Bloggang.com : outside islander : คำถามคาใจ กับ คำตอบที่เจ็บปวด

คำถามคาใจ กับ คำตอบที่เจ็บปวด

ช่วงนี้เล่นกับเจ้าหมุยบ่อย กลัวท่านจับได้ว่าไม่ได้รักท่านมากเท่าไหร่ เลยเอาซักหน่อย
เคยเล่นซะนายหมุยหอบลิ้นห้อยเป็นหมา ไม่เคยเห็น ตลกดี
ระหว่างพาท่านออกไปเล่นหน้าห้อง ก็เล่นโยนรับนั่นหล่ะ เกมโปรดของนายหมุย ความคิดนึงก็วูบขึ้นมา
ตกลงนี่ เราสอนมัน เอ๊ย ท่านให้คาบของมาให้ หรือ โดนสอนให้ขว้างของเล่นให้กันแน่

แรกเริ่มของการสอน ก็เริ่มจากเมื่อตอนเด็กนายหมุยชอบคาบเอาของเล่นมาเล่นบนตัว
กลิ้งเล่นโดดดุ๊กไปดิ๊กมาบนตัว ท่านหนุกหนาน แต่เรารำคาญมาก
ก็เลยจะเอาของเล่นขว้างไปให้ไปเล่นที่อื่น ทีนี้นึกขึ้นได้ว่า
ไหนๆก็ไหนๆ ให้เขาจำด้วยดีกว่าว่า ถ้าบอกว่าขอหมายถึงต้องให้
ตั้งแต่นั่นมาเวลาจะเอาของออกจากปากก็จะบอกว่า หมุย ขอๆๆ แล้วก็แบมือ
หมุยจะปล่อยอะไรก็แล้วแต่ที่เขาคาบเล่นมาให้

ฟังดูแบบนี้ดูเหมือนรัตเก่งนะ สอนหมุยได้
หรือไม่บางคนก็คิดว่าหมุยมันเก่งแฮะ รู้เรื่องด้วย
เรื่องเก่งนี่คงไม่เก่งแน่ เพราะความจริงก็ไม่ได้มีอะไรมาก
เราแค่จับนิสัยของมัน แล้วเพิ่มนิสัยอะไรที่เราอยากได้ลงไปอีกนิดหน่อย
แต่ถ้าจะให้ได้ผลเลยต้องทำตั้งแต่เด็กแล้วก็ต้องทำซ้ำๆกันหลายครั้ง
เพื่อให้เขาจำได้ว่าเราต้องการอะไร

อีกเหตุผลนึงที่คิดว่าตัวเองไม่ได้เก่งอะไรก็เพราะ.....

ถึงเราจะสามารถเอาอะไรออกจากปากหมุยได้ก็เถอะนะ แต่เท่านั่นยังไม่พอ
หมุยไม่ได้บันทึกแค่ว่า ปล่อยของออกจากปากเมื่อเวลารัตขอ
แต่หมุยก้าวขึ้นสู่ขั้นแอดวาน ค้นพบการเล่นใหม่อีกอย่าง คือเกมโยนรับ
อันนี้ถือว่าประเด็นเปลื่ยนไปโดยสิ้นเชิงครับท่านประธานที่เคารพ
จากที่ต้องการโยนออกไปเพื่อให้ท่านเล่นไกลๆ กลับกลายเป็นว่า
ท่านไปคาบแล้วมาเล่นบนตัวที่เดิมอีก
ซึ่งก็ต้องขว้างไปใหม่อีก กลายเป็นการละเล่นใหม่ที่นายหมุยโปรดปราน

เพราะเกมนี้หล่ะที่ทำให้เราได้คิด เพราะเวลานายหมุยอยากเล่น หรือเบื่อๆ
หมุยจะคาบของเล่นของมัน เอ๊ย ท่าน (ซึ่งมักจะเป็นถุงพลาสติกมัด)
เอามาวางไว้ให้แล้วนั่งมองหน้าสายตาออดอ้อนสุดฤทธิ์
ก็เลยต้องโยนไปให้ เคยเขียนถึงเรื่องนี้มาแล้ว มะหมุย มะหมา หรือมะแมว
การที่อยู่ๆหมุยไปคาบของมาวางตรงหน้า แล้วส่งสายตาอ้อนนี่หล่ะที่ทำให้คิดว่า
"ตกลงใครสอนใครกันแน่"

หลายๆท่านอาจจะเกิดปัญหา ฝึกได้ผลแต่ผิดวัตถุประสงค์
((แล้วจะเรียกว่าฝึกได้ผลยังไงฟระรัต

)
ก็ฝึกแล้วท่านทำตามไง แต่ผลมันอาจไม่ได้อย่างที่คิด

มีเพื่อนคนนึงเล่าให้ฟังว่า เขาฝึกแมวอึในโถส้วม ตอนนั่นไอเราก็พึ่งจะเลี้ยงแมวใหม่ๆเลยเอาตั้งใจฟังเลย
อย่างที่บอกว่าเราจับนิสัยเขาแล้วพยายามแทรกอะไรใหม่ๆเข้าไป วิธีการฝึกก็ไม่ได้ยากแต่ต้องใช้เวลากับการสังเกตุ
เพื่อนใช้วิธีตั้งกะบะทรายของเดิมให้สูงประมาณเท่าฝาโถเพื่อให้เขาชินกับความสูง
แล้วต่อมาก็เอาแผ่นอคิลิคใสเอามาวางแล้วเอาทรายมากองไว้ จากนั่นยกกะบะออกไปเก็บ
สุดท้ายก็เอาแผ่นคลิลิคออก มีลำดับสอนกันเป็นขั้นตอนกันเลยว่างั่น
เพื่อนมันบอกว่า มันสอนจนแมวที่บ้านอึใส่ชักโครกได้ ดีจังไม่เปลืองทราย

ทีนี้ไอเราก็สงสัย แล้วใครกดชักโครกหว่า สอนมันกดชักโครกด้วยหรือปล่า
เพื่อนก็บอกว่า สอนดิ ไม่งั่นกลับมาเหม็นแย่ มันก็รอเวลาแมวอึจนเสร็จ
ก็ทำให้ดู ตอนแรกกดให้ดูก่อน ต่อมาก็เอามือ หรือขาหน้าแมวกดไปที่ชักโครกนั่นหล่ะ
.
.
.
.
ก็ถามมัน "ได้ผลมั่ยหล่ะ" มันทำหน้า

แล้วบอก "ก็พอจะเรียกว่าได้ผลอยู่นะ.....
เวลาแมวมันทำกิจธุระเสร็จก็จะวิ่งมาเรียก แล้วก็วิ่งนำไปเอาเท้าตบๆ แล้วก็มองหน้า
.....รอให้ชั้นกดให้สะอาดเรียบร้อยแล้ว มันถึงจะไปได้...."
"แต่อย่างน้อยชั้นก็ยังรู้หล่ะว่ามันอึเสร็จเมื่อไหร่ ไม่ต้องรอให้กลิ่นอึเต็มห้องน้ำ นับว่ายังสอนมันได้ผลอยู่"

ไอเราก็ในฐานะเพื่อนไม่อยากให้เพื่อนเสียกำลังใจ ได้แต่คิดในใจว่า
" แมวมันคงคิดว่า ไอหมอนี่ฉลาดดี บอกให้มันกดชักโครก มันก็กด "