ทะเลหัวเราะ กระทบสองฟากฝั่งเรือ
ยามนี้เราลอยคออยู่ท่ามกลางคลื่นทะเล
มีแต่ยามนี้...ยามนี้เท่านั้น

สวรรค์หัวเราะกับโลกที่สับสนวุ่นวาย
ใครจักเป็นผู้ได้ ใครจักสูญเสีย ฟ้าเท่านั้นที่รู้

ภูเขาหัวเราะ ฝนตั้งเค้ามาแต่ไกล
จะกี่คลื่นกี่ฝน เมือผ่านไป
โลกก็ยังดำเนินต่อไปเช่นเดิม มิใช่หรือ

เสียงสรวลจางจางของสายลม
แผ่วหายไปกับความเงียบงันที่่เปล่าเปลี่ยว
มิตรภาพที่ล่วงผ่านไป ทิ้งไว้แต่งแต้มความโศรกเศร้า

ยิ้มหัวให้กับชีวิตที่อ้างว้าง ลอยคอในทะเลแห่งความเปล่าเปลี่ยว
ยามนี้สิ่งปลอบประโลมจิตใจก็มีแต่ยิ้มเย้ยให้กับชีวิตเท่านั้น