|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
คิดถึงโอ๊ต ตอนที่ 3 - - ครั้งสุดท้าย
เราแต่ละคนอาจเคยคิดว่า ก่อนตายอยากจะขอทำอะไรบางอย่างเป็นครั้งสุดท้าย บางคนอาจอยากไปสถานที่บางแห่ง บางคนอาจอยากอยู่กับลูกหลานพร้อมหน้าพร้อมตา หรือทำความฝันบางเรื่องให้สำเร็จ บางคนก็อยากให้คนที่โกรธเคืองอยู่ยกโทษให้
แต่ใครจะรู้ล่ะ ว่าเราจะมีโอกาสทำอย่างที่คิดไว้รึปล่าว เพราะเราไม่รู้นี่ว่าความตายจะมาถึงเราเมื่อไหร่ ถึงเราอาจอยากแก่ตายตามธรรมชาติ แต่ก็ไม่แน่เสมอไป บางทีความตายอาจอยู่ใกล้เรามากกว่าที่เราคิดก็ได้ และเรื่องธรรมดาสามัญที่เราทำๆกันอยู่ทุกวันนี้แหละอาจเป็น "ครั้งสุดท้าย" ของเรา
โอ๊ต น้องชายของผม จากไปเพราะอุบัติเหตุ แน่นอน ไม่มีใครเตรียมตัวไว้ก่อนหรอก มันอาจเกิดขึ้นเร็วเกินไป แต่เราก็ต้องทำใจรับให้ได้ ยังไงก็ตาม ผมก็ยังรู้สึกว่า โอ๊ตจากไปพร้อมกับความทรงจำดีๆ จากไปในช่วงเวลาที่เขามีความสุข จากไปโดยทิ้งความทรงจำ "ครั้งสุดท้าย" ไว้ให้เราคิดถึง ที่อย่างน้อยก็ทำให้เรายอมรับได้ว่า โอ๊ตจากเราไปตรงเวลา
ครั้งสุดท้ายของโอ๊ตกับแม่ (แม่เล่าให้ผมฟัง)
ตั้งแต่โอ๊ตเข้ามหา'ลัย ก็อยู่บ้านน้อยลง ชีวิตอยู่กับเพื่อนเป็นส่วนใหญ่ ทั้งๆที่บ้านอยู่ห่างมหา'ลัยแค่ 10 นาที โอ๊ตก็ยังไปอยู่หอ อันนี้ผมเองก็เข้าใจว่าเป็นเรื่องธรรมดาของวัยรุ่นที่มักอยากทำกิจกรรมกับเพื่อนมากกว่า แต่ความเป็นแม่ก็ห่วง ไม่อยากให้โอ๊ตกลับบ้านดึกๆ กลัวจะเกิดอันตราย เพราะขี่มอเตอร์ไซค์กลางคืนไม่ค่อยปลอดภัย ดังนั้นแม่ก็จะบ่นตามธรรมดาของแม่น่ะแหละ บางครั้งโอ๊ตดื้อนัก ไม่เชื่อฟัง แม่ก็เอาไม้ตีเลย ยังไงก็ตาม เรารู้ว่าโอ๊ตก็ไม่ไปทำอะไรเสียๆหายๆ
เรื่องหนึ่งที่แม่ไม่อยากให้โอ๊ตทำคือ กินเหล้ากับสูบบุหรี่ ก็อาจเพราะไปอยู่กับเพื่อน ไกลหูไกลตา กลัวว่าเมาๆขี่มอเตอร์ไซค์จะอันตราย
จริงๆโอ๊ตเองก็ไม่ได้อยากกินเหล้ากินเบียร์เท่าไหร่หรอก แต่คงเพราะขัดเพื่อนกับรุ่นพี่ไม่ได้ เห็นแต่ละคนขี้เหล้าเมายาไม่ใช่เล่น วันหนึ่งโอ๊ตกินเหล้ามึนๆเมาๆกลับมา แม่ก็รออยู่
แม่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ ถามโอ๊ตว่า เมื่อไหร่จะเลิกกินเหล้า
โอ๊ตมานั่งคุกเข่ากราบที่ตักแม่ บอกว่า โอ๊ตจะเลิกแล้ว ขออีกแค่ครั้งเดียว เพราะรุ่นพี่จะพาไปเลี้ยงที่โอ๊ตช่วยงานที่มหา'ลัย
วันนั้นโอ๊ตจริงจังมาก ในจำนวนพี่น้องสี่คน ผมไม่เคยเห็นใครจริงจังเท่ากับโอ๊ตในวันนั้นเลย
ผมรู้ว่าโอ๊ตเป็นคนรักมาก รักเพื่อนมาก รักครอบครัวมาก ที่เขากราบแม่แบบนั้นก็เพราะเขารักแม่มาก
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นประมาณเดือนกว่าๆ ก่อนที่โอ๊ตจะจากเราไป
หลังเสร็จงานศพโอ๊ต แม่ก็ยังเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟัง
เมื่อเดือนก่อนผมลางานไปเกือบเดือนเพื่ออยู่เป็นเพื่อนพ่อกับแม่
คืนวันที่ 6 กุมภา แม่เข้าไปอาบน้ำ อยู่ๆแม่ก็ร้องไห้ดังลั่นห้องน้ำ พ่อเดินไปเคาะประตูถามว่าเป็นอะไร เป็นห่วงว่าแม่จะแย่ แม่ไม่ตอบอะไร เอาแต่ร้องไห้
ตอนนั้นผมได้แต่อธิษฐานกับพระเจ้า ขออย่าให้แม่เสียใจจนเกินไป ให้ทำใจได้
แม่ออกจากห้องน้ำมานั่งซึมอยู่คนเดียว ผมเองก็ปล่อยให้แกนั่งคิดทบทวนของแกไปคนเดียวก่อน รอให้แกดีขึ้นสักนิด ค่อยเขาไปคุย
วันต่อมา 7 กุมภา ผมจัดฉลองวันเกิดให้แม่ พอทุกคนกะลังครึกครื้น ช่วงชุลมุน ผมก็ถามแม่ว่า เมื่อคืนคิดอะไร ทำไมร้องไห้อีก
แม่บอกว่า....
"แม่คิดถึงวันที่โอ๊ตมากราบแม่....แม่ไม่คิดว่าโอ๊ตจะกราบแม่เป็นครั้งสุดท้าย" ..........................................
หลังงานศพโอ๊ตผ่านไป เรื่องหนึ่งที่ผมจริงจังมากขึ้นก็คือ
คิดจะทำอะไรก็รีบทำ
รักให้มาก
ดูแลคนที่เรารักให้มาก
...บางครั้งอยากแสดงความรักกับคนในครอบครัว แต่ก็ไม่กล้า เขิน ทั้งๆที่ใจอยากทำ ยอมให้ความเขินเป็นอุปสรรค
ทั้งๆที่การแสดงความรักของเราอาจต่อชีวิตใครบางคนให้ยืดยาวออกไปได้อีกหลายปี
อาจทำให้คนที่เคยท้อถอย มีใจฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้งได้
ถ้าผมแสดงความรักกับพ่อมากกว่านี้ พ่ออาจมีพลังใจมากจนเลิกเหล้าเลิกบุหรี่เลยก็ได้.....แล้วทำไมไม่ทำล่ะ
....คืนดีกัน อย่าเก็บความโกรธเคืองกันไว้
หัดพูดขอโทษ หัดยอมให้คนอื่นบ้าง หัดมีน้ำใจบ้าง..
เผื่อว่าวันหนึ่ง ความตายมาถึงแบบไม่รู้ตัว
เราจะได้ตายไปพร้อมความทรงจำที่ดี...
และยังทิ้งความทรงจำที่ดีไว้ให้คนข้างหลังด้วย...
ทำทุกอย่างให้ดี เหมือนเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้ทำ
...............................
พรุ่งนี้มาต่อ "ครั้งสุดท้ายของโอ๊ตกับพี่โอและเอก" นะครับ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอยู่นะครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วย ผมโอเคขึ้นมากแล้วครับ อาจจะมีคิดถึงเขาอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ย่ำแย่ครับ ที่มาเขียนเรื่องโอ๊ตเพราะอยากเก็บความทรงจำดีๆไว้น่ะครับ ใครรู้สึกอ่านแล้วเครียดก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดีผมค่อนข้างซีเรียสกับชีวิตน่ะครับ แหะแหะ
เจอกันครับ..
Create Date : 04 มีนาคม 2548 |
|
7 comments |
Last Update : 4 มีนาคม 2548 21:48:47 น. |
Counter : 407 Pageviews. |
|
 |
|
|
| |
โดย: NOSEBOOK IP: 210.86.130.105 4 มีนาคม 2548 23:59:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: NOSEBOOK IP: 210.86.130.105 5 มีนาคม 2548 0:00:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: หอย IP: 202.149.114.164 7 กุมภาพันธ์ 2551 16:34:14 น. |
|
|
|
| |
|
|