|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
Moeder in spe
wk 31.. ตัวพาหะ >.<....
อิอิ ในที่สุดก็ซมซานกลับมาบลอกแกงค์จนได้... ป้าหนีไปท้องมาค่า.... ตอนนี้ก็ยังป่องอยู่.. อีกสองเดือนหนูก็จะออกมาดูโลกอันยุ่งเหยิงนี้แล้ว..... อย่าว่าอย่างโง้นอย่างงี้เลยน๊า.. แหะๆหายไปเกือบปี กลับมาก็เกือบคลอด... หมดคำแก้ตัวจ้า... เราส่งข่าวแว่วๆ แต่ไม่ได้มาอัพที่บลอกอย่างเป็นทางการค่ะ.. แหะๆ..

ช่วงนี้ยุ่งมากกับบ้าน ละก็กลับไปทำงานห้าวันเหมือนเดิมละค่ะ.. T_T เริ่มคอร์สเตรียมตัวคลอดแล้วด้วย อาทิตย์ละครั้งค่ะ.. เลยปรับเวลาให้ลงตัวไม่ถึกเลยแฮ่ๆ ของลูกก็ยังเตรียมไม่ถึงไหน อิอิ ใจเย๊นเย็น... กระป๋งกระเป๋าก็ยังไม่จัด แหม.. พึ่งจะเจ็ดเืดือนน๊อ.. (จริงๆป้านี่มันขี้เกียจค่า..)
นี่ก็ไปซาวน์วีคสามสิบมาแล้วค่ะ.. ปกติดี.. เจ้าลูกตัวน้อย ก็น้ำหนักโอเค.... ตอน 29wk 6d 1355 g. แต่คุณverloskundige เค้าเห็นห้องหัวใจไม่ชัดในบางมุม เค้าเลยส่งไปให้อีกคนดูช่วยกัน เค้าก็บอกแหละ.. ว่าไม่มีอะไรต้องห่วง แต่ไปดูให้แน่ๆอีกที เพื่อความชัวร์ค่ะ.... ก็ไปอีกที่นึงตอน 30wk 4d นน.หนูขึ้นมาเป็น1509 g. เฮ้อ.. หัวใจก็ปกติดี ทำเราใจหายใจคว่ำหมด
ตกลงน้ำหนักคุณลูกก็ขึ้นมาตามเฉลี่ยเด็กดัตช์..... เอิ่มมม แต่คุณลูกคะ.. ท่าทางหนูจะล่ำนะลูกนะ เชื้อแม่มันแร๊ง.... ขาหน้าเอ๊ย กระดูกต้นขาสั้นเชียะ.. ตกมีนอะ แปร่วววว เอาขาเอาดั้งพ่อไปบ้างก็ได้นะลูก แม่ไม่ว่าไรหรอก.. เกิดมาเตี้ยที่นี่ มันหากุงเกงใส่ยากลูก... แหะๆ

เฮ้อ... แต่เนี่ยน้ำหนักอิแม่ก็ขึ้นมาอย่างที่เห็นนี่ล่ะค่ะ.. พยายามกินแล้วน๊า.. โด๊ปสุดๆ เนื้อ นม ไข่.... วิตามินรวม น้ำมันปลา.. ส่วนน้ำหวานเสริมเหล็กนั่น.. กลั้นใจกลืนไม่ลงแย๊วววว นอนแอ้งแม้งอยู่ในตู้เย็นน่ะแหละ..
ป้าไม่เคยเล่าใช่ป่ะคะ.. ว่าป้าไปหาเหล็กมากิน.. ฮ่าๆๆ เหมือนเป็นพวกก่อสร้างโกงกินเลยเนาะ.. กินเหล็กเส้น.. เอิ๊กซ์ ไม่ใช่... มันมีเหตุ ค่ะ มันมีเหตุ....
ตอนเราเริ่มทำไอวีเอฟ.. เค้าก็เจาะเลือดตรวจไปแล้วหลายรอบ.. พอท้องย้ายจากมือหมอที่ไอวีเอฟเซ็นทรัม มาอยู่ในมือ verloskundige (มิดไวฟ์) ก็โดนให้เจาะอีกรอบ.. (แต่ละรอบนี่บ่ใช่น้อยๆนะคะ.. สามถึงห้าหลอดเป็นอย่างต่ำ โดนแปดหลอดก็หลายหน ฮ่วย.. ปานไปบริจาคเลือด) พอเค้าอ่านผลเหล็กก็ไม่ได้ต่ำต้อยมากมายนะคะ.. คือต่ำแบบที่คนท้องหลายๆคนเป็นปกติ แต่ก็อยู่ในระดับไม่น่ากลัว..
แต่เค้าเจอว่าเราเม็ดเลือดแดงมีขนาดเล็ก.. ดูจากประวัติ มันก็เป็นอย่างนี้มานานแล้วล่ะ เลยบอกน่าจะตรวจหาสาเหตุที่มาที่ไป.. เพราะบางทีถึงให้เหล็กเพิ่ม แต่ถ้ามีสาเหตุอื่น ก็ไม่ได้ช่วยอะไร... เลยส่งต่อให้หมอประจำบ้านของเราจัดการต่อ.. ถ่อไปหาคุณหมอ หมอก็ให้ไปเจาะอีก (งือๆๆๆ) ตรวจดูธาลัสซีเมีย type B (beta) นัดอีก... พออ่านผลมาก็ปกติ... ไม่มีอะไร

คุณหมอบ้านก๊อเลยต้องส่งต่อให้ internis หมอเฉพาะทาง.. ก็โดนเจาะไปอีกรอบ... โอ๊ย ทำไมไม่เจาะๆ ตรวจๆ อีช๊านให้มันเสร็จๆไปครั้งเดียวคะเนี่ย? เหอๆๆๆ ระบบเฮลธ์แคร์ที่นี่ ป้าอ้อว่าดีและเท่าเทียมกันมากๆค่ะ ตั้งแต่ทำ ไอยูไอ ไอวีเอฟ และท้องมาเนี่ย.. แทบจะไม่ต้องจ่ายตังค์เพิ่มเลย... ทุกอย่างครอบคลุมโดยประกันสุขภาพของเราอยู่แล้ว.. ไม่ว่าจะเป็นใครมาจากไหน มีตังค์ ไม่มีตังค์ ก็ได้รับการปฏิบัติเท่าเทียมกันหมด... (ในกรณีนี้ หลายขั้นหลายตอน ช้าเท่าเทียมกัน กร๊ากกก...)
อย่างไรก็ตาม... คราวนี้ก็โดนตรวจธาสัสซีเมีย type A (alpha) ซึ่งขั้นตอนซับซ้อนกว่า ประมาณว่าตรวจขั้นดีเอ็นเอกันเลยทีเดียว.. (คนที่เจาะเลือดเค้าบอกมา) ป้ารึก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะอยู่กับความคิดที่ว่าตัวเองปลอดธาลัสซีเมียมาตั้งแต่เด็ก...

ตอนป้าเด็กๆ น้องชายป้าอ้อเป็นธาลัสซีเมียค่ะ เลยโดนจับตรวจกันทั้งบ้าน และณ.ขณะนั้น (สามสิบกว่าปีมาแล้ว) ก็ไม่พบว่าป้าเป็นพาหะ.... เราก็บอกตาขายาว ชั้นไม่เป๊น ชั้นไม่เป็น.... กระหยิ่มยิ้มย่อง.. ฮี่ๆๆๆ
ไหนได้...ผลออกมา พบว่าเราเป็นพาหะของธาลัสซีเมีย type A ซะเนี่ย.. อ้าว... ถามคุณหมอว่าจะมีผลอะไรกับลูกจ๋ารึเปล่า?.. หมอก็บอกโอกาสที่ลูกจะเป็นนั้นต่ำมากๆ เพราะตาขายาวเป็นคนดัตช์แต๊ๆ.. โรคนี้จะพบมากในคนกลุ่มประเทศแถบเมดิเตอร์เรเนี่ยน(กรีก อิตาลี...) และเอเชีย.. อย่างมากที่สุดก็คงเป็นแค่พาหะ.. เหมือนแม่นี่แหละ.. แต่จะให้แน่ๆ ก็รอลูกโตพอที่จะตรวจได้แล้วค่อยตรวจอีกทีนึงละกัน... เจาะเลือดอิพ่อตรวจตอนนี้ ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่หรอก... เฮ้อ...
ก็ได้แต่หวังว่าลูกจะเอาเลือดครึ่งดีๆจากแม่ไปนะจ๊ะ.. คนที่เป็นพาหะนั้น จะไม่มีอาการใดๆแสดงเป็นพิษเป็นภัยกับตัวเอง.. อาจจะมีภาวะโลหิตจาง เม็ดเลือดแดงเล็ก เปราะแตกง่าย อะไรประมาณนี้.. แต่ต่อไปในอนาคตเมื่อจะแต่งงาน มีครอบครัว.. ต้องตรวจเลือดคู่สมรสให้แน่ใจ ว่าเป็นพาหะเหมือนกันรึเปล่า.. เพราะถ้าเป็น โอกาสที่มีลูกที่เกิดมาจะเป็นนั้นก็มี

คนที่เป็นโรคธาลัสซีเมีย ป้าเข้าใจว่า(ไม่รู้เข้าใจถูกรึเปล่านะคะ) ถ้าพบทันก็รักษาได้ ไม่ทำให้ถึงแก่ชีวิต ระดับความรุนแรงของอาการก็ต่างกันไป.. ถ้ารุนแรงมาก ชีวิตก็ต้องวนเวียนอยู่กับการถ่ายเลือด และทานยาขับเหล็ก น้องไทรน้องชายคนสุดท้องของบ้านเรา นอกจากจะตรวจพบธาลัสซีเมียแล้ว คุณหมอยังตรวจพบ มะเร็งในเม็ดเลือดด้วยค่ะ ทำให้อาการยิ่งรุนแรงเข้าไปใหญ่... ตอนนั้นยารักษาก็ไม่ได้มีหลากหลายเท่าตอนนี้... รักษาโดยเคมีบำบัด และยาที่มีตอนนั้น.. แม่พาน้องเข้ากรุงเทพ.. เข้าออกโรงพยาบาลเด็กและสถาบันมะเร็งแห่งชาติเป็นว่าเล่น ส่วนพ่อก็ต้องดูแลป้าอ้อกะน้องสาว...
น้องไทรต่อสู้กับโรคนี้อยู่หลายปี ในที่สุดน้องก็จากครอบครัวของเราไป.. เรารู้ว่าทุกคนรวมทั้งตัวน้องไทร เด็กชายตัวเล็กๆ ได้ต่อสู้อย่างเต็มที่ ถ้าป้าอ้อเป็นเองจะยอมทนเจ็บ ให้หมอเจาะเลือด ให้หมอรักษาแบบน้องได้รึเปล่าก็ไม่รู้.. เด็กๆมีความเป็นผู้ใหญ่ในตัวแบบที่เราคาดไม่ถึง.. เพราะเค้ารู้ว่าเจ็บก็เพื่อการรักษาให้อาการดีขึ้น.. ถึงจะผ่านไปหลายสิบปีแล้ว แต่ในความทรงจำของครอบครัวเราก็ยังมีน้องชายคนเล็กที่เข้มแข็งอยู่กับเราเสมอ...
ป้าถึงพูดอยู่บ่อยๆ มีโอกาสแสดงความรักต่อคนที่เรารัก เราปรารถนาดีด้วยก็ทำไปเถอะค่ะ.. ชีวิตนี้ไม่แน่นอน.. ต่อไป ไม่ว่าจะจากเป็นจากตาย อย่างน้อยก็ยังเคยได้ทำดีต่อกัน..
เขียนๆถึงโรคธาลัสซีเมียนี่ ไม่ใช่จะให้กลัวกันนะคะ.. ป้าอยากจะบอกว่ามีโอกาสก็ตรวจๆเอาไว้บ้างก็ดี... ยิ่งใครมีแพลนจะมีน้อง สมัยนี้เทคนิคทางการแพทย์ ช่วยได้หลายอย่าง เช่น การคัดตัวอ่อนปลอดเชื้อ หมอไทยก็ทำได้....

โรคเลือดจางธาลัสซีเมีย (อังกฤษ: thalassaemia) เป็นโรคเลือดจางที่มีสาเหตุมาจากมีความผิดปกติทางพันธุกรรม ทำให้มีการสร้างโปรตีนที่เป็นส่วนประกอบสำคัญของเม็ดเลือดผิดปกติ จึงทำให้เม็ดเลือดแดงมีอายุสั้นกว่าปกติ แตกง่าย ถูกทำลายง่าย ผู้ป่วยที่เป็นโรคนี้จึงมีเลือดจาง โรคนี้พบได้ทั้งหญิงและชายปริมาณเท่าๆ กัน ถ่ายทอดมาจากพ่อและแม่ทางพันธุกรรมพบได้ทั่วโลก และพบมากในประเทศไทยด้วยเช่นกัน ประเทศไทยพบผู้ป่วยโรคนี้ร้อยละ 1 และพบผู้ที่มีพาหะนำโรคถึงร้อยละ 30-40 คือประมาณ 20-25 ล้านคน (จากวิคิพิเดีย...)
รู้เท่าทันโรคไว้ไม่เสียหลายนะคะ มีลิ้งค์จาก นสพ.กรุงเทพธุรกิจที่เกี่ยวข้องมาฝาก เผื่อใครสนใจค่ะ...
แนะคู่บ่าวสาวตรวจเลือดก่อนแต่ง ชุดทดสอบธาลัสซีเมีย ทายาทปลอดยีนเลือดจางคนแรกในไทย สุดท้ายก็ขอให้ทุกคน สุขภาพแข็งแรง มีความสุขกันถ้วนหน้านะจ๊ะ... อโรคยา ปรมา ลาภา........ จ้า
Create Date : 21 มกราคม 2553 |
Last Update : 21 มกราคม 2553 5:30:39 น. |
|
6 comments
|
Counter : 1498 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: BeachBum วันที่: 21 มกราคม 2553 เวลา:15:08:55 น. |
|
|
|
โดย: anigia IP: 209.162.37.11 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:23:52:40 น. |
|
|
|
โดย: ostojska วันที่: 24 มกราคม 2553 เวลา:7:23:56 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 28 มกราคม 2553 เวลา:3:59:41 น. |
|
|
|
โดย: ostojska วันที่: 31 มกราคม 2553 เวลา:3:00:32 น. |
|
|
|
โดย: ostojska วันที่: 31 มกราคม 2553 เวลา:21:11:20 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]

|
สาว(เหลือ)น้อย พบรักหนุ่มขายาว ชีวิตที่เคยร่อนเร่เป็นนกขมิ้น ก็หยุดลงอยู่ที่เมืองเล็กๆแห่งแดนกังหันลม บลอกนี้สร้างขึ้นเพื่อเก็บบันทึกเรื่องราวบางส่วน ที่ผ่านมาในชีวิต ถ้าจะบังเอิญเป็นประโยชน์ให้ข้อมูล ข้อคิดกับใครบ้าง ก็คงจะดีค่ะ
สงวนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย
|
|
|
|
|
|
|
ของเราก็เพิ่งโดนเจาะเลือดตรวจหา HLA-B27 มาค่ะ ตอนแรกนึกว่าจะเป็นโรคอะไรเกี่ยวกับภูมิคุ้มกันบกพร่อง แต่ผลออกมาไม่มีอะไร แต่ยังต้องไปตรวจอะไรต่ออะไรอีกมากมาย คนเราเนี่ยอ่ะเน๊าะ ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิด เห็นด้วยเลยค่ะ ทำดีวันนี้เอาไว้ให้ดีที่สุด ส่งแต่ความยินดีให้กัน ... ว้ายย .. พูดไปแล้วมันออกปลงๆไปนิ๊ดมั๊ยเนี่ย
ปล ไว้จะรอดูภาพสวยๆค่ะ :)