4.siam square ( ไปเรียนพิเศษที่สยามแล้วจะเก่งขึ้น จริงๆอ่ะ ?? )

หลังจากประกาศผลสอบรอบแรกของมหิดลวิทยานุสรณ์ แล้วเราสอบติด ความเครียดก้เริ่มย่างกรายเข้ามาเยี่ยมเยียนชีวิตของเราเป็นครั้งแรก เราพึ่งเคยคิดจิงๆจังๆซะทีว่าม.4 เราจะเรียนต่อที่ไหนดี เราต้องไปกวดวิชาที่ .... ที่อยู่ที่ siam square (โรงเรียนกวดวิชาที่เด็กมอต้นเค้าชอบกวดกันน่ะ ไม่ขอเอ่ยชื่อละกัน เด๊ยวอาจจะซวยได้)เหมือนคนอื่นรึเปล่า เนื่องด้วยบรรดาพระสหายทั้งหลายของเรานั้นนั่งรถกันไปเรียนอย่างเป็นกิจลักษณะในวันเสาร์ และ อาทิตย์ ในขณะที่ตัวเรานั้นยังตะลอนๆวิ่งเล่นอยู่แถวๆบ้านอย่างเช่นเคย หลังจากพยายามขอตื๊อพ่ออย่างสุดฤทธิ์ ชักแม่น้ำทั้งห้าสายเพื่อต้องการจะบอกว่าถ้าชั้นไม่ได้ไปกวดเป็นอันว่าเราต้องสอบเตรียมไม่ติดแน่ๆ หลังจากทัดทานความดื้อของลูกสาวไม่ไหวเป็นอันสรุปได้ว่าปิดเทอมใหญ่ (ปิดเทอมฤดูร้อนที่จะขึ้นม.4 นี้ ) เราจะไปเรียนพิเศษที่สยามกะเค้าบ้างแล้ว เรียกว่าเรียนตามเทรนด์ เอาล่ะ ถึงยังไงก้เป็นครั้งแรกนะที่เราจะต้องจากบ้านไปไกลๆ และ นานๆ ขนาดนี้

วันแรกที่กทม เราก้ตื่นเต้นกะเค้าไปเรื่อย ตื่นเต้นที่ได้นั่งรถไฟฟ้า BTS เป็นครั้งแรก ตื่นเต้นที่ได้ไปเดินสยาม ตื่นเต้นที่ได้ใช้เครื่องซักผ้าคนเดียวเป็นครั้งแรก ตื่นเต้นกับคอนโดสูงยี่สิบกว่าชั้นใจกลางเมือง ทุกสิ่งทุกอย่างมันดูแปลกใหม่ไปซะหมด (เหมือนบ้านนอกเข้ากรุงโคดๆ ทั้งๆที่บ้านเราก้ไม่ไกลจากกทม สักเท่าไร ) เอาจริงๆก้ต้องขอขอบคุณพี่ลูกพี่ลูกน้องเราคนนึง ที่อุตส่าห์มาเป็นผู้ปกครองชั่วคราวให้ ไม่อย่างนั้นเราคงงงๆ เดินหลงแล้วหลงอีกนั่นแหละ

หลังจากหายตื่นเต้นแล้วก็ถึงเวลาที่เราต้องไปเรียนสักที( ก็เรามาเพื่อเรียนพิเศษนี่หน่า จริงมั้ย ) ที่นี่เราเรียนกันทุกวิชาเลยแหละ 5 วิชาที่จะใช้สอบเข้าเตรียมอุดม เลข วิทย์ ไทย สังคม อังกฤษ ที่เรียนก็สุดแสนจะแคบ คนก้ดูเยอะวุ่นวายไปหมด แย่งกันกิน แย่งกันเรียน แย่งกันเข้าห้องน้ำ ( เฮ้ออ มันช่างขัดกับไอ้นิสัยชอบที่โล่งๆของเราเสียเหลือเกิน ) แต่โดยรวมก็โอเคนะ เราก็เรียนไปเรื่อยๆ ยกเว้นวิชาเลข ซึ่งเรารู้สึกว่าเราไม่ค่อยได้ความรู้ใหม่เพิ่มเท่าไรเลยแฮะ ข้อไหนที่เค้าเฉลยละเอียดๆ เราก้พอทำได้อยู่แล้ว ข้อไหนที่เราทำไม่ได้ อาจารย์ก้ดันไม่เฉลยบนกระดานให้ซะงั้น อ้าววว ไหงงั้นน่ะ

วิชาอื่นโรงเรียนก็ดันทำชีทให้แบบ ข้อที่ตอบถูกจะมีสองจุด อย่างเช่น ก. ข.. ค. ง. เราก้ต้องตอบขอไข่ เราก้อ่าวววว งี้เราก้มะได้คิดดิ พอเรารู้ว่ามันต้องตอบข้อไหนแล้วเราก้มักจะโน้มน้าวตัวเองให้ตอบข้อนั้นไปเลยซะงั้น ( มีใครเป็นเหมือนเราบ้างมั้ยเนี่ย) แต่ก้ไม่รู้นะ ถ้าเรามาเรียนตั้งแต่ยังเด็กๆ เราอาจจะมีระบบกระตุ้นเตือนตัวเองให้คิดเสร็จก่อนแล้วค่อยดูจุดก้ได้นิ หลังจากเรียนได้สักอาทิตย์ เราก็เริ่มเซ็งอย่างมากๆๆ ในทีสุดก้เริ่มรู้สึกว่าจริงๆตรูอ่านหนังสือเองอยู่ที่ชลก้ได้นี่หว่า ไม่เห็นต้องตะเกียกตะกายเข้ามาแออัดยัดเยียดอยู่ในกทม อย่างนี้เลย !!!

ไอ้ที่เล่ามาทั้งหมดเนี่ยอยากให้น้องๆ และ ผู้ปกครองเด็กมอต้น ได้อ่านกันจริงๆนะ เรากำลังรู้สึกว่าความรู้เกือบทั้งหมดที่เราได้มาตอนมอต้นนั้นเราได้มาจากการเรียนพิเศษแถวๆบ้านเรานั่นแหละ ถึงจะเรียนๆเล่นๆ เรียนไปคุยไป กินขนมไป แต่เรารู้สึกว่าเราถามอาจารย์ในจุดที่เราไม่เข้าใจได้ ( ก้มันเรียนกันไม่กี่คนนี่หน่า) เราได้เรียนอะไรที่เราอยากเรียนจริงๆ ไม่จำเป็นที่จะต้องไปอัดๆ เรียนอะไรแบบที่เค้าจัดไว้เป็นคอร์สๆอยู่แล้ว สิ่งสำคัญที่สุดที่จะต้องมีคือวินัยในตนเองมากกว่า ถ้าเราคุมตัวเองได้ มันก็ไม่จำเป็นที่เราจะต้องเอาตัวเราไปแก่งแย่งกับใครเค้าในกรุงเทพหรอกกก ไอ้ความรู้ที่เค้าสอนอยู่ตามต่างจังหวัดเนี่ยถ้าเข้าใจทั้งหมดจริงๆแล้วมันก็เกินพอที่จะใช้สอบเข้าม.4 ได้อย่างสบายๆ

Create Date : 19 มีนาคม 2550		2 comments
Last Update : 21 มีนาคม 2550 20:38:00 น.
Counter : 2200 Pageviews.
Share Tweet