กล่องความทรงจำต่อฝัน..

ตอน.. ยินดีที่ได้รู้จัก

‘สู้ต่อไปนะครับ.. เป็นกำลังใจให้เสมอ..และตลอดไป..’ จากตัวอักษรต่อเติมเป็นประโยค มีพลังราวเวทมนต์เสกร่ายให้จิตใจใครบางคนสร้างภูมิคุ้มกันต้านความอ่อนแอ พร้อมสู้ต่ออีกวัน..

วาดฝัน.. หญิงสาวที่แสนจะธรรมดาคนหนึ่งบนโลกกลมใบนี้ เธอใส่ใจฟัง ชอบการอ่าน รักงานเขียน จึงมีความฝันเฉกเช่นผู้อื่นที่ต่างคนก็ต่างฝัน อยากมี.. อยากได้.. อยากเป็น.. หากทว่าเส้นทางเหล่านั้นไม่เคยโรยด้วยกลีบดอกไม้สวยงาม ระหว่างทางต้องเผชิญกับความผิดหวังซ้ำซาก มันเป็นสิ่งที่ไม่เคยหลีกเลี่ยงได้เลยกับชีวิตคน ๆ หนึ่ง

“ขอบคุณนะคะ คุณแสนดีที่คอยแนะนำ ติเตือน ทุกอย่าง”

“สู้ ๆ นะครับ”

จุดเริ่มต้นของความรู้สึกดี ดี เกิดจากตัวอักษร..

หญิงสาวหนึ่งคนซึ่งมีจินตนาการสูงเข้าขั้นเพ้อเจ้อ หลายสิ่งหลายอย่างที่เธอพยายามระบายออกมามันเป็นผลของความคิดที่บรรเจิด จนต้องจับสิ่งเหล่านั้นเรียงร้อยเป็นเรื่องราว ช่วงฝึกหัดใหม่ ๆ ก็เพ้อไปตามจินตนาการ ขีด ๆ เขียน ๆ เก็บไว้ชื่นชมคนเดียวเพราะมันกลั่นออกจากสมองทั้งนั้น

“วาดฝัน เธอทำได้ไง คิดยากไหมกว่าจะเขียนได้แบบนี้”

“คิดไม่ยาก แต่เรียบเรียงให้คำออกมาสะสวยเป็นประโยคยากมาก”

“ทำไมไม่ลองสร้างเรตติ้งดูบ้างล่ะ ตามเว็บหน่ะ เผื่ออีกหน่อยเข้าตากรรมการดังเปรี้ยงป้างขึ้นมา บรรลุเป้าหมายเลยนะ”

“ไม่หวังขนาดนั้นหรอก”

“ลองดูก็ไม่เสียหาย จริงไหม”

ประโยคยุยงส่งเสริมของเพื่อนหลายคนทำให้เธอได้ลองทำอะไรแปลกใหม่อย่างยินดี แต่ก็แอบกล้าแอบกลัวอยู่บ้าง กับการที่ต้องโชว์ผลงานเพ้อเจ้อหรือฝีมืออ่อนหัดระดับมือสมัครเล่นยังที่สาธารณชน หลังจากได้คำแนะนำจนหลงผ่านเข้ามายังโลกไซเบอร์ สถานที่มากมายด้วยผู้คนหลากหลาย พูดคุยสื่อสารกันผ่านตัวหนังสือ

วาดฝันใช้เวลาว่างแวะเวียนเข้ามายังโลกออนไลน์ทุกวัน จนเริ่มรู้จักเพื่อนใหม่ที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันซักครั้ง แต่สามารถพูดคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว เป็นตุเป็นตะคล้ายสนิทชิดเชื้อมาแรมปี จากผู้คนมากมายเริ่มตีวงแคบลงมาเรื่อย ๆ จนเจอะเจอบางคนที่เรียกได้ว่าถูกชะตา วาดฝันไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าการได้รู้จักกับคน ๆ นี้ เกิดจากอะไร อาจโชคชะตา เวรกรรม หรือพรหมลิขิต สิ่งเหล่านั้นไม่มีความหมายใด ๆ

“อรุณสวัสดิ์ แวะมาทักทายครับ”

“สวัสดีค่ะ เช้านี้คุณแสนดีทานอะไรหรือยังค่ะ”

ประโยคสนทนา ทักทาย ถามไถ่ เริ่มต้นทุกวันจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน ทั้งสองสื่อสารกันด้วยตัวอักษรผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์

“วันนี้วาดฝันมีเรื่องมาเล่าให้คุณแสนดีฟังด้วยค่ะ”

“ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องราวสนุก ๆ ที่นำมาเล่าสู่กันฟัง”

เรื่องราวต่าง ๆ ถูกถ่ายทอดถึงกันระหว่างคนสองคน โต้ตอบไปมาแบบนี้ทุกวัน จนความรู้สึกที่มีเริ่มเปลี่ยนแปลงแปลกไปจากเดิม จากคน ๆ หนึ่งที่พูดคุยสนุกสนานไปวัน ๆ เพื่อไม่ให้ความเหงาเกาะกุมหัวใจ กลับกลายเป็นความเคยชินที่คล้ายกับขาดไม่ได้ขึ้นมาเสียเฉย ๆ

ทุกวันหลังจากว่างงานหรือพอมีเวลาหลงเหลือ วาดฝันจะกดคอมพิวเตอร์เข้าช่องทางการสื่อสารโดยอัตโนมัติ คล้ายโปรแกรมที่ตั้งเวลาเอาไว้ เพื่อถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของแสนดี และรอคอยข้อความสนทนาตอบกลับ จนเธอเริ่มรู้สึกเกี่ยวกับสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้นภายในจิตใจ วาดฝันคิดถึงแสนดีมากขึ้น รอคอยพบเจออยู่ตลอดเวลา

ความหวังดีของแสนดีที่คอยช่วยเหลือ ห่วงใย เอาใจใส่ เก็บทุกรายละเอียดที่ได้พิมพ์คุยกัน และทุกสิ่งอย่างที่เขาหยิบยื่นให้ มันทำให้วาดฝันรู้สึกดี อบอุ่นที่หัวใจอย่างอธิบายไม่ได้ว่าความรู้สึกเหล่านั้นคืออะไร วาดฝันยังคงไม่เข้าใจความรู้สึกตนเอง เธอพยายามค้นหาคำตอบว่าใช่รักหรือเปล่า หากคำตอบเฉลยออกมาว่า.. ไม่.. อย่างลังเล เพราะมันคงเร็วเกินไปกับความรู้สึกรัก และเวลานี้เธอคงไม่อยากครอบครองเป็นเจ้าของหัวใจเขาอย่างแน่นอน..

วาดฝันรู้สึกดีจนหัวใจพองโต ทุกครั้งแค่เห็นตัวอักษรของแสนดีปรากฏ ไม่ว่าเขาจะสื่อสารกับใครก็ตาม เธอสามารถอ่านแล้วนั่งยิ้มได้เป็นวัน ๆ อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ วาดฝันรอคอยการกลับมาของแสนดีทุกวันหลังเลิกงาน ในบางวันแสนดีหายไปทำให้วาดฝันกระวนกระวายไม่เป็นสุขอย่างไม่ทราบสาเหตุ ว่าเพราะเหตุใด แต่ถึงอย่างไรเขาก็กลับมาหาเธอเสมอไม่ว่าจะช้าแค่ไหนก็ตาม

“เมื่อวานหายไปไหนมาค่ะ ไม่เจอกันเลย”

“งานยุ่งนะครับเลยไม่มีเวลาเข้ามา แต่ผมไม่ได้หายไปไหนนะครับ จะเร็วจะช้าก็กลับมาเสมอ”

ทุกตัวอักษรที่ได้สัมผัสมันช่างอบอุ่นหัวใจ จนความรู้สึกดีเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ วาดฝันไม่อาจรับรู้ได้เลยว่าแท้จริงแล้วแสนดีจะรู้สึกอย่างไร ประโยคสนทนาอาจเกิดขึ้นเพราะการเป็นคนมีอัธยาศัยดี แสนดีอาจพูดคุยกับทุกคนแบบนี้ แต่ทุกสิ่งอย่างที่วาดฝันได้รับมันคือความสุขจนล้นหัวใจ แสนดีทำให้วาดฝันคิดถึงตลอดเวลา เธอไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกดี ๆ เหล่านั้นเกิดขึ้นมาเมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีแสนดีก็เข้ามายืนอยู่ในหัวใจของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ความคิดถึงของวาดฝันมีให้แสนดีเสมอ และมากขึ้นเรื่อยๆ โดยที่เธอไม่อยากรับรู้ว่าเขาจะคิดถึงเธอบ้างหรือไม่ จริง ๆ แล้วแสนดีอาจไม่เคยคิดถึงเธอเลยก็ได้ ถึงอยากรู้แต่ก็ไม่อยากถาม เพราะนั่นคือสิ่งที่เธอกลัวและไม่ต้องการคำตอบ วาดฝันพยายามรักษาระยะห่างให้คงที่ ไม่คาดหวัง ไม่ร้องขอ เพื่อไม่ให้เกิดรอยร้าวหรือเกิดความรู้สึกไม่ดีต่อกัน และจะไม่ฝันไปไกลกว่านี้

วาดฝันยังคงเสมอต้นเสมอปลาย ทักทาย ถามไถ่ สิ่งไหนเห็นว่าไม่ควรถามก็จะไม่ถาม ไม่วุ่นวาย ไม่ล้ำเส้น เธอพยายามคงสภาพแสนดีให้คงที่แค่คนสำคัญ ในการพิมพ์ตัวอักษรข้อความทักทายแต่ละครั้ง วาดฝันจะคิดแล้วคิดอีกว่าแสนดีจะรำคาญหรือไม่ และกว่าจะเปิดอ่านข้อความแต่ละครั้ง มือสั่น ใจหวั่นไหว กังวลจนหวาดระแวงทุกอย่าง แต่คำตอบที่ได้รับกลับกลายเป็นความรู้สึกดีๆ

“ส่งข้อความคุยด้วยบ่อย ๆ จะรำคานกันหรือเปล่าคะ”

“ไม่เคยคิดครับ ผมซะอีกที่ต้องคิดมาก กลัวว่าจะทำให้คุณเสียเวลา อย่าคิดแบบนี้อีกนะครับ  มันบาป”

ตัวหนังสือเหล่านี้ สร้างความรู้สึกดีต่อกำลังใจให้วาดฝันทุกครั้ง ทุกสิ่งอย่างที่แสนดีแนะนำ ตักเตือน วาดฝันจดจำขึ้นใจ วาดฝันได้แต่บอกตัวเองในใจ แค่ทุกสิ่งที่แสนดีมอบให้ก็เพียงพอแล้วสำหรับทุกวันนี้

ขณะจาก.. อยากพบเจอ.. คิดถึง.. ห่วงหา..

ขณะเจอ.. อยากพูดจา.. อยากหยุดเวลาไว้แค่นี้..

กับความรู้สึกทุกวันนี้ วาดฝันคงเก็บรักษาไว้แบบนี้ตลอดไป

“ช่วงนี้ผมอาจห่างหายไปนะครับ คงไม่ค่อยได้เข้ามาในเว็บบ่อย ๆ งานยุ่งครับ”

ประโยคสร้างความหดหู่ในใจไม่น้อยเลย แต่แสนดีก็ยังเข้ามาทุกวันไม่เคยห่างหายไปไหน ไม่เคยทิ้งให้วาดฝันต้องเหงา หรือรู้สึกเดียวดายแม้ซักวัน

“ผมต้องไปต่างจังหวัด เราคงไม่ได้คุยกันซักสองสามวันนะครับ”

วาดฝันนิ่งอึ้ง ใจร่วงลงตาตุ่ม น้ำตาคลอคล้ายหัวใจโดนเฉือนส่วนสำคัญออกไป เธอพยายามค้นหาคำตอบให้ตัวเองว่าเพราะเหตุใด ถึงรู้สึกเช่นนั้น แต่เวลานั้นใจหล่นหายไปแล้วจริง ๆ

“ก็คุณแสนดีต้องไปทำงานนิเนอะ ทำไมต้องใจร่วงด้วย”

“ถ้ามีเวลาว่างจะแวะมาทักทายนะครับ ดังนั้นเก็บใจที่ร่วงขึ้นมาได้แล้วครับ แล้วยิ้มแบบนี้ ^______________^”

“แค่สามวันเองที่ไม่ได้คุยกัน ท่องจำเอาไว้ แค่สามวันเอง” วาดฝันรอคอยด้วยความเต็มใจ ไม่เคยท้อ

ทุกสิ่งเหล่านี้สร้างความอบอุ่น สร้างกำลังใจ ให้กับวาดฝัน ทำให้เธอยิ้มได้กับตัวอักษรทุกตัวที่แสนดีหยิบยื่นให้

สิ่งเหล่านั้นจะเรียกว่าอะไรวาดฝันไม่อาจรับรู้ แต่เธอจะเก็บมิตรภาพดี ๆ เหล่านี้ใส่กล่องความทรงจำในหัวใจ จดจำไว้ว่าคน ๆ หนึ่งที่ไม่เคยเห็นแม้กระทั่งหน้าตา ไม่เคยรู้จักตัวตนแท้จริง ไม่เคยได้ยินแม้เสียงพูดจา จะสร้างความรู้สึกดี ๆ ให้เธอได้มากมายเท่านี้ ซึ่งเธอไม่เคยได้รับจากใคร ความหวังดีที่คอยสั่งสอนติเตือน ทำให้เธอมีความตั้งมั่น แน่วแน่สานความฝันให้เป็นจริงต่อไป

กับคนที่เธอคิดถึงเขามาก แต่เธอไม่เคยรู้เลยว่าเขาจะคิดอย่างไรกับเธอ แม้แต่คำว่าคิดถึงตอบกลับยังไม่เคยมีมาปรากฏให้เห็นแก่สายตา แต่วาดฝันก็ไม่เคยคิดร้องขอ แค่เธอได้คิดถึงเขาอย่างนี้ต่อไปก็พอแล้ว

กับความรู้สึกต่าง ๆ ที่เธอหยิบยื่นให้เขาก็ให้แบบเต็มใจ ไม่ต้องการให้เขาตอบแทนกลับมา แค่ทำให้เธอมีความสุขในทุก ๆ วันเช่นนี้ก็เพียงพอแล้ว

วาดฝันรอคอยแสนดีอย่างใจจดจ่อ ไม่เคยคิดท้อเลยแม้ซักวัน ถึงวันนี้เขาไม่มา พรุ่งนี้เขาต้องมาทักทายเสมอ และเธอก็ยังเต็มใจรอเขาต่อไป จากคน ๆ หนึ่งที่ได้รู้จัก สร้างสิ่งดี ๆ มากมาย ความรู้สึกเหล่านั้นจะฝังเอาไว้ในกล่องความทรงจำตลอดไป..

ยินดีที่ได้รู้จัก..