Bloggang.com : myouzhny : เพื่อนกับความไว้ใจ

เพื่อนกับความไว้ใจ

ฉันไม่เคยคิดเลยว่า หากเราได้พบเพื่อนสักคน
ที่ดูเหมือนว่าเราสามารถเข้าใจกันได้ดี ...จะมีวันเหินห่างกันไปได้ง่ายดาย
เป็นความจริงที่ว่า ฉันอาจคาดหวังถึงความเข้าใจ
และความไว้ใจที่เพื่อนมีให้...มากเกินกว่าที่ เพื่อนก็คาดหวังต่อเราเช่นกัน

มีคนให้คำนิยามของคำว่า “เพื่อน” ไว้มากมาย
ฉันเข้าใจและซาบซึ้งถึงความสำคัญของ “เพื่อน” เป็นอย่างดี
จากชีวิตที่ผ่านมา ฉันบอกได้เลยว่า
ฉันเป็นคนโชคดี ที่มีโอกาสพบเพื่อนที่ดีมากมายหลายคน
เรียกได้ว่าตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ว่าจะอยู่ไหนทำอะไร ก็จะได้พบเพื่อนที่ดีเสมอ

“เพื่อนที่ดี” ของฉัน ไม่ใช่เพื่อนที่คอยเอาใจ หรือให้ในสิ่งที่ฉันต้องการ
แต่เป็นเพื่อนที่ทำให้ฉันได้พึ่งพิงยามที่ฉันอ่อนล้า
ให้กำลังใจ คำปลอบโยน และการเตือนสติ ยามฉันอ่อนแอ
เพื่อนที่ให้เวลากับฉัน เมื่อฉันต้องการอยู่กับความคิดและการปรับตัวปรับใจ
เพื่อนที่ไว้ใจและเชื่อในคำพูดและการกระทำของฉัน แม้ว่าเขาอาจไม่เห็นด้วยก็ตาม
เพื่อนที่...แม้ห่างกันไกลด้วยระยะทางและเวลา แต่ไม่เคยรู้สึกเหินห่างกัน

เพื่อนที่...เมื่อยามที่เขารู้สึกต้องการใครสักคนคอยรับฟังความทุกข์ และความสุข
ฉันจะเป็นคนคนนั้น
เพื่อนที่...เมื่อยามที่เขาต้องการความช่วยเหลือ...เขาจะกล้าเอ่ยปากกับฉันเป็นคนแรก

สิ่งที่ฉันอยากเก็บใส่กล่องความทรงจำในวันนี้...
เพื่อเตือนสติตัวฉันเอง

...กับใครๆ ที่ได้อ่านบทความนี้
คือ กับ “เพื่อน” หนึ่งคน ของฉัน
ที่ฉันได้สูญเสียเขาไปแล้ว ด้วยสิ่งที่ฉันก่อ และเลือกที่จะเสียเขาไป

เริ่มต้นด้วย...ข้อเสียอย่างมากของฉันข้อหนึ่ง คือ
ฉันเป็นคนที่เมื่อยามที่ตัวเองมีปัญหา ...มักจะไม่ค่อยพูดจากับใคร
ใครพูดมาฉันพูดตอบ....สามารถอยู่ร่วมกับกลุ่มคนได้เพราะจำเป็น
แต่มักจะเงียบเฉยผิดปกติ.... หากไม่จำเป็นก็จะไม่พูดกับใคร
เรียกได้ว่าฉันเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเอง...
ฉันรู้สึกว่า...ฉันอาจฝืนใจพูดกับใครๆ ได้ด้วยความจำเป็น มารยาท
และความรับผิดชอบ
แต่ถ้าไม่เข้าข่ายที่ว่า...ฉันจะไม่ฝืนใจทำ เพราะฉันถือว่า
การที่ฉันไม่พูดกับใคร ไม่ได้เป็นการทำร้ายใคร
ฉันเพียงต้องการให้เวลาเยียวยาความรู้สึกของตัวเอง

ฉันไม่รู้เลยว่า...สิ่งที่ฉันทำ มันทำให้เพื่อนฉันคนนี้
สามารถเข้าใจผิด หรือคิดอะไรได้มากมาย
เขาคิดว่า...ฉันไม่พอใจเขา ...เขาทำผิดอะไร
แม้ฉันจะบอกว่า เขาไม่ได้ทำอะไรผิด และฉันไม่ได้ไม่พอใจอะไร
เพียงแต่ฉันยังไม่สบายใจ และไม่สามารถฝืนใจทำร่าเริงได้
แต่เขาก็ยังไม่เชื่อฉัน ไม่ไว้ใจในคำพูดของฉัน
เขาพบสิ่งที่ฉันเป็นและเข้าใจไปว่า “คำพูดของฉันสวนทางกับการกระทำ”
นั่นคือ...การที่ฉันยังเงียบเฉย ไม่ยอมลดทิฐิส่วนตัว พูดจาร่าเริงกับเขาเหมือนเวลาปกติ

เขาย้ำถามฉันถึง 2 ครั้ง (ช่วง 2 วันที่ฉันยังเงียบ และพูดเท่าที่จำเป็น)
ฉันรู้แล้วว่า “ฉันทำผิด” จึงได้ส่งข้อความไปขอโทษ
แต่เขาคงยังงอนฉันอยู่ จึงไม่อภัยให้ และฉันก็เข้าใจเขา
ให้เวลาเขาเอาคืนจากฉันด้วยการไม่พูดกับฉันบ้าง

...เวลาผ่านไป และผ่านไป ฉันยังคงเงียบเฉย เขาก็เงียบเฉย
วันหนึ่งได้โอกาส ฉันจึงส่งข้อความไปง้อเขาอีก ...
แต่มันคงสายไปเสียแล้ว
ฉันต้องชดใช้กับนิสัยเสียอันนี้ของฉัน
ด้วยการที่เขาไม่อาจเข้าใจสิ่งที่ฉันเป็น และไม่อาจให้อภัยกับความเฉยเมยของฉันได้

ตอนนั้น...ฉันคิดว่า “หากเขาไม่ไว้ใจ และเชื่อในคำพูดของฉันที่บอกกับเขา
ว่าฉันไม่ได้ไม่พอใจเขา” ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่ฉันจะไปเหนี่ยวรั้งให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิม

ฟังดูเหมือนฉันไม่เห็นค่าของเขาใช่ไหม ... เปล่าเลย
แต่ฉันเคารพในสิ่งที่เขาตัดสินใจ ฉันไม่ต้องการพูดจาแก้ตัวกับเขา
เพราะฉันเองก็ยอมรับในความคิดและการกระทำของเขา
เหมือนกับที่ฉันต้องการให้เขาต้องยอมรับในความคิดและการกระทำของฉันเช่นกัน

เรื่องนี้สอนให้ฉันรู้ว่า... ต้องใส่ใจในความรู้สึกของเพื่อนให้มากกว่านี้
หากไม่ต้องการสูญเสียเขาไป
...แม้ในยามที่เราอ่อนแอ ก็ต้องนึกถึงความรู้สึกของคนรอบข้างด้วย
จะหวังเพียงให้เขาเข้าใจ และไว้ใจเรานั้น
นั่นอาจหมายถึง เรากำลังใส่ใจแต่ตัวเอง และไม่สนใจความรู้สึกของเพื่อนเพียงพอ

เช่นเดียวกับ...ครอบครัว... ที่เราคาดหวังให้พ่อแม่ คนรอบข้างเราเข้าใจเราเสมอ
แต่เราก็ต้องไม่ลืมว่า อย่าลืมใส่ใจต่อความรู้สึกของพวกเขาเช่นกัน

ทุกคนต้องการโลกส่วนตัว...
บางคนต้องการมาก บางคนต้องการน้อย
เราอาจไม่ต้องการกันและกันเสมอไป
แต่สิ่งที่เราทุกคนต้องการ คือการถนอมน้ำใจ และการใส่ใจกันและกัน

สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะ

Create Date : 15 มีนาคม 2552

Last Update : 15 มีนาคม 2552 4:55:50 น.

6 comments

Counter : 1957 Pageviews.