เคยสงสัยกันหรือไม่.. หัวใจคนเราบรรจุใส่สิ่งใดได้บ้าง..

หัวใจ.. ก็แค่ก้อนเนื้อเต้นได้ (อย่างใครหลายคนว่าไว้) จะมีอะไรมากไปกว่าศูนย์รวมของหลอดเลือดใหญ่ จุดหล่อเลี้ยงสำคัญของร่างกาย หากร่างกายขาดหัวใจก็คงเหมือนซากศพเดินได้ หรือแม้แต่หัวใจหยุดการทำงาน เราทุกคนคงไร้ชีวิต นั่นคือความจริง..

แต่สำหรับหัวใจ.. มันมีอะไรมากกว่านั้น..

หัวใจ.. บรรจุความรัก เก็บรอยยิ้ม รวบรวมความทรงจำทั้งชีวิตสะสมไว้ในนั้น อาจดูคล้ายหัวใจรับแต่สิ่งที่ดีมาเก็บไว้ 

แต่เปล่าเลย.. 

หนทางเดินไม่ได้โรยด้วยกลีบดอกไม้สวยงามเสมอไป บางช่วงของเส้นทางอาจเจอะเจอกับกรวดหินดินทรายเสียด้วยซ้ำ ไม่มีหลังคากันแดด ไม่มีผ้ายางคลุมฝน และยังต้องเดินผ่านร้อนผ่านหนาวจนถึงวันนี้ 

แต่เพราะเลือกเก็บและจดจำต่างหาก.. 

หัวใจแกร่งดวงนี้จึงมีแต่สิ่งดีๆ ผ่านเข้ามา แม้เคยได้รับความบอบช้ำ แต่ในความบอบช้ำเหล่านั้นยังมีความสุขให้พบเจอ แม้เคยจมปรักอยู่ในหลุมความทุกข์ แต่มันคือบทเรียนสอนให้ชีวิตรู้จักคำว่าคิดเป็น มันจึงรู้ว่าควรเลือกเก็บอะไรไว้ และควรทิ้งอะไรไป เพื่อมีความหมายต่อการจดจำ

หัวใจ.. เคยมองโลกในแง่ร้าย ปิดกั้นทุกสิ่งทุกอย่างรอบด้าน ที่คิดเข้ามาทำลายจนย่อยยับ มันสร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเองจนแข็งแกร่งพอ และยอมเปิดรับสิ่งต่างๆ ขึ้นใหม่ ในที่สุดก็กลับมาดำเนินชีวิตได้ตามปกติอีกครั้ง เมื่อสร้างโลกใบใหม่ขึ้นพร้อมย่างกรายเข้าไปอยู่อาศัย 

ความจริงมันก็เพียงโลกกลมๆ ใบเดิม แต่มุมมองที่เห็นแปรเปลี่ยนไปจากเดิม ไม่ยึดติด ไม่ดิ้นรน ไม่ขวนขวาย ปล่อยวางทุกสิ่งรอบตัว ให้มันหมุนไปตามกาลเวลา

หัวใจ.. เจ็บแล้วไม่เคยจำ มักมองหาใจอีกดวงเสมอ ใจที่มองอะไรไม่ต่างกัน มีแนวคิดคล้ายกัน ชอบอะไรเหมือนกัน จนความใกล้ชิดบังเกิด และก่อตัวเป็นความสนิทสนม แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความเหมือนที่เคยลงรอย เริ่มแตกต่าง ขัดแย้ง จนความห่างเหิน และเฉยชา เข้าแทนที่ สุดท้ายก็ห่างไกล 

วัฏจักรเกิดขึ้นอย่างนี้ซ้ำซากจนเกิดความเหนื่อยล้าและท้อแท้..

หัวใจ.. ได้แต่ร้องตะโกนออกมาซ้ำๆ ‘หยุดทำร้ายกันเสียที’ เลิกบังคับให้หัวใจตามหาใจอีกดวง เพื่อเจอรักแท้ที่ไม่เคยมีอยู่จริง ความรักที่ใจหลายดวงไม่เคยเห็นความสำคัญ ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มความรู้สึกว่าความรักมักทำร้ายหัวใจให้แหลกลาญเสมอ แต่กลับไม่เคยปิดกั้นความรักไร้ตัวตน ปล่อยให้เข้ามาทำลายหัวใจจนบอบช้ำและพังยับเยิน

ควรถึงเวลาหรือยัง.. ที่จะปลอบและบอกกับหัวใจว่า.. 

ขอเวลาหน่อยนะ.. 

ขอเวลารวบรวมความกล้า หยุดทำร้ายหัวใจ และสัญญาว่าจะดูแลรักษาบาดแผลที่เจ็บปวดให้หายดี รอวันที่หัวใจได้กลับมาโบยบินอีกครั้ง โดยไม่เจ็บช้ำอีกต่อไป..

==========

โปรดเถอะความรักจ๋า 

หยุดเฉยชาได้หรือไม่

บอบช้ำพอแล้วใจ

ก่อนเกินรักษาเยียวยา

วอนเถิดอย่าทำร้าย

หวังเริ่มต้นใหม่ภายหน้า

ขอเพียงรักเมตตา

ปล่อยให้หัวใจโบยบิน