+++ เพิ่งจะว่างมาสร้าง tag +++ สวัสดีครับ ช่วงนี้ต้องยอมรับว่าเป็นช่วงชีวิตที่ยุ่งที่สุดของ การเรียนปริญญาโทเลยครับ เพราะกำลังจะมี defend วันที่ 24 กุมภาพันธ์แล้ว เลยต้องขยันทำงานให้เสร็จ แต่เมื่อโดนคุณไม้หอม และพี่กะได tag มาตั้งนานแล้ว (สงสัยตอนนี้กระแสเริ่มซา) ก็ต้องหาเวลามาเปิดเผยความลับของตนเองซะแล้ว อิอิ แม้จะช้าไปหน่อยก็ขออภัยนะครับ คำเตือน หากคุณคิดว่าเรื่องราวต่อไปนี้ จะมีแต่เรื่องราวดีๆ สร้างภาพให้ผมเป็นคนสุขุมรอบคอบ ช่างคิดช่างสังเกต ขอบอกว่าท่านกำลังเข้าใจผิดอย่างมหันต์ อันที่จริงตัวเป็นๆ ผมเป็นคนเปิ่นๆ ชอบทำอะไรน่าขายหน้าเป็นประจำครับ เช่น บางทีเดินคุยกับเพื่อนอยู่ คุยไปตั้งนานหันมาอีกที ปรากฎว่าคนยืนข้างๆ ไม่ใช่เพื่อนผม(ทำหน้างง ๆ ประมาณว่าไอ้นี่เมิงบ้าหรือเปล่า พูดกะตูอยู่ได้ ตูไม่รู้จักเมิงนะ) เพราะผมดันข้ามถนนมาก่อน เพื่อนยังอยู่ต้นทาง ผมเดินคุยมากับใครไม่รู้ 555 หรือวันก่อนถือของพะรุงพะรังขึ้นรถไฟใต้ดิน (บรรยากาศตอน 8โมงกว่าๆ คนแน่นเป็นปลากระป๋องที่ถูกอัดแน่นจนปิดฝาไม่ลง) อากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝน วันนั้นต้องไปสัมภาษณ์และแจกแบบสอบถามที่บริษัทวิทยุการบินฯ มือข้างนึงถือกระเป๋าโน้ตบุ๊คที่ข้างในมีโน้ตบุ๊ค 3 กิโลกว่าและหนังสือ เอกสาร อะไรต่อมิอะไรแน่นในกระเป๋า (ช่วงนี้ ตอนที่เปิดกระเป๋าให้ รปภ.ตรวจตอนขึ้นรถไฟฟ้านี่ลำบากมากครับ ของเยอะ กว่าจะปิดซิปสนิท ของมันอัดไว้ เยอะครับ อิอิ) มืออีกข้างก็ถือกระเป๋าใส่แบบสอบถามประมาณ 170 ชุด แแล้วก็เสียบร่มไว้โผล่ออกมานอกกระเป๋า เพราะกลัวฝนตก แบบสอบถามจะเปียก ยืนด้วยความหนัก เหงื่อติ๋งๆ และระยะทางอีกไกลหลายสถานี คนก็แน่นชะมัด ขอวางกระเป๋าแบบสอบถามลงบนพื้นหน่อย พอมาถึงสถานีพระราม 9 คนเข้ามาเยอะเลยครับ เราก็ต้องจัดแจงยกของที่วางอยู่เพื่อให้คนเดินผ่านสะดวก พอเรายกกระเป๋าขึ้น เจ้าร่มที่เสียบในกระเป๋าที่โผล่ขึ้นมาดันไปเปิดกระโปรงผู้หญิงคนนึงคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ซะนี่ (แต่เปิดไม่เยอะนะครับ อิอิ) เขาก็ร้องว่า อุ๊ยๆๆ แล้วรีบแทรกคนไปยืนที่อื่นเลยครับ ผมก็ละล่ำละลักขอโทษใหญ่เลย ทำตัวเองขายหน้าเป็น "ไอ้โรคจิต" ประจำรถไฟฟ้าใต้ดิน ไปเลยแฮะ แหะแหะ แถมออกมาจากรถไฟฟ้า ต่อมอเตอร์ไซค์ ระหว่างนั่งซ้อนท้ายยังโดนนก "ขี้" ใส่บนบ่าซะอีก วันมหาวิปโยค ซวยจริงๆ เลยตู อ้าว คุยตั้งนานยังไม่เผยความลับตัวเอง 5 ข้อเลยครับ 555 เรื่องต่อไปนี้ มีศัพท์ ภาษา เรื่องราวที่ไม่สุภาพอย่างรุนแรง (มีทั้งตีน ตู กรู เมิง) ท่านใดที่กำลังอยู่ในช่วงรักษาศีล อยู่ในช่วงทำให้จิตใจสะอาด สว่าง สงบไม่ควรอ่านอย่างแรงครับ กรุณาเลื่อนเมาส์ของท่านไปข้างบนขวามือ ท่านจะเห็นเครื่องหมายกากบาท ให้ท่านกดปุ่มกากบาทซะ เรื่องราวชวนอุจาดในความคิดเหล่านี้จะไม่ตามไปหลอกหลอน ท่าน อิอิ ความลับของผมมีทั้งเศร้า ขำ ฮา หลายอารมณ์จริงๆ ครับ 1. ทำหน้าจอโน้ตบุ๊คร้าว เอาเรื่องเศร้าก่อนนะครับ เรื่องนี้จนบัดนี้พ่อกับอาก็ยังไม่ทราบเลยครับ (รู้แล้วเหยียบ แล้วเอาก้อนหินทับตีนไว้เลยนะครับ) เรื่องของเรื่องเกิดขึ้นตอนที่ผมไปเรียนพิเศษภาษาอังกฤษที่เชียงใหม่เมื่อต้นปี 2548 (อย่าถามว่าทำไมต้องเรียนที่ เชียงใหม่ เอาเป็นว่าตั้งใจจะขึ้นไปเบรกสมองที่เชียงใหม่ แล้วกัน ปรากฎว่าคุณอาบอกว่าไหนๆ ก็มาเชียงใหม่ ให้เรียนภาษาอังกฤษดีกว่า เลยอดเบรกสมอง 555) ขากลับมาจากเชียงใหม่ผมก็ได้โน้ตบุ้คตัวใหม่ติดไม้ติดมือมาด้วย เป็นของขวัญจากคุณอา กะว่าเอาไว้ใช้ในงานปริญญาโทนี่แหละครับ กลับมาถึงบ้านไม่กี่วัน ด้วยความประคบประหงมอย่างดี นอกจากจะมีกระเป๋าโน๊ตบุ๊คแล้ว ข้างในยังมีกระเป๋าบางๆ เอาไว้กันกระแทกอีกชั้น วันหนึ่งก็เอาโน๊ตบุ้คใส่กระเป๋าบางๆ แล้ววางไว้บนเก้าอี้ โดยพิงไว้กับพนักพิงครับ ด้วยความเผอเรอและลืมไปว่า วางโน้ตบุ้คพิงอยู่ ดันไปพิงพนักเก้าอี้อย่างสบายใจ ได้ยินเสียง แกร้ก ดังมาจากกระเป๋า ด้วยความตกใจรีบเปิดกระเป๋าดู ปรากฎว่าหน้าจอโน้ตบุ้คกลายเป็นรอยร้าวรูปตัว Y มีน้ำสีดำๆ ซึมแผ่กระจายออกมา เป็นศิลปกรรมชิ้นงามชิ้นโบแดงเลยครับ รีบไปกระซิบบอกแม่ แล้ววันรุ่งขึ้นก็แอบไปร้านซ่อมคอมฯ พอถามราคาซ่อมแล้วแทบเป็นลม ทายซิ 30,000 บาท (สามหมื่นบาทถ้วน) โดยประมาณ (เข้าใจว่าไม่ต่ำกว่านี้ แต่อาจสูงขึ้นกว่านี้) ในใจคิดว่า เอาแล้วละตู ซื้อโน้ตบุ้คมา 37,000 บาท อุปกรณ์อื่นนี่มันแค่ 7,000 บาทเองเหรอ หน้าจอทำไมมันแพงจังเลยวะเนี่ย แทบจะซื้อใหม่ได้เลย แถมไอ้หนุ่มเด็กในร้านยังเยาะเย้ยว่าไม่เคยเห็นกรณีนี้มาก่อน ปรกติคนอื่นเขาจะดูแลกันอย่างดี (ในใจก็คิดว่า เมิงก็เห็นซะสิ แต่เอาละวะตู ค่าโง่ ยืนนิ่งๆ ยอมให้เขาด่า) เข้าใจว่าต่างจังหวัดคงแพงมั้ง เลยไป search ราคาผ่านทางเว็บ ไปเจอหลายเว็บเลยครับ 18,000 บ้าง 15,000 บ้าง แต่เป็นของมือสองทั้งนั้นเลย บังเอิญไปเจอราคา 13,500 บาท เห็นบอกเป็นของใหม่เลยติดต่อไป ตอนนั้นขึ้น กทม.บ่อย เพราะกำลังอยู่ในช่วงสอบเข้า ป.โท ก็เลยบอกว่าจะเอามาซ่อมช่วงเดือน มี.ค. บอกเจ้าของร้านว่าเป็นนักศึกษา เรียนปีสุดท้าย (ที่จริงผมจบตั้งแต่ ต.ค.ปี 47 อิอิ) ยังไม่มีรายได้เลยครับ ขอลดหน่อย ก็เลยได้ลดมา 500 บาท ผมไม่รู้หรอกว่าแพงหรือถูก แต่ในที่สุดก็สบายใจ ไม่ต้องแอบเก็บคอมซ่อนไม่ให้พ่อเห็นอีกแล้ว (กลัวพ่อจะว่าน่ะครับ) ครั้นไปเชียงใหม่คราวก่อน (พืชสวนโลก) อาก็ยังถามโน้ตบุ้คยังใช้หรือเปล่า ตอบไปอย่างเต็มปากว่า "อ๋อ ยังใช้ได้ดีอยู่คร้าบ" เรื่องที่ 2 เรื่องขี้ๆ (ที่ใครๆ ดันมารู้อ่ะ) ขี้นกเรื่องข้างบนมันเป็นเรื่องขี้ปะติ๋วเท่านั้นล่ะ ชีวิตผมเผชิญกับ "ขี้" มาหลายประเด็น ใครๆ ดันมารู้เรื่องนี้ เพราะผมเล่าเองแหละ 555 (ถ้าอ่านแล้วคุณต้องคิดว่า "ยังกล้าเล่าเนอะ" แบบว่าสไตล์เด็กๆ น่ะครับ) ตอนผมอยู่ ม.1 ม.2 นี่เเหละครับ วิชาภาษาไทยกำลังมีการสอบอ่านทำนองเสนาะโคลงสี่สุภาพอยู่หน้าห้อง เรียงลำดับตามเลขที่ ขณะที่เพื่อนเลขที่ 2-3 กำลังออกไปยืนเรียงเพื่ออ่านทำนองเสนาะหน้าห้องเก็บคะแนน ท้องไส้ผมก็เกิดปั่นป่วนขึ้นมา อิอิ "อาจารย์ครับ ขออนุญาตไปดื่มน้ำปัสสาวะครับ" อิอิ ที่จริงไม่ใช่ไป "ฉี่" หรอก ผมก็รีบๆๆๆ วิ่งออกไปห้องน้ำทำธุระ แต่.....เรื่องไม่จบแค่นั้นตามที่ผมหวังไว้ ด้วยความรีบ ดันเผลอทำ กกน.ตกไปในโถส้วมมมมมมมม !! (อ่านแล้วลากเสียงยาวๆ ด้วย จะอ่านเป็นส้วม ม่วม ม่วม ม่วม ม่วมมม) แว๊ก ตรูจะทำไงดีล่ะ หยุดเรื่องให้คุณขำและนึกภาพตาม (ผมเล่าเองยังอดยิ้มไม่ได้) ด้วยความเป็นเด็กมั้ง ไม่ค่อยจะกล้าตัดสินใจทิ้งของ ของก็ยังใหม่อยู่ ขอบยางยังดีไม่ได้ย้วยซะหน่อย อิอิ เลยจัดการ "ซัก" ในห้องน้ำ ซักเสร็จกระเป๋าก็ไม่มี ทำไงดีหว่าตู ตัดสินใจเดินกำ กกน.มาในห้องเรียน (ฝ่ามือก็พยายามให้มันกำให้มิด ภาวนา อย่าโผล่มาเนอะเจ้า กกน.น้อย อิอิ) พอดีเราตัวสูงใหญ่นั่งหลังห้องเป็นประจำ ก็เข้าทางประตูหลังห้อง กะว่าทุกๆ คนกำลังคร่ำเคร่งเตรียมตัวออกไปสอบอ่านทำนองเสนาะ คงไม่มีใครสนใจเรา แต่.......ดันผิดคาดแฮะ เดินมาถึง เพื่อนที่นั่งด้วยกันถามว่า "ถืออะไรมาน่ะ" ในใจคิดว่า "ตาดีจริงนะเมิง" แต่ปากก็ยิ้มเพื่อให้เกิดความน่าเชื่อถือ "อ๋อ ผ้าเช็ดหน้าน่ะ" ผมตอบไป แล้วรีบก้มหน้างุดๆ ยัดใส่ในช่องว่างในกระเป๋า "กกน.ของเมิงใช่มั้ย ขี้แตกล่ะสิ" ไอ้เพื่อนปากหมา..เอ้ยปากมากยังถามต่อ "ไม่ใช่เว้ย" ผมตะคอกเบาๆ อาจารย์ที่นั่งฟังเด็กอ่านทำนองเสนาะอยู่กลางห้องหันมามอง หันมาพูดว่า "...ใส่เสื้อให้เรียบร้อยด้วย" สงสัยอาจารย์จะรู้แน่เลย คิดในใจขณะเอาเสื้อยัดใส่กางเกงให้เรียบร้อย หน้าห้องกำลังมีเพื่อนเลขที่ก่อนผมกำลังสอบอ่านอยู่ ผมรีบเตรียมหยิบหนังสือเพื่อเตรียมตัวสอบคนต่อไป พอยืนหน้าห้องปุ๊บ รู้สึกว่าตัวเองผ่อนคลาย (อาจเพราะไปปลดอารมณ์ทุกข์มาแล้ว อารมณ์เลย peak สูงสุด) พอตอนพักเที่ยง เพื่อนคนนึงเดินเข้ามาถาม "เฮ้ย วันนี้ไปทำอะไรมา อ่านทำนองเสนาะเพราะจัง" ในใจตอนนั้นคิดว่าแล้วตูจะบอกเหตุผลมันดีมั้ยเนี่ย ถ้าบอกแล้วมันจะทำตามไหม อิอิ ย้อนคิดๆ ตอนนี้ ทำไมตอนนั้นไม่ทิ้งมันไปซะ อิอิ แต่ว่าก็ว่าเถอะ "วันนั้นพอลมพัดโชยทีไร อากาศมันเย็นน่าดู" เรื่องที่ 3 ซ่อนหาพาเพลิน (เชิญโดนตี) ตอนนั้นผมอยู่ซัก ป.2 ป.3 กระมัง เล่นซ่อนหากับพี่ พี่เป็นคนหา ผมเป็นคนซ่อน พอพี่เริ่มนับ 1...2....3....4...... เอาไงดี หาที่ซ่อนดีๆ ไม่มีเลย เหลือบไปเห็นท้ายรถของพ่อ มีกุญแจเสียบคาอยู่ ปีขึ้นไปซ่อนตัวในท้ายรถ เอามือค่อยๆ ปิดท้ายรถจากข้างใน ยังไม่ทันปิดสนิทเลย โดนพี่จับได้เสียก่อน พอพ่อลงมาเห็น โดนฟาดไปหลายที พร้อมบอกว่า ถ้าเกิดไม่มีใครรู้ ติดอยู่ในนั้นจะทำยังไง ตอนนั้นไม่ค่อยเข้าใจ มาถึงตอนนี้ถึงได้เข้าใจว่ามันอันตรายจริงๆ นะ (ใครมีลูกหลานโปรดระมัดระวังด้วยนะครับ อย่าเผลอเปิดท้ายรถทิ้งไว้) เรื่องที่ 4 อับอายที่สุดในชีวิต ตอนนั้นผมอยู่ปี 3 เป็นช่วงฝึกงาน ผมกับเพื่อนๆ เลือกมาฝึกงานที่สำนักงาน กพ.ในกรุงเทพฯ วันนึงมีกิจกรรมชี้แจงเกี่ยวกับมาตรการที่ 3 (ข้าราชการสมัยนั้นรู้จักกันทุกคน และบางคนก็ยังขยาดอยู่ ประเมินออก 5% ไงครับ) มีการจัดกิจกรรมที่ กพ.นนทบุรี พวกเด็กฝึกงานอย่างเราก็ต้องมาช่วยดูแล ตอนหน้างาน ผมมีหน้าที่ดูแลการลงชื่อ และมอบเอกสารแก่ผู้เข้าร่วมประชุม ซึ่งแต่ละหน่วยงานจะต้องส่งเจ้าหน้าที่ประจำหน่วยงานละ 3 คนตามที่แจ้งกับเจ้าหน้าที่ไว้ก่อนหน้า และเอกสารก็เตรียมไว้หน่วยงานละ 3 ชุด พี่ๆ เขาก็สั่งไว้ว่า ให้แจกหน่วยงานละ 3 ชุดเท่านั้น ตามลำดับผู้ที่มาถึงก่อน เรื่องของเรื่องคือ กรมๆ หนึ่ง มีเจ้าหน้าที่มาครบ 3 คนแล้วโดยทะยอยมาลงชื่อ แต่ดันมีคนที่ 4 มานี่สิ และคนที่ 4 ดันเป็น "อธิบดี" ของกรมนั้นด้วย เอกสารแจกครบแล้วตามคำสั่ง และคนที่ 4 ไม่ควรได้เอกสาร แต่ท่านเป็นถึง "อธิบดีกรม" เด็กฝึกงานอย่างเราจะทำยังไงดี ???? คุณทายถูก ผมให้เอกสารท่านอธิบดีไปครับ เรื่องมันไม่จบแค่นั้นสิครับ....... เรื่องหน้าม้านเกิดขึ้นเมื่อมีคนที่ 5 ของกรมเดียวกันมาลงชื่อ อ้าว ทำไงดีล่ะครับ เอกสารก็ไม่ควรจะให้แล้ว พี่เขาหน้าตาใจดี ผมก็เลยบอกตามตรงว่า "พี่ครับ ขออภัยจริงๆ ครับ พี่เขาสั่งว่าเอกสารจัดให้หน่วยงานละ 3 ชุดตามรายชื่อที่แจ้งมา หากมีเอกสารเหลือ พี่ค่อยมารับได้ไหมครับ" พี่หน้าตาใจดี เปลี่ยนเป็นพี่ขึงขังขึ้นมาทันใด สายตาตวัดตรวจดูรายชื่อผู้ที่มาก่อนหน้าอย่างรวดเร็ว "ท่านอธิบดีล่ะ" พี่แกเอามือจิ้มที่ชื่อที่ท่านอธิบดีลงชื่อไว้ก่อนหน้า ราวกับเจอว่าตัวเองได้รางวัลที่ 1 "น้องอย่าบอกนะว่าน้องไม่ได้ให้เอกสารท่านอธิบดี" เอาล่ะสิตรู ตอนนั้นอายสุดๆ เลยครับ ไม่น่าเลย ให้เอกสารท่านอธิบดีไป เรียนก็เรียนมาสายบริหาร บริหารเอกสารตูยังทำไม่ได้ เรียนมาก็เรียนว่ารัฐธรรมนูญฉบับก่อนถูกฉีกมีมาตรา 30 ที่กล่าวถึงการเลือกปฏิบัติ อายจนพูดอะไรไม่ออก ไม่มีอะไรแก้ตัว ทำหน้าเป็นปูนปลาสเตอร์มาทันควัน (ประมาณว่าอายจนหน้าตาแข็ง ไม่มีสีเลือดบนหน้า 555) พี่เขาคงเข้าใจ "งั้นก็ขอเอกสารมาให้ผมเถอะครับ" ผมรีบยื่นเอกสารให้ ขอโทษขอโพย "ขอโทษนะครับพี่ ขอโทษจริงๆ ครับ" เหมือนคนบ้าเลย พูดขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า "ไม่เป็นไรน้อง" พี่เขาก็ยังใจดี ดีนะที่เขาไม่ด่าให้ ว่าแล้วผมก็หลบฉากจากหน้าที่ตรงนั้นไปขอปรับสีหน้า แกะเอาปูนปลาสเตอร์ออกก่อนครับ ยอมรับจริงๆ ว่า เหตุการณ์นั้นได้ทั้งอายจริงๆ และได้ข้อคิดว่า "ต่อไปนี้ตูจะไม่เลือกปฏิบัติอีกแล้ว" เรื่องที่ 5 เหล็กเส้นบนเส้นเลือด เมื่อก่อนคิดว่า เห็นตัวเองอย่างนี้ก็เถอะ เปิ่นบ่อยๆ อุบัติเหตุรอบด้าน แต่ยังไม่เคยเจ็บถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลเลยซักครั้ง ด้วยความทะนงตัว ทำตัวประหนึ่งความในโคลงโลกนิติบทหนึ่งที่จำได้แม่นยำ (ผมชอบโคลงโลกนิติทุกบทเลยครับ) "นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย เลื้อยบ่ทำเดโช แช่มช้า พิษน้อยหยิ่งโยโส แมลงป่อง ชูแต่หางเองอ้า อวดอ้างฤทธี" ทรนงเป็นแมงป่อง ยโสว่าตัวมีฤทธิ์ โชคตัวดี ซุ่มซ่ามแต่ไม่เคยมีอาการหนักหนา อย่างดีก็แค่หาหมอที่คลืนิก วันนึงก็ดันมีเรื่องให้เข้าโรงพยาบาลจนได้ ตอนนั้นอยู่ปี 3 ครับ ที่มหาวิทยาลัยกำลังมีโรงอาหารใหม่ที่เพิ่งสร้างเสร็จ แต่รอบๆ ยังไม่เรียบร้อยเลย โดยเฉพาะท่อระบายน้ำ ยังปรากฎเหล็กเส้นขนาดนิ้วก้อยโผล่ออกมาเป็นแนวยาว ดังนั้นคนงานจึงทำทางเดินไว้ให้เป็นจุดๆ โดยใช้สะพานไม้เล็กๆ พาดไว้ให้คนข้าม แหม แค่นี้ก็เดาเรื่องออกแล้วใช่ไหมครับ กลางคืนคืนหนึ่ง คนยโสออกไปหารับประทานที่โรงอาหาร คนก็ยังเยอะอยู่เลย รอบๆ โรงอาหารไฟฟ้าก็ยังสลัวๆ ก้าวแรกที่เข้าไป พรวด !!! เหล็กเส้นทะลุเข้าไปในรองเท้าและเข้าไปในฝ่าเท้าผม !! เลือดกระฉูดเลยครับ ที่มหาวิทยาลัยมีโรงพยาบาล คืนนั้นเลยได้ไปแผนกฉุกเฉินเลย กระเผลกๆ อยู่หลายวัน สมน้ำหน้า อิอิ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ (ว่าแต่ตาม้านี่รู้จัก แล้วตาเรืออยู่ตรงไหนหว่า) ต้องไปล้างแผลทุกวัน วันหนึ่งไปเจอเพื่อนผู้หญิง พาแฟนมาทำแผล "อ้าว เป็นอะไรไปล่ะ" ผมถาม "ก็โดนเหล็กเส้นที่โรงอาหารมันเสียบเข้าน่ะสิ" อ้าว กรณีเดียวกัน อย่างนี้มันส์เลย แสดงว่าไม่ใช่ปัญหาของตูคนเดียวนี่หว่า จัดการถามชื่อแซ่ พิมพ์เรื่องราวฟ้องซะทั้งมหาวิทยาลัยเลย ส่งเมลล์ไปทั่วมหาวิทยาลัยเลย ผ่านทางระบบ intranet แถมคำท้าทายปิดท้ายว่า "จะรอดูว่ามหาวิทยาลัยจะมีการแก้ไขตอบรับอย่างไร ฤาความเห็นของนักศึกษาโง่เง่าสองคนจะไร้ความหมายไปเสียแล้ว" (ใครอยากอ่านตัวจดหมายฉบับจริง ทิ้งเมลล์ไว้นะครับ จะส่งไปให้อ่าน) ให้มันรู้ซะบ้างถึงความไม่รับผิดชอบของผู้ประกอบการ ทีนี้ล่ะดังเลยเรา เพราะดันเขียนชื่อจริงนามสกุลจริงเข้าไปด้วย มีคนส่งเมลล์มาให้กำลังใจมากมายมหาศาล ทราบมาทีหลังว่ามีท่านอื่นที่โดนแบบเดียวกันและมีเด็กนักศึกษาคนหนึ่งเกือบจะโดนสังกะสีบาดตา เรื่องอุทาหรณ์ของเราเลยทำให้โรงอาหารรีบปรับปรุงทันตา ทุบเหล็กเส้นที่โผล่ขึ้นมาตลอดแนว เดินสบายราบเรียบ ไม่กี่วันต่อมา มหาวิทยาลัยมีการส่งเมลล์ทั้งระบบมาชื่นชมโดยอ้างชื่อผม เป็นความลับเล็กๆ ที่ภูมิใจอยู่ลึกๆ ......เอาน่า ให้เดินขาเป๋หลายวัน ให้ใครว่าโง่เง่า ยังไงๆ ตูก็ยอมล่ะวะ ความลับห้าด้านของผมครั้งนี้ อาจใช้ภาษาไม่สุภาพ หากท่านใดอ่านแล้วขัดความรู้สึก ขัดสายตา ผมกราบขออภัย จะ tag ใครต่อไปเขาก็เริ่มกระแสซาแล้ว คิดได้ว่าควรเป็นใครคงจะแจ้งเจ้าตัวครับ สวัสดีทุกท่านครับ   Create Date : 27 มกราคม 2550 45 comments Last Update : 27 มกราคม 2550 23:48:45 น. Counter : 1030 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะ มาเยี่ยมเยียน ค่ะ (@^_^@) จุ๊ฟๆๆๆ   โดย: STAR ALONE (STAR ALONE ) 28 มกราคม 2550 0:07:22 น.

มาอ่านเรื่องลับที่ไม่เคยรู้มาก่อนของน้องต้นครับ หลากหลายรสชาติเลย พี่ก็ชอบมีอะไรเปิ่นๆ เหมือนกัน แต่ขอเก็บไว้เป็นความลับก่อนดีกว่า อิอิอิ   โดย: กะได 28 มกราคม 2550 7:23:12 น.

มาเยี่ยมเยียน และมาอ่านเรื่องราวน่ารักๆ ของน้องต้น คริ คริ พี่ก็มีเรื่องไม่น้อยหน้าน้องต้นนะคะ เปิ่นซ๊า   โดย: พี่อู้ค่ะ IP: 58.9.184.198 28 มกราคม 2550 12:00:39 น.

อ่านเรื่องน้องต้นแล้วสนุกและขำดี อิ อิ ดีใจมีเพื่อนร่วมก๊วนเปิ่นแล้ว น้องต้นจ๋า..tag มา 2 คน ก็ต้อง 10 เรื่องซิคะ อิ อิ อยากอ่านอีกค่ะ   โดย: พี่เอ็ม (mti) IP: 125.26.82.190 28 มกราคม 2550 14:02:47 น.

สวัสดีค่ะ มาอ่านเรื่องลับๆของหนุ่มจอมเปิ่น ..ซุ่มซ่ามแต่ไม่ยอมใครค่ะ555 เขียนได้สนุกมากกกกกกกกกก เห็นด้วยกะคุณเอ็มค่ะ โดนแถกกระแทกมา 2 ต้อง 10 เรื่อง เขียนเสร็จอีก 5 เรื่องอย่าลืมไปตามมาอ่านอีกนะ   โดย: พี่ดอกแก้ว IP: 124.157.218.193 28 มกราคม 2550 17:02:47 น.

เพิ่งโผล่กลับเข้ากรุง ไปงานบริษัทที่กาญจน์ คิ คิ แอบหนีงานแว๊บนึงไปเจียไต๋ด้วย แต่เมื่อวานวันสุดท้ายคนตรึม ว่าจะแบกเมล่อนกลับมาหม่ำเยอะๆซักหน่อย ดั่นไม่ได้ซักลูก ได้กินแต่น้ำเมล่อนปั่น อิ อิ โดนแถกมา แต่ความลับเยอะจนเล่าไม่ถูก555 .. อา.คุณต้นโดนเหล็กเส้นเท้าข้างไหนล่ะ แหะๆ ส่วนผม๔ุกตะปูเข้าเท้าขาขวาเพราะหัดถีบจักรยาน โดนไป 5 เข็ม..จ๋อยเลย   โดย: เงือกลม IP: 58.9.171.187 29 มกราคม 2550 15:00:02 น.

ไว้จะมาอ่านอีกนะครับ   โดย: เงือกลมมือไว อิ อิ IP: 58.9.171.187 29 มกราคม 2550 15:02:29 น.

5555555 + เขียนได้ขำกลิ้ง นึกภาพออกเลย ไม่น่าเชื่อว่าจะมีเรื่องเปิ่น ๆ ขำ ๆ กะเค๊ามั่ง ต่อไปคิวใครอ่ะ อยากอ่านอีก !   โดย: ธัญญ่า กะ ป๋อมแป๋ม IP: 58.9.190.156 29 มกราคม 2550 18:24:19 น.

แหะๆๆๆตามทางมาถูกแล้ว มาแอบดูหนุ่มน้อยหน้าตาเหมือนน้องคนหนึ่งที่เคยรู้จักเลย   โดย: ดอกปีป 29 มกราคม 2550 21:25:38 น.

มาดูคนเปิ่น อิอิอิ....   โดย: พี่นันเอง... IP: 125.25.84.148 29 มกราคม 2550 21:56:06 น.

นี่ๆ น้องต้นขรา แล้วnotebook มันเคลมไม่ได้หรอค่ะ พี่นึกวาเคลมได้อะ เพื่อนรุ่นพี่ของพี่ก็ทำจอแตก เสียแค่10% เองของราคาอะน้อง หรือว่าเมื่อก่อนไม่มีระบบแบบนี้อะค่ะ แล้วเรื่องคนที่ทวงเอกสารนี้สยิกเหลือเกินเนอะ หรือว่า ที่เค้าจัดประชุมเค้างกกันแน่ๆ อิอิ แต่ที่รู้ๆ น้องต้น ระวังลมมันเย็นอีกนะค่ะ   โดย: neppen (neppen ) 30 มกราคม 2550 12:42:52 น.

สวัสดีค่ะ มาเยี่ยมเยียนค่ะ ทานข้าวหรือยังค่ะ สบายดี นะค่ะ (@^_^@)   โดย: STAR ALONE (STAR ALONE ) 30 มกราคม 2550 12:46:19 น.

สวัสดีค่ะคุณต้น... เข้ามาอ่านเรื่องราวของคุณต้น..สนุกมากค่ะ ชอบทุกเรื่อง แต่ที่น่าทึ่งก็ตรงที่ นกฝากรัก ไว้ให้คุณต้น อ่านครั้งแรกฮามากๆ อะไรก็ เกิดได้นะคะในโลกกลมๆ ใบนี้   โดย: ไม้หอม (Maihom ) 31 มกราคม 2550 16:16:12 น.

โดย: สาหรี่ IP: 125.25.136.2 31 มกราคม 2550 19:38:32 น.

อ่านแล้วหนุกมั่กๆ   โดย: สาหรี่ IP: 125.25.136.2 31 มกราคม 2550 19:40:19 น.

ตามมา "ส่งดอก" ค่ะ ยังไม่ได้อ่านเลย (สักแป๊บจะอ่านรับรอง) นี่ค่ะ "ดอก" เจ้าของบล็อกหล่อจังงงงงงงง   โดย: ๐๒๖ ล็อกไม่เข้า (ศูนย์สองหก ) 2 กุมภาพันธ์ 2550 12:14:20 น.

เรายังจำเมลนั้นได้อยู่เลยอ่ะ ต้น นายแน่มากที่ทำลงไปได้ เสียงตอบรับจากมหาลัยในครั้งนั้นถือว่าเป็นปรากฎการณ์สำหรับมหาวิทยาลัยที่นักศึกษาจำชื่ออธิการบดีไม่ได้เลยทีเดียว อย่างนี้ต้องบอกว่า เด็ก มอ. รอดตายจากโรงช้างด้วยฝีมือต้นเลยนะเนี่ย ฮ่า ๆ ๆ   โดย: apower IP: 61.47.15.133 4 กุมภาพันธ์ 2550 11:08:40 น.

ขอบพระคุณทุกท่านเลยครับที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของคนเปิ่นๆ นะครับ ช่วงนี้นอนดึกมากๆ เช่นเคย รีบปั่นงานให้เสร็จ อีก 5 เรื่องขอค้างไว้ก่อนนะครับ (ดินพอกหางอีกแล้วเรา) อิอิ คุณ STAR ALONE ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยมสองครั้งสองครา สบายดีนะครับ พี่กะได เปิดเผยเรื่องฮาๆ เมื่อไหร่มาตามกันไปดูนะครับ อิอิ พี่อู้ เปิดบล็อกเลย ผมจะ tag ไป อิอิ พี่เอ็ม ช่วงนี้ของดความบันเทิงทุกอย่าง อิอิ เหนื่อยจังเลย ป.โทเนี่ย จ๊ากกก พี่ดอกแก้วมาอ่าน tag ไหงจะแถกผมให้เป็น 10 เรื่อง อิอิ พี่เงือก กินอีกแล้วเหรอครับ อิอิ ทำน้ำหนักแข่งกับผมเหรอครับ หุหุ พี่นิด เก่งน่อ นึกภาพเราออกเลยแฮะ พี่ปีป นั่นแน่ ว่าผมเหมือนใครครับ อยากเห็นพี่ปีปชัด ๆ เคยเห็นที่บล็อกป้าสารภีครั้งนึงครับ พี่นัน มาเยี่ยมเยียน ขอบคุณครับ เปิดบล็อกมาเล่ากันบ้างครับ พี่เพ็ญ จ๊ากกกกกกก รับประกันเหรอ ไม่ได้ถามศูนย์จริงๆ ไม่แน่ใจอ่ะว่ารับประกันไหม นึกว่าเราทำเองเขาจะไม่รับประกันน่ะครับ คุณตู่ นกฝากรักไว้จนอายตอนไปเก็บข้อมูล อิอิ เขาถามว่าโดนอะไรมา อิอิ ซุ่มซ่ามจริงผม คุณส่าหรี ขอบคุณมากครับที่เข้ามาเยี่ยมเยียน คุณแป้น ขอบคุณคร้าบ อิอิ มาเยี่ยมกันถึงนี่เลย เจ้าของบล็อกตัวจริงหน้าตาไม่หล่อครับ อิอิ เอพาวเวอร์ นายยังจำได้อีกเหรอเนี่ย อิอิ สบายดีนะ เราไม่ได้โทรหาใครเลยช่วงนี้ ไว้นัดกันอีกนะ (ขอเป็นหลังเดือนนี้นะ เดือนนี้ไม่ไหว อิอิ) ขอบคุณอีกครั้งครับ   โดย: ต้น Mister Ton IP: 161.200.255.162 4 กุมภาพันธ์ 2550 20:24:44 น.

มาขอเชื่อมบล๊อกไว้ไปมาง่ายๆนะครับ   โดย: เงือกลม 9 กุมภาพันธ์ 2550 16:56:51 น.

เข้ามาคอยอ่านเรื่องราวดีๆ และคอยชมภาพที่ จขบ. จะนำมาลงอีกค่ะ ---------- สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะ คุณต้น   โดย: ไม้หอม (Maihom ) 13 กุมภาพันธ์ 2550 16:35:03 น.

แอบมาอ่านค่ะน้องต้น อิอิ ...สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะ...   โดย: A Little Catz 14 กุมภาพันธ์ 2550 7:45:01 น.

มาส่งเชอรี่ให้น้องต้นครับ   โดย: กะได 14 กุมภาพันธ์ 2550 23:29:35 น.

อู๊ดๆ..ตะลุ่ง..ตุ้งแช่ๆ...ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ครับ น้องต้น อิ อิ ปัดใบไม้หล่นใส่หมดยัง...   โดย: เงือกลม 17 กุมภาพันธ์ 2550 21:42:32 น.

เขียนได้สนุกมากค่ะ น้องต้น เอ!แล้วอย่างนี้จะมีอีก5เรื่องต่อไปมั๊ยนี่คะ จะรออ่านค่ะ   โดย: ข้าวพอง 17 กุมภาพันธ์ 2550 21:48:42 น.

5555....5555....ขำง่าน้องต้นโรคจิต พี่หนูแค่อ่านบทนำก้อฮาซะ เพิ่งรู้ว่านอกจากน้องเต๋อแล้ว ยังมีน้องชายเปิ่นๆงี้อีก เด๋วกลับมาอ่านต่อนะคะน้องต้น   โดย: พี่หนูมาแล้วจ้า IP: 58.8.140.189 19 กุมภาพันธ์ 2550 10:40:26 น.

เล่าเรื่องได้สนุกดีนะน้องต้น   โดย: Aisha 24 กุมภาพันธ์ 2550 2:11:48 น.

อิ อิ ของผมอัพแล้ว.. ท่าทางน้องต้นยุ่งอยู่นะนี่   โดย: เงือกลม 28 กุมภาพันธ์ 2550 9:09:31 น.

มาเยี่ยมเยือนและเชิญชวนไปพูดคุยเรื่องไม้ดอกหอมกันครับ ที่ //greengarden.pantown.com/ กระทู้ //www.pantown.com/board.php?id=22691&area=3&name=board1&topic=88&action=view   โดย: McAnno_GG@yahoo.com IP: 222.123.110.231 13 มีนาคม 2550 1:41:17 น.

ชอบblogคุณมากคับ เขียนได้สุดยอดคับ นึกตามไปด้วยอย่างก๊ะตาเห็นเลย ขอaddไว้นะคับ แล้วจะมาอ่านต่ออีก...   โดย: Kurt Narris 16 มีนาคม 2550 8:47:30 น.

มากดดันน้องต้นให้อัพบล็อก อิอิ   โดย: กะได 18 มีนาคม 2550 7:21:49 น.

ซา-หวัด-ดีค๊า... หายหน้า หายตาไปนานพอควร ม่ายรุ๊ จำกันได้บ่ เข้ามาอ่านบล็อกขำ-ขำค่ะ อ่านแล้ว ดันไปนึกภาพตัวเองเป็นเองไปซะนี่... ฮา...   โดย: YingPla (YingPla ) 19 มีนาคม 2550 21:29:31 น.

อ่านแล้ว ฮาๆๆๆ มาก ๆ เลย ท้องแข็งเลย น้องต้นสุดเปิ่น เอ ว่าตัวเองหรือเปล่า หว่า อิ ๆๆ   โดย: mantana11 IP: 124.120.198.136 20 มีนาคม 2550 13:42:58 น.

เข้ามาชมบ้านค่ะคุณต้น ช่วงนี้ห่างหายไปนานเลยนะคะ คงจะเรียนหนักมาก พยามเข้าไว้ค่ะ เพื่อนอนาคตที่ดีรอเราอยู่ข้างหน้า   โดย: ไม้หอม (Maihom ) 22 มีนาคม 2550 0:57:39 น.

มาอิ๊บแอ๊บ ขอADD BLOG จ้า...   โดย: YingPla (YingPla ) 23 มีนาคม 2550 17:28:03 น.

อ่านจบแล้วละ ให้ทั้งความสนุกและบทเรียนที่ดี ชอบมากครับ   โดย: พี่ก๊อง IP: 203.146.104.41 23 มีนาคม 2550 18:56:24 น.

เรื่องที่ 4 นี่อ่านแล้วนึกภาพออกเลยค่ะ เพราะเคยเจอมาเหมือนกัน น้องต้น(ขอเรียกน้องต้นน่ะค่ะ)เล่าได้สนุกดี   โดย: ธัมมะระตี IP: 58.181.146.162 26 มีนาคม 2550 15:06:57 น.

ขอบพระคุณทุกๆ ท่านเลยครับ ผมสอบรวบยอดอาทิตย์ที่ผ่านมาและวันเสาร์นี้อีกที หลังจากนั้นจะกลับบ้านวันที่ 10 เมษา คงมีภาพใบไม้ดอกไม้มาฝากหลายๆ ท่านในพันทิปห้องต้นไม้เช่นเคยครับ พร้อมการอัพเดทบล็อกที่ทิ้งไว้จนดูเหมือนเรื้อร้างมีหยากไย่เริ่มมาเกาะ แต่ไม่ขาดผู้ชมที่มาคอยเข้าออก ขอบพระคุณทุกท่านเลยครับ   โดย: Mister Ton IP: 58.8.101.192 28 มีนาคม 2550 13:18:34 น.

อ่านแล้วเพลินดีครับ   โดย: Bermbb@fSCT IP: 204.149.80.6 30 มีนาคม 2550 10:37:38 น.

สนุกค่ะ เอามาให้อ่านอีกนะ พี่ว่าเรื่องเปิ่น ๆ คงไม่ได้มีเพียง 5 เรื่อง หรือ 10 เรื่องใช่มะ อ้อ แล้วลืมเทียนกิ่งแดงของพี่หรือยังคะ ถ้ามีเมล็ดฝากแม่ช่วยเก็บให้ด้วยนะคะ   โดย: Bbank IP: 58.8.126.76 1 เมษายน 2550 0:03:29 น.

มาทักทายครับคุณต้น ผ่านมาปัดฝุ่นให้ครับ อะไรเรียบร้อยแล้ว กลับมาอัพอะไรดี ๆ ให้พวกเราอีกนะครับ   โดย: DAN_KRAB 1 เมษายน 2550 11:16:14 น.

ง่ามีทั้งฮา มีทั้งเสียว(เรื่องสุดท้าย)เลยนะคะน้องต้น ครบทุกรส อิอิ   โดย: A Little Catz 4 เมษายน 2550 8:37:30 น.

มาด้อมๆ มองๆ ทักทายน้องต้นครับ   โดย: กะได 5 เมษายน 2550 8:55:32 น.

น้องต้น ไม่ได้อัพบล็อคต่อนานแล้วนะคะ พี่กะจะแอบมาอ่านตอนต่อไปสักกะหน่อย   โดย: ข้าวพอง 5 เมษายน 2550 23:11:03 น.

อืมมมมมมมม โดนกดดันอีกแล้วเรา พรุ่งนี้เร่งเขียนต้นฉบับส่งเจ้านายดีกว่า วันนี้นั่งทำ ppt ทั้งวันครับ เพื่อนพี่สาวจะมี defend แต่ทำ ppt ไม่เป็นเลย ทำไปสลับชมกระทู้ไป ไม่ได้เขยนต้นฉบับส่งเลยครับ 555 ขอบคุณครับที่เข้ามาทักทายกัน พี่ๆ ทุกคนเที่ยวสงกรานต์ให้สนุกนะครับ   โดย: ต้น IP: 58.8.107.50 6 เมษายน 2550 23:31:53 น.

ยังไงไอซ์ก็ขอรักแพรวตลอดไปนะ   โดย: สุริยา IP: 58.10.90.31 18 เมษายน 2550 14:18:24 น.