Group Blog All Blog
|
- - ห า ย เ ห ง า แ ล ้ว คือความเหงา สับสน ปนความหวัง ออกจะชัง หัวใจ ไม่อยากสอน กี่ครั้งแล้ว เขาเย้า ปนเว้าวอน ก็โอนอ่อน ยอมความ แล้วตามใจ ยามลมฝน หอบหนาว มาคราวนี้ รอยแผลที่ เน่าช้ำ ยังจำไหม เขาเมินหมาง หลบตา แล้วลาไกล หาบอกไม่ จะกลับ มารับขวัญ ฤาจะเหงา สับสน เกินทนแล้ว ภาพชัดแจ๋ว จริงหรือ คือคนนั้น เปิดวงกอด กางแขน แทนจำนรรจ์ อกไหวหวั่น เขลาขลาด ประหลาดจริง มีลมฝน ปนหนาว เช้าวันนี้ แผลทุกที่ ผ่อนคลาย หายปลิดทิ้ง ปิดตาหลับ เปิดตามอง ลองพักพิง โลกหยุดนิ่ง อุ่นนัก รักคืนใจ ลืมหมดเลย แผลเก่า เจ็บเท่าใด ซุกอยู่ใน กอดเขา หายเหงาแล้ว .. สบายดีอยู่หรือครับ
ยังคิดถึงอยู่เสมอ หายไปหลายปีนะครับ. โดย: เจียวต้าย วันที่: 23 พฤศจิกายน 2559 เวลา:11:31:21 น.
สวัสดีค่ะ ปู่
สบายดี หายไปหลายปี เพราะหน้าที่การงาน ปู่จะมาเที่ยวบ้านแจมบ้างไหม มาเลยๆ ยินดีต้อนรับนะคะ นี่ก็พยายามจะกลับมาเขียนในปีนี้ เรื่องสั้น นวนิยาย ยังไ่ไหวค่ะ เริ่มด้วยกลอนก่อนดีกว่า ปู่สบายดีไหมคะ.. คิดถึงปู่ คุยกับสาวๆ ว่าจะรวมตัวกันไปบุกกรุงกันบ้างๆ เหมือนกันค่ะ แอม (สีน้ำน้อย..สีน้ำทะเล) สบายดี แพร(มะลิป่า) คนนั้นก็สบายดี และหลายๆ คนค่ะ คิดถึงค่ะ คิดถึง โดย: สีน้ำฟ้า วันที่: 24 พฤศจิกายน 2559 เวลา:10:45:14 น.
|
สีน้ำฟ้า
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
เกือบโพสต์ไม่เป็น.. ต้องเรียนรู้ใหม่อีกสักหนแล้วสิคะนี่
สวัสดีและขอบคุณที่แวะเวียนเข้ามาอ่านกันนะคะ อาจไม่ได้มาตอบบ่อยๆ
แต่จะมาค่ะ