| All Blog
|
เรื่องธรรมดา ประสาประสิทธิ์ Episode 8 เรื่องเกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ เมื่อเวลา ๑.๒๐ น. ที่ผ่านมา เช้านี้ (เช้าหรือยังหว่า เอาเป็นว่าเป็นเช้าวันใหม่ของคุณประสิทธิ์ก็ละกัน) คุณประสิทธิ์ก็ตื่นก่อนไก่ ขึ้นมาหุงหาอาหาร ชงกาแฟเอาใจภรรยาก่อนส่งไปทำงานเหมือนเช่นทุกวัน เรื่องธรรมดาๆ ก็มาสดอ่อนไลน์ได้เพราะลูกตัวโตดันตื่นขึ้นมาทำงาน เลยเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี คุณนายสมจิตรผู้เป็นภรรยาอาบน้ำเสร็จก็รื้อๆ ค้นๆ หานู่นนี่นั่นง่วนไปทั่ว "โอย... หาอะไรไม่เจอเลย ไม่รู้ไปเก็บไว้ไหน" คุณประสิทธิ์กระหยิ่มยิ้มย่องในใจ เพราะอะไรๆ ที่คุณนายเขาหา ล้วนพ้นจากตัวเขาทั้งสิ้น "ใครเอาไปเก็บล่ะ" "หนูเนี่ยแหละ กลัวน้ำท่วม เก็บหนีจนไม่รู้ไปอยู่ไหน" วะฮ่าฮ่า คุณนายสมจิตรตอบอย่างรู้ตัว "เสื้อผ้าฉันหายหมด สงสัยต้องซื้อใหม่" คุณประสิทธิ์เริ่มเรียกร้องสิทธฺิ เพราะตอนเกิดภาวะหน้าสิ่วหน้าขวาน เสื้อผ้าของคุณเขาถูกคุณนายสมจิตรยัดๆ ลงถุงโดยไม่บอกกล่าว "อยู่ในกระสอบบ้านนู้นนู่น ว่างๆ ก็ไปรื้อออกมาสิ ทำมาเป็นเสียงประชด" คุณนายเพิ่มระดับเสียงขึ้นหลายเดซิเบล เมื่อได้ยินประโยคเปรยของสามี ว่าแต่ คุณนายเก็บเสื้อผ้าหนีน้ำของตัวเองไว้ในกล่องพลาสติกขนาดใหญ่อย่างดีสามกล่อง แต่เก็บของสามีลงกระสอบปุ๋ยเนี่ยนะ สองมาตรฐานจริงๆ "เอ้ ฉันไม่ได้ประชด ก็พูดเฉยๆ หาไม่เจอ ก็ต้องซื้อใหม่" "ไม่ประชดที่ไหน บอกจะไปซื้อใหม่ อะไรอะไรก็ซื้อใหม่" (คุณประสิทธิ์ซื้อเสื้อผ้าสิบปีหน เทียบกับของคุณนาย มีมาใหม่ทุกเดือนนะที่จำได้) "อ้าว ถามใครใครก็รู้ ฉันพูดเฉยๆ เธอนี่ยังไง" แล้วคุณนายสมจิตรก็แสดงความอาร์ตต่ออีกสองสามประโยคท่ามกลางเสียงหัวเราะหึๆ ของคนเป็นลูก เพิ่มรอยย่นบนคิ้วของคุณสามีด้วยไม่เข้าใจเหตุผลของอิสตรีซะเท่าไหร่ เรื่องธรรมดาก็จบลงด้วยการที่คุณสมจิตรหยิบแว่นตาอันใหม่มาให้ลูกแกะป้ายออกให้อย่างไม่นึกติดใจบทสนทนาเมื่อครู่ คุณประสิทธิ์ก็ดูข่าวเช้าวันใหม่ไประหว่างรอรถประจำตำแหน่งภรรยามารับ จะได้เดินถือตะกร้าเสบียงไปส่งให้เหมือนที่เป็นเช่นทุกวัน จบเรื่องธรรมดาประสาประสิทธิ์ตอนที่ ๘
|
piyanof
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog Link |
||||||||||||
