|
|
......ยิ้ม........
วันนี้เหนื่อยมาก ปวดหัวด้วย แล้วก็ทำอะไรผิดพลาดตั้งหลายอย่างทั้งที่เป็นเพราะตัวเองและจากปัจจัยอื่นด้วย
ถ้าเป็นตอนที่เเด็กกว่านี้ หรือเมื่อ ไม่ถึงเดือนก่อนหน้านี้ก็คงพูดได้เต็มปากว่ามันไม่ใช่ความผิดของเราเลยนะ แต่ตอนนี้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกลายเป็นสิ่งที่อยู่ในหน้าที่ความรับผิดชอบของเราทุกอย่าง แล้วเราก็กลายเป็นคนที่จัดการแก้ไขอะไรไม่ได้เลย ได้แต่รับรูแล้วก็ปล่อยมันผ่านเลยไป ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ไม่รู้ว่าจะต้องแก้ไข ต้องแจ้งใคร...ไม่รู้อะไรเลย...
ไม่อยากโดนกินหัว แค่งานในหน้าที่ปกติที่ต้องทำก็จะตายอยู่แล้ว แล้วถ้ามีเรื่องไม่ปกติขึ้นมาอีก มันก็จะกลายเป็นเรื่องเหนือความสามารถของเราไปโดยปริยาย แล้วไงต่อหล่ะ ก็ต้องโดนคนโน้นคนนี้ว่า โดยคอมเพลน แล้วมันก็จะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยใช่มั้ย เมื่อไหร่จะคล่องเมื่อไหร่จะชินกับมันเสียที หรือว่าจะชินกับการโดนว่าเสียก่อนนะ
งานด้านการบริการ...ทั้งๆที่คิดว่าเป็นงานที่เหมาะกับตัวเองนะ คิดมาตลอดว่าตัวเองชอบงานทางด้านนี้ ได้เห็นรอยยิ้ม ได้ช่วยเหลือ แต่ทำไมมันเหนื่อยนักนะ
วันนี้เป็นการทำงานวันที่ 20 แค่ 20 วันเท่านั้นนะ ที่เรารู้สึกว่างานนี้ไม่ใช่งานที่เหมาะกับเราเลยซักนิด หลายครั้งที่คิดว่าเหนื่อยจังนะ อยากลาออกจังนะ แต่ก็นั้นแหละ...ลึกๆแล้วก็ไม่อยากเดินถอยกลับมาที่เดิม ที่ๆเคยต้องนั่งร้องไห้คนเดียว เพราะหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่า ตอนนี้ คุณค่าของตัวเองอยู่ที่ไหน เพราะมันว่างเปล่าไปเสียหมด ชีวิตอยู่ไปวันๆเท่านั้น...ถามว่าสบายมั้ย ใช่สบายมาก สบายกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน แต่ก็ไร้ค่ามากเหมือนกัน อยู่ไปวันๆจนคิดว่าถ้าเราหายไปจากโลกนี้ได้ จะมีใครรู้สึกมั้ยนะ ว่ามีคนๆหนึ่งได้หายออกไปจากชีวิตของคนอีกมากมาย คนที่เรายังคิดถึง ยังจดจำ แต่บางครั้งเรากลับรู้สึกว่าราเป็นเพียงแค่ภาพละครที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เป็นเหมือนประสบการณ์ที่พร้อมจะถูกลืม ..เอาหล่ะพอแล้วกับเรื่องแบบนี้...เข้าเรื่องซักทีนะ
คือ ไหนๆก็คิดว่า จะทน ก็คงต้องทำต่อไป แต่วันนี้เพิ่งมารู้สึกว่า
ยิ้ม
ที่มีทุกวันนี้เป็นยิ้มแบบที่เรียกว่า ยิ้มที่หยุดอยู่แค่ริมฝีปาก ยิ้มเสแสร้งที่ถ้าสังเกตก็คงรูแล้วรู้สึกแย่กับมันไม่น้อย แต่ทั้งๆที่รู้ตัวก็ไม่สามารถที่จะทำให้ตัวเอลกลับไปยิ้มแบบเมื่อก่อนไม่ได้ ยิ้มที่ออกมาจากข้างใน ยิ้มที่แสดงออกแม้ทางสายตา ยิม้ที่เคยทำให้คนรอบข้างยิ้มตามออกมาได้ แต่ตอนนี้ยิ้มของฉันไม่สามารถทำแบบนั้นได้อีกแล้ว
มันกลับเป็นเพียงยิ้มที่ออกมาโดนหน้าที่
ยิ้มที่ต้องยิ้ม
ยิ้มทั้งๆที่เหนื่อยแสนเหนื่อย
ยิ้มเพราะต้องยิ้ม
แต่สิ่งที่แย่ที่สุดไม่ใช่เพราะฉันรู้ตัวว่าจะไม่สามารถยิ้มได้แบบเดิมอีกแล้ว ....
แต่เป็นเพราะ...
..............ฉันไม่อยากยิ้มอีกแล้ว.......ต่างหาก
| Create Date : 21 มิถุนายน 2548 |
| Last Update : 21 มิถุนายน 2548 21:01:07 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 344 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: 9A  วันที่: 21 มิถุนายน 2548 เวลา:22:46:02 น. |
|
|
|
|
|
|
|
---=_=---//*// เรื่องราวในวันไร้สาระของข้าพเจ้า //*// ---=_=
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เกิดขึ้นได้ด้วยรอยยิ้มของเธอ
หากไม่เป็นการลำบาก
ฉันก็อยากให้เธอยิ้มเสมอ ๆ
ถ้าไม่ลำบากก็ยิ้มเถอะครับ เพราะรอยยิ้มของคุณเป็นส่วนหนึ่งที่จะทำให้โลกนี้น่าอยู่
ขอให้บุญรักษา พระคุ้มครองนะครับ