Bloggang.com : myouzhny : วูบหนึ่งในคืนเหงา

วูบหนึ่งในคืนเหงา

คำร้อง วิวัฒน์ ฉัตรธีรภาพ

ทำนอง สุดชาย ธรรมศิวพัฒน์

บอกลากันเถอะนะ ก่อนที่มันจะเกินต้านทาน
เมื่อเธอช่างอ่อนหวาน กับอารมณ์ที่อ่อนไหว
อยากให้คิดสักนิด ว่าจะมีใครมาเข้าใจ
ใครเขาจะให้อภัย ถ้าเกินเลยไปกว่านี้

ถ้าเรายังเผลอ ปล่อยใจเคลิ้มไปอีกที
ก็ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ จะเป็นยังไง

ชั่ววูบหนึ่งในคืนเหงา อาจจะทำให้เราต้องเสียใจ
คนของฉันต้องร้องไห้ คนของเธอต้องปวดร้าว
ฉันกลัว แค่วูบเดียวในคืนเหงา
จะทำให้ใจต้องเหน็บหนาว และทุกข์ทนไปอีกนาน

สิ่งที่เราจะทำ อาจไม่ใช่ที่เราต้องการ
ความเหงาไม่ยาวนาน อย่าทำให้ยาวกว่านี้

ถ้าเรายังเผลอ ปล่อยใจเคลิ้มไปอีกที
ก็ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ จะเป็นยังไง

ชั่ววูบหนึ่งในคืนเหงา อาจจะทำให้เราต้องเสียใจ
คนของฉันต้องร้องไห้ คนของเธอต้องปวดร้าว
ฉันกลัว แค่วูบเดียวในคืนเหงา
จะทำให้ใจต้องเหน็บหนาว และทุกข์ทนไปอีกนาน

ชั่ววูบหนึ่งในคืนเหงา อาจจะทำให้เราต้องเสียใจ
คนของฉันต้องร้องไห้ คนของเธอต้องปวดร้าว
ฉันกลัว แค่วูบเดียวในคืนเหงา
จะทำให้ใจต้องเหน็บหนาว และทุกข์ทนไปอีกนาน

ตอนฟังเพลงนี้ครั้งแรก บอกตรงๆ ว่า ก็ไม่ได้คิดว่าจะชอบขนาดนี้

เพราะเวลาจะเลือกเพลงเก็บไว้ฟัง
จะฟังช่วงเริ่มต้นของดนตรีเป็นหลัก ถ้าดนตรี
และท่วงทำนองถูกใจก็จะแยกออกมาใส่เครื่อง mp3 ไว้ฟัง
พอเปิดฟังเต็มๆ เพลงครั้งแรก ก็รู้สึกว่าดนตรียิ่งฟังก็ยิ่งเพราะ
ฟังรอบ 3-4 เนื้อหาของเพลงก็เด่นชัดขึ้น
โดยเฉพาะ วลี “สิ่งที่เราจะทำ อาจไม่ใช่ที่เราต้องการ
ความเหงาไม่ยาวนาน อย่าทำให้นานกว่านี้”

เชื่อว่า หลายๆ คน ก็เคยอาจจะทำพลาดด้วยอารมณ์เพียงชั่ววูบ
โกรธ น้อยใจ อยากประชดใครบางคน หรือหลายๆ คน ....

อันนี้ไม่จำเป็นต้องจำกัดความอยู่แค่เรื่องของความรัก ...ความใคร่ นะคะ
คิดว่ามันน่าจะใช้ได้ทุกๆ เรื่อง เรื่องงาน เรื่องเพื่อน
เรื่องคนใกล้ชิด คนที่ผูกพัน และไม่ผูกพัน ...
อารมณ์นี้เกิดได้ทุกเมื่อ ซึ่งหากเราปล่อยให้อารมณ์ชักพาไปจนสุดทาง
ก็อาจต้องพบกับความเหงา ความเหน็บหนาว ที่ยาวนานกว่าที่ควรจะเป็น
หรืออาจรบกวนจิตใจเราไปตลอดชีวิต อย่างที่เพลงนี้กำลังบอกเราอยู่ก็ได้

ยังมีอีกหลายๆ ประโยค ที่เพลงนี้ตั้งใจจะสื่อให้เราได้ฟัง
แต่ Myouzhny อยากให้คนที่อ่าน และคนที่ฟังเพลงนี้
ไปเก็บเกี่ยวเอาเองแล้วกันนะคะ
ไม่อย่างนั้น การเปิด Blog ครั้งแรกนี้อาจจะยาวววววววววววว......จนเบื่อกันซะก่อน

อยากขอบคุณ คุณ Aston27 ที่เป็นแรงบันดาลใจ
ให้นึกอยากมี Blog ของตัวเอง

เพราะที่จริงแล้ว เคยอยากเป็นนักเขียน ....
แต่ก็ไม่มีทั้งพรสวรรค์ และพรแสวง (หา)
เรียกได้ว่าไม่มีศิลปะติดตัวมา แล้วยังขี้เกียจในเรื่องการศึกษาหาข้อมูลอีก ..

อยากขอบคุณ Melody of You ที่คอยช่วยเหลือ
ให้กำลังใจ และทุกๆ อย่าง (เฮ้อ...ทำไมเธอช่างน่ารักจริงๆ น๊า)

สุขสันต์วันพฤหัสที่มืดครึ้มนะคะ

อ้อ...ลืมไปค่ะ อาจมีคนสงสัยว่าทำไมใช้รูปนี้ขึ้น Blog

ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ Topic หรอกค่ะ
แค่ชอบ...
เพราะดูทีไรก็รู้สึกอารมณ์ดี มีความสุขทุกครั้ง

....ความรัก... เนี่ยยิ่งใหญ่จริงๆ นะ

ทำให้เกิดสิ่งต่างๆ ได้มากมายหลายหลาก
ให้เราได้รู้สึกทั้งสุข เศร้า เหงา อบอุ่น
ได้รู้จักทั้งความดี ความเลว ในแง่มุมต่างๆ
รวมทั้งมีอำนาจทั้งในการสร้าง (สรรค์) และการทำลาย

^o^
..ขอให้ความรัก และความหลากหลายจงเจริญ..

Create Date : 23 มิถุนายน 2550

Last Update : 29 มิถุนายน 2550 23:50:47 น.

4 comments

Counter : 777 Pageviews.