สิ่งที่เกิดขึ้นหลังมรสุม ..





9 มีนาคม 2552 23.26




ช่วงนี้มีเรื่องราวมากมายเหลือเกิน เกิดขึ้นกับชีวิตตัวเอง บางอย่างก็เจ็บปวดมากมาย
แต่ก็ไม่ถึงขนาดว่าอยากจะร้องไห้ออกมาดัง ๆ หรือยืนกรี๊ด ตะโกนโห่ร้องบอกคนทั้งโลกว่ากุเจ็บเหลือเกิน
แม้กระทั่งจะอธิบายให้คนอื่นฟัง มันก็ยากมากจนเรียงลำดับสิ่งที่เกิดขึ้นและคำพูดในหัว ที่ตีกันยุ่งเยิง
ออกมาไม่ได้ อึดอัด อัดอันตันใจ เป็นความรู้สึกที่ประหลาดมากๆ เหมือนมีค้อนน้ำหนักสักร้อยกิโล
วางทับอยู่บนหัว หนักอึ่งคิดอะไรไม่ออก สับสนไม่รู้สึกตัวว่ากำลังจะทำอะไร และด้านช้าไปพักใหญ่ๆ


แต่มันจะไม่เป็นไรแล้ว ทุกอย่างจะคลี่คลายไป ความรู้สึกอึดอัดนี้ สักวันมันจะผ่านไป
เหมือนเมื่อวาน ที่วันนี้เรามองกลับไป ด้วยความรู้สึกหลากหลาย ได้แต่กลับมานั้งคิด
ว่าในวันนั้นหากทำสิ่งที่ต่างออกไป จะมีเราในวันนี้หรือไม่ หากไม่เจอเรื่องเลวร้ายหลายๆอย่าง
ที่ทดสอบจิตใจ ทดสอบตัวเองจะยังเป็นมนุษย์แบบที่ยังเป็นอยู่ตอนนี้หรือไม่ เป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบ
ไม่มีผู้ใดจะรู้ได้ นอกจากสิ่งสักสิทธทั้งหลายบนโลกนี้ ที่มีมากมายจนเลือกจะเชื่อไม่ถูก
เหมือนทุกวันนี้ที่ความดีและความชั่วแยกจากกันได้ยากยิ่ง


ยอมรับว่าเหนื่อยเหลือเกิน แต่ก็เป็นเรื่องน่าแปลก ที่ตัวเองไม่คิดจะหนีอย่างอดีตที่ผ่านมา
ไม่เลือกที่จะวิ่งหนี หรืออยากจะหายตัวไปให้ไกลๆจากสิ่งที่เคยเป็น เป็นความรู้สึกที่ประหลาดมาก
และเชื่อมโยงไปยังความเข้มแข็งส่วนลึกในใจ ที่ตลอดเวลา 19 ปีที่ผ่านมามันก็ไม่เคยจะโผล่มาให้เห็น
หรือสัมผัสได้ เคยคิดมาเสมอว่าตัวเองอยากเป็นจิตรกรมากกว่านักรบ แต่พอถึงเวลาจริงๆ
ก็จับเอาพู่กันขึ้นมาต่อสู้ได้ การเอาตัวรอดสัญชาติญานที่แม้แต่คนที่อ่อนแอที่สุดในโลกก็ขาดไม่ได้
ทำให้รู้ตัว ทำให้เข้าใจ จากนี้ต่อไปต้องปกป้องตัวเองแล้ว โดดเดี่ยวและเสียความรู้สึกมามากพอ


โตขึ้น เรียนรู้แล้วว่าโลกโหดร้ายต่อจิตใจมากแค่ไหน เรียนรู้แล้วว่าการตัดสินใจที่ผิดพลาดอันไม่ได้เกิดจากเรา
ก้ก่อผลอันใหญ่หลวงได้ไม่ต่างกัน เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งๆที่คิดว่าจะไม่มีวันได้เจอะเจอ นึกสภาพมันไม่ออกว่า
หากตัวเองเจอจะเป็นเช่นไร วันนี้โลกก็ทำให้ประจักษ์แล้วว่าทุกสิ่งอันบนโลกแหลวแหลกใบนี้ล้วนเป็นไปได้ทั้งสิ้น


หลายๆคนต้องการคำอธิบายต่อสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น หลายคนตั้งคำถามและได้คำตอบของตัวเองแล้ว
โดยตัดสินจากสิ่งที่รับรู้ หลายๆคนยังเลือกที่จะเชื่อใจกันจนถึงวินาทีสุดท้าย แม้จะไม่ได้เอ่ยสิ่งใดแม้เพียงสักคำ

แด่คนเหล่านั้น ..


ขอบคุณจริงๆ ที่เลือกจะเชื่อใจ ขอบคุณที่เลือกจะยืนอยู่ข้างกันถึงแม้จะไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ขอบคุณสำหรับความจริงใจที่มอบให้กันมันอธิบายไม่ได้ มันไม่เห็นด้วยตา แต่ความรู้สึกตื้นตัน และคำขอบคุณ
มันจะอยู่ในส่วนลึกของหัวใจสืบจากนี้ไป ขอบคุณจริงๆ ...


ต่อไปนี้จะไม่วิ่งหนีอีกแล้ว จะไม่บอกไม่หลอกตัวเองว่าทำไม่ได้ จะทำทุกอย่างที่ทำให้ตัวเองมีความสุข
และจะนำพาเอาความสุขนี้ไปยังคนอื่นต่อๆไปอีกเรื่อยๆ หากวันไหนอยากจะบิน จะบอกกับตัวเองว่าฉันบินได้
หากวันไหนอยากจะว่ายน้ำข้ามมหาสมุทร ก็จะบอกกับตัวเองว่าแรงเรานั้นเหลือเฟือ หากวันไหนอยากจะร้องไห้
ก็จะบอกกับตัวเองว่ามันไม่ใช่เรื่องน่าอาย คนขี้แง ไม่ใช่คนไร้ค่าเพียงแต่เป็นคนอ่อนไหว และต้องการความเข้าใจสูง
ที่ไม่เห็นน้ำตาไม่ใช่เพราะไม่เจ็บ ไม่ใช่เพราะด้านชาหรือไรความรู้สึก แต่เพียงแค่เจ็บจน ....จุก
ต่อจากนี้ไป บอกกับตัวเองว่าจะต้องมีความสุข เพียงแค่ทำทุกอย่างให้ดี


เพียงแค่มองไปข้างหน้าและเลือกที่จะลืมเลือนใครบางคน ให้หายไปจากชีวิตจนสิ้น






ลาก่อนชั่วนิรันดร์ ..แด่เธอผู้เป็นที่รัก







Create Date : 11 มีนาคม 2552
Last Update : 11 มีนาคม 2552 5:01:28 น. 1 comments
Counter : 343 Pageviews.

 
หัวใจยังแข็งแรงดีอยู่ อะป่าว
บำรุงหัวใจด้วยเสียงหัวเราะอะยาง


โดย: พลังชีวิต วันที่: 11 มีนาคม 2552 เวลา:8:42:23 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

NERVOUS BREAKDOWN
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เพียงแค่ว่ารัก ..มันไม่มีเหตุผล แต่เพียงแค่เธอมาเติมเต็ม
บางสิ่งในหัวใจของฉัน ทำให้ฉันคิดเป็น รักเป็น และทุ่มเทได้ทุกอย่าง



นั่นมันยิ่งกว่าคุ้มค่า กับสิ่งที่ฉันกำลังเหนื่อยอยู่ทุกวัน และมันก็เป็นมากกว่าความรู้สึก ..รัก





•.★* ..สวัสดีค่ะ.. *★.•
^^



Group Blog
 
<<
มีนาคม 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
11 มีนาคม 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add NERVOUS BREAKDOWN's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.