Let bygones be bygones...ให้มันแล้ว แล้วไป
<<
มิถุนายน 2550
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
10 มิถุนายน 2550

ปาฎิหาริย์มีจริง !!!

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า เรารักหมามากนะคะ ใครอาจคิดว่าเราไม่ปกติ ที่เรียกหมาว่าลูก แต่สำหรับบ้านเรา เค้าคือหัวใจของครอบครัวเราค่ะ....

เริ่มเลยคือ ไอ้ลูกชายที่บ้าน วันๆ ไม่เคยเกิดจะเจ็บป่วยอะไรกับเค้า เอาแต่หน้าเป็นวิ่งเล่นจับหนู ( ชอบมาก จับหนูเนี่ย...ไม่รู้เคยเกิดเป้นแมวรึเปล่า ) อยู่ดีๆ เกิดป่วยเมื่อตอนสงกรานต์ เริ่มจากเจ็บคอ ไอ แม่เราก็พาไปหาหมอ หมอว่า ไอเนี่ยไม่เป็นไรมาก แต่เป็นโรคไตนะครับ (บ้านเรา ความรู้เรื่องโรคไตแค่หางอึ่ง จึงไม่ได้รู้สึกว่ามันร้ายแรงมาก) หมอว่าต้องให้น้ำเกลือใต้ผิวหนัง และให้พามาฉีดทุกวัน



ตอนเช้าเราก็ไปเที่ยวสงกรานต์ ตอนเย็นก็พาเจ้าลูกชาย ( ชื่อ เปล จ้า ) มาให้น้ำเกลือ ก็เป็นงี้จนครบหยุดสามวันของสงกรานต์ ลูกชายเรามันก็ยังวิ่งเล่นซนเหมือนเดิม เพราะ happy มากที่ได้เที่ยวสงกรานต์ แต่จะหน้าเหี่ยวนิดนึงตอนต้องมาให้น้ำเกลือ หมอว่าให้กินอาหารสำหรับหมาที่เป็นโรคไต เราก็ขนซื้อไป บอกตามตรงตอนนั้นไม่มีใครในบ้านคิดจริงจังว่ามันจะร้ายแรง...

หลังจากหยุดสงกรานต์ เราก็ต้องบินกลับมาทำงานที่โอจิมินต์ตามเดิม ก็ยังนึกว่าไม่น่ามีอะไร แต่วันที่จะบิน โทรไปถามอาการมันกับแม่เรา แม่ว่ามันไม่ยอมกินอาหารโรคไตเลย หลังจากไปถึง เราก็โทรทางไกลมาถามอาการตลอด แม่ว่า มันผอมลงเรื่อยๆ อาหารไม่กิน ต้องให้น้ำเกลืออย่างเดียว จนตอนต้นเดือน พฤษภา แม่ส่งรูปมาให้ดู ว่าตอนนี้มันเป็นยังไงบ้าง



คุณเอ๊ย แค่เห็นรูปเท่านั้นล่ะ เจ็บจิ๊ดไปถึงใจเลย น้ำตาไม่รู้มาจากไหนมากมาย เราร้องไห้ยังกับคนบ้า แม่บอกว่า ไม่มีทางรอด หมอเค้าให้รอเวลาเท่านั้น เพราะว่า อาการหนักมาก เลือดจางมาก และไตไม่ทำงานแล้ว ตัวมันผอมลง และชักบ่อยขึ้น คงอยู่ได้อีกไม่นานแน่ๆ ให้ทำใจอย่างเดียว....

เรารับไม่ได้ บอกตามตรงว่าตอนนั้นคำพูดพวกนี้ไม่ได้ผ่านหัวเลย แกเป็นใคร ไอ้หมอบ้า !... มาบอกให้ชั้นทำใจ.... สงกรานต์เรายังไปเที่ยว ไปวิ่งเล่นกันอยู่เลย เราตั้งสติ หาข้อมูล เราบอกแม่ว่าอย่าเพิ่งหมดหวัง ฟางเส้นสุดท้ายลอยน้ำมาเราก็จะคว้า เราส่งข้อมูลโรงพยาบาลไปให้แม่ ขอให้
แม่ย้ายโรงพยาบาล แม่เราเสียใจมาก แต่ก็ให้เหตุผลเรามาว่า โรงพยาบาลที่เราส่งให้แม่ อยู่ที่กทม.ทั้งนั้น เราไม่สะดวกที่จะเอามันไปนะลูก และถ้าเค้าให้เอามันไว้ที่โรงพยาบาล เราจะทำยังไง...

เราเงียบ จำนนด้วยเหตุผล...คืนนั้น เรานั่งรถกลับที่พัก เราโทรกลับไปหาแม่อีกครั้ง แม่บอกว่า ลูก...เปลมันชัก ตอนนี้อาการหนักมาก ลูกพูดกับมันหน่อยนะ แม่จะเอาโทรศัพท์ไปจ่อที่หูมัน...

ใจเราเหมือนจะละลาย เราฝืนพูดให้ร่าเริงว่า หนู หนูป่วยนิดเดียวเอง หนูต้องเข้มแข้งนะลูก เดี๋ยวก็หาย รอมี๋ก่อน รอมี๋กลับไทย แล้วมี๋จะพาไปเที่ยวนะ เราจะไปกันหมดทั้งครอบครัว เหมือนเดิมไง...สุดท้ายเราได้ยินเสียงแม่ลอดเข้ามาว่า ลูก! ไอ้เปลมันฟังอยู่ มันพยายามที่จะมีสติฟัง หัวมันพยายามจะยกมองหาเรา...เท่านั้นล่ะ เราร้องไห้แล้วบอกว่า อย่าทำอย่างนี้กับมี๋นะลูก อยู่กับมี๋ก่อน อดทนไว้นะลูก แล้วเราก็คุยต่อไม่ไหว...

คืนนั้นทั้งคืน เราร้องไห้จนไม่มีน้ำตา ความรู้สึกสูญเสียมันเข้ามาเต็มหัวใจ สุดท้าย เราลุกไปล้างหน้า แล้วบอกตัวเองว่า ชั้นมานั่งร้องไห้ ไม่มีประโยชน์ เราสวดมนต์แล้วอธิษฐานกับพระว่า ขอให้เปลหาย ถ้าเค้ายังไม่ถึงเวลาของเค้า ขอให้เค้ายังอยู่กับเรา เราขอซื้อเวลา และเราจะถือศีลห้าและกินมังสวิรัต 1 เดือนเต็ม แล้วเราก็สวดมนต์แทบทุกบทที่อยู่ในหนังสือสวดมนต์ คืนนั้นเราสวดมนต์นานมาก...

ตอนเช้าเราโทรไปหาแม่อีกครั้ง แม่ว่ากำลังจะพามันไปหาหมอ ได้ผลยังไงแล้วจะออนไลน์บอก...ช่วงบ่าย แม่เรา ออนไลน์ msn บอกว่า เมื่อคืนแม่ตัดสินใจแล้วเป็นไงเป็นกัน แม่จะเปลี่ยนโรงพยาบาล ในเมื่อ เปลมันยังสู้ที่จะอยู่ต่อ เพราะพอเมื่อคืนหลังจากที่เราวางหู เปลมันก็สงบได้ ไม่หอบ และรู้สึกตัวมากขึ้น เพราะงั้นแม่ก็จะไม่ท้อ

คุณรู้ไหม ปาฎิหาริย์มีจริงอย่างที่บอก หมอที่โรงพยาบาลที่สอง ยอมรับมันเข้ารักษา( แต่กว่าหมอเค้าจะยอม แม่ก็ต้องยืนยันเจตนาอยู่ตั้งนาน ว่ายังไงช่วยรักษามันหน่อยนะ ถึงหมอที่โรงพยาบาลเก่าเค้าจะถอดใจ แต่แม่เรายังไม่ยอมถอดใจ อยากสู้จนถึงที่สุด คุณหมอช่วยสู้อีกแรงได้ไหม) ในที่สุด หมอเค้ายอมดูอาการ และเจาะเลือด กับฉี่ไปตรวจ แล้วกลับออกมาบอกว่า ยังมีโอกาสรอด แต่มันจะไม่มีทางกู้กลับได้ 100 % นะ เท่านั้นล่ะ พ่อเราเฮ ลั่นเลย ( แค่นั้นก็ดีมากสำหรับพวกเราแล้ว เพราะหมอคนแรกบอกว่า ทำอะไรไม่ได้ รอให้มันตาย อย่างเดียว ! ไอ้หมอบ้า จำไว้เลย !! )

จากวันที่ 13 เมษายน จนถึงวันนี้ 10 มิถุนายน..ค่าไตของเปลลดลงเหลือแค่ 2 (ที่จริงมันควรจะ 1 แต่ว่าเท่านี้ก็ดีมากแล้ว จากที่ตอนแรกสูงมาก จนหมอถอดใจ) และ ทุกวันนี้ จากที่กินข้าว, กินน้ำไม่ได้ ได้แต่น้ำเกลือ ตอนนี้.. แม่กับพ่อเราต้องคอยวิ่งไล่ป้อนอาหารมัน ! จากที่เดินแทบไม่มีแรง

แค่จะลุกไปฉี่ยังเซ วันนี้โทรไปหาแม่ แม่บอกว่า เมื่อเช้า มันไปวิ่งหน้าเริ่ดอยู่ที่เขาแก่นจันทร์มา...ไอ้ตัวแสนซน รู้มากกลับมาแล้ว นอกจากกินข้าวได้ ยังแอบเอายาไปคายทิ้งหลังจากป้อนด้วย สารพัดวิธีที่ไอ้ตัวเล็กมันจะสรรหามาหลอกว่ามันกินยาแล้ว... ตอนนี้ยังต้องให้น้ำเกลืออยู่ แต่แค่วันเว้นวัน เท่านี้...เพียงแค่นี้ก็ดีมากสำหรับครอบครัวเราแล้ว

และวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายที่เราจะกินมังสวิรัติ ตามที่อธิษฐานไว้ ทุกคืนก่อนนอน เราจะบอกว่า บุญกุศล จากการละเว้นชีวิตของเราในวันนี้ ขอจงไปช่วยต่อชีวิตให้เปลด้วยเถอะค่ะ..

ส่วนแม่กับพ่อเรา แม่บอกว่าเป็นครั้งแรก ที่เห็นพ่อร้องไห้ พ่อร้องบ่อยมากๆๆ เวลาขับรถพาไปโรงพยาบาล แกก็ร้องไห้ไปตลอด และ แม่เราสวดมนต์ให้ไอ้เปลฟังทุกคืน

ถ้าคุณไม่เรียกเรื่องนี้ว่าปาฎิหาริย์ แล้วจะเรียกว่าอะไรล่ะคะ.....สำหรับเรา มันคือปาฎิหาริย์ค่ะ

ปล. ขอบคุณแม่กับพ่อเรา ที่พยายามทุกทางที่จะช่วยให้มันหายป่วย , ขอบคุณคุณหมอที่ช่วยกันรักษาจนมันดีขึ้นมาก และขอบคุณปาฎิหาริย์ค่ะ


Create Date : 10 มิถุนายน 2550
Last Update : 10 มิถุนายน 2550 14:32:53 น. 21 comments
Counter : 644 Pageviews.  
Share

 
ดีใจกับเจ้าเปลที่มีเจ้าของที่รักมันมากขนาดนี้ค่ะ อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย เพราะเราก็รักหมามาก นึกถึงตัวที่เคยเลี้ยงและต้องตายไป เข้าใจจิตใจของตอนที่กำลังจะสูญเสียมันไปค่ะ ขอให้เปลแข็งแรงขึ้นทุกวันและหายเป็นปกตินะคะ เอาใจช่วยค่ะ


โดย: OkeyLa วันที่: 10 มิถุนายน 2550 เวลา:17:17:46 น.  

 
ยินดีด้วยนะคะที่เปลดีขึ้น เข้าใจความรู้สึกคะ ว่าเป็นอย่างไร คุณคงจะรักเค้ามาก เหมือนกับที่เรารักเจ้าเตี้ยที่บ้านมั้งเนอะ โชคดีของเจ้าเปลนะ ที่ได้เกิดมาเจอคุณเข้า ขอให้เจ้าเปลหายดีเหมือนเดิมนะคะ จะได้ไปเที่ยวกันอีกเนอะ เป็นกำลังใจให้นะคะ แล้วแวะไปทักทายเจ้าเตี้ยบ้างนะ คนคอเดียวกัน (รักสุนัข) บ๊าย บาย


โดย: เจ้าเตี้ย วันที่: 11 มิถุนายน 2550 เวลา:11:58:57 น.  

 
เจ๊ก็เชื่อ เรื่องอย่างเสมอ...หุ หุ ใครจะว่า เอาไสยศาสตร์ คุณพระคุณเจ้าเข้าช่วย...

เราเลี้ยงเขามา ไม่เคยคาดหวังอะไร แค่หวังว่าเขาจะอยู่กับเรานานๆ

จะเรียกว่าลูก ก็ได้(ซึ่งเจ๊อ่ะเรียกเต็มปาก)

เจ้าเปล...ก็ต้องดีขึ้น เจ๊เชื่ออย่างนั้นเสมอ...หวังว่า ปาฎิหารย์ จะอยู่ข้างเรา เหล่าชาว มีลูกเป็นหมา ตลอดไปนะจ๊ะ

และต้องเคร่งครัดเรื่องการให้อาหาร ของเปล และการดูแล หมาที่เป็นไต ต้องเข้มงวดหน่อย

ลองปรึกษา คุณ"nongthee" ดูนะ เขามือฉมังเรื่องการดูแลสัตว์ป่วย เผื่อจะได้ข้อมูลอะไรดีๆ มาให้กับ เปล บ้าง

แวะ มาเยี่ยม จะมาบ่อยๆน๊า



ปล.มาแอด กะมงและน๊า


โดย: เจ๊แหนมกะน้าพุ้ย วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:19:14:01 น.  

 
อ่านได้ถึงตอนที่เจ้าของบล็อกคุยโทรศัพท์กับเจ้าเปลก็น้ำตารื้น อ่านไปภาวนาไปด้วยว่าต้องไม่เป็นไรน่า ต้องไม่เป็นไรๆ

แล้วในที่สุดเจ้าเปลก็อาการดีขึ้นจริงๆ ด้วย โชคดีจริงๆ
เจ้าเปลมีครอบครัวที่น่ารักมากนะคะ

ปล. ยินดีที่รู้จักค่ะ มะตูมชอบไล่งับหนูเหมือนกันค่า


โดย: มะแต้มมะตูม วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:1:43:21 น.  

 
ขอบคุณ

OkeyLa
เจ้าเตี้ย
เจ๊แหนมกะน้าพุ้ย
มะแต้มมะตูม

ที่เข้ามาให้กำลังใจเปลนะคะ

อ้อ เจ๊แหนมคะ ขอบคุณมากสำหรับคำแนะนำนะคะ..


โดย: กะมงทะเล วันที่: 14 มิถุนายน 2550 เวลา:11:19:12 น.  

 
ปล. อีกหน่อยนึง สำหรับมะตูมนะจ๊ะ...ในที่สุดเราก็เจอน้องหมาที่ชอบวิ่งไล่งับหนูเหมือนๆๆ..กัน...


โดย: กะมงทะเล วันที่: 14 มิถุนายน 2550 เวลา:11:41:15 น.  

 
..หุ หุ..หมาที่บ้านนู๋ญ่า ก็วิ่งไล่งับหนู..

..ขอเข้าก๊วนคนรักหมาด้วยคนนะคะ..

..


โดย: นู๋ญ่า (kayook ) วันที่: 16 มิถุนายน 2550 เวลา:14:05:52 น.  

 
น่าสงสารจัง..ฝากบอกเจ้าเปลด้วยนะว่า..เข้มแข็งเข้าไว้....สู้ๆๆๆๆๆๆ


โดย: Rosy (Rati_rosy ) วันที่: 18 มิถุนายน 2550 เวลา:18:30:11 น.  

 
วันนี้เป็นงัยบ้างคะ เจ้าเปล อาการคงจะดีขึ้นเยอะแล้วนะคะ วันนี้เจ้าเตี้ยแวะมาทักทายคะ คิดถึง และขอให้หายเร็วๆ นะคะ


โดย: เจ้าเตี้ย วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:13:36:41 น.  

 
เปล ดีขึ้นมากแล้วค่ะ ตอนนี้ ค่าไตลดลงเหลือ 1.8 ขอบใจนะจ๊ะ เจ้าเตี้ย ที่แวะมาถามใถ่ ส่วนคุณ Rosy ก็ขอบคุณมากนะคะ ที่มาให้กำลังใจ ตอนนี้เปลวิ่งเล่นได้สบายๆแล้วล่ะค่ะ


โดย: กะมงทะเล วันที่: 27 มิถุนายน 2550 เวลา:12:40:20 น.  

 


โดย: เจ๊แหนมกะน้าพุ้ย วันที่: 28 มิถุนายน 2550 เวลา:16:52:22 น.  

 


โดย: เจ้าเตี้ย วันที่: 19 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:33:28 น.  

 
มากดดัน...อัพบล็อก อัพบล็อก...

อิ อิ

สุขสันต์วันพุธ จ้า


โดย: เจ๊แหนมกะน้าพุ้ย วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:15:58 น.  

 


โดย: เจ้าเตี้ย วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:13:47:49 น.  

 
อ่อ มาขออัพเดทหน่อยค่ะ แก่เพื่อนๆ พี่ๆ น้าๆ ว่า ตอนนี้เปล ซำบายโลด ไอ้หมูอ้วน แข็งแรง วิ่งเล่นได้แล้ว แถมยังทำซ่าส์ จะไล่กัดม้าด้วย! ( เราพาไปชะอำมาน่ะค่ะ )


โดย: กะมงทะเล วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:10:11:58 น.  

 
ดีใจด้วยนะคะ ที่เปลกลับมาเป็นหมูอ้วนและวิ่งเล่นได้แล้ว พอหายก็ไปเที่ยวชะอำเลยเหรอ ซาส์จริง ๆ หนูเปล จขบ.รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้นะ


โดย: เจ้าเตี้ย วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:11:51:39 น.  

 
ไม่เชื่อ ไม่จิง ... ไม่ฟัง...อิ อิ



เอารูปหลักฐานมาโชว์เลย...

เจ๊ยิ่งอยากไปทะเลอยู่

เอามาอวดให้ อิจฉา ตาร้อน แผ่วๆ อิ อิ

ดีใจด้วยน๊า ที่เปล สดใส ร่าเริง
กะมงเอง..ก็คงจะสดชื่น สุขสันต์ขึ้นเช่นกันน๊า

สุขสันต์วันกลางอาทิตย์ คิดบวกจ้า....


โดย: เจ๊แหนมกะน้าพุ้ย วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:13:24:35 น.  

 
เป็นงัยบ้างคะ สบายดีไหม แวะมาเล่นนะ


โดย: เจ้าเตี้ย วันที่: 15 กันยายน 2550 เวลา:13:54:15 น.  

 


โดย: เจ้าเตี้ย วันที่: 3 ตุลาคม 2550 เวลา:16:07:28 น.  

 
มากดดันโดยเฉพาะ เจ้าค๊า...

คริ คริ แอบไปเที่ยวกะเจ้าเปลมา เอามาโชว์เลย

เจ๊แหนมจะได้อิจฉา จนตัวแตก...คริ คริ


โดย: เจ๊แหนมกะน้าพุ้ย วันที่: 17 ตุลาคม 2550 เวลา:14:55:09 น.  

 
อัพบล็อคเรื่องเจ้าเปล ด่วน มีคนคิดถึง 5555555


โดย: เจ้าเตี้ย วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:9:48:26 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

กะมงทะเล
Location :
Makati Manila Philippines

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

ตอนนี้ย้ายมาประจำถาวรที่มะนิลาแล้วล่ะ..สนุกสนานบานใจ เหอๆ
[Add กะมงทะเล's blog to your web]