เมเปิลก็ชอบดอกบัวค่ะ

สวยดีค่ะ

เรียนเก่งอะครับ ได้เกียรตินิยมด้วย

ส่วนผมเป็นพวกเกรดนิยมครับ สองปลายๆ สามต้นๆ นิยมจบกันเยอะ อิอิอิ

เข้าเรื่องๆ การปล่อยวางนี่ก็ใช่เลยนะครับ เพราะตอนนี้คนเราต่างยึดมั่นถือมั่นในตัวกูของกู จนบ้านเมืองวุ่นวาย ต่างคนคิดว่าข้าใหญ่คับฟ้า ร่ำรวยมหาศาล แต่ลืมคิดไปว่า สุดท้ายแล้วทุกคนก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรไปกว่าพื้นที่ 1 วา 2 ศอกของโลงศพเลย เงินทองที่มีมากมายก็เอาไปไม่ได้ ขนาดที่ว่า เงินอมไว้ในปาก ก็ยังเอาไปไม่ได้เลย ตัวเราทุกวันนี้ก็ล้วนไม่ใช่ของเรา จะโดนทวงคืนจากธรรมชาติเมื่อไรก็ยังไม่รู้เลยครับ เหมือนคำว่า "สี่คนหาม สามคนแห่ คนเดียวนั่งแคร่ สองคนเดินตาม"

สี่คนหาม - ธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ ที่ประกอบกันขึ้นมา
สามคนแห่ - อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
คนเดียวนั่งแคร่ - เวลาตาย ก็ไปคนเดียว
สองคนเดินตาม - มีแต่ความดีความชั่ว ที่ติดตัวเราไป

ชีวิตเรามันก็แค่นี้จริงๆครับ

ปล วันนี้บ่นเหมือนคนแก่เลยเนาะ แหะๆๆ

ชื่อเรามีความหมายเดียวกันค่ะ เคยเรียนตอนปี 2 อาจารย์ ถามว่า ชื่อเราหมายถึงอะไร เราก็ตอบได้เพียงว่าเป็นดอกบัว แต่อาจารย์ท่านนี้ท่านได้แนะ และทำให้เราจำขึ้นใจ ท่านบอกว่า พ่อเธอนะตั้งชื่อเธอได้ดีมาก ความหมายของชื่อเธอนะ คือ ดอกบัวที่บานแล้ว กำลังเบ่งบานสดใส ตอนนั้นเราก็ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรมากมาย ท่านบอกแต่เพียงว่า ขอให้เราเป็นดอกบัวที่บานแล้วเหมือนชื่อ ยังจำชื่ออาจารย์ได้ และภูมิใจที่ได้มีโอกาส ให้ท่านสั่งสอนค่ะ

คืนนี้ฝันดีค่ะ

สวัสดีครับคุณนางฟ้าฯ :}


แอบรอ Group Blog นี้มาซักพักนึงแล้ว... อยากคุยด้วยหลายครั้งแล้วครับ แต่ไม่มีประสบการณ์อื่นๆ สอดคล้องกับคุณเลย อย่างน้อยก็ในปัจจุบัน ก่อนผมปฏิบัติ อาจจะคุยกันเรื่องแต่งนิยายกันรู้เรื่องบ้าง... ชอบนิยายวิทยาศาสตร์ครับ แบบ เหนือจินตนาการหน่อยๆ ชิงไหวชิงพริบกัน เริ่มเขียนได้ 1-2 บท... ก็เลิกซะแหล่ว

อีกอย่าง... ผมรู้สึกว่า ผมมีไอเดียในการใช้ชีวิต ที่อยากนำมาแบ่งปันให้ผู้อื่นรับรู้บ้าง... การรู้จักมองย้อนไปหาเหตุ เราจะเข้าใจ อารมณ์ ความรู้สึก คนรอบข้างมากขึ้น แล้วเราก็จะใช้ชีวิตในสังคมได้อย่างมีความสุข และ ชาญฉลาด... ร่างได้ซักครึ่งเล่ม ก็เลิกอีกแล้ว...

เพราะตั้งแต่ศึกษาธรรมะ เป็นอะไรที่มากกว่านั้นมาก เป็นสิ่งที่สูงกว่านั้นมาก สิ่งที่ผมรู้ ผมเข้านั้น มันแทบจะมีค่าเป็น 0 เลยทีเดียว... ผมจึงเก็บทุกอย่างไว้ในชั้น... นานๆ ทีจะหันไปมองมัน ด้วยความเป็นกลาง... ไม่อยากเขียนอีก และก็ไม่ได้อยากเอาไปทิ้ง... มันเฉยๆ ซะแล้ว


แอบลุ้นอยู่ว่า คุณนางฟ้าจะเข้าใจการทำความสงบ กับการเจริญปัญญารึเปล่า... อนุโมทนาด้วยนะครับ ลองดูครับ ที่ blog มี web link ครูบาอาจารย์ผมหลายๆ ท่านอยู่ครับ...


อย่างนี้แหละครับ คนที่เคยทำมาในอดีตชาติ มักจะมีเหตุ ให้หันมาหาธรรมได้ไม่ยาก... ผมเองก็มีครับ สมัยประถมครั้งนึง แล้วก็สมัยอยู่มหาวิทยาลัยอีกครั้งหนึ่งเช่นกันกับคุณ... แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้หันมาปฏิบัติจริงจังเท่าไร ...จนถึงเวลากรรมเก่าให้ผลเต็มที่ ไม่ได้มีทุกข์ ไม่ได้มีอะไรมาผลักดันมากมาย เพียงแต่ได้อ่าน "เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน" แล้วมันปิ้งขึ้นมาเองครับ...

ลองดูนะครับ มีอะไรก็มาแลกเปลี่ยนกันครับ

พี่อ้อว่าดอกบัวดอกนี้บานแล้วค่ะ

อ่านแล้วอมยิ้ม รู้สึกถึงความนิ่ง สงบ ที่น้องสาวหน้าใส ระลึกและพิจารณาความเป็นตัวตนของตัวเอง

หวังว่าดอกบัวดอกนี้จะเบ่งบานอย่างงดงามต่อไปในอนาคต
หนทางยังอีกยาวไกล...

ยินดีกับกรุ๊ปบล็อกใหม่ค่ะ ...

อนุโมทนาจ่ะ....เพือนรัก
หวังว่าจะช่วยให้คนที่กำลังทุกข์
ได้พบกับทางสว่างนะ :0)

รู้ว่า ดอกบัวอยากจะบานเหมือนกันค่ะ

แต่พระอาจารย์บอกว่า ยิ่งอยาก จะ ยิ่งไม่ได้ ต้องไม่อยาก
เฮ้อ

ก็ต้องพยายามต่อไป ตั้งใจแค่ ว่า วันนี้จะปฏิบัติธรรม เป็นพุทธบูชา (ไม่หวังผล) ขอให้ได้ทำ