มกราคม 2551

 
 
1
2
3
4
5
6
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
26
27
28
29
30
 
 
All Blog
น้ำตา..มารยาหญิงหรือจริงใจ ????


น้ำตากับผู้หญิงเป็นของคู่กันมานาน.. จนควานหาจุดเริ่มต้นไม่ได้.. ว่าคำกล่าวที่ว่า..น้ำตาเป็นหนึ่งในกระบวนท่ามารยาหญิงได้อย่างไร..

วันนี้.. นั่งทำงานอยู่ตามปกติ บุ๋มบิ๋ม ลูกสาวคนโตของน้านพ กลับจากโรงเรียน..มาถึงก็เร่งๆ ให้น้าไปรับ “บัลเล่ต์” เพื่อนตัวน้อยของเธอ ที่หายจากบ้านไปร่วมสองเดือนกลับมา

ย้อนหลังกลับไป..เมื่อราวๆ สองเดือนที่แล้ว.. “บัลเล่ต์” สุนัขพันธ์ชิสุ หายไปจากบ้าน..สร้างความโศกเศร้าให้เราๆ ซึ่งเป็นเจ้าของ และบุ๋มบิ๋มเป็นอย่างมาก คนทั้งบ้าน ไม่ว่าจะเป็นย่า.. น้องใหม่ (ลูกสาวคนรองของน้านพ) น้านพ ต่างออกตามหา ไม่ว่าจะได้ข่าวใครเก็บสุนัขไปเลี้ยงที่ไหน ก็ตามไปขอดูทุกบ้านไป..

นานเหลือเกิน..นานเหมือนหมดความหวัง ว่าชาตินี้คงไม่ได้เจอกันอีก..

บัลเล่ต์เป็นสุนัขเจียมตัว ขี้อาย และขี้น้อยใจ.. ได้มาจากเจ้าของร้านที่ขายเครื่องถ่ายเอกสารให้เรา เอามาให้เลี้ยงต่อ..เนื่องจากเป็นสุนัขที่ค้างฟาร์ม..เจ้าของฟาร์มเขาจะเลิกกิจการ..เราก็เลยได้บัลเล่ต์มาร่วมชะตากรรมโดยไม่ต้องเสียเงิน เสียทองซื้อสุนัขสวยๆ อย่างเธอ

แรกๆ บัลเล่ต์ก็อยู่กับเราที่ร้านนี้แหละ... แต่ต่อมาเนื่องจากของเราเป็นร้านค้า..บางทีลูกค้าเข้ามาใช้บริการไม่สามารถจับต้องตัวสุนัขได้ ขอขยายความตรงนี้นะคะ.. ว่าจริงๆ แล้วคนที่จับต้องไม่ได้นี้เป็นเรื่องของ..กฎบางอย่าง แต่ทุกคนก็ใจดี มีเมตตา ไม่ได้รังเกียจ เพราะบัลเล่ต์ตัวกลมๆ เล็กๆ ขนปุยน่ารัก .. น่ากอด


ภาพบัลเล่ต์เมื่อแรกที่มาอยู่กับเรา



แต่สุนัขถึงแม้เป็นสัตว์แสนรู้ ฉลาด แต่มันแยกไม่ได้ ว่าเหตุใดคนที่หน้าตาน่ารัก แววตาเมตตา เขาสามารถมองดูห่างๆ อย่างเดียว ห้ามเข้าใกล้.. มั๊น..ก็จะวิ่งเข้าหาเขาซะเรื่อย จนต้องห้าม บางทีอาจมีกักกัน..

เขตกักกันบัลเล่ต์หรือคะ... หึหึ.. แค่จับไว้บนเก้าอี้พลาสติก ธรรมด๊า..ธรรมดานี่แหละ เธอก็ลงไม่ได้แล้วค่ะ.. แต่ก็นะ ..บางทีเราลืมบ้าง เผลอบ้าง อัธยาศัยเธอก็ดีซะด้วยสิ ใครไป ใครมาก็อยากออกนอกหน้า..เอ๊ย..อยากต้อนรับ

เราก็เลยตัดสินใจเอาไปไว้บ้านย่า.. สมัยนั้น(5-6 เดือนก่อน) ที่บ้านก็มีย่า บุ๋มบิ๋ม และน้องใหม่ สามชีวิต กับแมวอีกจำนวนหนึ่ง.. บัลเล่ต์จึงได้ชื่อว่าเป็นสุนัขที่เจียมเนื้อ เจียมตัว ไม่แย่งอาหารแมว วันไหนหากถูกแว้ด ก็จะซึมไปเป็นนาน จนน่าสงสาร..

ชีวิตบัลเล่ต์อยู่กับย่า ซึ่งเลี้ยงดูปูเสื่อ ดีกว่าอยู่ที่ร้านเราเสียอีก เพราะว่า..ย่าเขาอาบน้ำ แปรงขนให้ อะไรให้ บ่อยๆ มีที่ให้วิ่งเล่น วันดี..อารมรณ์ดี แม่หนูบัลเล่ต์วัยหกเดือนก็จะไปไล่ไก่ข้างบ้านให้เขาแว๊กๆ เอาเล่นๆ

บัลเล่ต์กับบุ๋มบิ่ม..เป็นชีวิตที่ลงตัว เพราะพ่อ(น้านพ) เพิ่งจะให้ของขวัญที่เป็นสิ่งมีชีวิตสวยงามแบบนี้ให้กับเด็กๆ เป็นครั้งแรก..ทุกอย่างเกิดมาเพื่อถูกเป็นเจ้าของทั้งสิ้น.. บัลเล่ต์ก็ได้ชื่อว่าเป็นลูกสุนัขของบุ๋มบิ๋ม โดยมีย่าเป็นพี่เลี้ยง คอยดูแล วันที่บิ๋มไปโรงเรียน จนต่อมาบิ๋มย้ายมาอยู่ที่ร้านกับพ่อ(น้านพ) บัลเล่ต์ไม่ได้มาด้วย เพราะเหตุที่บอกมาแล้วเบื้องต้น

วันหนึ่ง...ย่าโทรมา...

“บัลเล่ต์หายออกไปจากบ้าน..”

บุ๋มบิ๋มปล่อยโฮ...ตั้งแต่คุยโทรศัพท์ได้มั๊ง.. และยังร้องไห้เรื่อยมา หากเจอสุนัขหน้าตาคล้ายๆ หรือมีใครเอ่ยถึง...

ผู้เป็นเจ้าของ..ก็มักจะรักของเขา..

โลกหมุนทุกวัน..แต่สำหรับการจากพรากต่อสิ่งที่เรารักมันเนิ่นนานเหลือเกิน...

ป่านนี้..จะอยู่อย่างไร จะนอนอย่างไร.. จะมีกินไหม.. ใครเก็บบัลเล่ต์ไป บอกต่อๆ ไปกับรถขายไอติมตามหมู่บ้านจัดสรร บอกคนนั้น..ถามคนนี้ เจอใครที่มีสุนัขหน้าตาคล้ายกันก็บอกเล่า ว่าเคยเป็นเจ้าของ แต่เวลานี้เธอหายไปจากบ้าน...

รัก... คำนี้ยังทรงอิทธิพลต่อหัวใจ..

รัก... อาการนี้ยังมีอิทธิพลต่อความรู้สึก


การตามหาครั้งแล้วครั้งเล่า.. การบอกต่อ บอกแล้ว บอกอีก ไม่รู้จักเบื่อหน่าย ขอเพียงได้เอ่ยถึงบัลเล่ต์

เมื่อวาน... 30 มกราคม 2551 น้องสาวน้านพ คนที่ทำงานที่เกาะพีพี ขึ้นมาและน้องใหม่ได้โทรมาเรียกให้บุ๋มบิ๋มไปทานอาหาร ที่ร้านหมูกะทะ..

สวรรค์จงใจ.. ??

เขามีชิสุ หน้าตาคล้ายๆ บัลเล่ต์อีกแล้ว พอได้ลูบๆ คลำๆ ก็อดไม่ได้ที่จะเล่าให้เจ้าของชิสุตัวนี้ฟังถึงบัลเล่ต์ ...

เดชะบุญ.. ดูเหมือนจะมีความหวังเลือนลาง อยู่ในอากาศ เมื่อเจ้าของชิสุตัวนี้บอกว่า เจ้าของร้านแก๊สที่ตลาดเก่า ในตัวอำเภอเมืองจังหวัดกระบี่นี่แหละ.. บอกว่ามีคนเก็บชิสุรูปร่างประมาณนี้มาให้..

อาการอิ่มอาหารและอิ่มอก อิ่มใจ กลับมาถึงบ้าน เรื่องราวของบัลเล่ต์พรั่งพรูไม่ขาดปาก แถมยังโทรไปหาย่าเพื่อบอกเล่า..

คนที่เป็นเจ้าของ.. มักห่วงใยและหวงแหน

คนที่เป็นเจ้าของ...มักมีความสุข เมื่อรับข่าวเกี่ยวกับสิ่งที่หายไปจากชีวิต



--*-...-*-... -----------*-...-*--


วันนี้กลับจากโรงเรียน..น้องบิ๋มจึงเร่งเร้าให้น้าไปส่ง.. น้าก็เหลือเกิน ชักช้าจนแม่หนูเริ่มจะบ่อน้ำตาแตก.. หงุดหงิดก็คงจะหงุดหงิด น้านพนี่เหลือเกินจริงๆ .. สีน้ำฟ้าแอบหางตาไปมอง..เลยเข้าทาง..ใช้ให้เราพริ้นท์รูปบัลเล่ต์ไปด้วย เพื่อจะได้ยืนยันหน้าตาของบัลเล่ต์กับผู้ที่เก็บสุนัขชิสุได้คนนั้น

..

..

นานจัง...

คนเป็นเจ้าของ ป่านนี้จะเจอไหม..
คนเป็นเจ้าของ..ป่านนี้ร้องไห้ไปแล้วกี่รอบ...

จากฟ้าสว่างยามเย็น..ตราบกระทั่งมืดและสว่างด้วยแสงนีนอน.. กี่ชั่วโมงไม่รู้... รู้แต่ว่านานเหลือเกิน..เบื่อจัง การรอคอย

น้ากับน้องบิ๋มกลับมาตัวเปล่า..

ไม่ใช่อีกแล้วหรือ... แม้ไม่ได้ผูกพันกับบัลเล่ต์มากเท่าน้องบิ๋ม ที่เขาคลุกคลีกันตลอด..ก็อดวูบๆ ไม่ได้ กว่าน้าจะเปิดปากเล่าได้.. ก็เล่นเอาเซ็ง

“น้า..ไปหายกันไปนานจัง”

“ไปหลายแห่ง... จากร้านแก๊ส ไปบ้านพยาบาล..เพื่อนของร้านแก๊ส... พยาบาลเอาให้เพื่อนไปอีก..”

“อ้าว..แล้วใช่บัลเล่ต์ไหมคะ”

“ช๊าย... ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ”

“แน่นะ.. บัลเล่ต์มีปานตรงพุง และสีข้างมีแผลเป็นตอนที่ อยู่ที่ฟาร์มเขาเลี้ยงกับซีเมนต์และซีเมนต์กัดเอาน่ะนะ”

“ใช่”

“แล้วไง”

“เอากลับมาแล้ว”

“อ้าว” เอากลับมาแล้วทำไมไม่เห็นล่ะ

“เขาตัดขนเกรียนหมดเลย แล้วเอาไปฉีดยา ลูกสาวเจ้าของบ้านเขารัก ให้นอนด้วยเลย”

“อ้าว..”

“ก็บิ่มไปร้อง... “ นึกภาพนะคะ..เด็กผู้หญิงอายุสิบห้า สูงร้อยเจ็ดสิบกว่า วันนี้แต่งชุดยุวกาชาดครึ่งซีก (เอาเสื้อออกนอกกระโรง ไม่มีผ้าพันคอ ไม่สวมหมวก) ยืนร้องสะอึกสะอื้นตรงหน้าคุณ.... เป็นสีน้ำฟ้าคงทำอะไรไม่ถูกแน่ๆ

“เอ๋า...”

“บิ๋มร้องตั้งแต่ร้านแก๊ส...แต่เขาอัธยาศัยดีมากทุกคนเลยนะ.. ไปที่ร้านแก๊ส เขาว่าให้เพื่อนไปแล้ว..บิ๋มก็ร้อง.. เขากุลี กุจอ บอกทางไปบ้านเพื่อนที่เป็นพยาบาล พอไปถึงบ้านคุณพยาบาลบอกว่าให้เพื่อนไปอีกต่อ...บิ๋มก็ยิ่งร้อง..เกาะรั้วบ้านเขาร้องตรงนั้น”

“แล้ว...”

“คุณพยาบาลก็บอกว่า เดี๋ยวๆ ให้เขาไปเปลี่ยนกางเกงก่อน แล้วก็ซ้อนสามมอเตอร์ไซค์กันไป.. ไปบ้านเพื่อนคนที่ให้ไป เขาก็ไม่เคยไปหรอก โทรถามทางกันแล้วก็งมกันไปเรื่อย”

“แล้วก็เจอ...แล้วก็ใช่”

“ช่าย....” น้านพก็งี้แหละค่ะ พูดนิ่มๆ เนิบๆ หรือแอบทองแดงก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ

“แน่นะ..”

“จริง..จริ๊ง” จะให้เชื่อไหมคะ คนตลกหน้าตาย เวลาอำใครเนี่ย..ขนาดสบตาแล้วยังเชื่อไม่ได้เล้ย... จะเชื่อดีไหมคะ..???
“น้องบิ๋ม” หาตัวช่วยดีกว่า

“เขาตัดขนหมดเลย อาแจมเอ๊อ..” อ้อ..แสดงว่าจริง... จริงๆ

“แล้วนี่เอาไปให้ย่าแล้ว”

“ค่ะ..” บิ๋มหันไปรัวแป้นต่อ...พักนี้เธอเห่อ hi5 ก็ว่ากันไปตามวัย..

“ได้คืนเพราะน้ำตาน้องบิ๋มนั่นแหละ..” น้าสำทับ

“ร้องจนคุณพยาบาลทำอะไรไม่ถูก จนยอม กุลีกุจอไปส่ง ทั้งๆ ที่ไม่รู้ทางไปบ้านเพื่อนคนนั้น..เพราะตอนเอาบัลเล่ต์ไป เขามาเอาที่บ้าน คุณพยาบาลไม่เคยไปบ้านเขาเลย แต่ทุกคนดีนะ.. ดีมาก ให้ความช่วยเหลือเป็นอย่างดี ขนาดว่าลูกสาวเจ้าของบ้านร้อง..เจ้าของบ้านคนที่เอาไปเขาก็ปลอบลูกว่า เดี๋ยวค่อยหาใหม่ ของ ของเขาลูก...เขาเลี้ยงมาก่อน ใครเลี้ยง ใครก็รัก”

นาทีนี้..บัลเล่ต์คืนสู่อ้อมอกของครอบครัวเรา.. แต่อีกแห่งหนึ่ง...เจ้าของชั่วคราวที่บัลเล่ต์ได้ผ่านทางไปพบ..คงกำลังร้องไห้อยู่ด้วยเหมือนกัน..

ทุกชีวิตเกิดมาเพื่อถูกเป็นเจ้าของ... บัลเล่ต์โชคดีที่เจ้าของทุกคนที่มันผ่านพบต่างรัก เอ็นดูและใส่ใจชีวิตน้อยๆ น่าดีใจแทนบัลเล่ต์จริงๆ

“เสียน้ำตาไปเท่าไหร่ล่ะ”
... ดิฉันส่งเสียงแซวสาวน้อยนามบุ๋มบิ๋ม

“สามถังครึ่ง .. ” เธอตอบสั้นๆ ห้วนๆ แต่ขอบอก...แววตาวิบวับ ที่แอบยิ้มกับคอมพิวเตอร์โดยไม่สบตาสีน้ำฟ้านั่นหมายความว่าไง.. ???

น้ำตา มารยาหญิงหรือจริงใจ .. ???









Create Date : 31 มกราคม 2551
Last Update : 31 มกราคม 2551 23:21:00 น.
Counter : 842 Pageviews.

15 comments
  
มาแอบนินทา..คุณพ่อกับลูกสาวของเขาตอนดึกๆ

ไปล่ะๆ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ..

แล้วพรุ่งนี้พบกันนะคะ..
โดย: สีน้ำฟ้า วันที่: 31 มกราคม 2551 เวลา:23:50:54 น.
  


คุณแจมคะ..

ทั้งคุณพ่อ คุณอา น้องบุ๋มบิ๋ม และบัตเลต์ ..น่ารักทั้งหมดเลย..

อะ อะ ไม่ได้เอาเจ้าบัตเล่ต์ไปเปรียบกับ 3 คนนะคะ แบบว่า..ชม..ทั้งหมดค่ะ

อ่านเรื่องราวแล้ว น่ารักจัง ที่บ้านก็มีชิสุ 2 ตัว ของแม่ค่ะ

โดย: Nok_Noah วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:36:53 น.
  
อ่านเรื่องนี้หนุกหนาน
ปานดูหนังน้องหมาผู้น่ารักกับคุณบิ๋มเจ้าน้ำตา
โดย: สัญจร ดาวส่องทาง IP: 58.9.226.84 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:51:29 น.
  
คุณแจมค่ะ คิดถึงนะค่ะ พิมเข้ามาอ่านเรื่องน่ารักดีจังค่ะ และขอบคุณที่ชี้แนะเรื่องเปิดลิงค์เป็นหน้าใหม่นะจ๊ะ ตอนนี้ทำได้แล้วจ้า
โดย: พิม IP: 85.240.218.220 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:7:56:41 น.
  
ดีใจที่ได้สุนัขคืนมาค่ะพี่แจม
ส่งสัยจะจริงที่เคยได้ยินว่า
"อะไรที่เป็นของของเรามันก็เป็นของของเรา อะไรที่ไม่ใช่มันก็ไม่ใช่"
แต่ก็อดสงสารเจ้าของสุนัขชั่วคราวไม่ได้ เข้าใจความรู้สึกเขา
ก็สมัยเด็กๆเคยเป็นเจ้าของสุนัขชั่วคราวด้วยนิค่ะ
มันหลงมาเหมือนกัน หลงมาที่หน้าบ้าน เลยจับมันเข้าบ้าน
ตอนแรกๆมันกลัวไม่ยอมให้จับ เวลาจับมันจะร้อง แต่พอชินมันก็เล่นด้วย
อาบน้ำให้มันทุกวัน
วันแรกๆก็กลัวว่าเจ้าของมันจะมาทวงคืน ทั้งๆที่คิดว่ามันน่าจะมีเจ้าของ แต่ก็หลอกตัวเองว่าเจ้าของมันไม่เอาแล้ว
แต่พอผ่านไปสองสามวัน ไม่กลัวแล้ว
นึกว่ามันไม่มีเจ้าของจริง เลยคิดว่ามันเป็นของเรา เราเป็นเจ้าของมัน
แต่ในที่สุดเจ้าของมันมาเห็น
ใช้มารยาร้องอย่างไรก็ไม่ได้มันคืนมา
(ตอนนั้นไม่เข้าใจเจ้าของของมันจริงหรอกค่ะ คิดว่าเขาใจร้าย แต่ตอนนี้คิดว่าเขาก็คงไม่อยากเสียมันเหมือนกับหนู)
แม่บอกว่าจะหาตัวใหม่ให้เหมือนกัน
แต่ยังไงๆคิดว่าความรู้สึกก็ไม่เหมือนกัน(ในตอนที่ยังไม่ได้ลูกหมาตัวใหม่)
เจ้าตัวนั้นประมาณรักแรกพบ
จึงพยายามหาตัวที่เหมือนมันให้มากที่สุด
แต่ยังไงก็ไม่เหมือนกัน
สิ่งที่ได้ค้นพบคือ
มันน่ารักในแบบของมัน เลยครองหัวใจหนูไว้ได้ ไม่ใช่นารักในแบบที่อยากให้มันเป็น


ไปแล้วค่ะ
สวัสดีค่ะพี่แจม
โดย: เบญจวรรณ IP: 61.7.231.130 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:31:12 น.
  
ทำไมมัน ตึ๊ดตื๋อ อย่างนั้นเล่าคะ. . .?

โดย: พจนาถ๓๒๒ IP: 58.9.198.119 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:51:07 น.
  
น่ารักจัง....
โดย: ดอกคูณริมฝั่งโขง วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:51:25 น.
  
สวัสดีแจม เขียนเรื่องนี้ส่งที่ไหนบ้าง อ่านดีนะ น่าจะส่งเนชั่นได้
โดย: ลุงบูลย์ (pantamuang ) วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:38:02 น.
  
สวัสดีค่ะทุกท่าน...

ลั้ลลาอยู่แถวหน้าห้องสมุด ถนนนักเขียน เลยไม่ได้แวะบล็อก

** พี่สัญจรฯ ขอบคุณที่แวะมาหากัน คิดถึงล่ะสิ...


**คุณพิม.. ยินดีค่ะ แล้วจะแวะไปเยี่ยมที่เว็บคุณบ่อยๆ

** น้องเบญฯ พักนี้ไม่ค่อยได้คุยกับน้องเลย.. แย่ค่ะ พี่ มัวแต่ผลิตเงิน เก็บสะสมไว้ อยากไปเชียงใหม่ หากไปถึงโน่น เราคงได้พบกัน

** พี่พจ ..สงสัยเป็นเพราะเน็ตช้าค่ะ พื้นหลังก็เลยยังไม่ทำงาน ไม่ก็พี่น่ะ เกินสามจอกแล้ววันนี้ อิอิ

** คุณดอกคูณ ดีจัง ที่แวะมาทักทายกันอีก พักนี้สีน้ำฟ้ายังไม่ได้เขียนเรื่องทำบล็อกต่อ เนื่องจากต้องใช้เวลานานค่ะ งานยุ่งจังค่ะพักนี้

** ลุงบูลย์ ... จริงหรือคะลุง... ถ้างั้นเห็นทีจะต้องปรึกษาท่านผู้เชี่ยวชาญแล้วล่ะค่ะ แจมไม่ค่อยได้อ่านพวกรายสัปดาห์เท่าไหร่นัก..



นะคะ แล้วพบกันค่ะ

โดย: สีน้ำฟ้า IP: 119.42.64.148 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:50:05 น.
  


สุขสันต์วันตรุษจีนจ้า
ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
โดย: ดอกคูณริมฝั่งโขง วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:21:10:39 น.
  


คุณแจมคะ..



ซินเจี่ยยู่อี่ ซินนี่ฮวดไช้ นะคะ

โดย: Nok_Noah วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:02:26 น.
  
สวัสดีวันศุกร์สุขๆจ้า
โดย: ดอกคูณริมฝั่งโขง วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:29:11 น.
  
มาเยี่ยมมาเยียน
โดย: ม่วนเอยม่วน ว่าล้วนอ่อนหวาน... IP: 125.24.2.154 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:56:45 น.
  
ขอให้มีความสุขกับบัลเล่นะบุ๋มบุ๋มได้เจอกันแร้วดีใจด้วยขอให้อยู่กันไปนานๆนะรักบัเล่ล์จากเบสสะพาน 4
โดย: เบส IP: 58.9.102.21 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:23:19 น.
  
แร้วจะมาอ่านใหม่นะสนุกดีบาย
โดย: เบส IP: 58.9.102.21 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:26:05 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สีน้ำฟ้า
Location :
กระบี่  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



MY VIP Friend