คิดถึงโอ๊ต ตอนที่ 1/1 - - ข่าวร้าย
เช้าวันจันทร์ที่ 10 มกราคม 2548 เสียงโทรศัพท์ปลุกผมตื่นตอนประมาณตีสี่ครึ่ง
เสียงของเอก น้องชายของผม โทร.มาจากหาดใหญ่
"....แม่บอกให้สวดให้โอ๊ตด้วย.." แน่นอนล่ะ ผมตกใจมากพอควร แล้วถามเอกว่าเกิดอะไรขึ้น
"..โอ๊ตขับมอเตอร์ไซค์ล้ม หัวฟาด...ตอนนี้ยังไม่ฟิ้น....หมอบอกว่าเลือดกระจายเต็มสมอง รอดูอาการ 24 ชั่วโมง โอกาสรอดยาก.."
ผมรู้สึกเหมือนใจแตกเป็นเสี่ยง ทำอะไรไม่ถูก แม่ขอคุยกับผม ผมไม่เคยได้ยินเสียงของแม่ที่เต็มไปด้วยความทุกข์ขนาดนี้มาก่อนเลย เสียงของแม่เหมือนคนที่ใจจะแตกตาย พูดไปร้องไห้ไป
"..อีกนิดเดียวมันก็จะถึงบ้านแล้ว...ใกล้แค่นี้เอง...สวดให้มันด้วยนะ..ให้มันฟื้นขึ้นมานะ..."
แม่วางสายไป ผมนั่งช๊อคอยู่ลำพัง อยากให้มันเป็นแค่ฝันร้ายก่อนฟ้าสาง ตื่นขึ้นมาก็รู้ว่าเป็นแค่ฝัน
....แต่มันก็ไม่ใช่...มันเป็นเรื่องจริง..
"..พระเจ้า..ไม่นะ...ไม่นะ...อย่าเอาเขาไปนะ....ช่วยเขาด้วยนะ..."
ผมไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่ร้องไห้พูดกับพระเจ้าแบบจับความไม่ได้ พยายามบอกตัวเองว่ายังมีหวัง น้องจะต้องฟื้น น้องจะต้องหาย ผมพยายามไม่นึกถึงคำว่าตาย แต่คำว่า "ยังไม่ฟื้น" หรือ "เลือดกระจายเต็มสมอง" หรือ "โอกาสรอดยาก" ยิ่งทำให้ผมร้องฟูมฟายมากขึ้น
"..พระเจ้าครับ..อย่าทำแบบนี้นะครับ...มันหนักเกินไป.....เอาผมไปแทนได้มั้ย...เอาผมไปแทนเถอะนะ...ให้โอ๊ตฟื้นขึ้นมาเถอะนะ..."
ผมโทร.หาพี่ๆที่โบสถ์บางคนให้ช่วยอธิษฐานเผื่อ น้องคนหนึ่งช่วยเช็คเวลาเที่ยวบินให้ พี่อีกคนบอกว่าจะช่วยออกค่าตั๋วเครื่องบินให้ ตกลงว่าผมจะขึ้นเครื่องของทีจีตอน 11 โมง คงไปถึงเที่ยงกว่าๆ
...ผมอยากไปหาโอ๊ต...ไม่ว่าเขาอยู่ในสภาพไหนก็ตาม"
----------------------------------- ต่อพรุ่งนี้นะครับ
Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2548 |
|
5 comments |
Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2548 23:17:20 น. |
Counter : 292 Pageviews. |
|
|
|
ย่าของผมปีที่แล้ว กำลังออกกำลังกายอยู่ดีๆ เส้นเลือดในสมองแตกซะงัน คิดว่าเกิดตอน 17:30 แต่มาเจอตอน 19:00 และ รีบเรียกรถพยาบาลมาทันที
ตอนนี้ย่าของผมกลับมาบ้านแล้วครับ เพียงแต่ว่าไม่สามารถช่วยตัวเองได้ ซีกขวาไม่สามารถทำงานได้ และ ไม่สามารถพูดได้ แต่ความจำทุกอย่างดีหมด เห็นลูกหลานทีไร ยิ้มแฉ่งทู๊กที
ขอให้เพื่อนคุณกลัมาเป็นปรกติครับ
ปล. ชื่อเพื่อนคุณเหมือนชื่อผมเลยแหะ ตอนแรกเข้ามา เฮ้ย รู้จักผมได้ยังไง แหะๆๆๆๆ รู้สึกตกใจเล็กน้อย