แด่ วนิดา ตันติวิทยาพิทักษ์ ด้นหญ้าบนภูเขา

ผ่านไปหลายวันแล้วกับการเสียชีวิต ของคุณวนิดา
ผมเองพยายามมองหาข่าวเกี่ยวกับ เธอ
ก็พบว่ามีน้อยซะยิ่งกว่าน้อย ลองให้ internet search
ดูก็พบว่ามีอยู่เพียงไม่กี่ข่าว

ส่วนทางโทรทัศน์นั้น ไม่ทราบว่า มีข่าวคราวขนาดไหน
เพราะไม่ได้มีเวลาเปิดดูโทรทัศน์เอาซะเลย

ผมไปเจอบทความของ นักเขียน คนหนึ่งที่ผมชื่นชอบ
คุณ หนุ่มเมืองจันท์ ในมติชนสุดสัปดาห์ มีหลายๆ ประโยคที่โดนใจ
จึงขอนำมาบันทึกไว้ ณ ที่นี้ ครับ

........................................................................................
ผมเคยเจอ "พี่มด" วนิดา ตันติวิยาพิทักษ์ เพียงครั้งเดียว
ถ้าจำไม่ผิดเป็นการสัมภาษณ์พิเศษลงใน "มติชนสุดสัปดาห์" ตอนที่ พี่มด เป็นแกนนำม๊อบสมัชชาคนจนหรือ ม๊อบปากมูลบุกทำเนียบ

ในสายตาของผม "พี่มด" ถือเป็น "ตัวจริง-เสียงจริง" ของ "เอ็นจีโอ" ที่ยกมือไหว้ได้เต็มมือ
แม้การเคลื่อนไหวหรือท่าทีในบางเรื่อง ผมอาจไม่เห็นด้วยกับ "พี่มด"
แต่เรื่อง "ใจ" และ "จุดยืน" ของ "พี่มด"
ผมเคารพทุกเรื่อง

"พี่มด" เป็นเอ็นจีโอที่คลุกคลีกับชาวบ้านทั้งร่างกายและวิญญาณ
ไม่ใช่มาแล้วไป แต่มาแล้วอยู่เลย
เป็นแกนนำที่ใช้ชีวิตร่วมกับชาวบ้านแบบ ค่ำไหนนอนด้วย และนอนเหมือนกัน
ชาวบ้านกินอะไร เธอก็กินด้วย เธอปลุกให้ชาวบ้านลุกขึ้นมารักษาสิทธิของตนเอง

จำได้ว่าตอนที่ ทักษิณ ชินวัตร เป็นนายก และเปิดประชุมร่วมกับชาวบ้านปากมูล
โดยมีการถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์
คนหลายคนต้องตกตะลึงที่ชาวบ้านยากจน กล้าพูด กล้าโต้เถียงกับคนระดับ
นายกรัฐมนตรี แบบเท่าเทียมกัน
นี่คือ ผลงานของ "วนิดา"

ในช่วงชีวิตของการเป็นนิสิตนักศึกษา
คนจำนวนมากผ่านเส้นทางของ "นักกิจกรรม"
และเมื่อก้าวสู่วัยทำงาน แต่ละคนก็มีวิถีชีวิตของตนเอง
สำหรับ "พี่มด" แม้ว่าเธอจะมีทางเลือกอื่นมากมาย
แต่เธอก็เลือกที่จะทำงานมวลชนกับชาวบ้านเหมือนเดิม
"อุดมคติ" และ "แนวทาง" ของเธออยู่ในระดับ แช่แข็ง
กี่ปีก้ไม่เคยเปลี่ยน

ผมอ่านเจอข่าวการป่วยเป็นมะเร็งของ พี่มด ทางเว๊บประชาไท
จากนั้นไม่กี่วัน พี่มด ก็จากไป
ไม่น่าเชื่อว่า ความตายของคนคนหนึ่งที่รู้จักและเจอหน้ากันเพียงครั้งเดียว
จะมีผลสะเทือนต่อความรู้สึก

เพราะงานและชีวิตของเธอ ที่ทำให้ผมคอมคารวะเธออย่างจริงใจ

ชื่อเสียงหรือความยิ่งใหญ่ของคน
ไม่เคยทำให้ผมสะเทือน
ความดีของคนต่างหากที่ทำให้ผมรู้สึก
วินาที ที่ผมรู้ข่าว แทนที่ผมจะนึกถึง "มด" ที่หมายถึงแมลงตัวเล็กๆ
ผมกลับนึกถึง "ต้นหญ้า" และ "ภูเขา"
"วนิดา ตันติวิทยาพิทักษ์" อาจจะมาอย่าง "มด"
แต่เธอจากไปอย่าง "ต้นหญ้า" บน "ยอดเขา"

..ยิ่งใหญ่ แต่ติดดินไม่เคยเปลี่ยนแปลง

จาก ฟาสฟู๊ดธุรกิจ มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับประจำวันที่ 14-20 ธันวาคม
...............................................................................................

ผมเป็นคนหนึ่งที่ สะเทือนเมื่อรู้ข่าว การจากไปของคุณวนิดา

และสะเทือนอีกครั้ง เมื่อพบว่า
สื่อมวลชน ของบ้านเราสนใจเรื่องนี้น้อยซะยิ่งกว่าน้อย

ท่ามกลางข่าวดาราเลิกร้าง ข่าวดาราเสียชีวิต ข่าวการหาเสียงเลือกตั้ง
การจากไปของ คนดี คนหนึ่ง จึงเป็นเพียงข่าวที่ผ่านเลยไปเท่านั้นเอง

Create Date : 19 ธันวาคม 2550		0 comments
Last Update : 19 ธันวาคม 2550 17:56:47 น.
Counter : 1136 Pageviews.
Share Tweet