5/7/09

แวะเอามาอัพไว้ในบล็อคด้วยดีก่า..หลังๆ แม่ไปบันทึกไว้ใน mamycenter.com เลยไม่ได้อัพอันนี้ เพราะไม่ค่อยมีเวลา

มานั่งดูวันที่ย้อนหลังไป จากเดือนเมษา ก็เกือบๆ 2 เดือนแระ...
ยังทำแบบไม่ค่อยจริงจังเหมือนเดิม...เอิ๊กกกกกก..
ก็แค่เกือบจะทุกวัน แต่ก็ไม่ทุกวัน บางทีเว้นหลายวัน บางทีตามใจลูก ถ้าไม่มีอารมณ์ ก็ไม่บังคับ แม่ก็นั่งทำเองบ้าง เก็บบ้าง ส่วนใหญ่จะทำก่อนนอน

แต่มิวมิวก็จะรู้ว่า นี่คือกระดานร้องช่อง เรียกเอง ว่า ข่องๆๆ เวลาเห็นเบี้ย/กระดาน ถ้าอารมณ์ดีๆ ก็จะเดินมา..น๊างงตัก..น๊างงงตัก ช่อง ช่อง
อารมณ์ไม่ดี คือไม่เอาเลย แม่ก็หาอย่างอื่นให้ทำแทน

การจับมือเด็กคนนี้ลากนิ้ว หรือทำอะไรสักอย่าง แทบไม่เคยประสบความสำเร็จ (เหมือนการป้อนข้าวเด็กคนนี้น่ะแหละ....ต้องตักข้าวใส่ช้อนไว้ให้ หรือไม่ก็ปล่อยมันกินเอง และก็เหมือนๆ กับการแหกปากแปรงฟันทุกๆวัน..ถ้าส่งแปรงให้แปรงเองจะลั่นล๊ามากมาย) กิจกรรมลากนิ้ว เลยไม่ค่อยได้ทำ

วันนี้มิวมิววางเบี้ยถูกหลายตัวเลย...(1-20) ลองให้วางเอง 5-6 ตัวได้ ไม่ถึงกับถูกหมด แต่ใกล้เคียง (อันที่ผิด ก็คือ วางเลขหลักเดียวเป็น 2 หลัก เหมือนเดิมเช่น 7 วางเป็น 27) เพราะมิวมิวใช้วิธีเอาเบี้ยไล่เทียบๆๆ หาตัวเหมือนน่ะเอง จำได้จิงๆ ก็บางตัวเลข เช่น 5 วางเองแล้วพูด ห้า อาจจะเพราะลายมือแม่บนเบี้ยอุบาทว์ด้วยมั้ง -_-''

วาดรูปลั่นล๊ามากมาย...เพราะโดนทำโทดไม่ได้วาดด้วยสีเทียนมา 2 วัน พอได้สีปุ๊บ..หยิบวิ่งไปที่กำแพงบ้าน..เอ บี เอ บี..อีกแล้ว...งือออออ ถึงมันจะเช็ดล้างทำความสะอาดได้ แต่นะ...สีเทียนนี่ไม่ไหวมั้ง

สอนนับเลขในชีวิตประจำวันทั่วไป เรื่อยเปื่อย

มิวมิวเล่นเลโก้....เกณฑ์ไพร่พลสัตว์ทั้งหลายมาทำอะไรสักอย่าง..ไปวางกองรวมกัน..จากนั้นย้ายไปใส่กระป๋อง..จากนั้นเอามาวางซ้อนๆ กันบนตะกร้าแล้วเอาบล็อคมาล้อมๆๆ แม่ไม่เข้าใจ เล่นคนเดียวได้นานสองนาน นั่ง observe แต่ไม่เข้าไปเล่นด้วย...

อ่านหนังสือสุดโปรด เพราะเป็นรูปรถไฟ Richard Scarry's longest book แม่ชวนเล่น ispy หาโน่นนี่ในรูภาพ..แต่นะ มันง่ายเกินไปแล้ว มิวมิวหาเจอหมด จำได้ทุกหน้า..เหอะๆๆๆๆ
หนังสืออื่นๆอีกหลายเล่ม...ว่างเป็นอ่าน มีหนังสือเป็นของเล่นแทน (เพราะแม่กวาดขายของเล่นเก่าๆ ไปเกือบหมด) จำได้หมดทุกสิ่งอันในหนังสือ (จากที่เหมือนจะไม่สนใจ ไม่ชอบฟังนิทานที่แม่เล่า นั่งฟังได้ไม่เกิน 10 วินาที) เพราะฉะนั้น การเลือกหนังสือให้ลูก สำคัญมากกกกก เป็นการจุดประกายให้เค้ารักการอ่านได้ทีเดียว
เด็กวัยนี้ เท่าที่สังเกตมิวมิว อ่านหนังสือแนวที่เค้าชอบเมื่อไหร่ล่ะ..แป๊บเดียวจำได้หมด..แต่ถ้าเล่มไหนไม่โดน..ก็ไม่แตะเลยนะ..เล่มไหนเป็นพวกสัตว์ๆ อะไรนี่จะชอบมากกก..รู้จักไปยันนกอินทรี ปลาหมึก นกกระจอกเทศ นกฮูก เมียร์แคท 5555555

วันก่อนอ่านเจอหนังสือเล่มนึง
Learning All the Time by John Holt ยังอ่านไปได้ไม่ถึงไหน สิบกว่าหน้า...ฮ่าๆ
แต่น่าสนใจดี ใจความโดยรวมของหนังสือ ก็ประมาณ เด็กๆ ควรจะ growing without schooling(ไม่ใช่ไม่ไป รร. แต่ควรจะเรียนรู้ไปเองโดยธรรมชาติ) หรือ..จะเรียกได้ว่า เด็กควรจะ learning by learning ด้วยตัวเอง ไม่ใข่ early learning แนวเร่งรัดๆ ยัดๆ เข้าไป คนเขียนคนนี้จะเขียนหนังสือแนวๆ นี้หลายเล่ม

Success in school means remembering the answers to teachers' questions, getting clever about guessing what questions they will ask and about how to fool them when you don't know the answers.

เด็กๆเนี่ย จะให้ใครอ่านหนังสือให้ฟัง จริงๆแล้ว จะเกิดจากการที่เด็กเค้า built relationship กับคนคนนั้นก่อน...สิ่งสำคัญ ในคืือ ความไว้ใจ >> physical contact (touch)
อยู่ดีๆ เด็กคนนึง จะถือหนังสือมาแล้วบอกว่า..อ่านหนังสือให้หนูฟังหน่อย หรือ อ่านหนังสือกับหนูหน่อย แล้วกระโดดนั่งตัก หรือ นั่งข้างๆ แล้วรออย่างใจจดใจจ่อให้เราเปิดหนังสืออ่านไปด้วยกัน เด็กเค้าจะต้องไว้ใจคนคนนั้นในระดับนึง
อ่านให้ฟังไปเรื่อยๆๆ สักพัก เด็กจะมีความมั่นใจ ที่จะอ่านหนังสือได้ด้วยตัวเอง ทีนี้เค้าก็จะไม่ต้องเดินมาหาเราละ...นั่งอ่านอยู่คนเดียวเงียบๆ ได้ ติดขัดตรงไหนอ่านไม่ออกค่อยวิ่งมาหา

พ่อแม่จึงไม่ควรปฎิเสธเวลาลูกขอให้อ่านหนังสือให้ อะไรประมาณนั้น

ทั้งหมดนนี่ เพื่อ สร้างให้คนคนนึง เป็น self-learner ติดตัวไปจนโต ..อะนะ

Create Date : 05 กรกฎาคม 2552		1 comments
Last Update : 5 กรกฎาคม 2552 7:42:59 น.
Counter : 519 Pageviews.
Share Tweet