Bloggang.com : pigletdora : หมอหน้าเงิน

หมอหน้าเงิน

การได้อะไรบางอย่างมักจะต้องแลกกับอะไรอีกอย่างเสมอ มันเป็นสัจธรรมที่เราทุกคนคงเคยได้ยินและเข้าใจได้ดี

สมัยที่พวกเรานักศึกษาแพทย์ จะเลือกจังหวัดที่จะต้องออกมาทำงาน นอกจากทำเลที่ตั้งจังหวัด การเดินทาง ความเจริญ ลักษณะงานหนัก-เบาแล้ว ก็จะมีเรื่องรายได้เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

ผมเองเลือกกลับมาทำงานที่บ้าน เพราะฉะนั้นปัจจัยอื่น ๆ จึงไม่ได้สนใจ และไม่เคยคิดว่ามันจะมาเกี่ยวข้องกับตัวเอง ก็ไม่นึกว่าไอ้เรื่องที่เราไม่อยากยุ่งกับมัน ก็ห้ามไม่ได้หากมันจะมาทำให้เรายุ่ง

ผมทำงานที่อำเภอกันดารระดับสอง ได้ค่าตอบแทนพิเศษที่เรียกว่าเบี้ยกันดาร ตอนที่เลือกมาทำงานที่นี่นั้นคิดแค่ว่าที่นี่เป็น อำเภอที่ไกลที่สุดในจังหวัด ก็เลยเลือกมา ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้น

แต่ที่ผ่านมามีคนคิดให้แทนตลอด
"แหม หมอ กะจะไปเก็บตังค์ไว้แต่งงานเหรอ"
"โห งานน้อย เงินดี ได้ทำงานที่นั่น สบายเลยครับ"
"ก็ดีนะน้อง ไปอยู่เงียบ ๆ เก็บเงินเก็บทอง ครบสองปีก็ไปเรียนต่อ "

ตอนแรก ๆ ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก เพราะคนที่พูดส่วนใหญ่ไม่ได้มาอยู่กับผมที่นี่ ไม่รู้หรอกว่า ทำงานที่นี่ต้องเจอกับอะไรบ้าง แต่ผ่านไปไม่นานก็เพิ่งรู้ว่า แม้แต่คนที่นี่เอง ก็ไม่วายคิดอย่างนั้น

"หมอ จะอยู่ที่นี่อีกนานเท่าไหร่ครับ"
"อย่างน้อย ๆ ก็คงสองปีครับ"
"โห หมอ กะจะอยู่ให้รวยเลยเหรอ ครับ"

ผมเพิ่งคิดได้ว่า มันใช่จริง ๆ การที่เราได้อะไรมา มันจะต้องแลกด้วยบางสิ่งเสมอ ก็รวมถึงการได้เงินด้วย

เมื่อปีที่แล้วเกิดปัญหา เนื่องจากรพ. มีหมอกันแค่ 2 คน คือผมกับผอ. ก็แบ่งเวรกันคนละครึ่ง แต่เราก็พบว่า เมื่อไหร่วันไหนที่เป็นเวร ผอ. จะมีปัญหากับการดูแลคนไข้มาก ตามหมอไม่ได้ หมอไม่มาตรวจคนไข้ คนไข้และญาติไม่พอใจ ผมเลยตัดสินใจ ด้วยการเพิ่มเวรให้ตัวเอง 1 เดือนอยู่ 20 วัน

แต่กว่าจะตัดสินใจได้ ก็คิดอยู่นาน ไม่ใช่กลัวเหนื่อยหรอก แต่กลัวว่า ไอ้เงินค่าเวรที่ได้เพิ่มขึ้น จะทำให้ผมต้องเสียอะไรไปอีก สุดท้าย ผมจะกลายเป็นหมอหน้าเงินไปสมบูรณ์แบบหรือเปล่า ?

สุดท้ายก็เลือกอยู่เวรเดือนละ 20 วัน ผ่านมาเกือบปีแล้ว ยอมรับว่าเหนื่อยเหมือนกัน (อย่างวันนี้เป็นเวรวันที่ 18 แล้วที่อยู่ติดต่อกัน) ก็เคยได้ยินเสียงแว่ว ๆ อยู่ครั้งเดียวเท่านั้นว่า
"หมอ ก็อยู่ไปเถอะ ไม่เห็นเหนื่อยได้ตังค์อีกต่างหาก"

ผมลืมเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ไปนานแล้ว เพราะเดี๋ยวนี้ไม่มีใครพูดถึง จนกระทั่งเมื่อวาน ได้คุยโทรศัพท์กับเพื่อนเก่า ที่เก่ามากจนผมลืมหน้าไปแล้ว เพื่อนคนนี้ทำงานที่กรุงเทพ
ผมบอกไปว่า
"ปีหน้าคงจะเข้าไปเรียนต่อ แต่ยังไม่รู้จะเรียนอะไร"
"มีให้เลือกเยอะไม่รู้จะเลือกอะไรดี"
เพื่อนตอบมาว่า
"ง่ายจะตาย อันไหนรวยก็เลือกอันนั้นสิ"

..........................................................

Create Date : 10 มีนาคม 2549

Last Update : 10 มีนาคม 2549 18:11:47 น.

4 comments

Counter : 529 Pageviews.

อ่านแล้วนึกถึงหน้า ลูกพี่ลุกน้องของผม พี่ชายสองคน พี่สาวอีก1คน ที่เจอหน้าทีไรก็พูดพึมๆแบบนี้ น่าเห็นใจจริงๆครับ

เรื่องหน้าเงิน เฮ้อ ลองมาทำแบบนี่บ้างสิแล้วจะรู้ว่าเงินที่ได้มามันไม่คุ้มหรอก พี่ชายผมเป็นหมอแท้ๆแต่ป่วยอยู่ตลอดเวลา ไม่มีเวลาพักผ่อนเอาซะเลย...

โดย: นายเบียร์

วันที่: 11 มีนาคม 2549 เวลา:3:19:32 น.

เพิ่งมีโอกาสได้มาอ่านงานเขียนของคุณ pigletdora
อ่านแล้วรู้สึกอยากอ่านเกือบทุกเรื่อง ค่ะ ขอชื่นชมกับผลงานการเขียนนะคะ เขียนได้ดีอ่านเข้าใจง่ายค่ะ
และอีกอย่างอ่านแล้วรู้สึกดีที่มีหมออย่างนี้ เพราะว่าไม่ค่อยได้เจอหมอที่มีความเสียสละอย่างนี้มากเท่าไหร่ค่ะ
สู้ต่อไปนะคะ คุณหมอโฮจุน