Bloggang.com : จ้าว..จอม : เรย์ 3 ขวบ 8 เดือน: “หนูไม่อยากให้มะหม๊าแก่ เพราะแก่แล้วต้องตายต้องไปสวรรค์”

เรย์ 3 ขวบ 8 เดือน: “หนูไม่อยากให้มะหม๊าแก่ เพราะแก่แล้วต้องตายต้องไปสวรรค์”

27 กุมภาพันธ์ 2556 (3.8 ขวบ)

เปิดหัว blog ด้วยเรื่องตายๆ เพราะเป็นเรื่องที่เรย์อยู่ดีๆ ก็พูดถึง
แอบงงว่าทำไมเด็กตัวแค่นี้รู้จักคำว่าตาย และดูเศร้าพอนึกว่า ป๊า หม๊า อาม่าจะไม่อยู่ด้วย
ทำเอาเราจิตตกและเศร้าไปด้วยเลย
เรย์พูดเรื่อง “ตาย” และกลัวอาม่า มะหม๊า ปะป๊าจะตาย T__T

เริ่มจากตอนเย็นเรย์คุยกับอาม่า (26 Feb 13)
“อาม่า หนูไม่อยากให้อาม่าตายเลย อยากให้อาม่าอยู่กับหนูตลอดไปเลย”
เราได้ยินพอดีก็เลยถามว่า “รู้เหรอว่าตายหมายถึงอะไร”
แอบงง เพรา...ะเราใช้คำพูดว่าไปขึ้นสวรรค์มาตลอด
เรย์บอก “ก็ไปขึ้นสวรรค์ไง ไปอยู่กับครูเปีย” (ครูที่โรงเรียนมีเสียชีวิตเราใช้คำนี้บอกเรย์)

เราเลยถามต่อ “แล้วทำไมอาม่าต้องตายด้วยละลูก”
เรย์ “ก็อาม่าแก่แล้ว แก่ก็ต้องตายไปขึ้นสวรรค์”

จิตตก…เพราะไม่อยากให้ลูกรู้สึกหดหู่ คิดว่าจะลืม ค่ำๆ ตอนเราทำไอติม เรย์พูดอีก
เรย์: “มะหม๊า หนูรักมะหม๊า หนูไม่อยากให้มะหม๊าแก่เลย”
เรา: “ทำไมล่ะ”
เรย์: “ก็หนูไม่อยากให้มะหม๊าตาย หนูอยากให้มะหม๊าอยู่กันหนูไปเรื่อยๆ”

ฟังแล้วสะอึกนะ เรากลัวตายมากก็เพราะกลัวลูกเศร้า ดั้นนน…มากลัวแม่ตายอะไรแต่เด็ก (- -*)
เราก็ไม่อยากหลอกลูกว่าไม่ตายหรอก แต่ก็ไม่อยากทำให้เรย์หดหู่ไปกว่าเดิม เลยพูดกลางๆ ไป
เรา: “ถ้าหม๊าไม่อยู่ หนูจะเสียใจเหรอ”
เรย์: “แงๆๆ ไม่เอาน้า… หนูไม่อยากให้มะหม๊าตาย”
เรา: “เรย์ก็มีปะป๊า อาม่าไง”
เรย์: “แล้วถ้ามะหม๊า ปะป๊า อาม่า ไปสวรรค์กันหมด หนูจะอยู่กับใครล่ะ” (ทำหน้าเศร้าได้อีก)
เรา: “โหย อีกนานเลย แล้วเรย์ก็ยังมีอาโก อาอี้ อีกตั้งเยอะ ไม่เหงาหรอก”

กลัวลูกจะเศร้าไปกว่านี้เลยจบแบบตลกๆ จนเรย์หัวเราะได้
เรา: “นี่ไง เดี๋ยวเรย์โต เรย์ก็มีแฟน”
เรย์หัวเราะ ถาม: “แฟนอาร้าย ฮ่า ฮ่า”
เรา: ก็เหมือนมะหม๊ามีปะป๊าไง

วันก่อนขับรถไปกับเรย์ 2 คนไปรับปะป๊า ขึ้นรถก็แย่งกันฟังเพลง เราขอฟังเพลงเรา เรย์ไม่ยอมจะฟังพี่เจ

มะหม๊า: เรย์ต้องแบ่งคนอื่นฟังบ้างสิ ขึ้นรถก็ฟังแต่ของตัวเองและห้ามใครพูด เดี๋ยวถ้าเรามีขับรถไปเที่ยวไกลๆ เรย์ต้องหัดแบ่งให้คนอื่นฟังด้วยนะ ไม่...ใช่ฟังแต่ของตัวเอง ไม่งั่นหม๊าไม่พาไปเที่ยวไกลๆ นะ

เรย์: ก็นี่เราไปรับปะป๊าแค่ตรงนี้เอง ไม่ไกลสักหน่อย

(- -*) เอิ่ม สรุปไปใกล้ๆ เรย์ฟังได้ เออ ชั้นพูดไงให้เข้าทางลูกเนี่ย ยังงงตัวเองอยู่

ยืมเฟอร์บี้น้องมาให้เรย์ลองเล่น นางเรียกนกฮูก
กำลังทำความรู้จักและเอนเตอร์เทนเฟอร์บี้โดยการเต้นโชว์เพราะหวังอยากเห็นมันเต้นตาม 555

เรย์ถาม "ของหนูเหรอค่ะ"
ป๊าบอก "นี่ของกู๊ดำ เดี๋ยวต้องเอาไปคืน ยืมมาให้หนูรู้จักนะ"
เรย์ถาม "พอหนูรู้จักแล้วป๊าก็จะซื้อให้หนูหรือค่ะ

(- -*)

31 Jan 13
ไม่ทันความเจ้าเล่ห์ของเด็กสมัยนี้จริงๆ ก่อนจะขอให้ซื้ออะไรให้ เหมือนวางแผนมาก่อนและมักพูดให้ผู้ใหญ่อย่างเราหลงกลจนไปต่อไม่ได้...

1) แว่นตาดำ

เรย์: (ลองใส่แว่นตาดำต่อหน้าเรา) มะหม๊าๆ ใส่แว่นแล้วเจ็บอะ ดูตรงนี้สิมีแหลมๆ พอโดนแล้วเจ็บจัง
มะหม๊่า: ไหน หม๊าดูสิ จริงด้วย ตรงนี้มีแหลมๆ อย่าใส่เลยเนอะเดี๋ยวโดนแล้วเจ็บๆ
เรย์: ค่ะ อันนี้ใส่ไม่ดีแล้วเนอะมะหม๊า งั้นมะหม๊าซื้อแว่นใหม่ให้หนูนะ หนูอยากได้สีชมพู ไว้เราไปดูกันนะ ^^
มะหม๊า: (- -*)

2) เดินเล่น Ikea

เรย์โทรมาหาตอนเรายังอยู่ที่ทำงาน

เรย์: มะหม๊าขา จะกลับบ้านหรือยังค่ะ
มะหม๊า: อีกแปปนึงลูก เรย์ทำอะไรอยู่ค่ะ
เรย์: หนูเก็บของเล่นหนู จัดโต๊ะไม่มีของวางแล้วค่ะ
มะหม๊า: ดีมากลูก
เรย์: หนูเป็นเด็กดี มะหม๊าพาหนูไปเดินเล่นที่อิเกียได้ไหมค่ะ
มะหม๊า: ??? งง เข้าเรื่องได้ไง เด็กอะไรอยากไปเดินอิเกีย ตรูงง ไปต่อไม่เป็นจริงๆ กร้ากกกก 5555

2Feb 13
ตื่นเช้ามาหลายวัน วันนี้ขอตื่นสายหน่อย นอนกึ่งหลับกึ่งตื่นได้ยินเสียงวินเดินขึ้นมา
แต่มีเสียงเรย์มาเบรกก่อน นางบอกพ่อ...

เรย์: ปะป๊าไม่ต้องขึ้นไปนะ เดี่ยวเรย์อาบน้ำเสร็จแล้วขึ้นไปปลุกมะหม๊าเองค่ะ

ได้ยินลูกพูดเลยนอนรอให้มาปลุก นางเดินเข้ามาในห้อง
ปีนมานั่งข้างๆ เอามือมาลูบแขนเราเบาๆ พูดกระซิบๆ "มะหม๊า ตื่นได้แล้วค่ะ"
แล้วก้มมาจุ้บแก้ม แล้วก็นางลูบแขนเราต่อ ปลุกต่อเบาๆ
ลืมตามา หมูน้อยยิ้มตาหยีมองอยู่ อารมณ์ดีเลย ^^

ปล. เล่าให้วินฟัง วินบอกนี่เลียนแบบเรามาเลยนี่ 5555

3 Feb 13
เสาร์อาทิตย์นี้ทั้งป๊าหม๊าต้องออกไปทำงาน เลยต้องอธิบาย บอกเรย์ล่วงหน้า เล่นกันก่อนไป พาไปซื้อขนม
แต่พอจะไปทำงานจริงๆ คือไปแค่ถึงบ่ายด้วยนะไม่ใช่ทั้งวัน เรย์เริ่มอิดออด รั้งไว้อยู่นาน 2 นาน
หลักๆ รั้งพ่อนะหาได้สนใจแม่ กร้ากๆๆๆ พร้อมประโยคเด็ด...

"วันหยุดทำไปต้องไปทำงานด้วยยยย..."

และก็โทรตามยิก อยู่ไหน จะกลับหรือยัง หนูอยากไปเที่ยวแล้วนะ
โอ้ว!!! แม่ตรูยังไม่ตามตรูอย่างงี้เลยนะคุณนายลูก
(- -*)

ตอนนี้เรย์ก็พูดเก่งขึ้นมาก เลียนแบบไปซะหมด ทำอะไรต้องระวังเลยจริงๆ
จะแต่งตัวก็ต้องเลือกเอง จริงจังมากด้วย
ถ้าซื้อเสื้อผ้าต้องให้เรย์ดูก่อนว่าโอเคไหม จะใส่ไหม
เวลาจะจับใส่เสื้อที่เราอยากให้ใส่นี่ เรียกได้ว่าต้องหว่านล้อม อ้อนวอน ขอร้อง บังคับและจบด้วยการงอน 555
อย่างกระโปรงตัวนี้ อุต์ส่าห์ซื้อมาจากเชียงรายกะให้ใส่คู่กัน กว่าเรย์จะยอมใส่ต้องตกลงกันล่วงหน้า 1 อาทิตย์
คือนางชอบใส่แต่เสื้อตัวเดิมๆ เก่าๆ เยินๆ เหอ เหอ เหอ

หรืออย่างชุดนี้ ตอนลองใส่แล้วเรย์วิ่งลงไปให้อาม่าดู อาม่าหัวเราะกร้าก
เรย์เลยไม่ยอมใส่ บอก “หนูไม่อยากใส่ เดี๋ยวหนูใส่ไปข้างนอก คนจะบอกว่าหนูไม่น่ารัก” (- -*)
ต้องอธิบายอยู่นานว่า อาม่าหัวเราะไม่ใช่เพราะไม่น่ารัก แต่ตลก (เอ๊ะ แย่กว่าเดิมป่าวเนี่ย 555)
แต่สรุปก็ยอมใส่ในที่สุด 55555

ปะป๊าสอนให้ทำท่าเท้าคาง นี่ขนาดงอนแม่อยู่ยังต้องท่าสวย 555

เท้าคางมาถึงชุดนี้ อย่างชุดนี้ก็ยอมใส่หลังจากหยิบให้ใส่อยู่ 2 รอบ
จริงๆ ไม่อยากบังคับให้ลูกใส่ตามที่เรากำหนดนะ แต่ลูกจะเอาแต่ชุดเยินจริงๆ
แต่ชุดพวกนี้ ตอนซื้อก็คือซื้อด้วยกัน เรย์โอเคหมด
ทีแรกที่ไม่ใส่ชุดนี้ นางบอกเหตุผลว่า “หนูไม่อยากใส่ เดี๋ยวคนบอกว่าหนูน่ารัก”
เอ๊ะ ยังไง งงกะลูก หรือนางอยากให้คนบอกตลก 555

กลมปั้กดีจริงๆ ^^

ความทะเล้นยังล้นเหลือ
เดินผ่านหุ่น นางเรียก “มะหม๊า ดูสิ หนูนั่งตักปะป๊า”

ใครที่กลัวลูกติด iPad หรือเอาแต่เล่มเกมบน iPhone
เราว่าน่าจะเป็นช่วงของเค้านะ เพราะเรย์ในช่วงนี้ไม่เอา iPad & iPhone เลย
มักจะหนีบสมุดระบายสีและสีไปกับตัวตลอด แวะไหน กินข้าวที่ไหน หนูก้มหน้าระบายสีอย่างเดียว

สนับสนุนเต็มที่เลยเรื่องนี้ และภูมิใจกับผลงานของลูกมาก
เรย์อาจไม่ได้ระบายสีสวยเวอร์ แต่เราชอบที่เค้ามั่นใจเวลาเลือกสีและลงสี
ชอบที่เค้ามีลูกเล่นในการเลือกสี
อย่างรูปต้นไม้ เค้าก็ไม่ได้ว่าต้องสีเขียว แต่มีสีอื่นๆ ตามจินตนาการของเค้า
จะว่าไปเป็นต้นไม้ที่เมืองหนาวช่วงฤดูใบไม้ร่วงเลยนะนั่น
เคยไปเหรอเธอ อ่อ อาจเป็นเพราะดูหนังการตูนฝรั่งก็เป็นได้เนอะ
ชอบระบายสีนก เป็นนกหลากสี คงเห็นมาจากในการตูนนะเราคิดเอง

เรย์ก็เป็นเด็กปกติทั่วไปที่มีทุกรูปแบบ แต่เราไม่ค่อยเอาเรื่องดื้อมาเขียนเพราะเขียนแล้วจะยาว 555
มุมดีๆ ที่เราประทับใจก็คงเรื่องที่เรย์เป็นเด็กดี รักแม่ ดูแลแม่
เวลานอนเรียกให้หยิบของให้ เอาของไปทิ้ง เรย์ก็ทำให้
บอกเมื่อยก็มานวดให้ ในรูปดูเหมือนจะหยิก แต่จริงๆ นางนวดให้จริงๆ นะ

เราไม่ชอบกินผลไม้ เรย์ก็จะชวนให้กินโดยการปอกส้มและป้อนให้เลย
ลูกทำขนาดนี้ก็ต้องกินสิ กินทั้งลูกเลย หว้าน หวาน ^^

เวลาทำไอติมก็ชอบมาช่วย แต่อันนี้อยากเล่นมากกว่า ก็พยายามให้เค้าได้เล่นและเป็นการช่วยงานในตัว
ช่วยงานแล้วก็เอาไอติมไปเป็นค่าตอบแทน เรย์รีบเขียนชื่อตัวเองติดที่ฝา แสดงความเป็นเจ้าของสุดๆ

มีรูปเด็ด ไปร้านพี่ป๋อม เจอเอเต้ เด็ก 2 นี้เค้าจำกันได้ด้วยนะ แต่ฟอร์มเยอะ เก๊กไม่คุยกัน
บอกให้มายืนถ่ายรูปคู่กันก็ไม่ยอม เราก็บอกเรย์ถ่ายรูปหน่อยเดี๋ยวให้รางวัล พี่ป๋อมก็กระซิบอะไรเอเต้ไม่รู้
พอเรย์ยอมถ่าย เอเต้ก็ยืนมองเรย์แปปนึง แล้วก็อย่างที่เห็น 555

มีสอนเรย์ไว้ว่าห้ามให้เพื่อนผู้ชายมาหอมแก้มหรือจุ้บกัน
เรย์ก็งงงงว่าทำไมเอเต้มาหอมได้ ก็เลยต้องบอกว่าเอเต้เป็นหลานมะหม๊า มะหม๊าอยู่ด้วย
แต่ถ้าเรย์อยู่คนเดียว ห้ามให้ใครมาหอมแบบนี้นะ
เราตามลูกไปทุกที่ไม่ได้ พยายามสอนเค้าให้รู้ว่าอะไรควรทำ ไม่ควรทำ
ห้ามอยู่กับผู้ชาย 2 ต่อ 2 ไม่ว่าจะรู้จักหรือสนิทแค่ไหน ห้ามโป๊นอกบ้าน
มีแต่ปะป๊า มะหม๊า ที่กอด จุ้บ และฟัดได้
สังคมสมัยนี้มันน่ากลัว เราไม่อยากให้ลูกกลัวไปก่อน แต่อยากให้เค้าหัดระวังตัวมากกว่า
เรย์เป็นเด็กหวงตัว เรากลับชอบเพราะเป็นการป้องกันตัวเองในระดับนึง

ตอนนี้เรย์บอกไม่อยากไว้ผมม้าแล้ว ก็เลยมีติดกิ้บบ้างอะไรบ้าง

จบ blog ด้วยรูปแอ๊คชั่นแดะๆ ของเรย์
รูปที่ True นื่คือรอปะป๊าอยู่ เรย์เดินไปยืนแล้วบอก “มะหม๊า ถ่ายรูปให้หนูหน่อย”
ว่าแล้วนางก็ทำท่าตามที่เห็น ไม่แคร์สื่อและสายตาคนนับแสนเลยจริงๆ ลูกเดี้ยน (- -*)

ขอบคุณที่อ่าน blog หนูจนจบนะคะ ^^

Create Date : 06 มีนาคม 2556

Last Update : 6 มีนาคม 2556 12:40:52 น.

8 comments

Counter : 4090 Pageviews.

พูดเหมือนลูกชายเลยค่ะ พออากงตายเค้าก็เริ่มกลัว ถามว่าทำไมอากงถึงตายพอบอกว่าคนเราเกิดมาก็เริ่มจาก เด็ก เป็นผู้ใหญ่ แก่ แล้วก็ตาย เค้าก็เริ่มดราม่าไม่อยากให้แม่ตาย กลัวอาม่าตายเพราะอาม่าแก่แล้ว ไม่อยากอยู่คนเดียว เลยบอกว่ากว่าแม่จะตายริวคงแต่งงานมีแฟนมาอยู่เป็นเพื่อนแทน