หลังจากที่แอริธตายจากไป เขื่อนที่เขาสร้างขึ้นเพื่อปกปิดพิรุธเริ่มรั่วไหล ความโกรธที่เขามีต่อเซฟิรอธและเป้าหมายของเขาที่แอบซ่อนไว้ในจิตใจ แต่ท้ายที่สุดเขาก็ต้องพบกับเซฟิรอธ ที่หลุมอุกาบาตทางเหนือ ก่อนที่เซฟิรอธจะรวมกับเจโนวา บุคลิกของคลาวด์แตกออกเป็นเสี่ยง ตอนนั้นเซฟิรอธเข้าควบคุมคลาวด์ให้นำกุญแจที่ใช้เรียกเมเทโอไปให้เขา นั่นคือ มาทีเรียสีดำ เพราะการร่วมมือกับเซฟิรอธที่เขาเกลียดชัง และทำลายแผนการหยุดยั้งเมเทโอด้วยมือตัวเอง สติของคลาวด์พังทลาย ตัวตนปลอมของคลาวด์แตกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ในสัมปชัญญะที่ว่างเปล่า เหลือเพียงความสิ้นหวังที่รู้ว่าเขาไม่มีตัวตนอยู่จริง เป็นเพียงตัวเลียนแบบที่ล้มเหลวของเซฟิรอธเท่านั้น และหลังจากนั้น.... ไม่นานนัก เขาก็ตกลงมาสู่ดวงดาว สู่ไลฟ์สตรีม เพราะว่าสัมปชัญญะสูญสลายไปหมดแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเขาตกลงมาในทะเลมาโค คือความทรงจำทั้งหลายที่รวมกันอยู่ของดวงดาว เข้าไปสู่ตัวเขา เขาเหมือนกับฟองน้ำที่ดูดซึมของเหลว สติที่ว่างเปล่าและความทรงจำหลอกลวงหายไปสิ้น เหตุการณ์นี้ทราบกันว่าเป็นภาวะมาโคเป็นพิษอย่างรุนแรง ในระหว่างที่สติของเขายังอยู่ในระหว่างฟื้นฟู คลาวด์ล่องลอยไปในไลฟ์สตรีม แต่ร่างกายของเขาไม่สามารถอยู่ในไลฟ์สตรีมได้นาน จึงลอยผ่านออกมาจากรอยแยกของพลังงานมาโคใกล้กับอ่าวมิดีล ร่างที่ไม่มีตัวตนบุคลิกของตัวเองอยู่ คลาวด์จึงคล้ายเป็นคนสับสน แอริธรู้ว่าทำไมที่นั่นจึงไม่มีไลฟ์สตรีมไหลผ่าน ที่นั่นถูกเซฟิรอธป้องกันไว้ หายนะที่ตกลงมาจากท้องฟ้า เจโนวา ที่ลงมาพร้อมกับเมเทโอ ซึ่งสร้างบาดแผลขนาดใหญ่ให้กับดวงดาวจากการระเบิด ในขณะนี้สถานที่นั้นต้องใช้พลังงานมหาศาลมาใช้ในการรักษาบาดแผล สถานที่นั้นจะกลายเป็นที่เกิดใหม่ของเซฟิรอธ กระแสแห่งชีวิตทั้งหลายจะถูกดึงออกมาอย่างผิดปกติ เพื่อขัดขวางสิ่งนั้นแอริธจะต้องทำอะไรบางอย่าง แอริธต้องการจะพูดกับคลาวด์มากในขณะที่ร่างของเขาตกลงมาในไลฟ์สตรีม เธอพยายามตลอดเวลาจนกระทั่งร่างของคลาวด์ไหลออกไปที่มิดีล แต่เนื่องจากจิตใจของเขาแตกละเอียดและมีแต่ความสิ้นหวัง คลาวด์ไม่ได้ยินเสียงของแอริธ ไม่ว่าเธอจะตะโกนเรียกดังแค่ไหน เสียงของเธอไม่มีวันไปถึงเขาได้ เหมือนครั้งที่พวกเขาแยกจากกันที่นครที่ถูกลืมเลือน แอริธยืนอยู่ในทะเลมาโคอย่างหมดหวัง มองดูร่างของคลาวด์ไหลออกสู่ผืนดินเบื้องบน “ฉันจะช่วยคลาวด์ได้ยังไง? ฉันจะหยุดเมเทโอได้ยังไง? ฉันไม่คิดว่าโฮลีจะออกมา ถ้าเป็นอย่างนี้ดวงดาวจะถูกเซฟิรอธควบคุม ฉันจะทำยังไงดี? บอกฉันทีเถอะ คลาวด์!” แอริธครางออกมาเมื่อคิดถึงจิตใจที่แตกสลายของคลาวด์ และคำภาวนาของเธอไม่มีทางส่งถึงเขา บุคลิกของเขาไม่สามารถฟื้นฟูได้อีก ถ้านั่นไม่ใช่คลาวด์คนเดิม ถ้าอย่างนั้นเขาเป็นใคร? เธอรู้จักแค่ว่าเขาคือทหารแค่นั้น แอริธรู้สึกอับอายที่ตัวเองไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้ เธอพูดอะไรไม่ออก “คลาวด์...ฉันคิดถึงเธอ ฉันคิดถึง...ตัวจริงของเธอ...” เสียงกระซิบและความคิดคำนึงของแอริธกระจายออกไปท่ามกลางทะเลมาโค ความทรงจำของเธอรำลึกถึงคลาวด์ เธอประทับใจเขาแม้ว่าจะไม่ใช่คนเจ้าสังคม แต่มีบางอย่างในตัวเขาที่น่าประทับใจ “ฉันคิดว่าเขาเป็นคนประหลาด แต่ทุกอย่างในตัวเขาถูกสร้างขึ้นจริงหรือ? คลาวด์ไม่มีตัวตนจริงเลยหรือ? ไม่นะ ไม่จริงหรอก ต้องมีซักอย่างที่เป็นคลาวด์ สิ่งที่เขาทำลงไปเพราะเขาคือคลาวด์ เขาต้องไม่ว่างเปล่ามาตั้งแต่แรกหรอกนะ” แต่แอริธไม่รู้ว่าความจริงนั้นคืออะไร เธอคิดไปมา เธอพยายามนึกทบทวนความจำของเธออีกครั้ง ความทรงจำแสดงให้เห็นถึงตัวตนของคลาวด์ ลักษณะการเดิน แอริธนึกการกระทำของเขาทุกอย่าง ความคิดของเธอแผ่รวมเข้ากับทะเลมาโคและปลุกคนๆหนึ่งให้ตื่นขึ้น ชายที่เธอจดจำได้และมักเอ่ยยามพูดถึงว่า “เขา” ตื่นขึ้นมา “แอริธ...นั่นเธอเหรอ?” ตอนแรก แอริธจำเสียงนั้นไม่ได้เพราะเธอตกใจ เธอหันไปมาและพบใบหน้าคุ้นตาที่ไม่เคยพบกันมาถึง 5 ปี เขาเป็นคนทำให้เธอรู้จักรักครั้งแรก เขายังเป็นเพื่อนรักของเธออยู่เสมอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ข่าวของเขามานาน เขามีบุคลิกบางอย่างที่เธอเห็นในตัวคลาวด์ “แซ็ค” ชายผู้มีตาสีฟ้าซึ่งเป็นเครื่องหมายของทหารได้ปรากฎขึ้นต่อหน้าเธอ เงาของเขาเลือนลางกว่าที่แอริธเป็นอยู่ “แซ็ค หมายความว่าเธอก็ตายแล้วเหรอ?” แม้ว่าแอริธจะดูไม่เหมือนคนที่จะถามคำถามนี้ นั่นเป็นความคิดแรกที่เธอนึกออกและถามออกไปคล้ายปฏิกิริยาโต้ตอบสิ่งที่คาดไม่ถึง น่าประหลาดใจไหมล่ะที่ทหารเฟิร์สคลาสตาย ถึงแอริธจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอคิดว่าเธอแน่ใจว่าเขาปลอดภัยและใช้ชีวิตอยู่ที่ไหนซักแห่ง แอริธโกรธตัวเองที่ไม่ได้นึกถึงว่าเขาอาจจะตาย สิ่งที่ปรากฎทำให้เธอตกใจ “เธอด้วยสิ?... หมายความว่าเธอก็ตายแล้ว แอริธ? ไหน ฉันกำลังจะถามเธออย่างนั้นเหมือนกัน แล้ว..ฉันจะทำไงดี...เสียใจให้ฉันหน่อยสิ” “เธอนี่ไม่เปลี่ยนเลยซักนิด” ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แซ็คไม่เคยหยุดร่าเริง และมันทำให้แอริธยิ้มออกมาได้ แม้เธอจะรู้ว่าเขาเป็นทหารของชินระ แต่นิสัยของเขาทำให้เธอหลงไหล “เกิดเรื่องเยอะแยะ เรื่องเลวร้ายทั้งนั้นเลย มันเริ่มขึ้นตอนที่ฉันรับภารกิจที่หมู่บ้านนีเบิลเฮล์ม” “นีเบิลเฮล์ม?” “ใช่ เธอรู้เรื่องรึเปล่า? ตอนนั้นฉันไปกับวีรบุรุษที่มีชื่อเสียงอีกคนหนึ่ง แล้วเขาเกิดบ้าคลั่งขึ้นมา...” “เธอหมายถึงเซฟิรอธใช่มั๊ย?” แอริธกลืนน้ำลาย เธอเชื่อว่าต้องมีความหมายอะไรซักอย่างที่ทำให้แซ็คปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าเธอ เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างเชื่อมโยงกัน “เจ้าบ้านั่นดังจริงๆนะ หรือว่าเพราะเธออ่านข่าวการฆาตกรรมหมู่ที่นีเบิลเฮล์มล่ะ?” “เธออยู่ที่นั่นตอนนั้นเหรอ แซ็ค!? คลาวด์เป็นยังไงบ้าง...?” “โว้วๆๆ ใจเย็นๆ! เธอรู้จักคลาวด์ด้วยเหรอ? เขาปลอดภัยดีไม๊?” “เธอรู้จักคลาวด์ด้วย คลาวด์อยู่ที่นั่นใช่มั๊ย?” ทั้งสองคนผลัดกันเล่าสิ่งที่ตัวเองรู้และเจอมา และแล้วแอริธก็รู้ เธอรู้แล้วว่าคลาวด์ไม่ใช่ตัวเลียนแบบเซฟิรอธ และเธอก็รู้แล้วว่าทำไมเธอถึงเห็นแซ็คในตัวของคลาวด์ แซ็คก็รู้เช่นกัน เขารู้สถานการณ์ของเพื่อนเก่าคนหนึ่งของเขาตอนนี้ เพื่อนที่พัวพันกับเหตุการณ์หลายอย่างและถูกชินระตามล่า เขายังรู้อีกว่าเซฟิรอธกำลังจะฟื้นคืนชีพและจะเป็นอันตรายไม่เฉพาะนีเบิลเฮล์ม แต่กับทุกสิ่งทุกอย่างบนดวงดาว “แซ็ค...ฉันควรจะทำยังไงให้คลาวด์รู้เรื่องจริงเกี่ยวกับตัวเขา? เธอบอกเขาได้ไหมว่าเขามีตัวตนจริงๆ” “ไม่มีทางเป็นไปได้ มีคนเดียวที่จะทำได้คือเด็กผู้หญิงที่อยู่กับเราในนีเบิลเฮล์ม ทีฟา ถ้าความทรงจำของเธอสามารถถ่ายทอดไปหาคลาวด์ได้ บางที...” “ยากมากเลย แต่ฉันไม่ยอมแพ้หรอก ฉันแน่ใจว่าต้องมีโอกาสอยู่” หน้าของแอริธสดใสขึ้นเพราะมีความหวัง “ถ้าทำสำเร็จ คลาวด์กับคนอื่นๆ จะสามารถต่อต้านเซฟิรอธได้ พวกเขาจะทำลายสิ่งที่ขัดขวางไม่ให้โฮลีออกมาไว้ได้” ในที่สุด โอกาสก็มาถึง เพราะแรงกดดันจากมหันตภัยบนท้องฟ้า เมเทโอที่กำลังใกล้เข้ามา ดวงดาวปลดปล่อยอาวุธทำลายล้างออกมาป้องกันตัว “เวพ่อน” และไลฟ์สตรีมบางส่วนที่ทะลักออกมาจากเวพ่อน ปริมาณพลังงานมหาศาลปะทุขึ้นมาตามพื้นผิวอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน พลังที่พุ่งออกมาตรงกับมิดีล คลาวด์ที่กำลังพักฟื้น และทีฟาที่คอยดูแลอยู่ใกล้ๆ ตกลงไปในไลฟ์สตรีม ทั้งคู่ตกลงไปในมาโค นี่เป็นครั้งที่สองของคลาวด์ แต่สำหรับทีฟา นี่คือครั้งแรก แอริธยอมเสี่ยงทุกอย่างแลกกับโอกาสทองครั้งนี้ เธอพูดกับทีฟาซึ่งตอนนี้มึนงงกับปริมาณมาโคเข้มข้น นำทางสติของเธอ ในที่สุดทีฟาก็ไปถึงหัวใจที่ปิดสนิทของคลาวด์ ที่จริงแล้วแอริธอยากจะทำด้วยตัวเอง แต่เธอไม่อาจจะแบกภาระได้ทั้งหมด นั่นทำให้เธอมอบหมายให้ทีฟา เธอเชื่อมั่นในตัวทีฟา เชื่อมั่นว่าทีฟาจะทำได้เพราะความรู้สึกที่มีต่อคลาวด์ แอริธเชื่อว่าทีฟาคือคนที่จะมีชีวิตอยู่ร่วมกับคลาวด์ได้ตลอดไป.... ดังนั้น เมื่อทีฟาทำสำเร็จ เธอประสานความทรงจำของเธอเข้ากับคลาวด์ ทีฟาเคยมองในสิ่งที่มีเฉพาะคลาวด์ตัวจริงเท่านั้นเคยเห็น เมื่อยืนยันได้อย่างนั้น ประตูของคลาวด์ได้เปิดออก ไม่ใช่บุคลิกของทหารที่พลังของเจโนวาสร้างขึ้นจากลักษณะของทหารที่เป็นเคยเป็นเพื่อนสนิทของเขา แซ็ค แต่ดึงออกมาจากส่วนที่ลึกลงไปในความทรงจำซึ่งสงบนิ่งอยู่ภายในทุกสิ่งทุกอย่าง ทีฟาสร้างบุคลิกที่แท้จริงขึ้นมาในที่สุด “เธอทำได้ ทีฟา ขอบคุณนะ...ฉันแอบอิจฉาเธอนะ แต่ดูแลคลาวด์กับโลกบนนั้นด้วยนะ” ทีฟากอดคลาวด์เบาๆ เมื่อเขาคืนสติ แอริธมองทั้งคู่กลับขึ้นสู่พื้นผิวด้วยรอยยิ้มราวกับผู้เป็นแม่ แซ็คสังเกตุเห็นพอดี “เฮ้อ...เธอรู้มั๊ยแอริธ ในผู้หญิงทั้งหมดที่ฉันเคยคบมา เธอดีที่สุดเลยนะ จริงๆ หลังจากเสร็จจากงานนั่น ฉันคิดว่าจะกลับไปที่บ้านแล้ว เราน่าจะได้อยู่ด้วยกันเหมือนที่เคยเป็น ออกไปเที่ยวข้างนอกด้วยกัน ฉันล่ะเกลียดเซฟิรอธจริงๆ ฉันเกลียดชินระที่ปิดบังสิ่งที่พวกนั้นกำลังทำอยู่เป็นบ้า” “ใครบางคนที่คบกับผู้หญิงหลายคนน่ะ เป็นคนรักไม่ได้หรอก” “หมายความว่าไง ฉันดีกับทุกคนจะตาย” “นั่นแหละข้อเสียของเธอ เธอไม่ได้เป็นคนง่ายๆ เรียบๆ แบบคลาวด์” “เธอชอบแบบนั้นเหรอ แอริธ?” “ไม่รู้ หลังจาก 5 ปี อะไรมันก็เปลี่ยนไป” “อ้าว” แซ็คหน้าสลดลงคล้ายกับเคืองอะไรบางอย่าง แต่แล้วก็ยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่แอริธคุ้นเคยดีเมื่อทั้งคู่ยังเด็ก ตอนที่เธออายุ 17 รอยยิ้มนั้นทำให้เธอหลงไหลเขา “มันคงยังไม่จบหรอกนะ แต่ ฉันต้องกลับไปพักก่อนล่ะตอนนี้ ดูเหมือนฉันจะทำอะไรไม่ได้ แต่ถ้าเธอเหงาเมื่อไหร่ ก็เรียกฉันได้นะ แอริธ” “ถ้าฉันจะแค่รู้สึกเหงานะ ราตรีสวัสดิ์ แซ็ค” คลื่นแผ่กระจายออก ทหารระดับเฟิร์สคลาส จมหายลงในทะเลมาโค เชื่อว่าหน้าที่ของเขายังไม่จบ แซ็คแค่นอนพักเพื่อรักษาพลังงาน แอริธยังไม่ต้องการพักผ่อน เพราะเธอคือเซตร้า เธอไม่รู้สึกเหนื่อย เธอรู้สึกดีใจ ในที่สุดเธอก็รู้จักคลาวด์ตัวจริงและสามารถจะดูแลเขาได้ แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม Create Date : 07 กันยายน 2549 Last Update : 7 กันยายน 2549 20:28:52 น. 0 comments Counter : 713 Pageviews. Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet