Bloggang.com : น้อยหน่ามาเป็นเข่ง : .. ใต้แสงตะวัน..

.. ใต้แสงตะวัน..

หลุดจากความมืดมา ...
เห็นท้องฟ้า สว่าง
แต่กลับมองไม่เห็นทาง ...
ที่จะก้าวเดินต่อไป

ได้เพียงรับรู้ ...
แล้วเฝ้าดูแสง ... เฉิดฉาย
เหมือนคนงมงาย .........
ที่ไม่อาจเดินตาม .. แสงตะวัน

หยุดนิ่ง ... แล้วหยัดยืน
ฝืน ... ไม่กลับหลังหัน
พยายาม .. ก้าว เท้าให้ทัน
ก่อนแสงตะวัน .. จะลับลา

จะถือเทียน ริบ.รี่ ไปไย
เมื่อมีแสงตะวันฉาย .. อยู่ปลายฟ้า
จะหักใจดับเทียน ... ลับ ... ลา
ใย ยากเกินกว่า ..... จะทำ

แม้เดินใต้ตะวัน .. จะเดียวดาย
ถึงแม้ไม่มีใคร .. คอยไต่ถาม
ถึงแม้ไม่มีรัก .. คอยชักนำ
แต่คงสุขล้ำ ... กับปลายทางที่มี

ตัดใจดับเทียน .. ที่ถือ
มีค่าหรือ กับเปลวเทียน .. ที่ริบหรี่
หักใจ วางทิ้ง ..... ลง นที
ก้าวไปสู่ทางที่ดี ... ใต้แสงตะวัน....

Create Date : 12 ตุลาคม 2548

Last Update : 12 ตุลาคม 2548 13:49:35 น.

18 comments

Counter : 642 Pageviews.

ขอให้สำเร็จอย่างที่หวังและอย่างที่ตั้งใจ

เป็นกำลังใจให้เสมอ

โดย: ป้าแฟร์ IP: 203.149.5.88 วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:13:56:05 น.

ส่งกำลังใจไปให้ 10 เข่ง อิอิ

โดย: อพันตรี

วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:14:01:30 น.

รับ แซ่บ..

โดย: vr1428

วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:14:36:16 น.

สู้ๆ สู้ตายค่ะ มะน้อแน้

โดย: จรจัด IP: 202.29.15.66 วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:14:40:17 น.

...ระยับวับ....แวววาว...ราวริบหรี่...

...แสงเทียนน้อย...ส่องทาง...นำวิถี...

...ไม่อาจเอ่ย...วาจา...เป็นวจี...

...ได้เพียงทำ...หน้าที่...ชี้ส่องทาง

......เปล่งเปลวแสง...ข่มความมัว...สลัวนัก...

......มิเคยคิด...จะหยุดพัก...ด้วยใจหมาย...

......ทำหน้าที่...ไล่ความกลัว...ในหัวใจ...

......เพียงมือน้อย...ประคองไว้...ไม่ดับลง

...มิอาจเทียบ...สุริยา...จันทราเจ้า

...มิอาจเทียบ...ดวงดาว...พราวเวหา...

...มิอาจส่อง...แสงไกล...ในนภา...

...หวังส่องเพียง...แสงจ้า...ในมโน

......ทึมทมึน...มืดมิด...สนิทนัก...

......ละอองไอ...ใจภักดิ์...ให้อบอุ่น...

......เปล่งเปลวแสง...ริบหรี่...ที่เจือจุน...

......ให้ไออุ่น...อบละมุน...อณูใจ

...โอนเอนอ่อน...ต้องลมพริ้ว...ปลิวสะบัด...

...ยังยืนหยัด...อยู่สู้...แม้นไม่ไหว...

...มีมือน้อย...คอยประคอง...ป้องปกไป...

...ใกล้จุดหมาย...ปลายเวลา...เข้ามาจริง...

......เปลวเทียนดับ!!...แสงวับ...ดับลงวูบ...

......เปรียบดังธูป...ดอกสุดท้าย...อาลัยหา...

......เพียงลมปาก...เป่าแผ่ว...ไร้อำลา...

......เทียนหมดค่า...จะส่องไป...ถึงปลายทาง...

.................................................................

โดย: .... IP: 61.19.220.5 วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:15:54:06 น.

มือถือไมค์....ไฟส่องหน้า หุ หุ

โดย: น.ส.มารร้าย IP: 125.24.7.179 วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:15:59:08 น.

แต่งดีจัง

โดย: Dying To Be Alive

วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:16:59:26 น.

หลงแสง..สีนวล...เทียนทอง
หลงตาม...ครรลอง...ไขว่คว้า
หลงรูป...นวลผ่อง...ต้องตา
หลงแสง..มายา...ภาพลวง

ให้เพียง..แสงส่อง..น้อยนิด
กับความ..หลงผิด...คิด(ว่า)อุ่น
เข้าใกล้...มอดไหม้..เป็นจุล
หมดสิ้น..ร่างสูญ...วิญญาณ

โดย: น.ส.มารร้าย (น.ส.มารร้าย

) วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:17:00:28 น.

เข้ามาดู........................เจ้าของกะคนไม่ลงชื่อ อิอิ

โดย: คนทุ่งบางเขน IP: 61.19.55.2 วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:17:04:29 น.

แม้เดินใต้ตะวัน .. จะเดียวดาย
ถึงแม้ไม่มีใคร .. คอยไต่ถาม
ถึงแม้ไม่มีรัก .. คอยชักนำ
แต่คงสุขล้ำ ... กับปลายทางที่มี

ชอบท่อนนี้ครับ บล็อคสวยครับ

โดย: ชายคา

วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:17:16:18 น.

โดย: มณียา

วันที่: 13 ตุลาคม 2548 เวลา:8:01:16 น.

หวัดดีค่ะพี่หน่า..............

คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โดย: แป้งหอม IP: 61.91.211.146 วันที่: 13 ตุลาคม 2548 เวลา:16:34:21 น.

เดินทางโดดเดียว ไม่เดียวดาย
มีเพื่อนมากมาย อยู่เคียงข้าง
ไม่อ้างว้างดายเดียวเปลียวใจจิต
ยังมีมิตรเพื่อนพ้องมองข้างๆ

ล้มลุกบ้างอย่าท้อ รอถนน
ไม่อับจน ทนสู้กู้ความหวัง
จะรอนรัง รอนแรม อย่าคิดหนี
คนยินดี ยังรอดู อยู่ปลายตา

ที่ปลายฟ้า ส่องแสง แสดงวิถี
ดังเทวี อวยชัย ภัยไม่มี
ทั้งชีวี มีสุข ทุกข์ร้างรา
อีกกายา โรคา จะหมดสิ้น

ทั้งชีวิน สิ้นโศก แสนสุขสรร
มีชีวิต เจิด จ้า ดังตาวัน
ทั้งหวังฝัน เป็นจริง ยิ่งแอมเวย์