ทางแยกแห่งความคิด ตอนที่ ๑ ผมป่วยเป็นไมเกรน ! อาจเป็นเหตุผลหนึ่งเพียงแต่เล็กน้อยเสียเหลือเกินเมื่อเทียบกับความรักในสีเขียวๆ ของใบไม้ และสีสันสดใสของไม้ดอก ผมไม่รู้ว่าตัวเองเริ่มที่จะหลงใหลในลีลาม้วนตัวของใบ และกลีบบางๆ ของดอกไม้ตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือจะเป็นเพียงแฟชั่นเสี้ยวหนึ่งของชีวิต หลังจากที่เคยตกหลุมกับหนังสือ คอมพิวเตอร์ และประวัติศาสตร์มาแล้ว แต่การพูดว่าเป็นแฟชั่นก็ไม่ถูกซะทีเดียว ถ้าเราให้คำจำกัดความว่าแฟชั่นก็เป็นสิ่งที่สังคมหรือกลุ่มคนพากันลุ่มหลงในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งแล้วก็ตายจากไป ความลุ่มหลงของผมก็คงเป็นเหมือนไฟที่เกือบจะมอดแต่พร้อมจะลุกโชนขึ้นมาใหม่ตลอดเวลา เพื่อนหลายคนมองว่าผมแปลก อาจเพราะผมสร้างทางแยกของตนเองไว้หลายทางที่ดูเหมือนเส้นขนานไม่รู้จบ บางครั้งผมก็ลุ่มลึกจนลุ่มหลงไปกับประวัติศาสตร์ในอดีต ยืมหนังสือประวัติศาสตร์เล่มโตๆ มาอ่าน โดยเฉพาะช่วงสมัยรัชกาลที่ 4 และรัชกาลที่ 5 ซึ่งเป็นประวัติศาสตร์แรกเริ่มที่ผมสามารถเข้าถึงได้ผ่านสายสัมผัสแผ่วพลิ้วของสายตาเมื่อมองรูปถ่าย (เป็นสมัยเริ่มแรกๆ ที่มีรูปถ่าย) เกิดความรู้สึกอยากจะเข้าไปอยู่เป็นส่วนประกอบหนึ่งของภาพเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นภาพการแต่งกายของชายและหญิงไทยสมัยโบราณ ภาพเครื่องโถลายทองต่างๆ ที่เป็นลายไทย ซึ่งเมื่อผมได้มองทุกครั้ง ผมมีความรู้สึกว่าอยากเข้าไปสำรวจทุกซอกมุมของลวดลายวิจิตร อยากเข้าไปดูว่าเวลาที่คนสมัยโบราณเขาสร้างลวดลายเหล่านั้นด้วยสองมือและเส้นเอ็นแทนเครื่องจักรโดยไร้ซึ่งเทคโนโลยีใดๆ เขาทำได้อย่างไร ผมเลือกเรียนในวิชามรดกไทยทั้งตอนที่ 1 และตอนที่ 2 สมัยที่ผมยังศึกษาอยู่ปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่ ทั้งนี้ในรายวิชา นอกเหนือจากเนื้อหาทางวิชาการที่แบ่งออกเป็น 4 ตอน อันได้แก่ ศิลปะไทย วรรณกรรม ประวัติศาสตร์ และดนตรีไทยแล้ว เรายังได้มีโอกาสในการเข้าไปศึกษาถึงสถานที่จริงๆ ได้ไปดูศิลปะจริงๆ ผ่านทางสถาปัตยกรรมต่างๆ ผมจำได้แม่นยำว่าผมเลือกเรียนวิชามรดกไทย 2 ก่อน ซึ่งเท่ากับว่าผมเลือกศึกษาส่วนที่ผมสนใจมากที่สุด นั่นคือ มรดกไทยตั้งแต่สมัยรัตนโกสินทร์เป็นต้นมา ผมมีความสุขมากกับการเรียนและการไปสำรวจสถานที่จริงๆ สถานที่ที่เราไปกันครั้งนั้นคือ วัดต่างๆ ที่เก่าแก่โบราณ อาทิ วัดพระแก้ว วัดโพธิ์ วันอรุณ วัดสุทัศน์ วันราชนัดดา ฯลฯ ได้ไปชมบรรยากาศของรัฐสภาจริงๆ ได้เห็นถึงความงดงามแห่งศิลปะ และวิถีความเป็นอยู่ของชาววังสมัยก่อน รวมถึงซึมซับกับริ้วรอยพระราชอิริยาบถในรัชกาลที่ 5 ที่พระราชวังวิมานเมฆ ที่ที่ผมประทับใจที่สุด และไม่คิดว่าจะได้มาเห็น ทั้งนี้เนื่องจากเราเป็นคณะนักศึกษา จึงมีไกด์พาเราไปคอยชมแทบทุกซอกของพื้นที่ที่เปิดให้ชมพร้อมคำบรรยายอย่างเห็นภาพ ทำให้ผมยิ่งปลื้มใจไปอีก นั่นเป็นความประทับใจแรก เสียดายที่ภาพที่ผมเก็บไว้ อยู่ในรูปของฟิล์ม (สมัยนั้นผมไม่มีกล้องดิจิตอล) ไม่ได้มีโอกาสเอาไปสแกนให้ชม แต่การไปศึกษาครั้งนั้นทำให้ผมเลือกที่จะลงเรียนในวิชามรดกไทย 1 ต่อไป แม้จะต้องแก่งแย่งกับนักศึกษาทั้งมหาวิทยาลัยอย่างเลือดตากระเด็นในยามลงทะเบียน ผมจะไม่กล่าวถึงการเรียน แต่จะขอข้ามไปสู่การออกเดินทางทัศนศึกษาที่จังหวัดอยุธยา สุโขทัย ลพบุรีครับ ครั้งนั้นบรรยากาศแตกต่างจากการทัศนศึกษาครั้งก่อน บอกตามตรงคือผมไม่ชอบเอาเสียเลย ความรู้สึกเหมือนเรากำลังเข้าไปดูสิ่งปรักหักพังต่างๆ ต้องคอยจินตนาการถึงร่องรอยความเจริญทางอารยธรรมในอดีต รู้สึกเสียดายแทนชาวสยามจริงๆ สิ่งที่ปลอบใจผมได้โดยไม่ต้องใช้จินตนาการคือที่เมืองโบราณ จังหวัดแถบๆ กรุงเทพ ซึ่งเต็มไปด้วยสถาปัตยกรรมที่จำลองขึ้นมาโดยใช้จินตนาการอย่างแท้จริง เช่น พระราชวังในสมัยกรุงศรีอยุธยา เรือนไทย รวมถึงสิ่งต่างๆ ที่เป็นความเชื่อ เช่น ปลาอานนท์ พระพรหม ฯลฯ และที่ประทับใจไม่รู้ลืมคือเมื่อรถไปจอดเพื่อให้ซื้อของที่ร้านค้าใกล้ๆ พระราชวังไกลกังวล เราได้มีโอกาสเห็นคชสารคู่พระบารมีของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว แม้จะไม่ใกล้ แต่ก็เห็นถึงความงดงามของลักษณะที่บ่งบอกถึงความไม่ธรรมดา และได้มีโอกาสถ่ายรูปมาให้ชมครับ รูปที่นำมาให้ชมกันในตอนแรกนี้ เป็นรูปที่เพื่อนผมเป็นคนถ่ายไว้ทั้งหมด เนื่องจากในขณะนั้นผมยังไม่มีกล้อง ตอนหน้าผมจะกล่าวถึงทางแยกที่สองของผม ขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาปอกลอกความคิดผมจนจบตอนที่ 1 ครับ   Create Date : 07 สิงหาคม 2549 10 comments Last Update : 7 สิงหาคม 2549 16:29:44 น. Counter : 2204 Pageviews. Share Tweet

อ่า..อย่าเครียดมากนะครับ เป็นไมเกรน อืมนั่งสมาธิช่วยได้ กับการใช้อโรมากลิ่นบำบัดช่วยผ่อนคลายได้ครับ   โดย: เงือกลม 7 สิงหาคม 2549 17:26:12 น.

ผมหนักกว่าครับตอนนี้ โดนไวรัสทับปลายประสาท   โดย: stawahna (stawahna ) 7 สิงหาคม 2549 17:33:02 น.

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ คุณเงือกลม ผมจะลองทำดูครับ ว่าแต่ได้ฤกษ์เปิดบล็อกอย่าลืมแจ้งนะครับ คุณ stawahna ขอบคุณครับ รักษาสุขภาพกันนะครับ   โดย: ต้น IP: 161.200.255.161 7 สิงหาคม 2549 18:17:19 น.

มาอ่านเรื่องราวของคนป่วยเป็นไมเกรน... ทำสวนดอกไม้กับวาดภาพน่าจะช่วยได้นะคะ เพราะไม่ทำให้เราเครียด และที่สำคัญทิ้งความกังวลต่างๆไปซะบ้าง รู้สึกว่าจะเป็นคนคิดมากและกังวลง่ายด้วย จริงมะ   โดย: ดอกแก้ว IP: 124.157.197.246 7 สิงหาคม 2549 18:39:58 น.

อ่านไปด้วยความระทึกโดยพลัน เราเองก็คิดว่า ทางแยก ของชีวิต คือสิ่งที่ทำให้ชีวิตมีความหมาย เพราะการเป็นมนุษย์สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งคือการ ตัดสินใจ เพื่อเลือกทางที่จะเดิน มนุษย์อยู่ได้ด้วยการเลือก เลือกที่จะทำในสิ่งที่ชอบเพื่อมีความสุข เลือกที่จะทำในสิ่งที่ไม่ชอบ เพื่อเหตุผลของวันข้างหน้า เลือกที่จะทำในสิ่งที่ไม่ได้ชอบและไม่ทำในสิ่งที่ชอบเพื่อปลดปล่อยตัวเองออกจากอารมณ์ทั้งปวง ขอให้หายปวดไมเกรนไว ๆ นะ (เพิ่งเป็นตอนอยู่กรุงเทพหรือเปล่า???) จะรออ่านต่อไปด้วยในระทึกตึกตักครับท่าน   โดย: apower IP: 58.8.45.215 9 สิงหาคม 2549 13:15:57 น.

อ่านด้วยใจจดจ่อ แบบไม่วางตาเขียนได้น่าอ่านมาก ขอให้หายจากอาการปวดไมเกรนนะคะ ในชีวิตจริงของแต่ละคน แต่ละก้าวย่าง ล้วนต้องผ่านทางแยกของชีวิตเสมอ ๆๆ สำคัญคือความมั่นใจที่จะก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคงค่ะ รอติดตามตอนต่อไปค่ะ   โดย: tanya\\j IP: 58.9.197.168 9 สิงหาคม 2549 19:13:52 น.

การได้ทำอะไรในสิ่งที่ตนเองรักและชอบเป็น ของขวัญที่วิเศษสุดในชีวิตเลยครับ ขอให้หายจากไมเกรนไวๆ รูปเท่มากครับ   โดย: กะได IP: 220.233.200.11 9 สิงหาคม 2549 19:43:49 น.

ดีแล้วค่ะที่น้องต้นชอบต้นไม้ ความงามของธรรมชาติ จะช่วยให้หายเครียดได้นะคะ หายากนะคะที่คนรุ่นใหม่จะชอบประวัติศาสตร์ และศิลปไทย เอ๊ะ..แล้วพี่เป็นรุ่นไหนเนี่ย อิ อิ ฟามลับเกือบแตก   โดย: พี่เอ็ม (mti) IP: 203.188.25.221 17 สิงหาคม 2549 0:48:17 น.

อย่าเครียดมากนักนะ ทำใจให้สบายๆ และต่อสู้กับปัญหาทุกอย่างที่เข้ามา แล้วสุขภาพก็จะดีขึ้นนะ เขียนเรื่องได้น่าอ่านจริงๆ   โดย: AA IP: 203.146.196.113 26 ธันวาคม 2549 9:20:31 น.

สวยจังดูแล้วงดงามมาก (จากคนสวย)   โดย: ด.ญ.พัชรี ศรีแค กุ๊กกิ๊ก IP: 61.7.167.127 29 ธันวาคม 2550 15:04:54 น.