หิมะๆๆ หิมะแรกโปรยมาแล้ว... แต่ตกถึงพื้นก็ละลายหมดเลย เหลืออยู่บ้างก็ตามหลังคารถ และฝากระโปรงรถ ไม่รู้เป็นเพราะว่าพื้นมันเปียก พอหิมะตกมามันเลยละลายรวมกันรึป่าว และใต้พื้นที่นี่ก็จะมีระบบน้ำร้อนไหลอยู่ ทำให้ทางจักรยานและถนนไม่มีหิมะ หิมะตกเป็นสัญญาณที่ดี แสดงว่าอากาศไม่หนาวมาก ถ้าตามหลักฟิสิกส์และเรื่องการถ่ายโอนความร้อนแล้ว ก็คงเข้าใจได้ไม่ยากเท่าไหร่ มั๊ง เพราะน้ำคายความร้อนในตัวของมันเพื่อเปลี่ยนสถานะจากน้ำกลายเป็นหิมะ อากาศเลยอุ่นขึ้น ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ ^^ แก้ให้เข้าใจถูกด้วยก็ดีนะ อิๆๆ ตอนอยู่หอเก่า เวลาหิมะตกชอบนั่งที่ปลายเตียง แล้วมองไปนอกหน้าต่าง ดูหิมะโปรยปรายลงมา ดูแล้วอยากกินเฉาก๊วยจัง อิๆๆ ไม่ก็ ปังน้ำแดงนมข้น ^^ เวลาหิมะตก ชอบเปิดหน้าต่าง เอามือยื่นออกไปรองหิมะ แต่ละลายทุกทีเลย เพราะความที่ชอบมองออกไปนอกหน้าต่างนี่แหละ เลยเป็นเรื่องได้ช่วยคนและเกือบทำตัวเองซวยจนได้ มีครั้งนึง มองไปนอกหน้าต่าง เห็นผู้หญิงจูงหมามาเดินเล่น อยู่ๆ ก็ล้มตึง......เป็นลมไปเฉยๆ ซะงั้น ตอนแรกก็ตกใจ เป็นไรมากไม๊เนี่ย... ซักพักเค้าก็ลุกขึ้นนั่ง ซักพักก็ยืน แต่ซักพัก (อีกนั่นแหละ) ก็ล้มลงไปใหม่คราวนี้เหมือนจะชัก มือเท้าดูเกร็งแปลกๆ จะตะโกนถามว่าจะให้เรียกรถพยาบาลไม๊ ภาษาสวีดิชก็ไม่เป็นอีก อีกอย่าง โทรหารถพยาบาลเบอร์อะไรก็ไม่รู้ ทำยังไงก็ไม่เคยทำ เลยตัดสินใจวิ่งลงไป หนีบน้องแตะคู่ใจ เสื้อหนาวที่คว้าได้ก็ไม่หนามาก แม้อากาศตอนนั้นจะไม่หนาวมาก แต่ก็เลขตัวเดียว แต่ด้วยความตกใจเลยไม่รู้สึกหนาว เหงื่อแตกท่วมตัว คิดแต่ว่า อย่าเพิ่งชักนะ กลัวสมองเค้าขาดออกซิเจน เจอคุณลุงคุณป้าคู่นึง เดินมา บอกเค้าว่าช่วยผู้หญิงคนนั้นด้วย คุณลุงไปดู โชคดีผู้หญิงคนนั้นยังมีสติอยู่ แต่หน้าซีดมาก ถามๆ กันซักพัก เพื่อนบ้านฝั่งตรงข้ามเปิดหน้าต่างมา ช่วยเรียกรถพยาบาลให้ พอมีคนมาช่วย ความรู้สึกที่แท้จริงเริ่มปรากฏ หนาวซ๊า... วิ่งขึ้นห้องไป เอาละเฮ่ย ปิ้งขนมปังทิ้งไว้ ดีนะ ไฟไม่ไหม้ แต่ขนมปังสองแผ่นดำเป็นถ่าน ต้องอัญเชิญลงถังขยะไป ไม่อยากคิดเลยว่า ถ้าเราขึ้นมาช้ากว่านี้ซักห้านาที อะไรจะเกิดขึ้น เฮ่อ ขนาดก่อนวิ่งลงไปบอกตัวเองแล้วนะว่าให้มีสติ ดันสติแตกจนได้... กลับมาในเวลาปัจจุบัน หอนี้ ที่หน้าต่างไม่มีเก้าอี้ หรือปลายเตียงแล้ว ไม่สามารถนั่งทอดอารมณ์ดูบรรยากาศข้างนอกได้เหมือนแต่ก่อน และคงไม่มีเหตุการณ์ให้เราได้ช่วยใครอีกแล้วล่ะ....   Create Date : 31 ตุลาคม 2551 11 comments Last Update : 31 ตุลาคม 2551 2:42:23 น. Counter : 561 Pageviews. Share Tweet

หวัดดีครับน้องนุ้ย คุณป้าไหงมาล้มตึงซะงั้น หุหุหุ พี่ก๋าจะกลัวที่สุดคืออุบัติเหตุรถชนนี่แหละครับ เจอบ่อยมาก ส่วนใหญ่จะโทรบอกกู้ภัยหรือตำรวจ เพราะพี่ก๋าไม่มีความรู้เรื่องการปฐมพยาบาล เคยมีเคสนึงคนลงไปช่วยคนที่ถูกรถชน แต่กระดูกเค้าหัก แล้วไปเคลื่อนย้ายผู้ป่วยเอง คนป่วยพิการตลอดชีวิตครับ เพราะการช่วยเหลือที่ไม่ถูกวิธี พี่ก๋าก็เรียนรู้เอาไว้นะ สำหรับการปฐมพยาบาล แต่ไม่ได้ใช้จริงๆสักทีครับ 555   โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 31 ตุลาคม 2551 6:06:35 น.

ดีจริงๆค่ะที่จขบ อยู่แถวนั้น ไม่อย่างนั้นคุรป้าคนนั้นคงนิ่งอยุ่ตรงนั้นอีกนาน อิ่มใจกับความมีน้ำใจจริงๆค่ะ   โดย: yr_naughty_annie 31 ตุลาคม 2551 8:04:54 น.

หวัดดีครับน้องนุ้ย ถ้าให้พี่ก๋าตอบคำถาม เราจะใช้ชีวิตอย่างไร กับ เราเกิดมาทำไม คำถามแรก...มันทำให้เรารู้ว่าเราจะเดินทางอย่างไร คำถามที่สอง...มันบอกเราว่าเป้าหมายของเราอยูี่ทีไ่หน และทั้งสองคำถาม ก็เป็นคำถามที่สำคัญพอๆกัน ........... เข้าใจว่า หน้าที่เราคืออะไร เข้าใจว่า คนรอบข้างเราคิดอย่างไร เข้าใจว่า ทุกข์เกิดมาได้ยังไง เข้าใจว่า เราควรดับทุกข์เราได้อย่างไร . . . อันนี้ก็อริยสัจ 4 ............... ที่สวีเดนไม่มีลานวัด ที่บ้านพี่ก๋าก็ไม่มีลานวัด แต่พี่ก๋ากวาดลานศาลตายายทุกเช้าครับ   โดย: ก๋าคุง (กะว่าก๋า ) 31 ตุลาคม 2551 16:36:02 น.

การใช้ชีวิต ก็คือศึกษาและยึดหลักอริยสัจ 4 ใช่ป่าวคะพี่ก๋า . . . พี่ก๋าไม่เคยใช้หลักใดเลยครับ หุหุหุ แต่พี่ก๋าเป็นนักทดลองน่ะ อะไรดีก็ใช้อันนั้น หาจุดที่เหมาะกับตัวเองมากที่สุด ศาสนาอะไรก็ได้ แนวคิดอะไรก็ได้ บางทีคำสอนนั้นเต็ม 10 พี่ก๋าอาจจะชอบแค่ 2 แต่ก็เอามาใช้ได้ครับ กวาดห้องแล้วอย่าลืมปัดกวาดใจด้วย อิอิอิ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 31 ตุลาคม 2551 20:26:29 น.

อ่านเพลิน ตามมาด้วยความรู้สึกดีจังค่ะ มีโอกาสได้ช่วยเหลือคน แม้จะมีเรื่องตื่นเต้นตามมาบ้าง ดี.อยู่ห่างหิมะ แต่อยู่ห่างก็ดีแล้ว มาอ่านเรื่องหิมะอย่างนี้ดีกว่า   โดย: ^^♥ (มัชชาร ) 1 พฤศจิกายน 2551 12:43:13 น.

พี่ก๋าไปเที่ยวห้วยตึงเฒ่าแต่ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ ความทรงจำวัยเด็กมันหายไปหมดน่ะ 5555 พี่ก๋าคิดแบบคนแก่มั้งครับ บางอย่างก็คิดถึงอารมณ์เก่าๆ แบบอารมณ์อนุรักษ์ พอมันเจริญมากๆเสน่ห์บางอย่างก็หายไป   โดย: ก๋าคุง (กะว่าก๋า ) 1 พฤศจิกายน 2551 16:43:00 น.

ข่าวคืบหน้าล่าสุดก็คือ หมื่นตาจะกลายเป็นการ์ตูนขาวดำ 2 เล่มครับ เป็นธรรมะเรื่องนึง และความรักกับการใช้ชีวิตอีกเล่มนึง รายละเอียดมากกว่านี้พี่ก๋าก็ยังไม่รู้ครับ 55555 ปล่อยให้เป็นหน้าที่สำนักพิมพ์ทั้งหมดเลยครับ   โดย: ก๋าคุง (กะว่าก๋า ) 1 พฤศจิกายน 2551 16:54:02 น.

20 ปีที่พี่ก๋าใช้ชีวิตอยู่ที่เชียงใหม่ ทำให้พี่ก๋ารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเชียงใหม่ ไม่ได้เป็นคนกรุงเทพเลย เชียงใหม่เปลี่ยนไปมากนะครับ เปลี่ยนทั้งกายภาพและความรู้สึก ตอนพี่ก๋ามาอยู่เชียงใหม่ ใหม่ๆ จำได้ว่าสองทุ่มครึ่งพี่ก๋าสามารถใช้ถนนซอยเป็นสนามแบดได้ วิ่งเล่นบนถนนหน้าบ้านได้ เพราะรถน้อยมาก ตอนนี้แค่อออกไปนอกบ้านในวันหยุด ยังไม่ค่อยอยากขับออกไปเลยครับ เพราะรถเยอะ วุ่นวายมาก... ช่วงเทศกาล คือ ช่วงที่พี่ก๋าเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน เพราะคนมาเที่ยวเยอะ แย่งกิน แย่งเที่ยว พี่ก๋ารอจนจบเทศกาลแล้วค่อยออกเที่ยวครับ ...................... หนังสือยังไม่ทราบกำหนดเลยครับ ไว้เสร็จเป็นรูปเล่มพี่ก๋าจะส่งข่าวให้ทราบอีกที แต่ตอนนี้ที่รวมไว้ในบล้อก "หมื่นตา" ก็ร้อยกว่าเรื่องแล้วครับ เซฟเก็บไว้อ่านได้เลยนะครับ   โดย: กะก๋า ฮา 3 สายสะพาย (กะว่าก๋า ) 1 พฤศจิกายน 2551 21:54:44 น.

สวัสดีครับน้องนุ้ย วันนี้พี่ก๋ากับมาดามไปตัดผมมาครับ ผลัดกันอุ้ม เปลี่ยนกันตัดเป็นที่สนุกสนานมาก 5555 หมิงหมิงเลยไม่หลับเลย แต่ก็เป็นเรื่องดีที่หัวค่ำวันนี้ถ้ายังไม่หลับ คืนนี้ 3 ทุ่มก็สลบเหมือดแน่นอน 5555 ช่วงนี้พี่ก๋าฟังอยู่ 2 อย่างครับ ฟังกู่ฉินตอนเช้า และก็ฟังเด็กมหัศจรรย์เกาหลีนี่แหละครับ ม่วนแต๊   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 2 พฤศจิกายน 2551 16:26:13 น.

หวัดดีครับน้องนุ้ย   โดย: ก๋าคุง (กะว่าก๋า ) 3 พฤศจิกายน 2551 8:28:35 น.

น้องนุ้ยลองซื้อมันฝรั่งไปให้เพื่อนดูสิครับ ลองสอนเค้าชั่งมันดู 555555 ไม่รู้เลยก็ทุกข์ รู้เยอะเกินไปก็ทุกข์ เกิดเป็นคน ก็แปลว่าต้องทนทุกข์มั้งครับ 555555 แต่เราเปลี่ยนมันได้ ง่ายที่สุดก็เปลี่ยนที่ตัวอักษร ทุกข์ เป็น สุข..... ง่ายนะ เปลี่ยนอักษรก่อนแล้วก็มาเปลี่ยนตรงจิตใจเรา   โดย: ก๋าคุง (กะว่าก๋า ) 3 พฤศจิกายน 2551 14:46:55 น.