Bloggang.com : อาณาจักรแห่งเรา : ***(ท) เรื่องสั้น “ถ้าความรักยังคงเหลือ”

ไอ๊ ถามวัต สุทธิพงศ์

สิงหาคม 2558

						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30	31

12 สิงหาคม 2558

***(ท) เรื่องสั้น “ถ้าความรักยังคงเหลือ”

ปึ้ง...

ทันทีที่ยินเสียงผมไม่ค่อยตกใจสักเท่าไหร่ แถวนี้มักมีเสียงแปลก ๆ ในยามวิกาลอยู่เสมอ ถ้าไม่ใช่เสียงคนทะเลาะกันก็เป็นเสียงข้าวของตกแตกเสียหาย

แต่คุณรู้ไหม ผมเนื้อตัวเย็นเฉียบ หน้าซีด ปากคอสั่น เรียกว่าตกใจสุดขีด ทิศทางของเสียงที่เกิดขึ้นไม่เคยมาจากตรงนั้น และผมก็ไม่เคยคิดว่ามันจะมาจากตรงนั้น ใช่...บ้านนั้นเขามีปืน แต่เขาไม่เคยใช้ยิงใครจริงจัง อย่างมากก็แค่ขู่ให้ได้กลัว

ผมชวนแม่ของผมให้ลงไปดูด้วยกัน แน่นอนล่ะบ้านนั้นถูกล็อกประตูไว้และผมก็ไม่คิดจะเคาะมันให้เสียเวลา เราช่วยกันไขกุญแจแล้วเปิดมันออกดู ภาพที่เห็นคือชายผิวสีดำแดงสวมเพียงกางเกงขาสั้นสีกรมท่านอนคุดคู้อยู่กับพื้น ที่มือของเขากุมท้องที่ค่อนข้างจะมีหลายชั้น มีเสียงขลุกขลักอยู่ลำคอจนจับความไม่ได้ ใกล้ตัวของเขาคือปืนสั้นไม่ทราบรุ่นตกอยู่

“เรียกตำรวจเถอะ”

ผมบอกแม่ ไม่คิดจะแตะต้องตัวชายผู้นั้น ได้แต่ยืนมองด้วยสายตาที่หลากใจ มันมีทั้งความมึนงง สงสัย และความไม่เข้าใจมากมาย เขาทำไปทำไม

พักเดียว...ทั้งซอยก็เต็มไปด้วยคนมากหน้าหลายตาที่ผมก็รู้จักบ้างและไม่รู้จักเลยเข้ามามุม มีสองสามคนพยายามจะฝ่าวงล้อมเข้ามานำชายผู้นั้นลงเปลพยาบาล แล้วก็...ตำรวจมา หากคนก็ไม่ยักกะวิ่งหนีเช่นวงไพ่เหมือนในรายการคดีเด็ดเลยแฮะ

ผมถูกสอบปากคำทั้งในฐานะพยานและบุตรโดยชอบธรรม บรรยากาศค่อนข้างตึงเครียดแต่ผมเชื่อว่าคงไม่มีสิ่งใดมาทำอะไรผมได้อีกแล้ว...นอกเสียจากการกระทำของเขา...ทุกอย่าง รวมถึงการตายของเขาในเที่ยงวันต่อมา

ผมจมอยู่กับความทุกข์ ความไม่เข้าใจ เรื่องราวต่าง ๆ ดูจะถล่มทลายและกองอยู่ตรงหน้าให้ผมเห็น...ยิ่งชัดเจนมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเจ็บเหลือเกิน

เขากำลังพยายามจะให้ผมรู้สึกผิด...รู้สึกได้สูญเสียเขา...สิ่งมีค่าที่ยิ่งยวด และต้องไม่ใช่ผมคนเดียวที่จะต้องรู้สึก เขากำลังพยายามจะใช้ปากของคนอื่นประจานผมและคนในครอบครัวของผมว่าเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้เขาตาย

หรือความจริง...ผมไม่ควรขัดใจเขานับตั้งแต่ต้นเรื่องครั้งนั้น ผมควรจะเป็นเด็กดีเชื่อฟังและทำตามเขาทุกอย่างโดยไม่มีข้อสงสัยกังขา แม้ว่าผมจะไม่รักไม่ชอบต่อการกระทำและความคิดของเขาเลย

ถ้าเพียงแต่จะมีโอกาสสักนิด เพียงเขาจะลืมตาตื่นขึ้นมาสั่งผมเพื่อให้ผมได้ทำตามสักครั้ง ผมคงจะไม่รู้สึก...อ้าาา...ผิดและเจ็บอย่างนี้

น้ำตาจะไหล... พ่อครับ ขอโทษ พ่อได้ยินไหม...ผมขอโทษ ลุกมาฟังผมสิครับ...ผมขอโทษ พ่อครับ...

T_T

ฉันเป็นห่วงเขามาก เวลานี้เขาดูอ่อนแอ เปราะบาง พร้อมจะแหลกสลายได้ตลอดเวลาถ้าฉันเผลอไปแตะเนื้อตัวเขาเข้า

นั่นคือเรื่องจริง...ฉันเพิ่งสูญเสียสามี ไม่มีใครไม่รู้สึกเสียใจ ใจหาย เสียดาย และ...อ้าาา...คิดถึงเขาเหลือเกิน

เขาไม่เคยกลับมาหาฉันอีกเลยนับแต่คืนนั้นที่ฉันได้พบเขา ปิดตาให้แล้วเขาก็จากไปอย่างสงบ ไม่เคยคิดจะกลับมาหากันเลย...แม้แต่ในฝัน

สิ่งที่เหลือไว้คงมีเพียงแต่เสียงวิพากษ์วิจารณ์จากชาวบ้านร้านถิ่น และ...ลูกชายที่มีแต่ความโศกเศร้าอยู่เต็มพื้นที่หัวใจ

คุณคะ...ฉันจะทำอย่างไรดีที่จะให้ลูกชายของฉัน...ของคุณ กลับมามีความคิดความอ่านเป็นปกติ ให้หันมาสนใจฉันมองดูฉันบ้าง ให้เขาได้เห็นสักนิดว่าฉันผอมลง ฉันกินข้าวน้อยลงทั้งที่ฉันยังคงทำงานหนักเหมือนเดิม

คุณคะ...คุณกับมาให้คำตอบกับฉันได้ไหม กลับมาสั่งสอนฉันเหมือนเช่นวันวานที่คุณเคยเพียรทำให้ฉันทุกวัน

คุณคะ...ถ้าความรักของคุณยังคงเหลือ แบ่งมันมาให้ลูกชายของเราแล้วให้เขาส่งต่อมายังฉันทีเถอะค่ะ

Create Date : 12 สิงหาคม 2558

Last Update : 12 สิงหาคม 2558 11:51:17 น.

0 comments

Counter : 887 Pageviews.