Bloggang.com : nidhiporn : รู้จักเข้าใจเด็กสมาธิสั้น ตอนที่ 4

รู้จักเข้าใจเด็กสมาธิสั้น ตอนที่ 4

จากหนังสือเข้าใจเด็กสมาธิสั้น โดย ผศ.นพ. ชาญวิทย์ พรนภดล

สาขาวิชาจิตเวชเด็กและวัยรุ่น ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทย์ศาสตร์ศิริราช

ประสบการณ์บางส่วนของคุณพ่อคุณแม่ หลังจากที่ลูกได้เข้ารับการรักาาภาวะสมาธิสั้น

“บ้านสงบขึ้นเยอะเลย ไม่มีเสียงเอ็ดเสียงตวาดจากคุณพ่อคุณแม่ พ่อแม่ลูกเข้าใจกันมากขึ้น ลูกน่ารักขึ้นมาก วันๆมีแต่คำชมให้กับเค้า เมื่อก่อนนี้พอเจอหน้ากันแป๊บเดียวก็จะทะเลาะกันเถียงกันแล้ว เราก็คอยแต่จ้องจะจับผิดเค้า ดุเค้า ว่าเค้า ในบ้านร้อนไปหมด ทุกคนเครียดกันไปหมด เดี๋ยวนี้ดีขึ้นมากค่ะ”

“ลูกชายผมเรียนดีขึ้นมากครับ เมื่อก่อนนี้กินบ๊วยทุกครั้งที่สอบ เดี๋ยวนี้อยู่ในระดับแนวหน้าของห้อง มั่นใจขึ้น กล้าแสดงออกมากขึ้น ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ไม่กล้าทำอะไรเลยชอบบ่นว่าตัวเองโง่ ตัวเองไม่เก่ง เดี๋ยวนี้ไม่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นเลย เค้าภูมิใจในตัวเองมากที่เรียนดีขึ้น”

“รับผิดชอบขึ้นเยอะค่ะ ไม่ต้องเรียให้ทำการบ้าน ถึงเวลาเค้าก็หยิบขึ้นมาทำเอง เวลาทำก็ตั้งใจทำประเดี๋ยวเดียวก็เสร็จ ไม่ต้องคอยนั่งประกบ ไม่ต้องคอยเอาไม้เรียวขู่ให้ทำเหมือนเมื่อก่อน ตอนเย็นๆ เค้าก็มีเวลาเล่นมากขึ้น เราก็มีเวลาส่วนตัวมากขึ้น”

“คุณครูบอกว่า อยู่โรงเรียน เดี๋ยวนี้ตั้งใจเรียนขึ้น ไม่เดินไปเดินมา นั่งติดที่ได้แล้ว ก่อนหน้านี้ครูบอกว่าเกือบจะเอาเชือกมาผูกให้ตัวติดกับเก้าอี้ไว้แล้ว เพราะเค้าจะเดินตลอด ลุกไปเหลาดินสอชั่วโมงละ 10 กว่าหน ขอนุญาตไปเข้าห้องน้ำทุกชั่วโมง ไปทีนึงก็หายไปเกือบครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวนี้อยู่ติดห้องได้แล้ว”

“เพื่อนๆ แปลกใจว่า โจ เค้าไปทำอะไรมาถึงได้เปลี่ยนไป เมื่อก่อนเป็นขาโจ๋ประจำห้อง คอยแกล้งคนโน้นหาเรื่องคนนี้เป็นประจำ จนไม่มีใครอยากเล่นด้วย เดี๋ยวนี้รู้จักรอคอย รู้จักระงับอารมณ์ ไม่หุนหันพลันแล่น ไม่ก้าวร้าวเหมือนเมื่อก่อน กลับมาบ้านก็มาบอกว่า แม่ๆ เดี๋ยวนี้หนูมีเพื่อนแล้ว เพื่อนเค้ายอมให้หนูเล่นด้วยแล้ว พอเราได้ยินเราก็น้ำตาไหลเลยที่เห็นเค้าเป็นที่ยอมรับของเพื่อนๆ มีความสุขขึ้น”

“ลายมือสวยขึ้นมาก อ่านรู้เรื่อง เมื่อก่อนนี้ เละ เป็นไก่เขี่ย สกปรกเลอะเทอะไปหมด จดงานกลับมาได้ครบ ไม่ค่อยแหว่งเหมือนเมื่อก่อน เดี๋ยวนี้กลับมาถึงบ้านก็พอเล่าได้ว่าวันๆ ได้เรียนอะไรมาบ้าง เมื่อก่อนนี้ถามว่าไปเรียนอะไรมาก็ตอบไม่ได้วักกะอย่าง เหมือนไปแต่ตัวแต่ไม่ได้เอาใจไปเรียนด้วย”

“เค้ามีความสุขกับการไปโรงเรียนมากขึ้น ตอนเช้าๆ จะกระตือรือร้น แต่งตัวอย่างรวดเร็วกลัวจะไปโรงเรียนสาย เมื่อก่อนนี้เหรอไม่ค่อยจะยอมไปโรงเรียนหรอก ต้องฉุดกระชากลากถูกันทุกเช้า ร้องไห้ขอไม่ไปโรงเรียน บอกว่า ครูชอบตี ชอบด่า หาว่าโง่ เพื่อนๆ ก็ดูถูก ล้อว่าเป็นปัญญาอ่อน ตั้งแต่มารักษาเค้าก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ครูก็เข้าใจเค้ามากขึ้น ช่วยปรับช่วยเราดูแลเค้าเรื่องการเรียน ก็ดีใจที่เราตัดสินใจรีบพาเค้ามารักษาได้เร็ว ถ้าช้ากว่านี้ก็ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น”

Create Date : 26 สิงหาคม 2553

Last Update : 26 สิงหาคม 2553 21:24:18 น.

0 comments

Counter : 374 Pageviews.