Bloggang.com : ทาเคชิโร่ :

หนึ่งในดวงใจ>>คุณแม่

+ เมื่อมีบ้านของเราสิ่งที่ขาดไม่ได้แน่นอนอยู่แล้วก็คือครอบครัวที่อบอุ่นหนึ่งในดวงใจก็ต้องคุณพ่อและคุณแม่ซึ่งเป็นทุกอย่างในชีวิตของเราจะให้บรรยายทั้งชีวิตก็คงเขียนไม่หมด...แต่ผมอยากเขียนถึงแม่บ้างเพราะแม่คือ ฮีโร่ในดวงใจก่อนจะไปเขียนถึงพ่อซึ่งพ่อก็คือวีรบุรุษในดวงใจอีกเช่นกันแต่ขอเขียนถึงแม่ที่น่ารักของผมก่อน...ใกล้จะวันแม่แล้วน่ะ ผมดีใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกแม่ครับ...แม่ทนุถนอมดูแลมาตั้งแต่เล็กจนโตวันนี้สมควรที่ผมจะเป็นฝ่ายดูแลแม่บ้างแล้วน่ะครับ แม่คือสายใยและความอบอุ่นในดวงใจของผมไม่ว่าผมจะเจอเรื่องราวอะไรผ่านเข้ามาในชีวิตทั้งเรื่องดีหรือเรื่องไม่ดี กำลังใจที่ดีก็คือมาจากแม่เสมอ

+ ผมพยายามเขียนเพื่อถ่ายทอดความรักที่แม่มีต่อผม และเช่นกันที่ผมเขียนเรียงความครั้งนี้ ช่างเป็นเรียงความที่ผมรู้สึกได้ว่า ทำไมตัวอักษรที่ผมได้บรรจงร้อยเรียงลงไปเป็นถ้อยคำ ถึงได้จืดชืดกว่าทุกครั้งที่ผมเคยเขียนเรียงความถึงแม่ อาจเป็นเพราะผมโตขึ้นความรู้สึกอ่อนไหวถูกกดทับด้วยความแข็งแกร่งของอายุที่ผ่านล่วงเลย วันเวลาเป็นครูฝึกชั้นดีต่อคำว่า “ความอดทน” กาลเวลาที่หมุนไปอย่างไม่มีวันหยุดแต่ไม่เคยเลยที่เวลาเหล่านั้นจะพัดพาเอาความสุขที่ผมเคยมีต่อผู้หญิงคนแรก ที่สอนให้ผมได้รู้จักกับคำว่ารักที่ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน

+ ตั้งแต่แรกเกิดผมลืมตาดูโลกก็ต้องได้ยินกับบทเพลงกล่อมนอนของแม่ "โยกเยกเอย น้ำท่วมเมฆ กระต่ายลอยคอ หมาหางงอ กอดคอโยกเยก"แล้วแม่จะต้องเรียกผมเสมอว่าไอ้ลูกหมีหรือไอ้ลูกหมาของแม่แต่ทำไมมันทำให้ผมรู้สึกยิ้มและมีความสุขทุกครั้งเพราะรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นในหัวใจและชอบที่แม่เรียกผมอย่างนั้นเสมอเพราะผมอยากเป็นไอ้ลูกหมีหรือลูกหมาของแม่เสมอ...^_^

+ เมื่อเริ่มหัดเดิน ตั้งไข่เตาะแตะ...ผมก็เห็นมืออบอุ่นของแม่คอยจับผมไว้เพราะกลัวว่าผมจะล้ม แววตานั้นคงไม่ใช่ผู้หญิงและผู้ชายที่ไหนก็คงแม่และพ่อของผมเอง...ผมเกิดมาไม่ค่อยแข็งแรงนักสามวันดีสี่วันไข้ แต่คนที่คอยประคบประหงมดูแลผมไม่เคยห่างก็เธอคนนี้อีกแม้แม่กับพ่อจะไม่มีเวลาเลี้ยงต้องให้แม่นมเลี้ยงผมแต่แม่ก็จะต้องคอยมาดูแลผมอย่างไม่เคยห่าง...แม่ตามใจแม้ว่าผมจะเล่นทรายแม่ก็ยอมให้เล่นแต่ก็คอยดูแลใกล้ชิด มีลิมิตที่จะเล่น เธอคนนี้ตามใจผมเหลือเกิน ซึ่งในโลกนี้คงไม่มีผู้หญิงคนไหนอีกแล้วจะตามใจผมได้ขนาดนี้...ไม่ว่าจะต้องทำอะไรมือนึงอีกมือก็ต้องอุ้มผมไว้เพราะเมื่อวางผมจะร้องกระจองงองแงทีเดียว เวลานอนผมก็ต้องทั้งกอดและก่ายหรือจับมือเธอคนนี้ไว้มันเป็นความอบอุ่นเหลือเกินที่ทำให้ผมนอนหลับสบาย..

+ เมื่อเริ่มเข้าอนุบาลแม่ก็ต้องพาผมไปสอบปั้นดินน้ำมันและคัดเลือกสีเพื่อที่จะได้เรียนโรงเรียนดีๆ..ซึ่งเธอคนนี้อีกเช่นกันที่คอยนั่งให้กำลังใจผม คอยกระซิบให้ผมปั้นรูปนั้นรูปนี้ และเมื่อผมเป็นเด็กที่พัฒนาการช้าด้านขวดนม (เพราะอดนมช้ากว่าใครเพื่อน) แม่ก็ต้องคอยไปเฝ้าผมเพราะกลัวว่าเมื่อผมไม่เห็นหน้าเธอแล้วจะร้องไห้ไม่เป็นอันเรียน กลางวันก็ต้องนั่งป้อนข้าว เย็นก็ต้องรอรับซึ่งถึงมีรถรับส่งผมก็ไม่ยอมกลับทั้งนั้นถ้าไม่เห็นหน้าเธอ...

+ สิบปีแรกที่ผมมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ผมคิดว่าช่วงนั้นเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากที่สุดในชีวิต และไม่เคยคิดว่าจะมีความสุขใดสามารถมาทดแทนวันเวลาเหล่านั้นได้ กว่าสิบปีที่ผมได้รู้จักและสามารถพูดคำว่าแม่ได้อย่างเต็มปาก โดยที่ผมนั้นไม่อาย ไม่รู้สึกว่าอยากจะร้องไห้ ไม่รู้สึกว่าอยากไปอยู่ใกล้ๆกับ ผู้หญิงที่เป็นแม่ของผม และไม่รู้สึกว่าชีวิตของผมนั้นเหมือนมีบางอย่างที่ขาดหายไป ผมเคยกอดผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมรักมากได้โดยไม่อาย ไม่สนใจ ว่าเธอคนนั้นจะเต็มใจให้ผมกอดหรือไม่ ผมสามารถทำตัวเอาแต่ใจ ไม่กินข้าว ชอบเล่นไปวันๆเพราะผมชอบเวลาที่เธอคนนั้นมาสนใจผม มาดูแลผม

+ แม้บางครั้งการที่ผมทำตัวแบบนั้นอาจให้เธอไม่พอใจและลงโทษผมโดยการดุและบอกว่ากับผมว่า “ต่อไปนี้เธอจะไม่ยุ่งกับผมอีก” แต่สุดท้ายเธอก็กลับมาหาผม มาถามผมว่า “หิวข้าวหรือยัง?”ทุกครั้งไป จนผมเริ่มสงสัยว่าเธอโกรธใครไม่เป็นหรือไร ผมชอบกินข้าวไข่เจียวของผู้หญิงคนนี้มากที่สุด ทุกครั้งที่ไปโรงเรียนในปิ่นโตเหล็กสามชั้นของผมจะมีไข่เจียวฟองใหญ่วางแน่นอยู่ในบิ่นโตชั้นบนสุด เพราะเธอนั้นต้องการให้ผมรู้ว่า “วันนี้มีไข่เจียวอีกแล้วนะ” หากใครมองหน้าผมตอนนั้นอาจรู้สึกว่าผมไม่ชอบไข่เจียว

+ แต่ผมก็สามารถทานได้หมดโดยที่เพื่อนผมรอบข้างไม่ได้กินเลยแม้แต่น้อย ผมชอบเธอมากเวลาผมไม่สบาย เธอมักจะมานอนข้างๆผมโดยที่ผมเพิ่งมารู้ตอนโตแล้วว่า การทำแบบนั้นเธออาจติดหวัดจากผมก็เป็นได้ แต่ทำไมใบหน้าของเธอกลับไม่มีร่องรอยของความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย หรือไม่เธอเองก็คงแข็งแรงมากจนไม่กลัวกับโรคต่างๆที่ผมเป็น ผู้หญิงคนนี้ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเมื่ออยู่ใกล้ ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่า “ผมช่างโชคดีเหลือเกินที่มีผู้หญิงคนนี้มาเป็นแม่ของผม ผมโชคดีจริงๆ”

+ วันนี้ผมอยากจะบอกแม่ว่าทุกสิ่งที่แม่เลี้ยงดูผมมาอย่างดีไม่ว่าจะตามใจหรือทนุถนอมผมด้วยความรักจนใครๆอาจมองว่าแม่รักผมมากจนตามใจทุกอย่าง...แต่นั่นทำให้ผมไม่มีลืมสิ่งดีงามที่แม่คนนี้มอบให้แก่ผมได้เลยมันทำให้ผมยิ่งต้องทำตัวดีขึ้นไม่ว่าผมอาจจะเคยทำผิดพลาดนอกลู่นอกทางไปบ้างตามประสา..แต่ทุกครั้งมันก็ทำให้ผมคิดแยกแยะได้เสมอแล้วต้องเลี้ยววกกลับมาเดินบนทางที่ควรจะเดินเพื่อให้สมกับความรักและสิ่งดีงามที่แม่มอบให้ผม ผมจะไม่มีวันทำให้แม่ผิดหวังครับนับจากวินาทีนี้ผมจะทำให้แม่ภูมิใจในทุกๆเรื่อง...อีกไม่กี่เดือนครอบครัวเราจะได้มีโอกาสแค่สักครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้เข้าเฝ้าสมเด็จพระเทพฯ...ผมดีใจครับที่ทำให้แม่ภูมิใจสักครั้งในชีวิตของลูกอย่างผมอาจไม่เทียบเท่ากับสิ่งที่แม่มอบให้มาตลอดทั้งชีวิต...

ทั้งชีวิต ที่ผ่านมา แม่ผู้ให้
แบบที่ใคร ไม่สามารถ มาเปรียบเทียบ
ทั้งส่งเรียน ทั้งส่งเงิน ทั้งเสบียง
ผ้าห่มเตียง ปูไว้ให้ รอกลับมา
แม่ทำงาน แสนเหนื่อยยาก ไม่เคยบ่น
กลับอดทน ทำทุกทาง หารายได้
ให้ลูกใช้ ให้ลูกจ่าย ตามสบาย
ลูกติดเกมส์ ลูกติดเพื่อน แม่ไม่บ่น
ลูกมีกิ๊ก ลูกมีแฟน แม่ไม่ว่า
ลูกกลับดึก ลูกกลับเช้า แม่ไม่ด่า
ลูกติดยา ลูกติดบอล แม่อภัย
วันแม่นี้ มีหนึ่งคำ อยากจะพูด
อยากจะจูบ อยากจะหอม อยากกอดแม่
แล้วก็บอก คำๆนี้ โดยไม่แคร์
ผมรักแม่ หนูรักแม่ ที่สุดเลย...

Create Date : 21 มิถุนายน 2552

0 comments

Last Update : 24 มิถุนายน 2552 23:10:08 น.

Counter : 1761 Pageviews.