Bloggang.com : จ้าว..จอม : เรย์ 3 ขวบ 6 เดือน: การเปลี่ยนแปลงของเด็กในอีกวัย  เล่นแรง เล่นจริง + มารยาร้อยเล่มเกวียน

เรย์ 3 ขวบ 6 เดือน: การเปลี่ยนแปลงของเด็กในอีกวัย  เล่นแรง เล่นจริง + มารยาร้อยเล่มเกวียน

ในช่วงเดือนที่ผ่านมา มีเรื่องนึงที่เห็นได้ชัดมากๆ คือ
เรย์เล่นแรงขึ้น ชอบเล่นแรงๆ เล่นเจ็บๆ ทำปะป๊าเป็นแผล อ่วมไปทั้งตัว
อีกอย่างที่ชัดและพัฒนาจากเรื่องขี้ฟ้องคือ เรย์มารยามาก รู้จักสร้างสถานการณ์ด้วย
ทั้ง 2 เรื่องที่ว่านี้ไม่ได้เป็นเรื่องน่ายินดีเลยน่ะ ตกใจที่เห็นลูกมีการเปลี่ยนแปลงแบบนี้

เล่นแรง เจ็บจริง

ที่ผ่านมาก็ชอบเล่นเป็นจรเข้กัดปะป๊า แต่แกล้งทำเล่นๆ
มาหลังๆ กัดจริง หยิกจริง และก็ชอบเล่นวิ่งไปชนปะป๊าแรงๆ
เล่นกับเราก็เล่นสงครมหมอนข้าง เอามาตีกัน นางก็ตีจริง แต่เดี้ยนก็เล่นจริงเหมือนกัน 555
คิดว่าน่าจะเป็นอาหารหมั่นเขี้ยวของเด็กวัยนี้ แอบห่วงก็แต่เรื่องจะติดไปเล่นกับเพื่อนแรงๆ
ก็เลยได้แต่เตือนไว้ก่อนว่า อย่าไปเล่นกับเพื่อนแรงๆ แบบนี้น่ะ ขนาดปะป๊าโตแล้วยังเจ็บเลย

รูปนี้เรย์กำลังแกล้งปะป๊า จะถ่ายรูปไว้ เรย์หันมาเห็นเลยโพสท่าสวยแต่มือยังค้างที่คอป๊า
รูปนี้เป็นหลักฐานคาตาว่า เรย์ชอบแกล้งพ่อ + เรย์บ้ากล้อง

มารยาเยอะ

อันนี้นี่มาแบบจัดเต็ม แรกๆ ก็ขำ หลังๆ เริ่มหวั่น
เวลาเล่นอะไรกันกับปะป๊า บางทีจะแกล้งร้องให้บอกปะป๊าทำหนูเจ็บ อ้อนให้แม่ไปดู
แต่จริงๆ ไม่ได้มีอะไรเลย ทำเอาปะป๊างอนไปหลายรอบ

ล่าสุด นั่งกัน 3 คน เราแอบเห็นก่อนว่าเรย์เอามือตัวเองไปวางตรงปากปะป๊า
แล้วร้องว่า มะหม๊าช่วยหนูด้วย ปะป๊ากัดหนูค่ะ ปะป๊าหน้าเหวอเลย
อึ้งเลยอ่า….

เรื่องของการเล่นแบบรุนแรง เราก็ไปเจอบทความดีๆ มา อ่านแล้วสรุปได้ดังนี้
เด็กๆ แต่ละวัยจะมีการเล่นที่แตกต่างกันออกไป
เด็กอายุขวบกว่าๆ ผู้ใหญ่ยังต้องชวนเล่น เช่น เล่นปิดตา จ๊ะเอ๋ เล่นซ่อนของ
พอเด็กอายุได้ 2 ขวบกว่าเริ่มหัดพูด เด็กยังเล่นคลอเคลียอยู่กับผู้ใหญ่ เพราะเด็กยังต้องพึ่งเราอยู่เยอะ
อายุที่เล่นสนุกไปเสียทุกที่คือ 3 ขวบขึ้นไป เด็กเริ่มเล่นตามความต้องการของตัวเองได้
แขนขาที่คล่องแคล่วช่วยให้การเล่นเป็นไปตามใจปรารถนา
ส่วน 4-5 ขวบ เล่นเลียนแบบงานของผู้ใหญ่ ของเล่นไม่มี ก็หาของรอบๆตัวมาเล่นได้
เป็นพัฒนาการตาม step จาก walking talking thinking

เด็ก 3 ขวบยังไม่สมบูรณ์เรื่องของ Thinking แต่เค้าผ่าน step walking & talking แล้ว
ในความรู้สึกเด็กก็เหมือนได้ค้นพบตัวเอง และประกาศว่า “วันนี้ฉันมีตัวมีตนบนโลกแล้ว”
การเล่นที่เอาความแรงเข้าใส่ เป็นเพราะเค้าพอใจกับการค้นพบเรื่องร่างกายเท่านั้น
ในระหว่างเล่นแบบใช้กำลังนั้นเด็กยังไม่ได้ใช้ความคิดแบบผู้ใหญ่
การพูดและการเคลื่อนไหวเด็กยังต้องการเวลาเรียนรู้กับการเล่นต่อไปจนพ้นวัยเด็กก็คือ ๗ ขวบ
เมื่ออายุ ๗ขวบแล้วเด็กจะเข้าใจเรื่องเหตุผล ผู้ใหญ่ชี้นำด้วยการอธิบายเขาก็รับได้

การเลี้ยงดูที่ถูกต้องเราต้องเน้นการกระทำ ทำตามอย่างผู้ใหญ่ ทำจนเป็นนิสัย
และก็สังเกตเด็กใกล้อย่างชิด ไม่ใช่การจับผิดน่ะ จำไว้ว่าเด็กตัวแค่นี้ จะสอนอะไรต้องทำให้ดูเป็นตัวอย่าง
จริงๆ สิ่งที่ผู้ใหญ่ควรทำก็แค่เผ้าสังเกตและคอยปรามหรือเตือน แต่อย่าไปห้าม
ต้องปล่อยให้เด็กได้เรียนรู้เอง สรุปเป็นข้อๆ จากที่เราอ่านเจอใน net

- ยั้งไว้อย่าเพิ่งห้าม หากไม่เกิดอันตรายกับ 3 อย่างนี้จริงจังก็ขอให้ดูไปก่อน คืออันตรายกับตัวเอง อันตรายกับผู้อื่น อันตรายกับสิ่งของ และยั้งไว้อย่าเพิ่งชม ถ้าเด็กไม่ได้ทำอะไรที่ต้องชมจริงๆ

- อย่ามีชีวิตที่รีบร้อน ปัจจัยรอบข้างก็สำคัญ อย่า... รีบกิน รีบนอน รีบพูด และรีบออกจากบ้าน ฯลฯ ทำจังหวะชีวิตให้เป็นปกติ เด็กมักเป็นกระจกสะท้อนชีวิตของผู้ใหญ่ในบ้าน

- ทำให้ดูว่าหน้าที่ของมือแขนขาที่ถูกต้องควรทำอย่างไร หากเกิดปัญหาระหว่างการเล่นจริงจังและดูแล้วว่ากำลังจะเป็นอันตรายกับตัวเอง ผู้อื่น หรือกับสิ่งของ ผู้ใหญ่ควรเข้าไปแยกเด็กออกจากการเล่น เบนความสนใจ และแนะนำให้ดูว่า มือเอาไว้ลูบเบาๆ ขาเอาไว้เดิน เอาไว้วิ่ง เอาไว้ย่อง...ผู้ใหญ่ควรทำแบบเนียนๆ ทำอย่างมีศิลปะ เด็กจะไม่รู้สึกเลยว่ากำลังถูกดุ แต่มองเห็นตัวอย่างการกระทำที่ดีกว่า แล้วเด็กจะทำเลียนแบบ หากดุบ่อยครั้งแต่ไม่ได้ทำให้ดูว่าที่ดีควรเป็นอย่างไร เด็กเกิดความไม่แน่ใจในตัวผู้ใหญ่ เด็กจะทำซ้ำในสิ่งที่ผู้ใหญ่ห้ามเพื่อเช็คความดุความโมโหของผู้ใหญ่

- เนียนๆ อย่างมีศิลปะ การแยกเด็กออกจากการเล่นรุนแรง หรือทำการเบนความสนใจให้เด็กมีพฤติกรรมปกติ ผู้ใหญ่ต้องอยู่กับความเป็นปกติอย่างมาก อย่าร้อนรุ่มและอย่าผิดหวัง

- มองเด็กอย่างที่เด็กเป็นอย่างให้โอกาส หากเห็นเด็กเล่นแรงๆ แบบนั้น ก็ไปแยกเขาออกมา เบี่ยงเบนความสนใจของเขา ด้วยการชวนมาร้องเพลงที่มีท่วงทำนองสนุก น่ารัก สัมผัส และลูบตัวเขาเบาๆ เหมือนเล่นปูไต่ไปตามลำตัว แขน ขา ตลอดจนนิ้วมือก็ให้ลูบแต่ละนิ้วเบาๆ เด็กยังอยู่ในภวังค์แห่งความฝัน หาเวลาให้เด็กได้นั่งแอบอิงและเล่านิทานให้เขาฟัง ไม่ต้องรีบร้อนให้วัยเด็กของเขาจบเร็วนัก เด็กที่อยู่ตรงไหนก็เป็นสุข โตขึ้นก็เป็นผู้ใหญ่ที่เป็นสุข

ที่มา: //www.familyweekend.co.th/index.php?mo=3&art=610452

อีกเรื่องที่อดห่วงไม่ได้และบ่นไว้ใน blog ก่อนหน้านี้คือ เรย์หัดโกหก
ไปอ่านเจอมาว่าการโกหกเป็นไปได้ว่ามาจากการจินตนาการเยอะๆ
บางทีจินตนาการมากๆ ก็ทำให้เรย์เริ่มพูดโกหก เพราะเค้าติดกับการเล่าเรื่องจริง + เรื่องสมมุติ

“เด็กวัยนี้ชอบของเล่นที่ใช้ความคิด หากได้เล่นจินตนาการ หรือแสดงบทบาทสมมุติจะเล่นได้เรื่อยๆ เป็นสิ่งที่เราควรส่งเสริมเพราะช่วยให้เด็กได้มีจินตนาการ และเป็นการปลดปล่อย แต่บางครั้งเวลาให้เล่าเรื่องอาจเป็นเรื่องจริงปนเรื่องสมมุติ พ่อแม่และผู้ปกครองควรต้องระวังไม่ให้กลายเป็นติดนิสัยโกหก โดยไม่ควรใช้วิธีดุว่าด้วยถ้อยคำรุนแรง แต่อาจใช้วิธีการทำให้เด็กรู้ว่ากำลังพูดเรื่องโกหก”

//www.gotoknow.org/posts/304262?

แต่ในความกังวลก็ยังมีความน่าเอ็นดูที่เรย์ชอบทำท่าหรือพูดอะไรให้เรางงและฮาได้
มีครั้งนึงโดนอะไรกัดไม่รู้ ตื่นเช้ามาตาบวมเป่ง เซ็งหน้าตัวเองถามลูกเผื่ิอได้กำลังใจ

มะหม๊า: เรย์ ดูดิ ตาหม๊าบวมเป่งเลย น่าเกลียดไหมอ่ะ?
เรย์: (พยักหน้า) น่าเกลียด

ฟังลูกตอบยิ่งเศร้า หันไปทำอย่างอื่นแบบเซ็งๆ เรย์ก็เรียก “มะหม๊า ดูนี่สิ”
หันไปมองตามเสียง ภาพที่ปรากฎคือเรย์ทำท่าเลียนแบบ ฮามาก คิดได้ไง
เพื่อนๆ ก็บอกว่าที่ลูกทำไม่ได้เป็นการล้อเลียน แต่ทำให้แม่รู้ว่าเค้าทำเป็นเพื่อน

คำพูดคำจาก็ทำเอาเราอึ้ง อาม่าฮาจนตกเก้าอี้ได้บ่อยๆ
เวลาเจอเรย์เราจะชอบกอดรัดฟัดเหวี่ยง ระดมจูบ มีครั้งนึงจุ้บๆๆๆ เสร็จเรย์ถาม

“มะหม๊าไม่รังเกียจที่หนูตัวสกปรกหรือค่ะ?”

55555 น่ารักเนอะ ใครจะไปรังเกียจ น้ำลายลูกยังอร่อย ตดยังหอมเล้ยยย

ยิ่งท่าทางก็ช่างก้อบแม่มาทั้งดุ้น
ไม่ว่าจะท่านั่ง

ท่าเลือกของ เดินดูแผนกหนังสือนิยายด้วย ได้พ่อมาชัดๆ

เดี๋ยวนี้รู้สึกว่าเรย์ชอบถ่ายรูปขึ้น โพสแต่ละท่ามียิ้มอะ ลูกใครเนี่ย น่ารักจริงๆ

ขนาดพาไปเที่ยว Ikea นางยังชอบ เดินแวะทุกห้องและโพสท่าให้ถ่ายรูปตลอด

โพสท่าขณะออกกำลังกาย โยคะ และ ฮูล่าฮูป

พัฒนาการด้านการวาดการเขียนช่วงนี้ก็รุดหน้าไปได้ดี (จากการประเมินของแม่น่ะ ;P)
เขียนหนังสือได้หลายตัวแล้ว และเรียกได้แทบทุกคำ
ยกความดีให้ปะป๊าที่เล่น flash card กับลูกทุกเช้านะจ้ะ

เรื่องวาดรูปก็ยังเป็น pattern เดิม แต่มีเติมรายละเอียด เดี๋ยวนี้มีคิ้วแล้วน่ะ ;)

ตอนนี้ก็อยู่ในวัยที่ชอบทำอะไรเอง ช่วยเหลือตัวเองได้ดีขึ้นมาก
ที่ผ่านมาก็จะชอบทำอะไรเอง แต่ทำเองไม่ได้มาก
แต่ตอนนี้ทำได้ดีขึ้นจนเราปล่อยให้ทำเองหมด อย่างอาบน้ำ ก็ให้อาบ ถูสบู่ เช็ดตัว ใส่เสื้อผ้าเอง
เรย์ก็จะภูมิใจมากที่ทำทุกอย่างเอง เราว่าถ้าเป็นเรื่องที่ปล่อยผ่านได้ก็ให้ลูกได้ลงมือเองก็ดีน่ะ เค้าจะมั่นใจ
ไม่มีรูปตอนอาบน้ำ เอารูปใส่รองเท้ามาลงประกอบแทนล่ะกัน อิ อิ

ช่วงนี้เรย์ติดพ่อติดแม่ขึ้นเหมือนกันน่ะ
อ้อนขอนอนตรงกลางระหว่างพ่อแม่ แต่ปะป๊าก็บอกไม่ได้ต้องนอนที่ตัวเอง
พอหลับก็อุ้มไปที่นอนตัวเอง แต่กลางดึกตื่นมาก็จะปลุกปะป๊าขอมานอนด้วยกัน
ก็โอเคน่ะ มีลูกนอนข้างๆ แม้จะโดนลูกเตะบ้างก็ตาม

เชื่อไหม จนทุกวันนี้เรย์ก็ยังอยากมีน้องอยู่เลยน่ะ
เรย์บอกอยากได้น้องผู้ชาย แต่ก็อยากได้ 2 คนเลย อีกคนเอาน้องผู้หญิง
ให้มะหม๊าเลี้ยงน้องผู้หญิง เรย์เล่นต่อสู้กับน้องผู้ชายเอง 5555
ต้นเดือนธันวา มีไปดูหมอดูมา เค้าทักว่าปี 2556 เรามีเกณฑ์มีลูกอีกคน
แต่เราก็ฟังไปงั้นๆ ทุกอย่างเราควบคุมได้
อีก 3 วันต่อมาวินไปดูหมอคนเดียวกัน หมอไม่รู้ว่าเรา 2 คนเป็นอะไรกัน
หมอทักวินว่าปีหน้าจะมีลูกอีกคน กรี้ดดดดดดดดดดด!!!! กลัวเลยอ่า T__T

รูปนี้เรย์ถ่ายกับน้องโปรดลูกชายอี้เอ
เรย์เห็นเด็กจะทำท่าเอ็นดูน้องด้วยการยิ้ม เข้าไปจับ ถูๆ แขน 555 คือยังเล่นไม่เป็นหรอก
ปะป๊าชอบถ่ายรูปอุ้มเด็ก 2 คนเรื่อยเลย ดูเป็นลางไงไม่รู้น่ะ หึ หึ หึ