คิดถึงโอ๊ต ตอนที่ 2 - - "He's gone" ตอนนี้น่าจะต่อจากตอน 1/1 มากกว่าครับ ตอน 1/2 เป็นเรื่องแทรก --เศร้านะ บอกไว้ก่อน-- .................................................................. ...เช้าแล้ว ผมยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สับสน ทำอะไรไม่ถูก คิดอยู่อย่างเดียว อยากกลับไปเจอโอ๊ต หลังจากเดินขึ้นลงชั้นหนึ่ง สอง สามอยู่หลายรอบ ผมก็ตั้งสติแล้วไปจดโน้ตฝากเรื่องงานไว้กับเพื่อนร่วมงาน เพราะคงลงใต้ไปหลายวัน ประมาณ 7.45 ผมตัดสินใจโทร.หาพี่โอ (พี่ชายคนโต) เพราะอยากรู้ว่าเรื่องมันเป็นยังไง โอ๊ตเป็นยังไงมั่ง พี่โอบอกว่า... "มันไปแล้ว"........"..เมื่อใกล้ๆเจ็ดโมงครึ่ง" "มันไปแล้ว" "มันไปแล้ว" "มันไปแล้ว" คำพูดประโยคนั้นดังก้องอยู่ในหัวผม เหมือนโลกทั้งลงมันแตกสลายไปแล้ว .......................................................... ผมวางหูจากพี่โอ พยายามกลั้นน้ำตาโทร.หาเพื่อนคนหนึ่ง บอกเขาเหมือนที่พี่โอบอกผม "มันไปแล้ว" เพื่อนหลายคนทราบข่าวอย่างรวดเร็ว โทร.มาแสดงความเสียใจ ผมเรียนรู้อย่างหนึ่งในตอนนั้น เพื่อน คือคนที่จะปรากฏตัวในยามที่เราเจอวิกฤต หลายคนอยากรู้ว่าเรื่องมันเป็นยังไง ผมก็เลยเล่าให้ฟัง.............. โอ๊ต น้องชายคนเล็กสุดของผม อายุ 19 ปี เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ คณะวิทยาการจัดการ สาขารัฐประศาสนศาสตร์ ปีที่ 2 ก่อนหน้านั้น 2 วัน โอ๊ตไปร่วมกิจกรรมของมหา'ลัย ไปช่วยจัดงานวันเด็กให้กับเด็กๆที่ประสบภัยจากคลื่นสึนามิ ที่จังหวัดพังงา คืนวันอาทิตย์โอ๊ตกลับมาถึงมหา'ลัยประมาณสี่ทุ่ม พี่โอชวนโอ๊ตไปสังสรรค์กัน เอกน้องชายของผมอีกคนก็อยู่ด้วย มีผมคนเดียวที่อยู่กรุงเทพ คืนนั้นพวกเขาเลิกกันดึก ประมาณตีสอง พอจะกลับบ้าน โอ๊ตขอตัวไปเอาหนังสือที่หอเพื่อน ก็เลยแยกกับพี่โอและเอก โอ๊ตขับมอเตอร์ไซค์ไป พี่โอกลับถึงบ้านได้สักพักก็โทร.ตามโอ๊ต เพราะโอ๊ตน่าจะถึงบ้านได้แล้ว สงสัยว่าโอ๊ตอาจไปนอนค้างหอเพื่อนอีกตามเคย ......แต่ไม่มีใครรับสาย.....ไม่มี...... ประมาณตีสี่ แผนกฉุกเฉินโรงพยาบาลสงขลานครินทร์โทร.มาที่บ้าน บอกว่าโอ๊ตประสบอุบัติเหตุ ยังสลบอยู่ ทุกคนที่บ้าน ทั้งพ่อ แม่ พี่โอ พี่สะใภ้ และเอก ไปที่โรงพยาบาล หลังจากนั้นญาติๆก็ตามไปสมทบ ทุกคนสวดภาวนาเรียกหาทุกสิ่งที่แต่ละคนนับถือ หวังให้โอ๊ตฟื้นขึ้นมา โอ๊ตขับมอเตอร์ไซค์ล้ม ศีรษะฟาดกับเสาปูน เป็นเสาป้ายบอกทาง จุดเกิดเหตุเป็นถนนทางเข้าหมู่บ้าน ห่างจากบ้านเราแค่ประมาณ 500 เมตร ...... 500 เมตรเอง.... อีก 500 เมตร โอ๊ตก็จะถึงบ้านแล้ว... ไม่มีใครรู้ว่าเกิดขึ้นได้ยังไง ไม่มีคู่กรณี แต่มีคนโทร.ไปแจ้งหน่วยกู้ภัย เนื่องจากหน่วยกู้ภัยไม่ทราบตำแหน่งแน่ชัด จึงหาโอ๊ตอยู่ตั้งชั่วโมงกว่าจะเจอ ดูภายนอกตอนนั้นโอ๊ตไม่มีแผลอะไรเลย มีแผลที่ศีรษะยาวประมาณ 3-4 เซนฯเท่านั้น ซึ่งทำให้โอ๊ตเสียเลือดไปมาก โอ๊ตมีเลือดกรุ๊ปบี กรุ๊ปเดียวกับผม หมอพาโอ๊ตไปเอ๊กซเรย์เพื่อดูว่ามีเลือดคั่งในสมองรึปล่าว จะได้ผ่าตัด แต่หลังจากเอ๊กซเรย์แล้ว หมอตัดสินใจไม่ผ่าตัด เพราะผ่าไปก็คงช่วยอะไรไม่ได้ ไม่ใช่แค่เลือดคั่ง...แต่เลือดกระจายเต็มสมอง.... หมอบอกให้ทำใจ โอกาสรอดยาก จริงๆความหมายของหมอก็คือไม่รอดนั่นแหละ ถึงแม้คนที่บ้านจะสวดอ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์แค่ไหน แม้ผมจะร้องขอต่อพระเจ้ามากเพียงใด ก็ไม่อาจยื้อโอ๊ตไว้ได้ ถึงเวลาที่เขาต้องไป เขาก็ต้องไป เมื่อเช้าวันจันทร์ที่ 10 มกราคม 2548 เวลา 7.15 น. "มันไปแล้ว" .............................................................. 10.30 น. ผมรออยู่ที่เกท รอขึ้นเครื่องกลับหาดใหญ่ คิดถึงภาพเก่าๆที่ยังเคยมีเขา แล้วก็พูดอยู่ในใจว่า "โอ๊ตรู้ใช่มั้ย..ว่าพี่เครักโอ๊ต...พี่เครักโอ๊ตนะ" ผมไม่เคยเสียใจอะไรแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต .......................................................   Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2548 10 comments Last Update : 11 มีนาคม 2548 22:31:23 น. Counter : 533 Pageviews. Share Tweet

อ่ะ อ่านแล้วเศร้า อะคับ .. รู้สึกได้เลย เนอะ ว่าถ้าอยากจะบอกคนข้างๆ ว่ารัก รึห่วงใยเค้ามากขนาดไหน .. ก็ให้รีบๆ บอกเค้าซะ .. ก่อนที่สถานการณ์รอบข้างจะเปลี่ยนแล้ว แล้วเราอาจจะไม่สามารถ บอกเค้าได้อีก ..   โดย: เด็กชายหัวหอม 1 มีนาคม 2548 0:20:36 น.

เสียใจด้วยนะครับ ขอให้คุณเข็มแข็งเข้าไว้   โดย: Mint@da{-"-} 1 มีนาคม 2548 13:09:44 น.

เสียใจด้วยจริงๆค่ะ ภาพความทรงจำดีจะอยู่ในในตลอดไปค่ะ   โดย: jayjayกะน้องถ้วยฟู 1 มีนาคม 2548 14:07:37 น.

ขอบคุณทุกคนที่แวะมาเยี่ยมนะครับ (นิเค )   โดย: 2 มีนาคม 2548 IP: 12:58:09 202.133.131.160 น.

So sad !!!!!!! T-T   โดย: neanderthal 3 มีนาคม 2548 2:00:21 น.

อย่าเครียดนะครับ   โดย: DogGie (Mr.DogGie ) 3 มีนาคม 2548 12:01:52 น.

เสียใจด้วยนะคะกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ... ขอบคุณมากนะคะที่แวะไปอวยพรวันเกิด ...   โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) 4 มีนาคม 2548 7:00:18 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ   โดย: ถั่วแดงเย็น 4 มีนาคม 2548 16:34:26 น.

เป็นช่วงเวลาที่ยากมากเลย .. อ่านแล้วรู้ถึงความรู้สึกนั้น .. มันยาก และลึก เสียใจด้วยนะครับ..   โดย: หอย IP: 202.149.114.164 7 กุมภาพันธ์ 2551 16:27:53 น.

เสียใจด้วยนะคะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะคะ เชื่อว่าน้องโอ๊ตคงจะคอยมองและเป็นกำลังใจให้พี่เคและครอบครัวอยู่ค่ะ...   โดย: คนผ่านมา IP: 111.235.71.29 9 กันยายน 2553 20:07:54 น.