Bloggang.com : Peakroong : :::แด่เธอ...ชายนิรนามยามราตรี :::

:::แด่เธอ...ชายนิรนามยามราตรี :::

หนึ่งในแสนงดงามของเรียมเอง...

เรียมเอง...

ยะเยียบเย็นกระเซ็นหมอกดอกน้ำค้าง
ระรินจางลมแผ่วอณูผิว
ภวังค์ว้างคว้างปล่อยลอยปลิดปลิว
ไถลลิ่วสู่ห้วงเหงาของเงาจันทร์

กว่าจะหลุดพ้นบ่วงปวงเหว่ว้า
ต้องรอกว่าราตรีกาลจะผ่านผัน
แล้วพานพบวุ่นวายร่ายชีวัน
เมื่อรุ่งแสงสุริยันเริ่มสัญจร

เป็นเช่นนี้เวียนไปไม่รู้สิ้น
เหมือนชาชินแต่ไม่ใช่สุดถ่ายถอน
ทุกคืนค่ำร่ำหาความอาทร
ซ่อนวิงวอนอ่อนไหวในแววตา

จนมีใครบางคนมายลเยี่ยม
เธอผู้เปี่ยมไมตรีที่โหยหา
เราพบกันใต้แสงแห่งจันทรา
แล้วล่ำลาเมื่อฟ้าสางลางอรุณ

นิรนามในตัวตนและหนแห่ง
แต่เจิดแสงของนิยามความอบอุ่น
แม้สัมผัสเพียงถ้อยร้อยละมุน
ก็หอมกรุ่นมิตรภาพที่ทาบทา

ไม่มีแล้วราตรีที่มัวหม่น
จากก้าวพ้นวังวนอันอ่อนล้า
ดุจได้พบแสงดาวแห่งศรัทธา
ที่ล้ำค่าประดับฟ้ายามราตรี

เสียงของความรัก

(โฟร์ท)

เธออยากจะเห็น ความรักที่แท้เป็นอย่างไร
เธอเคยเจอด้านที่โหดร้าย รักสดใสยังไม่มี
กำแพงที่ขวาง ที่ขังหัวใจเธอวันนี้
เมื่อใจเธอยังคอยจะหลบหนี รักจะเห็นเธอเมื่อไหร่

ใบไม้ดอกไม้ ในสายลมที่ผ่านระเบียง
ความรักส่งเสียง หากเธอฟังด้วยหัวใจ

อยู่ตรงหน้าเธอ อยู่เสมอมา
ไม่ต้องมองหา เพราะว่ารักมันไม่เคยไกล
อยู่ตรงหน้าเธอ แค่เธอเข้าใจ
แค่เปิดอ้อมแขน เพื่อโอบไว้
แล้วปล่อยให้รักทักทายเธอ

ลืมตาช้าๆ แล้วเช็ดๆน้ำตาออกไป
พังกำแพงที่เธอสร้างไว้ พร้อมเปิดรับใครเข้ามา
รักนั้นสดใส แค่ขอให้ใจเธอศรัทธา
ไม่ต้องตามไปสุดขอบฟ้า รักมาหาเธอได้เอง

ใบไม้ดอกไม้ ในสายลมที่ผ่านระเบียง
ความรักส่งเสียง หากเธอฟังด้วยหัวใจ

อยู่ตรงหน้าเธอ อยู่เสมอมา
ไม่ต้องมองหา เพราะว่ารักมันไม่เคยไกล
อยู่ตรงหน้าเธอ แค่เธอเข้าใจ
แค่เปิดอ้อมแขน เพื่อโอบไว้
แล้วปล่อยให้รักทักทายเธอ

อยู่ตรงหน้าเธอ อยู่เสมอมา
ไม่ต้องมองหา เพราะว่ารักมันไม่เคยไกล
อยู่ตรงหน้าเธอ แค่เธอเข้าใจ
แค่เปิดอ้อมแขน เพื่อโอบไว้
แล้วปล่อยให้รักทักทายเธอ

ขอบคุณทุกบทกวี ภาพและเพลงที่ปรากฏในบล็อก,

ภูมิใจเถิด..วันนี้ผลงานของคุณเผยแพร่ไปทั่วโลก..

ให้งานออนไลน์ทุกชิ้นเป็นดาวประดับฟ้า

ขอบคุณทุก"งานสร้าง"ที่แสนงดงาม.

'ปีฆรุ้ง...

Create Date : 08 เมษายน 2553

Last Update : 8 เมษายน 2553 7:42:51 น.

0 comments

Counter : 695 Pageviews.