และแล้ว ... จนได้
วันแรกก็มาเรียนสายเลย รถติดมากกกกกก ที่บ้านโทรบอกว่ามีประท้วงแถววงเวียนใหญ่ ไม่คิดว่ามันจะติดมาไกลถึงขนาดนี้เคยนั่งรถเมล์ไม่เกินครึ่งชั่วโมงถึงแต่วันนี้ขับรถเอง ใช้เวลาชั่วโมงครึ่ง เลิกเรียนสองทุ่ม ขับกลับบ้านด้วยความกล้า ๆ กลัวตาก็แห้ง หยอดตาไปสอง สามรอบเปลี่ยนเส้นทางกลับบ้านเข้าสายในแทนพอเปลี่ยนเส้นทางใหม่ เข้าเลนผิดประจำ จะตรง ดันไปอยู่เลนเลี้ยว ก็นึกว่าให้ตรงได้สองเลนนิ ถึงบ้านสามทุ่ม ท่านแม่โทรเช็ค ว่าขับกลับได้ไหม มองเห็นหรือเปล่าแล้วบอกว่าอย่ากลับดึกบ่อยไม่บ่อยได้ยังไง เรียนจันทร์ พุธ ศุกร์ ท่านแม่เลยสั่ง ไม่ให้เรียน เพราะเลิกดึก ขับรถอันตรายจะเพิ่มความระมัดระวังให้มากขึ้นละกันเมื่อเช้าตื่นลงมาได้ยินเสียงกุกกักอยู่ข้างล่างปะป๋า ม่ามี๊ยังไม่ไป เก็บของหน้าบ้านอยู่เพื่อให้ลูกเหลือที่จอดรถเยอะ ๆ เดินเมาขี้ตาลงมา ปะป๋าบอกให้ไปถอยรถเข้าบ้านรับกุญแจ เดินไปขึ้นรถ สตาร์ทรถ เดินหน้า ถอยหลังชิดขวาไป เดินหน้าใหม่ หักซ้าย มองหลัง ถอยและแล้ว..ก็จูบกับกำแพงบ้าน..จนได้ ท้ายรถข้างซ้าย สีถลอกไปประมาณฝ่ามือแบ็คเซ็นเซอร์ก็มี แต่ไม่ได้ดูมัน มองแต่กระจกหน้าปะป๋า ม่ามี๊ ยืนส่ายหัว กลางวันแท้ ๆ นะลูกนะแล้วยังงี้จะปล่อยให้ขับกลางคืนได้ยังไงตอนหัดขับแรก ๆ ก็เคยไปชนท้ายเขามาแล้วโดนท้ายเขาเป็นรอยนิดหน่อย รถเขาเพิ่งไปทำมาด้วยปะป๋าลงไปเป็นทัพหน้าก่อน ฉันลงไปขอโทษเขา คุณป้าเธอมองหน้าแล้วบอกว่า"คราวหน้าหัดเบรกไกล ๆ หน่อยนะ"แล้วก็เดินกลับขึ้นรถไป .. คุณป้าใจดีจังค่ะ อยากเจอคนอย่างคุณป้าอีกบ่อย ๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
