ปีนึงนี่ผ่านไปเร็วจังเนอะ ว่ามั้ย
จำได้ว่าเพิ่งฉลองวาเลนไทน์ไปเมื่อปีที่แล้วเอง
และแล้วก็มาครบอีกปีแล้ว
ปีนี้เป็นปีที่ 3 แล้วที่เราได้ฉลองวาเลนไทน์นับจากแต่งงาน

จริง ๆ เราไม่ได้ให้ความสำคัญกับเทศกาลเหล่านี้ซะเท่าไหร่
มันก็แค่อีกวัน ที่มีคนมากมายแสดงออกถึงความรัก
แต่ยังไง ก็ไม่ได้สำคัญหรอก ถ้าเราทำทุกวันดีอยู่แล้ว

ถ้าใครไม่ได้ของขวัญจากคนรัก ก็อย่าน้อยใจไปเลยนะ
เราว่า เค้าคงคิดว่ามันสิ้นเปลือง และไร้สาระก็เป็นได้
เพราะยังไงซะ เค้าก็ดีที่สุด และรักเราที่สุดอยู่แล้ว
เพราะฉะนั้น จะไม่ได้ของขวัญบ้าง จะเป็นไรไป ชิมิค๊ะ

วาเลนไทน์ปีนี้ ก็ไม่ได้มีอะไรมากสำหรับคู่เรา
เช้าก็มาทำงานปกติ แล้วก็มีกิจกรรมที่ออฟฟิศกัน
เรามีหน้าที่เดินไปแจกลูกโป่งตามอาคารต่าง ๆ
ที่พนักงานเค้าแอบส่งความรักให้กันผ่านการซื้อลูกโป่งจากชมรมฯ
แล้วก็มีการออนแอร์ออนไลน์ มีการเปิดเพลง
มีวีเจมาพูดให้ความบันเทิง วันนี้ แทบไม่ได้ทำงานกันเลย
เหมือนเป็นวันปลดปล่อยอีกวันให้กับพนักงาน อิอิ

ตกเย็น เราก็แค่ไปนั่งทานข้าวเย็นกัน
ส่วนเรา ซื้อต้นโฮย่าให้คุณซะมีเป็นของขวัญ
คือเราจะรู้สึกไม่ดี ถ้าเราไม่ได้แสดงออก ไม่ได้ให้ของเค้า
เราเคยให้มาทุกปี แล้วก็ยังจะให้ต่อไป
แต่ว่า เราไม่ได้ฟุ่มเฟือย ไม่ได้ให้ของแพงอะไรมากมาย
แต่เราอยากให้ด้วยใจ เราก็ให้ แค่นั้น

ส่วนคุณซะมี แอบเอาหมอนคิตตี้ รูปหัวใจ มาวางไว้ที่เก้าอี้เราตอนมืด
วางไว้ที่ออฟฟิศเรา เรามาเห็นอีกที ก็เช้าวันที่ 15 แล้ว
ยังหาตั้งนานว่าใครนะ เอาหมอนมาให้ แล้วก็ไม่ทิ้งข้อความไว้เลย
ยังนึกอีกว่า ใครนะ จะรู้ว่าเราชอบคิตตี้
คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก จนคุณซะมีโทรมาเฉลยนั่นเอง

จบเรื่องวันวาเลนไทน์ มาต่อด้วยวันตรุษจีน
เราลาไปช่วยที่บ้านคุณซะมีเงียบ ๆ
ด้วยความที่รีบ ๆ เลยลืมบอกเพื่อน ๆ
ไม่รู้จะมีใครสงสัยมั้ย ว่าอยู่ดี ๆ หายไปไหน
แต่ว่า ก็มีพริสอ่ะ โทรมาด้วยความคิดถึง
พริสก็รู้ว่าเราต้องอยู่ช่วยบ้านคุณแม่ซะมีแน่นอน
ส่วนจิ๊บก็ไม่ได้คุยกัน แต่ว่าจิ๊บก็ต้องรู้ว่าหายไปไหน (ชิมิ)

ตรุษจีน ไหว้เจ้า ขายของ แบบแว่ วุ่นวายแม่ก ๆ อ่า
ทำงานไม่ทันกันเลย ลูกค้าเยอะมาก ๆๆๆๆ
ไหนจะเตรียมของไหว้เจ้า ไหนจะขายของ
แล้วคนก็มารุมกันแบบว่า หายใจไม่ออกเลย
ก็เลยวุ่นวายกันไปหลายวัน ช่วงตรุษจีน
แล้วก็ยังมีงานแต่งช่วงเย็นอีก แบบว่า ไปถึงงานแต่ง 2 ทุ่ม
มีแต่คนมาถามด้วยอาการเหยียดเล็ก ๆ
ว่าทำไมมาถึงงานค่ำจัง
จะมีใครเข้าใจบ้างนะ ว่าวันนี้ชั้นผ่านอะไรมาบ้าง
เคยคิดจะรับรู้กันบ้างมั้ยเนี่ย บอกตรง ๆ
ถ้าไม่สนิทกันเนี่ย ไม่มาหรอกนะงานแต่งเนี่ย ขอโบก
มาด้วยใจเลยนะนั่น ยังจะถามหาเรื่องกันอยู่ได้

เรายังบอกคุณซะมีเลยว่า ดูสิ มีแต่คนประนาม
ว่าเรามากันช้ามาก มากันค่ำมาก ๆ
เราก็บ่นต่ออีกว่า จะมีใครรู้มั้ยนะ ว่าเราทำอะไรมาบ้างทั้งวันเนี่ย
คุณซะมีก็หันมาถามว่า แล้วเราเข้าใจรึยัง
แล้วเราเข้าใจเค้ามั้ย ว่าทำไมเค้าต้องยุ่งมากช่วงตรุษจีน
เราบอกคุณซะมี ว่าเราเข้าใจ
เค้าบอกว่า คนอื่นว่าไรไม่สน ขอให้เราเข้าใจเค้าก็พอแล้ว

โอ๊ยยยยยยยยย แบบว่า ตายไปเลยคะ เจอคำนี้เข้าไป
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นาน ๆ จะหวีทกันทีเนอะ หุหุ

ไปดูรูปกันดีกว่า คาดว่า ต้องมีคนมาแซวว่าเลี่ยนแน่นอน
ไปดูรูปแก้เลี่ยนกันเลยดีกว่ามิ ไปคะ


เริ่มด้วยรูปคุณซะมีรักเด็ก
เจอเด็กเป็นต้องวิ่งเข้าไปอุ้มทันใด
ก็เด็กเค้าน่ารักอ่ะนะ ใครจะห้ามใจไหว
แบบแว่ ลูกสาวเพื่อนคุณซะมีเค้าล่ะ เลยอุ้มได้



ไปถึงก็ไม่ค่อยมีคนแล้ว เดินไปเดินมากัน
ก็เลยเหลือกันอยู่เท่าที่เห็นนี่แล



ตามด้วยคุณซะมี ขึ้นไปครวญเพลง กับเปียโน ให้คู่บ่าวสาว



ถ่ายรูปคู่กับบ่าวสาวซะหน่อย มาช้า เลยต้องถ่ายกันเอง






ปิดท้ายด้วยรูปหมู่



หมดล่ะ ไดวันนี้ ช่วงนี้ เริ่มมาอัพบ่อยขึ้น
ใครที่ติดตาม ก็มาอ่านกันได้เรื่อย ๆ เลยนะจ๊ะ
แล้วก็อย่าลืมทิ้งเม้นท์กันไว้ด้วยน๊า
จะได้รู้จักกันทั้งสองฝ่ายจ๊ะ
อ่านคนเดียวไม่สนุกหรอก
ต้องมีโต้ตอบกันบ้าง ถึงจะดี จริงมิค๊ะ

คิดถึงทุกคนเหมือนเดิม
จุ๊บ ๆ

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2550 17:16:17 น.		2 comments
Counter : 380 Pageviews.
Share Tweet