เรือกอนโดลา สวีท ณ. เวนิส

Italy ภาคต่อจ๊ะ

วันที่3 แห่งการเที่ยวท่องไปใน อิตาลี่

วันนี้เราจะไปกันที่ Venice ว้าว ฟังแล้วนึกถึงหนังหลายๆเรื่องที่แหม

พระเอก นางเอก นั่งจ้องตากันบนเรือ กอนโดลา มีพลขับร้องเพลงภาษาอิตาเลียนที่เราคงแปลไม่ออก

แต่ว่าคงจะโรแมนติกน่าดู  เอาละ มาถึงที่ก็ต้องนั่งให้จงได้

ระหว่างทางที่จะไป เราต้องออกจากเมือง Florence เพื่อตรงไปยัง Venice

หลังจากตื่นนอน เราก็ลงมากินอาหารที่ coffee shop ของโรงแรม

ปรากฏว่า โรงแรมสีแดงแห่งนี้ ไม่ให้เราวาง มาม่า นรกแตก

ไม่มีมาม่ามันก็เหมือนขาดความแซ่บ

เอาน่า แฟนบอกว่า กินไรดี หาของกิน แบบว่ามันไม่มีอะไรที่เรากินเป็นเลย ฮ่าๆๆ

มันมีเนยแข็ง มีชีส โยเกิรต์สด โยเกิรต์รสธรรมชาติ

เราวิ่งหาไข่ก่อนเลย ไข่ต้มก็ได้นะ แต่ปรากฏว่าเค้ามี ออมเลท

ตักมากินนิดนึงก่อน กัวไม่อร่อย เบคอนก็ทอดซะหดเหลือ 1ใน10

แข็งเกรียม สรุปได้ว่าชีวิตนี้บ้านเราเนี่ย อาหารวิเศษสุดแล้ว

อร่อยที่สุดในโลกต้องเมดอินครัวไทยเท่านั้น

เมื่ออิ่มท้องกันแล้ว พวกเราก็ออกเดินทางไปยัง Venice นั่งรถนานเหมือนกัน เกือบ 3 ชม.

พี่บีไกด์มือหนึ่งก็ปล่อยมุขกระจายไปตามทาง ขำอุจาระแตกอุจาระแตน

พอไปถึงพี่เค้าก็บอกว่า พวกเราจะต้องขึ้นเรือเล็กเพื่อไปยังเกาะ Venice

สมัยก่อนโน้น Venice เป็นน้ำ แล้วเกิดการตกตะกอนทับถมไปเรื่อยๆ จนใหญ่ขึ้นๆ

กลายเป็นแผ่นดิน แล้วทำให้ Venice มีคลองอยู่เต็มไปหมดเลย เพราะมัน

ตั้งอยู่บนน้ำนั่นเอง

ก่อนขึ้นเรือ พี่บีก็กำชับนักหนาว่า เรื่องเวลาสำคัญมาก ทั้งขาไป และ ขากลับ

เพราะถ้าตกเรือแล้วละก็ ซวยยกหมู่คณะเลยว่างั้น

เอาละพอ Mr.Maximo จอดรถพวกเราก็วิ่งหลบฝนปรอยๆลงมา

เดินไปขึ้นเรือที่ท่าเรือ มีสาหร่ายสีแดงลอยอยู่ริมฝั่งเต็มไปหมดเลย

ในกรุ๊ปเรามีคุณแม่พี่ติ๋ว อายุมากแล้ว ถือไม้เท้าช่วยพยุง อาม่าของน้องขิมขิมก็ 70 กว่า

ทำให้พวกเราต้องตะโกนเป็นทอดๆไปว่า ระวังลื่นตรงนี้ ระวังสะดุดอันนั้น

น้ำใจอันดีงามของพวกเราเนี่ยแหล่ะ ทำให้ทุกๆคนรู้สึกดี และอยากจะกลับไปเที่ยวด้วยกันอีก

ปล. เป็นไปได้ขอพี่บีคนเดิมนะคะ เดี้ยนคอนเฟิร์ม

ด้วยความที่ฝนฟ้ามันตกแล้วทางเดินขึ้นเรือนี่ก็น่ากลัวมาก

เหมือนเรือข้ามฟากท่ากุฏีจีน สมัยก่อน มีไม้แผ่นคู่พาดให้เราเดินลงเรือ

แต่ว่าจะมีเด็กเรือ เป็นหนุ่มอิตาลี่ หล่อๆมาคอยยืนช่วยเหลือ

ที่ห่วงก็คุณแม่อาวุโสทั้ง 2 ท่านเนี่ยแหล่ะ

เราเข้าไปถึงในเรือ ก็หาทำเลฮวงจุ้ยนั่งให้มั่น เพราะลมแรงน่าดู

เรือก็พาเราล่องไปสัก 15 นาที ตลอดทางพี่บีก็อธิบายโน่นนี่ไปเรื่อยๆ

เอาล่ะมาถึงแล้วเมือง Venice ใครๆมาก็ต้องหาซื้อหน้ากากไปฝากเพื่อนฝูง

แต่เราเนี่ย เล็งว่าซื้อแน่แน่ แต่ปรากฏว่า ไม่ได้ซื้อเลย เสียดายเงิน ฮ๋าๆๆ งกอ่ะดิ

มันแพ้ง แพง  อันที่ 3-5 ยูโร มันก็มี แต่มันไม่สวย

แฟนเราเค้าพวกศิลปิน ชอบวาดชอบเขียน เค้าบอกว่ามันไม่สวย

พออันไหนที่เค้าบอกว่าสวยเนี่ย  โห 20 ยูโร  เกิดมันแตกก่อนถึงบ้าน เฮะๆ

เลยไม่เอาดีกว่า แล้วฉันจะได้ช๊อปปิ้งไหมเนี่ย คิดในใจนะ

เคยมีคนบอกว่า ไปเที่ยวอย่าคิดเป็นเงินไทย ไม่งั้นไม่ได้อะไรสักอย่าง

ท่าจะจริง เพราะเราคูณ 51 ตลอดเวลา ฮ๋าๆๆๆ มันเลยไม่ได้ไง

* อันนี้ถ่ายจากสะพานที่ชื่อว่า สะพานแห่งความสิ้นหวัง

เพราะสมัยก่อนคนที่ต้องโทษประหารชีวิต จะถูกนำไปขังไว้ที่คุกชั้นใต้ดิน เพื่อรอการประหาร

แต่ไม่มีนักโทษคนใดที่โดนประหารเลย เพราะเป็นที่รู้กันว่า ตอนกลางคืนเมื่อน้ำขึ้น

ข้ำจะท่วมห้องขังชั้นใต้ดินอย่างแน่นอน ทำให้บรรดาญาติพี่น้องของนักโทษ

มาร่ำไห้ร้องเรียกหากันที่สะพานนี้ เพราะติดกับสะพานนี้คือคุกนั่นเอง

วิหารเซนต์มาร์ค สวยมากๆ แต่ไม่ได้เข้าไปเพราะเวลาไม่อำนวย

คือเราอยากไปเดินตลาด เดิน Shopping ฮ่าๆๆ สามีก็แอบอยากเข้าไป

พี่บีให้เวลา 2 ชม. 30 นาที สำหรับอิสระบนเกาะ Venice

ใครที่อยากนั่งเรือ กอนโดลา แบบที่เราบอกว่าใฝ่ฝันว่าต้องนั่ง แต่ว่ามันคนละ 10 ยูโร

2 คนก็ 20 ยูโร เอ๊ะ เอายังไงดี แฟนเราก็บอกว่า เอ่ามาแล้วก็นั่งสิ

คือเค้าอยากนั่งมาก แต่เราเนี่ยขอคิดก่อน คิดไปคิดมา คนอื่นเค้าจับคู่ได้แล้ว

คือเรือ 1 ลำเค้าคิด 60 ยูโร นั่งได้ 6 คน

พอดีระหว่างที่กำลังคิด ก็ปรากฏว่าเค้าจับคู่กันได้ครบแล้ว 3 ลำ

จากกรุ๊ปทัวร์ 38 คน นั่งเรือ 18 คน ไม่เป็นไร เราเป็นคนหมู่มาก ฮ่าๆๆ

ว่าแล้วก็ตัดใจไม่นั่งเรือ กอนโดลา เดินจับมือเกี่ยวก้อย ควงแขน ชมวิว ชมเมืองเวนิส

สุดแสนโรแมนติก

พี่บีเค้าบอกว่า เดินไปเรื่อยๆ มีร้านมากมาย ขายของแบรนด์เนม (หูกางรับเรดาร์เลย)

มีขายหน้ากาก ผ้าปัก ผ้าลูกไม้ และมีร้าน Disney

ไอ่คำว่าร้านDisney ทำให้เราและสามีที่รักคิดถึงเจ้าแบมแบม

เอาละ พ่อแม่ ไม่ได้เอาหนูมา แต่จะหาของฝากกลับไปให้จงได้

เดิน เดิน เดิน มันไปทางไหนหว่า เดินไปมองนาฬิกาไป

ว่าแล้วก็ปวดฉี่ พี่บีบอกว่า ถ้าจะไปฉี่ต้องแข็งใจนิดนึง

เราก็นึกว่ามันเหม็น หรือว่าสกปรก ... ไม่ใช่ ทางเดินที่จะเข้าไปห้องน้ำ

มันมี LOUIS VUITTON ตั้งอยู่ตระหง่าน เด่นสง่าราศีมาก

เราก็เดินเข้าไปฉี่แต่โดยดี เพราะพี่ไกด์ไม่ให้ซื้อ เค้าว่าถ้าจะซื้อที่นี่ ต้อง Gucci เท่านั้น

เอาล่ะ แข็งใจ เดินไปมอง ดมดมไว้ก่อน

ฝากไว้ก่อนนะยะ เดี๋ยวจะเลี้ยวมาเอา ฮ๋าๆๆๆๆ

ว่าไปแล้ว ฉี่ที่ยุโรปนี่แพงนะ ฉี่ที ครึ่งยูโร  แต่ถ้าบนเกาะ Venice ฉี่ครั้งละ 51 บาท

ไม่อยากจะบอก ฉี่ไปตั้ง 2 ครั้ง สามีฉี่ 1 ครั้ง 2 คนรวมกัน เสียค่าฉี่ไป 150 ฮ่าๆๆ

ว่าแล้วก็ออกปฏิบัติการเดินหาร้าน Disney โอ๊ย หาไงก็หาไม่เจอ

เดินวนไป 3 รอบ เดินไปก็เจอคณะเดียวกันเอง ชี้โบ้ชี้เบ้กันไปมา

แต่ละคนมีของติดมือกันแล้ว เอ่า เรายังไม่ได้ไรเลย ไม่ได้ไม่ได้

มันเสียเส้นหมด 

ว่าแล้วก็เดินต่อ ระหว่างทางเดินไปเจอผ้าปักลาย The Last Supper

เราก็เลยซื้อมา 1 ผืน 25 ยูโร  จนป่านนี้ยังไม่ได้เอาไปใส่กรอบเลยอ่ะ

เอ่าเริ่มได้ของแล้ว ใจชื้น ยังไงฉันก็มีของจาก Venice แล้ว

*รูปนี้ยิ้มใจแข็งน่าดู ฮิฮิ

*รูปนี้ถ่ายกัน 2 คนที่จตุรัสเซนต์มาร์ค

* รูปเรือ กอนโดลา ที่เราฝันใฝ่อยากจะไปทำโรแมนติก แต่ไม่ได้นั่ง

*รูปท่าเรือ กอนโดลา จ๊ะ

* ถ่ายกันสองคน ที่กลางสะพานก่อนลงไปเจอร้าน Disney

* พี่บีถ่ายให้ เพราะเดินไปเจอพี่เค้าระหว่างพี่เค้ากำลังรอกรุ๊ปที่ไปล่องเรือ ไปเจอคนไทยที่โน่นด้วย

และแล้วก็เดินอยู่นานมาก ไม่เจอศักที จนถอดใจแล้วว่าคงไม่เจอร้าน Disney

ถามเพื่อนทัวร์ที่เดินๆมาเจอกันก็ไม่มีเห็นร้านนี้เลย เอาล่ะไม่เจอก็ไม่เจอ

เลยเปลี่ยนเป้าหมายไปดูหน้ากาก Canival ดีกว่า

แหมแพงซะ กลัวแตกอีกต่างหาก แต่ถ้าเจอสวยจริงๆก็คงจะซื้อ

เดินไปเดินมาจนแฟนปวดฉี่ ฮ่าๆๆ หาห้องน้ำกันดีกว่า

มองตามป้ายก็เห็นมีป้ายบอกทางไปห้องน้ำ แต่เป็นคนละที่กับที่อยู่หลัง LouisVuitton

ก็เลยเดินไปกัน ไอ่เราก็กะจะเข้าห้องน้ำด้วยเหมือนกัน

เดินไปได้สักพัก เอ้าา เจอแล้วร้าน Disney WOrld

รีบเลย ฉี่ก็ไม่ฉี่แล้ว เพราะเวลาก็จวนเจียนจะหมดแล้วตามนัด เพราะขืนช้าล่ะตกเรือแน่นอน

เราเลยเข้าไปในร้านคนเดียว เดี๋ยวแฟนตามมา

เราก็เลือกของฝากน้องแบมแบมอยู่นาน

น่ารักไปหมด จนในที่สุดก็ตัดสินใจได้ว่าซื้อ

ตุ๊กตาขนเป็นตัว Mr.Salivan ในเรื่อง Monster Inc. มาให้

ลังเลอยู่นานว่าจะเอาคนแคระในเรื่อง Snow White หรือตัวนี้ดี

แต่แฟนบอกว่า เอาอันนี้ดีกว่าเพราะยังไม่เคยเห็นที่เมืองไทย

ราคา 25 ยูโร โอมาย  ดีนะเนี่ย ที่ไม่ได้ขึ้นเรือ กอนโดลา ฮ่าๆๆ ถือเป็นค่าของขวัญลูก อิอิ

*ถ่ายรูปคู่กันที่สะพานแห่งความสิ้นหวัง แต่เราสองคนไม่สิ้นหวังนะ อิอิ

*ถ่ายที่จัตุรัสเซนต์มาร์ค ตอนขากลับก่อนไปที่ท่าเรือ เพื่อนั่งเรือกลับ

เอาล่ะได้เวลาเดินกลับ แฟนเราก็มัวไปชื่นชมความงามของวิหารเซนต์มาร์กด้านนอก

เราก็มองนาฬิกาแล้วเหลืออีก 10 นาทีคิดว่าวิ่งทัน แถมยังเห็นคนในกรุ๊ปเดียวกันเดินอยู่

อ่ะ ถ่ายรูปโน่นนี่อีกหน่อย เราก็เตือนแฟนเราว่าไปเถอะมันเดินอีกไกลเหมือนกันกว่าจะถึงท่าเรือ

แฟนเราบอกว่าไม่ไกล ที่ไหนได้เอาเข้าจริงๆ วิ่งตับปลิว

วิ่งแบบว่า วิ่งจิงๆอ่ะ วิ่งแบบไม่เคยเหนือยแบบนี้มาก่อน

เพราะเราเห็นอีกกรุ๊ปนึงข้างหน้าเค้าวิ่ง เราเป็นคนที่แบบว่าไม่ชอบสาย

เจอคนข้างหน้าวิ่งยิ่งกดดัน เอ่าวิ่งๆๆๆๆ แฟนเรายังวิ่งเลย ฮ่าๆๆ(คนที่บอกว่าไม่ไกล)

พอไปถึงเห้อ เฉียดตาย เรือยังไม่มา ดีนะเนี่ย

ไม่งั้นพี่บีเชือดคอแน่แน่ ฮ่าๆ

จบตอนที่ Venice จ้า

โอย ลืมๆๆๆ สุดท้ายเราก็ได้เสื้อ Paint Venecia ของเมือง เวนิซไปฝากเจ้าแบมแบม

ราคาตัวละ 5 ยูโร ไปได้เอาวินาทีสุดท้ายน่ะแหล่ะ อิอิ

Create Date : 08 สิงหาคม 2551		2 comments
Last Update : 12 สิงหาคม 2551 17:43:06 น.
Counter : 1482 Pageviews.
Share Tweet